IPPB2/4511-175/16-6/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2016 r. (data wpływu 9 maja 2016 r.) na wezwanie Nr IPPB2/4511-175/16-2/MK1 z dnia 26 kwietnia 2016 r. oraz uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2016 r. (data wpływu) na wezwanie Nr IPPB2/4511-175/16-4/MK1 z dnia 19 maja 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników z tytułu udziału w spotkaniach integracyjnych i związanych z tym obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników z tytułu udziału w spotkaniach integracyjnych i związanych z tym obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest polską spółką osobową prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie działalności hotelowej, gastronomicznej oraz organizacji konferencji / szkoleń. Kluczowym aktywem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę są pracownicy oraz współpracownicy (zleceniobiorcy), którzy prowadzą m.in. sprzedaż i obsługę usług hotelowych oraz gastronomicznych realizowanych przez Spółkę. Osoby te zatrudniane są na podstawie umów o pracę (względnie umów zlecenia) i uzyskują przychody podlegające opodatkowaniu p.d.o.f. w Polsce na podstawie art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 ustawy o p.d.o.f. (Spółka występuje jako płatnik podatku).

Odpowiednia atmosfera, zrozumienie i współpraca pomiędzy pracownikami oraz współpracownikami (zleceniobiorcami) Spółki jest kluczowa dla efektywnego prowadzenia działalności przez Spółkę. Dlatego też Spółka organizuje okolicznościowe spotkania integracyjne dla pracowników i współpracowników (zleceniobiorców), które mają na celu zwiększenie poziomu integracji i motywacji pracowników (współpracowników) oraz poprawę efektywności pracy zespołów.

Spółka samodzielnie ponosi koszt organizacji spotkań integracyjnych dla pracowników i współpracowników (tekst jedn.: pracownicy / współpracownicy nie są obciążani kosztami tych spotkań). Koszty te mogą obejmować m.in. koszt najmu pomieszczeń, koszt usług związanych z wyżywieniem, koszt usług noclegowych itd. Koszty te są określane w oparciu o cenę danej usługi (danego świadczenia) oraz szacunkową liczbę pracowników (współpracowników), którzy mogą wziąć udział w spotkaniu integracyjnym.

Udział pracowników (współpracowników) w spotkaniach integracyjnych organizowanych przez Spółkę ma charakter dobrowolny. Spółka nie weryfikuje ilości pracowników (współpracowników), którzy faktycznie wezmą udział w spotkaniu. Jednocześnie, nie ma możliwości określenia, który pracowników (współpracownik) skorzystał faktyczne z danego świadczenia i w jakim zakresie (w trakcie spotkania integracyjnego).

Pismem z dnia 26 kwietnia 2016 r., Nr IPPB2/4511-175/16-2/MK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

* przeformułowanie pytania tak, aby dotyczyło ciążących na Spółce obowiązków płatnika / informacyjnych związanych z ewentualnie powstałym po stronie pracowników, współpracowników przychodem, ponieważ sformułowane pytanie odnosi się tylko i wyłącznie do skutków podatkowych powstałych po stronie osób uprawnionych, natomiast nie dotyczy obowiązków Spółki jako zainteresowanego występującego z wnioskiem o wydanie interpretacji w swojej indywidualnej sprawie,

* przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego adekwatnego do przeformułowanego pytania.

Wezwanie skutecznie doręczono 29 kwietnia 2016 r.

Pismem z dnia 6 maja 2016 r. (data nadania 6 maja 2016 r., data wpływu 9 maja 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

Pismem z dnia 19 maja 2016 r., Nr IPPB2/4511-175/16-4/MK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez: dostarczenie oryginału pełnomocnictwa lub urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa, z którego wynika prawo Pana Romana N. do reprezentowania Spółki. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa. Do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zostało dołączone pełnomocnictwo dla Pana Marcina Z. Natomiast odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku zostało podpisane przez Pana Romana N.

Wezwanie skutecznie doręczono 23 maja 2016 r.

Pismem z dnia 2 czerwca 2016 r. (data wpływu) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy, w świetle art. 11, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 8 udział (możliwość udziału) pracownika (współpracownika) w spotkaniach integracyjnych skutkuje koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego, tj. podlegającego opodatkowaniu p.d.o.f., po stronie pracownika (współpracownika), od którego Spółka jest zobowiązana pobierać jako płatnik zaliczki na p.d.o.f. tego pracownika (współpracownika).

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 11, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 8 ustawy o p.d.o.f., udział (możliwość udziału) pracownika (współpracownika) w spotkaniach integracyjnych nie skutkuje koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego, tj. podlegającego opodatkowaniu p.d.o.f., po stronie pracownika (współpracownika).

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 ustawy o p.d.o.f., za przychody ze stosunku pracy oraz umów zlecenia uznaje się wszelkie korzyści uzyskane w związku z tymi umowami (umowa o pracę, umowa zlecenia). Za taką korzyść (stanowiącą przychód ze stosunku pracy czy umowy zlecenia) można uznać również nieodpłatne świadczenia uzyskane przez pracownika (współpracownika) w związku z umową o pracę czy umową zlecenia.

W tym kontekście trzeba wskazać, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem i praktyką organów podatkowych, udział (możliwość udziału) w spotkaniach integracyjnych nie stanowi dla pracownika (współpracownika) korzyści, która miałaby konstytuować przychód z nieodpłatnych świadczeń. Stanowisko to zostało szczegółowo przedstawione w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13. W orzeczeniu tym wskazano, iż:

"wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie "kursokonferencja " organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania."

W konsekwencji, w świetle przywołanego orzeczenia, za przychód pracownika z tytułu "innych nieodpłatnych świadczeń" (w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o PIT) mogą być uznane tylko takie świadczenia, które zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał w nich w pełni dobrowolnie), zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy), korzyść ta jest wymierna i przepisana indywidulanie pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów). Stanowisko wyrażone w powyższym orzeczeniu dotyczyło sytuacji pracowników, ale poprzez analogię można zastosować je również do sytuacji współpracowników (zleceniobiorców).

W ocenie Wnioskodawcy, udział (czy też możliwość udziału) pracowników i współpracowników Spółki w spotkaniach integracyjnych nie może być traktowany jako przysporzenie (korzyść) podlegające opodatkowaniu p.d.o.f. Spotkania integracyjne są bowiem organizowane przez Spółkę - jako pracodawcę - i Spółka ma interes, aby jak największa liczba pracowników (współpracowników) w nich uczestniczyła. Brak dobrowolności po stronie pracowników (współpracowników) wyklucza więc możliwość naliczenia przychodu podatkowego po ich stronie, nawet jeśli finalnie wezmą udział w spotkaniu integracyjnym. Dodatkowo, brak możliwości naliczenia przychodu podatkowego wyklucza fakt, iż Spółka nie ewidencjonuje udziału oraz zakresu udziału pracowników (współpracowników) w spotkaniach integracyjnych (brak możliwości określenia korzyści).

W konsekwencji, udział (możliwość udziału) pracownika (współpracownika) w spotkaniach integracyjnych nie skutkuje koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego, tj. podlegającego opodatkowaniu p.d.o.f., po stronie pracownika (współpracownika). Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest spójne z praktyką organów podatkowych; patrz m.in. - interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, który w interpretacji z dnia 28 października 2015 r., sygn. ILPB2/415-222/12/15-S/WM czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 października 2015 r., sygn. IBPB-2-1/4511-334/15/MK.

Jest ono również spójne ze stanowiskiem Ministra Finansów wyrażonym w interpretacji ogólnej prawa podatkowego z dnia 11 września 2015 r., sygn. DD3.8222.2.369.2015.OBQ:

" (...) mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału). Wobec tak jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, że zorganizowanie przez Wnioskodawcę imprezy integracyjnej (pikniku), nie będzie stanowić dla pracownika nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Nie są bowiem spełnione kryteria, o których mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Tym samym, wzięcie udziału w imprezie zorganizowanej przez pracodawcę, nie będzie prowadzić do powstania przychodu u pracownika, a w konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zwiększenia przychodu pracowników z tytułu umowy o pracę (...)".

W ocenie Wnioskodawcy w świetle art. 11, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 8 udział (możliwość udziału) pracownika (współpracownika) w spotkaniach integracyjnych nie skutkuje koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego, tj. podlegającego opodatkowaniu p.d.o.f., po stronie pracownika (współpracownika), od którego Spółka jest zobowiązana pobierać jako płatnik zaliczki na p.d.o.f. tego pracownika (współpracownika).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego /zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ww. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - generalnie - jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest polską spółką osobową prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie działalności hotelowej, gastronomicznej oraz organizacji konferencji / szkoleń. Kluczowym aktywem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę są pracownicy oraz współpracownicy (zleceniobiorcy), którzy prowadzą m.in. sprzedaż i obsługę usług hotelowych oraz gastronomicznych realizowanych przez Spółkę. Osoby te zatrudniane są na podstawie umów o pracę (względnie umów zlecenia) i uzyskują przychody podlegające opodatkowaniu p.d.o.f. w Polsce na podstawie art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 ustawy o p.d.o.f. (Spółka występuje jako płatnik podatku). Odpowiednia atmosfera, zrozumienie i współpraca pomiędzy pracownikami oraz współpracownikami (zleceniobiorcami) Spółki jest kluczowa dla efektywnego prowadzenia działalności przez Spółkę. Dlatego też Spółka organizuje okolicznościowe spotkania integracyjne dla pracowników i współpracowników (zleceniobiorców), które mają na celu zwiększenie poziomu integracji i motywacji pracowników (współpracowników) oraz poprawę efektywności pracy zespołów. Spółka samodzielnie ponosi koszt organizacji spotkań integracyjnych dla pracowników i współpracowników (tekst jedn.: pracownicy / współpracownicy nie są obciążani kosztami tych spotkań). Koszty te mogą obejmować m.in. koszt najmu pomieszczeń, koszt usług związanych z wyżywieniem, koszt usług noclegowych itd. Koszty te są określane w oparciu o cenę danej usługi (danego świadczenia) oraz szacunkową liczbę pracowników (współpracowników), którzy mogą wziąć udział w spotkaniu integracyjnym. Udział pracowników (współpracowników) w spotkaniach integracyjnych organizowanych przez Spółkę ma charakter dobrowolny. Spółka nie weryfikuje ilości pracowników (współpracowników), którzy faktycznie wezmą udział w spotkaniu. Jednocześnie, nie ma możliwości określenia, który pracowników (współpracownik) skorzystał faktyczne z danego świadczenia i w jakim zakresie (w trakcie spotkania integracyjnego).

Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii "nieodpłatnego świadczenia", zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Organizowanie imprezy integracyjnej dla pracowników nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Aczkolwiek prawdą jest, że imprezy takie sprzyjają polepszeniu atmosfery w pracy, co niewątpliwie jest korzystne nie tylko dla pracowników lecz także dla pracodawcy. Impreza integracyjna jest spotkaniem, w którym uczestnictwo nie jest obowiązkowe, w przeciwieństwie do obowiązku świadczenia pracy, która jest ukierunkowana, co do zasady, na zwiększenie przychodów pracodawcy.

Należy zaznaczyć, że są świadczenia, które gwarantują higieniczne i bezpieczne warunki pracy i służą jej organizacji (umożliwiają prawidłowe wykonywanie pracy), których spełnienie leży przede wszystkim w interesie pracodawcy w celu odpowiedniego zorganizowania własnej działalności gospodarczej, która musi być nastawiona ze swej istoty na osiągnięcie przychodów. W takim przypadku pracownik korzysta z tych świadczeń (w ramach wykonywania przypisanej pracy), jednak dla niego jest to korzyść niewychodząca na zewnątrz stosunku pracy i nie stanowi dochodu, będącego przedmiotem opodatkowania.

Natomiast w odniesieniu do nieprzewidzianych w umowie o pracę świadczeń, jak w szczególności: organizowanie spotkań i wyjazdów integracyjnych, należy zauważyć, że w takich przypadkach również są podejmowane przedsięwzięcia w interesie pracodawcy, ale nie wynikają one z istoty stosunku pracy i nie stanowią o organizacji wymaganych warunków pracy, chociaż bezspornie służą podniesieniu jakości pracy i jej wydajności, a w ostatecznym rachunku - tworzeniu zysku pracodawcy. Te świadczenia mogą mieć dla pracowników inne znaczenie w postrzeganiu przez nich wartości tych świadczeń z punktu widzenia konkretnego dla nich przysporzenia majątkowego z tego powodu, że nie są wpisane w treść obowiązków pracowniczych.

Wobec tego, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy, czy przychód zleceniobiorcy z działalności wykonywanej osobiście podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Na tym tle należy wskazać, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy - gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przynosi pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu, ponieważ nie występuje wówczas zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. Wartość takiego świadczenia ustala się według cen zakupu. Cena zakupu stanowi w regulacji art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych punkt odniesienia do ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia.

Obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie "kursokonferencja" organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania. Podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. To ostatnie może występować, gdy pracownik dobrowolnie skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę. W ocenie Trybunału, ustalone z uwzględnieniem przepisów u.p.d.o.f rozumienie ustawowego sformułowania "inne nieodpłatne świadczenie" wyznacza przedmiot opodatkowania w sposób wystarczający. Rozumienie to jest doprecyzowane przez szczególny sposób określenia w kwestionowanych przepisach zdarzenia, z którym ustawa wiąże powstanie zobowiązania podatkowego osoby uzyskującej "inne nieodpłatne świadczenie.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, uznać należy, że zorganizowanie przez Wnioskodawcę - w przedstawiony we wniosku sposób - spotkania integracyjnego czy to dla pracowników, czy osób współpracujących z wnioskodawcą w ramach umów cywilnoprawnych (zleceniobiorców), nie będzie generować po ich stronie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne.

Rację ma więc Wnioskodawca twierdząc, że udział (możliwość udziału) pracownika (współpracownika) w spotkaniach integracyjnych nie skutkuje koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego po stronie pracownika (współpracownika). Udział (możliwość udziału) w spotkaniach integracyjnych nie konstytuuje przychodu z nieodpłatnych świadczeń. Spotkanie integracyjne organizowane przez Wnioskodawcę nie spełnia kryterium wystąpienia po stronie uczestników przysporzenia majątkowego (korzyści). Udział w spotkaniu jest dobrowolny, po stronie uczestników nie pojawi się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie spotkanie integracyjne organizowane przez Wnioskodawcę, uczestnik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu.

W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie ciążą również z tego tytułu obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.