IPPB2/436-96/07-2/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2007 r. (data wpływu 15 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego ww. ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego ww. ustawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Opisana sytuacja wnioskodawczyni zaistniała w wyniku śmierci babci w dniu 5 listopada 2006 r.

Zmarła pozostawiła testament, o którym wnioskodawczyni dowiedziała się w kwietniu 2007 r., po czym został złożony wniosek do sądu o otwarcie testamentu (4 kwietnia 2007 r.). Spadkobiercą ustawowym jedynym był syn zmarłej, natomiast w drodze testamentu zmarła powołała do spadku syna, synową oraz wnuczkę, czyli wnioskodawczynię.

Pierwsza sprawa spadkowa odbyła się w dniu 5 czerwca 2007 r., zaś ostatnia stwierdzająca nabycie spadku - w dniu 28 sierpnia 2007 r. Wyrok uprawomocnił się 19 września 2007 r.

Zmarła pozostawiła majątek w postaci domku oraz własnościowego prawa do lokalu spółdzielczego.

Prawo do spadku wnioskodawczyni nabyła w drodze testamentu, a nie dziedziczenia ustawowego, w którym liczyłaby się data śmierci, a więc byłaby opłata skarbowa.

Sędzia prowadząca sprawę o nabyciu spadku dwukrotnie zapewniła wnioskodawczynię, że prawo do spadku zostało nabyte w roku 2007 i nie będzie podatku od spadku. Wnioskodawczyni zaznacza, iż dziedziczenie było w drodze testamentu i w niektórych urzędach skarbowych uważa się, że wnioskodawczyni powinna być zwolniona z podatku od spadku.

W związku z zaistniałą sytuacją wnioskodawczyni złożyła wniosek o pisemną interpretację z prośbą o rozstrzygnięcie tego sporu pozytywnie. W dziedziczeniu ustawowym liczy się data śmierci, zaś w testamentowym data otwarcia testamentu, co wynika z książki prawa spadkowego prof. X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w ww. sprawie spadkobierca jest zobowiązany opłacić podatek od spadku.

Zdaniem wnioskodawcy:

Ze względu na zaistniały stan faktyczny, wnioskodawczyni uważa, iż nabyła prawo do spadku w momencie odczytania testamentu, gdyż nie była ustawowym spadkobiercą. Testament został otwarty w dniu 5 czerwca 2007 r. czyli w roku 2007, a który przyniósł zmiany obowiązku podatkowego od spadku. Sprawa taka lub bardzo podobna została opisana w opracowaniu prawa spadkowego profesora Piątkowskiego, który wyraźnie stwierdza fakt, iż prawo do spadku zostało nabyte w momencie otwarcia testamentu, czyli liczy się ta data, a nie data śmierci spadkodawczyni czyli 5 listopada 2006 r.

Zdaniem wnioskodawczyni, w momencie gdyby była ustawowym spadkobiercą, a nie drogą testamentu liczyłaby się data śmierci.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia "spadek", dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Zgodnie z poglądami doktryny przedmiotu, nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Określenie spadku następuje w drodze zastosowania czterech kryteriów: prawa i obowiązki mają charakter cywilnoprawny, majątkowy, nie są ściśle związane z osobą zmarłego, nie przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy osoby te są spadkobiercami.

Od dnia 1 stycznia 2007 r. wskutek nowelizacji ustawy o podatku od spadków i darowizn uległy zmianie zasady opodatkowania spadków i darowizn. Jednakże zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia w drodze spadku własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie nowelizacji stosuje się przepisy w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r.

Zgodnie z treścią art. 922 Kodeksu cywilnego spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem podlegającym przepisom prawa spadkowego. Zaś spadek nabywa się na podstawie testamentu - jak w Pani przypadku, lub z ustawy (art. 926 § 1 k.c.).

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze dziedziczenia powstaje z chwilą przyjęcia spadku. W przypadku, gdy nabycie nie zgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem (orzeczeniem Sądu) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia (art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn). Przy nabyciu w drodze dziedziczenia decydujące znaczenie będzie mieć data otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 17a ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązana jest Pani do złożenia w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zeznanie podatkowe (SD-3) o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych wg ustalonego wzoru, o którym mówi rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2006 r. w spawie zeznań podatkowych (Dz. U. Nr 139, poz. 988 oraz Dz. U. Nr 246 poz. 1800).

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczany jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje wg osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe, w Pani przypadku jest to I grupa podatkowa.

Reasumując, należy stwierdzić, iż jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku od spadku po zmarłej babci. Obowiązek zapłaty wynika z faktu, iż Pani babcia zmarła w 2006 r., a więc będą miały tu zastosowanie przepisy w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r..

Końcowo należy dodać, iż dokument dołączony przez Panią do wniosku nie podlegał analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.