IPPB2/436-586/13-2/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2013 r. (data wpływu 25 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W sierpniu 2013 r. Wnioskodawczyni otrzymała pismo (data pisma 9 sierpnia 2013 r.) z kancelarii prawnej w Wielkiej Brytanii informujące, że powyższa kancelaria prawna zakończyła postępowanie związane z wykonaniem woli zmarłego. Zgodnie z prawem brytyjskim obywatel Wielkiej Brytanii uwzględnił osobę Wnioskodawczyni w sporządzonym testamencie, który po jego śmierci został powierzony do wykonania przez ww. kancelarię prawną. Zmarły stanowił dla Wnioskodawczyni osobę zaliczoną do trzeciej grupy podatkowej w rozumieniu polskich przepisów o spadku. W przedmiotowym piśmie kancelaria prawna poinformowała Wnioskodawczynię w szczególności, że:

e. Wnioskodawczyni przypadła w 40% udziale określona kwota pieniężna, która została wskazana w piśmie. Jednocześnie kancelaria prawna zaznaczyła, że powyższa kwota może ulec zmianie,

f. poproszono Wnioskodawczynię o przekazanie numeru rachunku bankowego, na który kancelaria prawna będzie mogła przekazać określoną wartość pieniędzy wyrażoną w funtach brytyjskich (GBP).

Następnie za pismem z dnia 25 września 2013 r. ww. kancelaria prawna poinformowała Wnioskodawczynię o przelaniu określonej kwoty pieniężnej na wskazany rachunek bankowy. Przelew na swoim rachunku bankowym Wnioskodawczyni odnotowała w dniu 27 września 2013 r. Jednoczenie w ww. piśmie zaznaczono, że jest to cześć kwoty jaka należy się Wnioskodawczyni. Różnica wynika z bliżej nie opisanych problemów. Natomiast poinformowano Wnioskodawczynię, że pozostała część pieniędzy zostanie przelana na wskazany przez Wnioskodawczynię rachunek bankowy w niedalekiej przyszłości nie precyzując jednak dokładnie, w którym dniu ma to nastąpić. Do chwili sporządzenia tego wniosku fakt ten nie nastąpił.

Wnioskodawczyni nadmienia, że spełnia warunek dla nabywcy określony w art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz nie otrzymała orzeczenia sądowego stwierdzającego nabycie spadku lub innego dokumentu o podobnym charakterze prawdopodobnie ze względu, że takie dokumenty nie występują w prawie brytyjskim w opisanej sytuacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków.

2. Po jakim kursie walutowym i z jakiego dnia Wnioskodawczyni powinna wyliczyć wartość prawa majątkowego jakim są pieniądze w funtach brytyjskich (GBP) w celu prawidłowego wypełnienia formularza SD-3.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, obowiązek podatkowy powstanie w momencie otrzymania przez Wnioskodawczynię od zarządcy spadku (tekst jedn.: kancelarii prawnej w Wielkiej Brytanii) całości udziału w masie spadkowej. Faktycznie moment ten nastąpi, gdy kancelaria prawna przeleje ostatnią część kwoty pieniężnej na wskazany rachunek bankowy. Tylko od zaistnienia tego zdarzenia Wnioskodawczyni będzie dysponowała całym należnym udziałem w masie spadkowej oraz będzie w stanie określić konkretną ilość pieniędzy jaką otrzymała. Do chwili obecnej Wnioskodawczyni nie jest w stanie ustalić konkretnej kwoty pieniędzy jakie ma otrzymać. Może ją tylko oszacować. W przeciwnym wypadku Wnioskodawczyni musiałaby złożyć formularz SD-3 z wykazaną kwotą jaka została przelana w pierwszej transzy, a w przypadku otrzymania drugiej transzy ponownie składać kolejny formularz SD-3.

Obecnie to kancelaria prawna jako wykonawca woli zmarłego jest w posiadaniu jego majątku. Zatem właścicielem masy spadkowej po śmierci spadkodawcy nie staje się spadkobierca, lecz wykonawca lub administrator spadku, który rozporządza nim do momentu przekazania go spadkobiercom.

Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że w opisanej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn ponieważ pismo z dnia 9 sierpnia 2013 r. nie odpowiada warunkom pisma, określonym w tym przepisie. W związku z powyższym obowiązek podatkowy nie powstał w dniu sporządzenia pisma. Powstanie on dopiero po otrzymaniu całości należnego udziału.

Swoje stanowisko Wnioskodawczyni opiera na treści interpretacji indywidualnej nr IPTPB2/436-187/12-4/k.k. z dnia 19 lutego 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższym w sytuacji nabycia w spadku przedmiotów lub praw majątkowych znajdujących się lub wykonywanych za granicą, czynnikiem decydującym o podleganiu ustawie o podatku od spadków i darowizn jest posiadanie przez spadkobiercę obywatelstwa polskiego lub stałego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili otwarcia spadku. Zatem spadkobierca, który w chwili otwarcia spadku był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabytej własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy nabyciu w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku, gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru (art. 7 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 5 i art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze dziedziczenia ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych i powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Stosownie do art. 6 ust. 4 zd. 1 ww. ustawy, jeżeli jednak nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Natomiast według zapisu art. 17a ust. 1 ww. ustawy podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2 (obowiązek składania zeznań podatkowych nie dotyczy przypadków, w których podatek jest pobierany przez płatnika.), złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w sierpniu 2013 r. Wnioskodawczyni otrzymała pismo (data pisma 9 sierpnia 2013 r.) z kancelarii prawnej w Wielkiej Brytanii informujące, że powyższa kancelaria prawna zakończyła postępowanie związane z wykonaniem woli zmarłego. Zgodnie z prawem brytyjskim obywatel Wielkiej Brytanii uwzględnił osobę Wnioskodawczyni w sporządzonym testamencie, który po jego śmierci został powierzony do wykonania przez ww. kancelarię prawną. Zmarły stanowił dla Wnioskodawczyni osobę zaliczoną do trzeciej grupy podatkowej w rozumieniu polskich przepisów o spadku. W przedmiotowym piśmie kancelaria prawna poinformowała Wnioskodawczynię w szczególności, że: spadkodawca zmarł w dniu 22 listopada 2011 r. w Wielkiej Brytanii, spadkodawca sporządził testament, spadkodawca ustanowił ww. kancelarię prawną powiernikiem i wykonawcą jego testamentu (zapis w testamencie z ang. Executors and Trustees). W testamencie spadkodawca polecił m.in., aby wszystkie jego ruchomości i nieruchomości po jego śmierci zostały sprzedane a kwota z ich sprzedaży po uwzględnieniu należnych długów lub ciężarów została podzielona w częściach ułamkowych i wypłacona osobom wskazanym w testamencie. Zgodnie z jego wolą Wnioskodawczyni powinna otrzymać 40% z całości sumy. Wnioskodawczyni przypadła w 40% udziale określona kwota pieniężna, która została wskazana w piśmie. Jednocześnie kancelaria prawna zaznaczyła, że powyższa kwota może ulec zmianie. Poproszono Wnioskodawczynię o przekazanie numeru rachunku bankowego, na który kancelaria prawna będzie mogła przekazać określoną wartość pieniędzy wyrażoną w funtach brytyjskich (GBP). Następnie za pismem z dnia 25 września 2013 r. ww. kancelaria prawna poinformowała Wnioskodawczynię o przelaniu określonej kwoty pieniężnej na wskazany rachunek bankowy. Przelew na swoim rachunku bankowym Wnioskodawczyni odnotowała w dniu 27 września 2013 r. Jednoczenie w ww. piśmie zaznaczono, że jest to cześć kwoty jaka należy się Wnioskodawczyni. Różnica wynika z bliżej nie opisanych problemów. Natomiast poinformowano Wnioskodawczynię, że pozostała część pieniędzy zostanie przelana na wskazany przez Wnioskodawczynię rachunek bankowy w niedalekiej przyszłości nie precyzując jednak dokładnie, w którym dniu ma to nastąpić. Do chwili sporządzenia tego wniosku fakt ten nie nastąpił. Wnioskodawczyni nadmienia, że spełnia warunek dla nabywcy określony w art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz nie otrzymała orzeczenia sądowego stwierdzającego nabycie spadku lub innego dokumentu o podobnym charakterze prawdopodobnie ze względu, że takie dokumenty nie występują w prawie brytyjskim w opisanej sytuacji.

Z powyższego wynika, że dysponentem masy spadkowej po śmierci spadkodawcy nie staje się spadkobierca, lecz wykonawca lub administrator spadku, który rozporządza nim do momentu przekazania go spadkobiercom. Zatem spadkobierca nie nabywa praw do spadku do momentu otrzymania od zarządcy całego swojego udziału w masie spadkowej. W przedmiotowej sprawie obowiązek w podatku od spadków i darowizn powstanie z chwilą otrzymania przez spadkobiercę całości masy spadkowej wraz z tytułem prawnym do spadku.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawczyni opartej na treści wskazanej interpretacji organu podatkowego w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacja ta co do zasady wiąże w sprawie, w której została wydana i nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowi podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.