IPPB2/436-574/12-6/AF - Podatek od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych likwidacji spółki osobowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2012 r. (data wpływu 7 listopada 2012 r.) uzupełnionym w dniu 18 stycznia 2013 r. na wezwanie z dnia 16 stycznia 2013 r. Nr IPPB2/436-573/12-2/AF oraz Nr IPPB2/436-574/12-2/AF oraz w dniu 5 lutego 2013 r. (data nadania 5 lutego 2013 r., data wpływu 7 lutego 2013 r.) na wezwanie z dnia 29 stycznia 2013 r. Nr IPPB2/436-574/12-4/AF o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych likwidacji spółki osobowej - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych likwidacji spółki osobowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest notariuszem prowadzącym kancelarię notarialną w W. Wnioskodawca jako notariusz jest w zakresie wynikającym z właściwych przepisów prawa płatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od spadków i darowizn w odniesieniu do czynności prawnych dokonywanych przez osoby trzecie przed Wnioskodawcą w formie aktu notarialnego. Wnioskodawca jako notariusz ma również ustawowy obowiązek, wynikający z art. 80 § 2 i 3 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie, udzielać stronom czynności dokonywanych

w formie aktu notarialnego informacji o treści obowiązujących przepisów, w tym przepisów prawa podatkowego, w związku z czym w przypadku zaistnienia wątpliwości odnośnie ich wykładni, zasadne jest wystąpienie przez Wnioskodawcę z wnioskiem o wydanie stosownej interpretacji indywidualnej.

Zasadniczy stan faktyczny przedstawia się następująco:

Pismem z dnia 16 stycznia 2013 r. nr IPPB2/436-573/12-2/AF oraz Nr IPPB2/436-574/12-2/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

* dokonanie opłaty w wysokości 40,00 zł na rachunek bankowy Izby Skarbowej w Warszawie i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty do tut. Organu.

* uzupełnienie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie czy czynność przeniesiona własności poszczególnych składników majątkowych spółki osobowej przybierze postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

Następnie pismem z dnia 29 stycznia 2013 r. Nr IPPB2/436-574/12-4/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez jednoznaczne wskazanie czy czynność przeniesienia własności poszczególnych składników majątkowych spółki osobowej przybierze postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie wyjaśniając i precyzując, że opisana we wniosku i we wcześniejszych pismach czynność prawna jest umową nienazwaną, która jednak jest umową dopuszczalną w świetle art. 67 kodeksu spółek handlowych oraz przewidzianą w przepisach prawa podatkowego, to jest w art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b oraz art. 14 ust. 3 pkt 10 i 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powyższa umowa nie jest umową wymienioną w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Umowa ta nie jest tożsama z żadną z umów wymienionych w powyższym przepisie, w tym w szczególności nie jest tożsama z umową darowizny (wspólnicy nie otrzymują nieodpłatnego przysporzenia od spółki, lecz korzystają ze swojego uprawnienia do udziału w majątku spółki w razie zakończenia jej działalności), czy też umową zniesienia współwłasności (dzielony majątek nie stanowi współwłasności wspólników, ponieważ stanowi on majątek spółki, który jest ponoszony na jej wspólników uprawnionych do udziału w majątku spółki w razie zakończenia jej działalności). Ze względów ostrożnościowych Wnioskodawca wnosi jednak o potwierdzenie prawidłowości dokonanej przez siebie kwalifikacji prawnej wyżej wymienionej umowy w świetle przepisów prawa podatkowego, w związku z czym podtrzymuje złożony przez siebie wniosek o wydanie interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisana powyżej w punkcie 2 stanu faktycznego czynność polegająca na tym, że w ramach likwidacji spółki osobowej, zgodnie z postanowieniami umowy spółki, po spłaceniu zobowiązań spółki, pozostały majątek spółki osobowej zostanie podzielony pomiędzy jej wspólników w ten sposób, że na wyłączną własność poszczególnych wspólników przeniesione zostaną poszczególne składniki jej majątku (określone kwoty gotówki, nieruchomość, inne rzeczy lub prawa) o wartości przekraczającej wartości ich wkładów wniesionych do spółki przy założeniu spółki osobowej, wiąże się z jakimkolwiek obowiązkiem podatkowym wspólników spółki osobowej lub samej spółki osobowej, w szczególności w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, podatku od spadków i darowizn, podatku dochodowego od osób fizycznych lub podatku od towarów i usług.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, do likwidacji spółki jawnej zastosowanie mają przepisy art. 67 i następnych Kodeksu spółek handlowych. Powyższe przepisy mają odpowiednie zastosowanie do spółki komandytowej, stosownie do art. 103 Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z art. 82 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w toku likwidacji należy spłacić zobowiązania spółki, a pozostały majątek dzieli się stosownie do postanowień umowy spółki. Umowa spółki osobowej może zatem przewidywać, że po spłaceniu wierzycieli pozostały majątek zostanie podzielony pomiędzy wspólników w ten sposób, że poszczególne składniki majątkowe zostaną przeniesione na wyłączną własność poszczególnych wspólników spółki osobowej.

Opisane powyżej przeniesienie własności poszczególnych składników majątkowych spółki osobowej na jej poszczególnych wspólników będących osobami fizycznymi, dokonane w toku likwidacji spółki osobowej, nie podlega podatkowi od spadków i darowizn, ponieważ czynność prawna polegająca na przeniesieniu własności powyższych składników majątkowych w toku likwidacji spółki osobowej nie stanowi umowy darowizny ani jakiejkolwiek innej czynności wymienionej w przepisach ustawy o podatku od spadków i darowizn. Cechą umowy darowizny jest dobrowolność świadczenia darczyńcy na rzecz obdarowanego i brak świadczenia wzajemnego. Przeniesienie własności składnika majątkowego ze spółki osobowej na rzecz wspólnika stanowi realizację prawa wspólnika do udziału w majątku likwidowanej spółki i stanowi, chociażby ze względu na brak dobrowolności świadczenia, czynność prawną innego rodzaju niż umowa darowizny, a zatem nie podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisana w pytaniu powyżej czynność polegająca na przeniesieniu własności poszczególnych składników majątkowych spółki osobowej na jej poszczególnych wspólników będących osobami fizycznymi, dokonana w toku likwidacji spółki osobowej, nie skutkuje z chwilą jej dokonywania powstaniem jakiegokolwiek obowiązku podatkowego w zakresie podatku od spadków i darowizn, również w sytuacji gdy dany wspólnik w wyniku powyższej czynności uzyskuje na swoją wyłączną własność gotówkę lub składnik majątkowy o wartości wyższej niż jego wkład do spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.