IPPB2/436-497/12-2/LS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2012 r. (data wpływu 27 września 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 grudnia 2012 r. (data nadania 11 grudnia 2012 r., data wpływu 13 grudnia 2012 r.) na wezwanie Nr IPPB2/436-497/12-2/LS z dnia 30 listopada 2012 r. (data nadania 3 grudnia 2012 r., data doręczenia 6 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych dotyczących zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych dotyczących zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) zaciągnął pożyczkę pieniężną od innej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącej działalność gospodarczą (pożyczkodawca). Pożyczka udzielona została ze środków własnych pożyczkodawcy. Zgodnie z umową pożyczka udzielona została za wynagrodzeniem, tj. jest oprocentowana. Umowa została zawarta i wykonana na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i siedziby obydwu podmiotów także znajdują się na terenie kraju. Wnioskodawca-pożyczkobiorca nie posiada udziałów w kapitale zakładowym pożyczkodawcy, ani pożyczkodawca nie posiada udziałów w kapitale zakładowym pożyczkobiorcy. Zarówno pożyczkodawca jak i pożyczkobiorca są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, prowadzącymi działalność gospodarczą. We wpisanym w chwili zawarcia umowy pożyczki do rejestru przedsiębiorców przedmiocie działalności pożyczkodawcy były wpisane pozycje PKD 64.19.Z Pozostałe pośrednictwo pieniężne i PKD 64.99Z Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych. Nie była jednak wymieniona pozycja PKD 64.92.Z Pozostałe formy udzielania kredytów, natomiast - jak wynika z informacji uzyskanych od pożyczkodawcy - odpowiedni zapis zostanie wprowadzony w najbliższym czasie poprzez zmianę aktu założycielskiego spółki.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 30 listopada 2012 r. Nr IPPB2/436-497/12-2/LS, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* podanie daty zawarcia umowy pożyczki,

* wskazanie, czy z tytułu zawarcia umowy pożyczki przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub też zwolniona z podatku od towarów i usług,

* określenie, czy pożyczka była udzielona przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 30 listopada 2012 r. Nr IPPB2/436-497/12-2/LS, Wnioskodawca doprecyzował zaistniały stan faktyczny i wskazał, iż umowa pożyczki zawarta została w dniu 9 lipca 2012 r. W zaistniałym stanie faktycznym pożyczkodawca był zwolniony z podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności polegającej na udzieleniu pożyczki wnioskodawcy. Pożyczka nie została udzielona przez wspólnika spółce kapitałowej - we wniosku o wydanie interpretacji zaznaczono, że pożyczkodawca nie posiada udziałów w kapitale zakładowym pożyczkobiorcy (wnioskodawcy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przepisem art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej "Ustawa") umowa pożyczki, zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (pożyczkobiorcą) a pożyczkodawcą podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, tj. czy Wnioskodawca (pożyczkobiorca) jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia tej umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach przedstawionego wyżej stanu faktycznego, czynność cywilnoprawna w postaci umowy pożyczki pieniężnej nie podlega, na mocy przepisu art. 2 ust. 4 Ustawy, podatkowi od czynności cywilnoprawnych, a w konsekwencji Wnioskodawca (pożyczkobiorca) nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia tej umowy. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem czynność nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania danej czynności prawnej jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług (z pewnymi wyłączeniami, w niniejszej sprawie niemającymi jednak zastosowania).

Umowa pożyczki jest zdefiniowana w przepisie art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.; dalej "Kodeks cywilni"), jako umowa, w której "dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości." Innymi słowy umowa pożyczki jest czynnością prawną, której skutkiem jest obowiązek spełnienia określonego świadczenia.

Na podstawie przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej "Ustawa o VAT"), opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, "przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7". Z powyższego wynika zatem, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Zgodnie z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie "elementem koniecznym do uznania, że umowa obejmowała świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT jest wyodrębnienie podmiotu będącego odbiorcą świadczenia" (wyrok z dnia 9 kwietnia 2009 r., III SA/Wa 154/09).

Zdaniem Wnioskodawcy oczywistym jest, że udzielenie oprocentowanej pożyczki pieniężnej (zawarcie tego rodzaju umowy pożyczki), zaliczyć należy do przewidzianego w powołanym przepisie szerokiego kręgu usług. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. I Ustawy o VAT, "Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności."

Działalność gospodarcza w rozumieniu tej ustawy, to działalność obejmująca "wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych."

Wykonywanie usług w postaci udzielania pożyczek należy do działalności gospodarczej w przedstawionym powyżej rozumieniu. Ponadto należy wskazać, że częstotliwość, o której mowa w przepisie art. 15 ust. 2 Ustawy o podatku od towarów i usług, odnosi się do całości działania podatnika, a nie do poszczególnych jej rodzajów. W konsekwencji, udzielenie pożyczki oprocentowanej (zawarcie umowy pożyczki w opisanym powyżej stanie faktycznym), jako element prowadzonej przez pożyczkodawcę działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z tym, że - wobec charakteru prawnego i istoty umowy pożyczki - usługa w postaci udzielenia pożyczki korzysta ze zwolnienia od tego podatku - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT.

Powyższy pogląd znajduje również odzwierciedlenie w doktrynie prawa podatkowego i zgodnie z wypowiedziami doktryny "uznać (...) należy, że ilekroć pożyczka - choćby miała charakter sporadyczny udzielana jest z własnych środków podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, pożyczkodawca działa w charakterze podatnika VAT" (Komentarz do art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.04.54.535), A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2011, wyd. V.), Nadal aktualne pozostają poglądy doktryny i orzecznictwa w przedmiotowym zakresie, wyrażane pod rządami poprzednio obowiązującej ustawy o VAT. W szczególności powołany może być wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lipca 2002 r. (sygn. akt III RN 146/01), w którym stwierdzono: "Umowa pożyczki której przedmiotem jest określona suma pieniędzy (art. 720 § 1 k.c.) i która z istoty swej posiada charakter usługi finansowej, podlega przy tym zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w związku z załącznikiem Nr 2 poz. 13 do tej ustawy, o ile pożyczka ta została udzielona z własnych środków finansowych skarżącego".

W konsekwencji, udzielanie pożyczek oprocentowanych (zawieranie umów pożyczki), jako element prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z tym, że - wobec charakteru prawnego i istoty umowy pożyczki - usługa w postaci udzielenia pożyczki korzysta ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT, zgodnie z którym zwolnione od podatku są "usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę".

Mając na uwadze powyższe co potwierdzono pośrednio w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 sierpnia 2010 r. znak IBPBII/1/436-110/10/AŻ, należy wskazać ze skoro opisana powyżej, konkretna czynność w postaci udzielenia pożyczki oprocentowanej (zawarcia umowy pożyczki przez dwie, będące podatnikami podatku VAT spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przy czym w przedmiocie działalności pożyczkodawcy wpisanym do rejestru handlowego nie wymieniono usługi pośrednictwa finansowego) podlega przepisom Ustawy o podatku od towarów i usług (lecz jest zwolniona z tego podatku) to jednocześnie nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych (na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ponadto przedstawione wyżej stanowisko Wnioskodawcy w pełni potwierdza indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 października 2011 r. IBPP3/443-813/11/KO.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w przedstawionym w treści niniejszego wniosku, konkretnym stanie faktycznym, umowa pożyczki podlega regulacjom Ustawy o VAT i na podstawie jej powołanych wyżej przepisów jest zwolniona od tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, zaliczyć należy do sfery zawodowej jednostki i w konsekwencji uznać za rodzącą obowiązek w podatku od towarów i usług, także wtedy, gdy czynności te nie znajdują się w zgłoszonym w KRS zakresie przedmiotowym prowadzonej przez spółkę (pożyczkodawcę) działalności gospodarczej. Uzasadnieniem takiego poglądu jest również przepis art. 5 ust. 2 Ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym "czynności określone w ust. 1 (art. 5 Ustawy o VAT - przypis wnioskodawcy) podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa." Z powołanego przepisu wnioskować należy że dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług określonej czynności nie ma znaczenia czyjej rodzaj został wymieniony w umowie (statucie) spółki lub zgłoszony do KRS. Powyższe potwierdzono niejednokrotnie w doktrynie i orzecznictwie w tym m.in. w interpretacji podatkowej Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2007 r. (sygn. IP-PP2-443-273/07-2/BM), gdzie wskazano, że "udzielanie przez Wnioskodawcę odpłatnych pożyczek, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 65.22 < > podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 (jako wymienione w poz. 3 załącznika nr 4) - bez znaczenia jest tutaj fakt ze przedmiotowe działania wykraczają poza zakres czynności zgłoszonych jako przedmiot działalności spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym)". W aktualnym stanie prawnym odpowiednikiem przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 jest przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT).

Analogiczne stanowisko zajął Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście w piśmie z dnia 26 czerwca 2007 r. (sygn. PM/436-3/07/MS) stwierdzając, że "udzielanie pożyczek przez podmiot w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, należy do jego płaszczyzny zawodowej i rodzi obowiązek w podatku od towarów i usług nawet gdy te czynności nie znajdują się w jego zakresie przedmiotowym".

Bez znaczenia pozostaje także kwestia częstotliwości udzielania pożyczek przez pożyczkodawcę bowiem poszczególne rodzaje czynności dokonywane w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez pożyczkodawcę (w tym np. udzielanie pożyczek) powinny podlegać VAT, nawet, jeżeli dany rodzaj czynności zostałby wykonany jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na chęć ich wykonywania w charakterze częstotliwym. W przypadku, gdy w momencie wykonywania czynności, podmiot posiada zamiar wykonywania takich czynności w sposób częstotliwy, wówczas występując w charakterze podatnika VAT wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższy poglądem podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 13 lipca 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 3554/06) wskazując, iż z treści art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT wynika, że staje się podatnikiem również ten, kto w ramach prowadzonej działalności, zdefiniowanej na potrzeby VAT wykonał czynność opodatkowaną jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Nie jest przy tym istotna sama częstotliwość wykonywania tych czynności ale istnienie okoliczności wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy.

Powołać wypada także pismo z dnia 28 października 2008 r. Izby Skarbowej w Warszawie (IPPB2/436-294/08-4/MZ) w którym stwierdzono, iż "jeżeli czynność jednorazowego lub kilkurazowego udzielania pożyczki zostanie objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, pożyczka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych."

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na udzieleniu pożyczki korzysta w całości ze zwolnienia przewidzianego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT, co w dalszej konsekwencji powoduje, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany (jako pożyczkobiorca) do zapłaty z tytułu zawarcia tej umowy podatku od czynności cywilnoprawnych. Skoro czynność w postaci udzielenia pożyczki oprocentowanej (zawarcie umowy pożyczki), podlega opodatkowaniu na podstawie Ustawy o VAT, to jednocześnie wyłączona będzie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jak podkreśla się bowiem w doktrynie: "wykładnia celowościowa przepisu art. 2 ust. 4 ustawy p.c.c. wskazuje, że celem ustawodawcy było aby konkretna czynność dokonywana przez podatnika była opodatkowana albo podatkiem VAT albo podatkiem od czynności cywilnoprawnych a nie oboma podatkami jednocześnie." (tak w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 411/07).

Ponadto, bez znaczenia pozostaje fakt, czy strona z tytułu danej czynności prawnej faktycznie podlega opodatkowaniu, czy też jak to ma miejsce w niniejszej sprawie - jest podatnikiem podatku od towarów i usług zwolnionym z obowiązku zapłaty podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają także inne interpretacje organów podatkowych, a tytułem przykładu wymienić można następujące:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegała również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) zaciągnął pożyczkę pieniężną od innej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącej działalność gospodarczą (pożyczkodawca). Pożyczka udzielona została ze środków własnych pożyczkodawcy. Zgodnie z umową pożyczka udzielona została za wynagrodzeniem, tj. jest oprocentowana. Umowa została zawarta i wykonana na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i siedziby obydwu podmiotów także znajdują się na terenie kraju. Wnioskodawca-pożyczkobiorca nie posiada udziałów w kapitale zakładowym pożyczkodawcy, ani pożyczkodawca nie posiada udziałów w kapitale zakładowym pożyczkobiorcy. Umowa pożyczki zawarta została w dniu 9 lipca 2012 r. W zaistniałym stanie faktycznym pożyczkodawca był zwolniony z podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności polegającej na udzieleniu pożyczki wnioskodawcy. Pożyczka nie została udzielona przez wspólnika spółce kapitałowej - we wniosku o wydanie interpretacji zaznaczono, że pożyczkodawca nie posiada udziałów w kapitale zakładowym pożyczkobiorcy (wnioskodawcy).

Należy wskazać iż w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż umowa pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ponadto, przyjmując za Wnioskodawcą, iż powyższa czynność zostanie objęta zakresem podatku od towarów i usług, w analizowanej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.