IPPB2/436-382/13-2/LS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia akcji i innych instrumentów finansowych - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia akcji i innych instrumentów finansowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej: Bank, P., Wnioskodawca) prowadzi działalność maklerską na podstawie art. 111-114 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm., dalej: UOIF). W ramach wyżej wymienionej działalności Bank, w oparciu o stosowne zezwolenie, podejmuje szereg czynności na rzecz Klientów, polegających między innymi na przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych w ramach rynku regulowanego (w rozumieniu UOIF), wykonywaniu zleceń, nabywaniu lub zbywaniu na własny rachunek instrumentów finansowych, zarządzaniu portfelami Klientów, doradztwie inwestycyjnym, oferowaniu instrumentów finansowych.

Niezależnie od usług wymienionych powyżej i świadczonych na rzecz Klientów, P. Bank Polski dokonuje również obrotu instrumentami finansowymi we własnym imieniu i na własną rzecz. Do tego typu transakcji zalicza się nabywanie akcji i innych instrumentów finansowych (np. obligacje), poza obrotem zorganizowanym (OTC), o którym mowa w art. 3 pkt 9 UOIF, na podstawie cywilnoprawnej umowy sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane powyżej transakcje nabycia przez Wnioskodawcę instrumentów finansowych w postaci akcji i innych instrumentów finansowych (np. obligacji) będą podlegały zwolnieniu z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn, zm.; dalej: UPCC).

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe transakcje objęte są ustawowym zwolnieniem z podatku o czynności cywilnoprawnych, o którym mowa w art. 9 pkt 9 lit. a UPCC.

Na podstawie art. 1 pkt 1 lit. a UPCC, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 1 UPCC obowiązek podatkowy z tytułu umowy sprzedaży powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnych i ciąży na kupującym.

Zgodnie z przepisem art. 9 pkt 9 lit. a UPCC: zwalnia się z podatku sprzedaż praw majątkowych, będących Instrumentami finansowymi firmom inwestycyjnym oraz zagranicznym firmom inwestycyjnym w rozumieniu UOIF.

W rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 UOIF Instrumentami finansowymi są papiery wartościowe. Z kolei przepis art. 3 pkt 1 lit. b UOIF definiuje papiery wartościowe jako: akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych, prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

Ponadto z treści art. 3 pkt 33 UOIF wynika, iż ilekroć mowa jest o firmie inwestycyjnej - rozumie się przez to dom maklerski, bank prowadzący działalność maklerską, zagraniczną firmę inwestycyjną prowadzącą działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagraniczną osobę prawną z siedzibą na terytorium państwa należącego do OECD lub WTO, prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską.

Potwierdzeniem powyższego jest również regulacja art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939 z późn. zm.) w myśl której Banki poza wykonywaniem czynności bankowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 tej ustawy, mogą również prowadzić działalność maklerską w tym m.in. obejmować lub nabywać akcje i prawa z akcji, udziały innej osoby prawnej i jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, zaciągać zobowiązania związane z emisją papierów wartościowych oraz dokonywać obrotu papierami wartościowymi.

Odzwierciedleniem powyższego jest uzyskane w dniu 26 sierpnia 1991 r. zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej i rejestracja takiej działalności w Komisji Nadzoru Finansowego.

Przenosząc powyższe na grunt przepisu, będącego przedmiotem interpretacji należy stwierdzić, iż opisana wstanie faktycznym transakcja nabycia przez Bank akcji i innych instrumentów finansowych spełnia przesłanki zastosowania wobec niej zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych o którym mowa w art. 9 pkt 9 lit. a UPCC.

Niezależnie do powyższego, należy zauważyć, iż Bank dysponuje odpowiednimi środkami i posiada niezbędną wiedzę w zakresie przeprowadzenia opisanych transakcji we własnym imieniu i na własną rzecz gdyż jest podmiotem profesjonalnie zajmującym się obrotem papierami wartościowymi Zaprezentowana argumentacja nabiera szczególnego znaczenia w kontekście wykładni celowościowej i założeń będących fundamentem funkcjonowania podatku od czynności cywilnoprawnych

W uzasadnieniu do projektu z dnia 4 listopada 1999 r. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (w wersji dostępnej na stronie internetowej Sejmu RP: www.sejm.gov.pl, druk nr 1498) znajduje się zapis, iż: "niniejszy projekt ustawy dotyczy opodatkowania czynności cywilnoprawnych, których przedmiotem jest nieprofesjonalny obrót rzeczami oraz prawami majątkowymi (...)". W dalszej części treści projektu znajduje się stwierdzenie, iż: "opodatkowaniu będą zatem podlegały czynności cywilnoprawne obrotu gospodarczego "nieprofesjonalnego", których dokonanie nie powoduje powstania obowiązku w podatku od towarów i usług". Lektura niniejszego projektu prowadzi więc do wniosku, iż ratio legis instytucji podatku od czynności cywilnoprawnych było opodatkowanie czynności cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami nieświadczącymi profesjonalnie danych usług (np obrotu papierami wartościowymi), które dokonując danej transakcji (często w sposób sporadyczny), pomijają profesjonalnych pośredników Zatem wydaje się być bezsporne, iż celem projektodawcy nie było opodatkowanie czynności cywilnoprawnych, których stroną jest podmiot profesjonalnie prowadzący działalność w danym zakresie.

W związku z powyżej zaprezentowaną argumentacją, mając na względzie w szczególności wykładnię językową przepisu art. 9 pkt 9 lit. a oraz wykładnię celowościową i założenia będące fundamentem funkcjonowania podatku od czynności cywilnoprawnych, P. Bank Polski wnosi jak we wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Według art. 3 ust. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 1 ustawy obowiązek podatkowy z tytułu umowy sprzedaży powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnych i ciąży przy umowie sprzedaży na kupującym.

W myśl art. 9 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż praw majątkowych, będących instrumentami finansowymi:

- w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538, z późn. zm.).

Na podstawie art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na rzecz kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. W powołanym przepisie jest mowa tylko o rzeczach podmiotach materialnych (art. 45 Kodeksu Cywilnego), jednakże zgodnie z art. 555 Kodeksu Cywilnego przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii oraz praw. Ustawa Kodeks Cywilny nie zawiera w tym przedmiocie wyłączeń w odniesieniu do sprzedaży praw wynikających z papierów wartościowych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 z późn. zm.), instrumentami finansowymi są papiery wartościowe. Natomiast art. 3 pkt 1 lit. a ww. ustawy stanowi, że papierami wartościowymi są: akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

Zgodnie z art. 3 pkt 33 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi ilekroć w ustawie jest mowa o firmie inwestycyjnej - rozumie się przez to dom maklerski, bank prowadzący działalność maklerską, zagraniczną firmę inwestycyjną prowadzącą działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagraniczną osobę prawną z siedzibą na terytorium państwa należącego do OECD lub WTO, prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską.

Stosownie do treści art. 3 pkt 9 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o obrocie zorganizowanym rozumie się przez to obrót papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi dokonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rynku regulowanym albo w alternatywnym systemie obrotu.

W związku z powyższym za sprzedaż papierów wartościowych, także w rozumieniu art. 9 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, należy uznać umowę zobowiązującą jedną stronę czynności do przeniesienia praw wynikających z papierów wartościowych (ewentualnie także innych czynności - np. wydania papierów wartościowych istniejących w formie dokumentów), a drugą stronę do zapłaty ceny (ewentualnie także innych czynności - np. odbioru papierów wartościowych istniejących w formie dokumentów).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż P. Bank Polski Spółka Akcyjna (dalej: Bank, P. Bank Polski, Wnioskodawca) prowadzi działalność maklerską na podstawie art. 111-114 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm., dalej: UOIF). W ramach wyżej wymienionej działalności Bank, w oparciu o stosowne zezwolenie, podejmuje szereg czynności na rzecz Klientów, polegających między innymi na przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych w ramach rynku regulowanego (w rozumieniu UOIF), wykonywaniu zleceń, nabywaniu lub zbywaniu na własny rachunek instrumentów finansowych, zarządzaniu portfelami Klientów, doradztwie inwestycyjnym, oferowaniu instrumentów finansowych. Niezależnie od usług wymienionych powyżej i świadczonych na rzecz Klientów, P. Bank Polski dokonuje również obrotu instrumentami finansowymi we własnym imieniu i na własną rzecz. Do tego typu transakcji zalicza się nabywanie akcji i innych instrumentów finansowych (np. obligacje), poza obrotem zorganizowanym (OTC), o którym mowa w art. 3 pkt 9 UOIF, na podstawie cywilnoprawnej umowy sprzedaży.

Reasumując należy stwierdzić, iż nabycie akcji i innych instrumentów finansowych bezpośrednio przez Wnioskodawcę będzie korzystało ze zwolnienia na podstawie art. 9 pkt 9 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.