IPPB2/436-33/08-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2008 r. (data wpływu 28 stycznia 2008 r.) oraz piśmie z dnia 28 lutego 2008 r. (data wpływu 3 marca 2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB2/436-33/08-2/AS z dnia 18 lutego 2008 r. (data nadania 20 lutego 2008 r., data doręczenia 26 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny środków pieniężnych przekazywanych na rzecz małoletniej córki pracownicy - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania darowizny środków pieniężnych przekazywanych na rzecz małoletniej córki pracownicy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest kancelarią prawną działającą w formie spółki komandytowej. Ze względu na śmierć pracownicy samotnie wychowującej dziecko, Wnioskodawca zamierza przekazywać co miesiąc darowiznę pieniężną na rzecz jej 11 letniej córki, aż do osiągnięcia przez nią pełnoletniości.

Pismem z dnia 18 lutego 2008 r. Nr IPPB2/436-33/08-2/AS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w zakresie przesłania aktualnego pełnomocnictwa lub innego dokumentu poświadczonego za zgodność z oryginałem, z którego wynika prawo do występowania w imieniu wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy osobą, od której następuje nabycie, w rozumieniu art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest spółka komandytowa czy wspólnicy w tej spółce.

Zdaniem wnioskodawcy:

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, iż opodatkowaniu podlega nabycie od jednej osoby własności rzeczy i praw majątkowych o wartości przekraczającej określone ustawa kwoty. W konsekwencji, osobą w rozumieniu cytowanego przepisu może być osoba fizyczna bądź osoba prawna. W świetle art. 33 kodeksu cywilnego jednostki organizacyjne posiadają osobowość prawną tylko wtedy, gdy przepis szczególny nadaje im taką osobowość. Przepisy kodeksu spółek handlowych osobowość prawną przyznają tylko niektórym spółkom. Na mocy art. 12 Kodeksu spółek handlowych, osobowość prawną ma jedynie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka akcyjna. Spółki osobowe, w tym spółka komandytowa są podmiotami nieposiadającymi osobowości prawnej. W rezultacie, przez osobę lub osoby w rozumieniu art. 9 ust. 1 powołanej ustawy należy rozumieć wspólników w spółce osobowej. W przypadku wnioskodawcy, osobami w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn będą zatem wspólnicy t. j. osoby fizyczne prowadzące działalność w zakresie usług prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, darowiznę dokonaną przez wnioskodawcę należy potraktować jako pochodzącą od wielu osób i kwotę ulgi określonej w art. 9 ust. 1 ustawy obliczyć odrębnie w odniesieniu do każdego ze wspólników w spółce komandytowej. Stąd darowizny od spółki komandytowej podlegają opodatkowaniu jedynie w takim zakresie, w jakim udział w wartości darowizny przypadający na każdego wspólnika z osobna, przekroczy kwotę ulgi (4902 PLN w przypadku darczyńców zaliczonych do 3 grupy).

W konsekwencji, w przypadku więcej niż jednej darowizny na rzecz tej samej osoby, sumowanie wartości darowizn, o którym mowa w art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, powinno być dokonane dla każdego wspólnika poprzez dodawanie ich udziałów w poszczególnych darowiznach. Obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstanie zatem jedynie wtedy, gdy suma darowizn przypadająca na danego wspólnika przekroczy w okresie 5 lat kwotę ulgi określoną w ustawie, t. j. 4902 zł w odniesieniu do osób zaliczonych do 3 grupy podatkowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

W opisanym stanie faktycznym mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy darowizny.

W myśl art. 1 ust. 1 ww. ustawy podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Stosownie do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny rozumie się zobowiązanie darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Oświadczenie darczyńcy, zgodnie z art. 890 Kodeksu cywilnego, powinno być złożone w formie aktu notarialnego, przy czym umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia. Należy jednak zaznaczyć, iż podatkowi od spadków i darowizn podlega wyłącznie nabycie w drodze darowizny własności rzeczy lub praw majątkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 4902 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do 3 grupy podatkowej

Zgodnie z art. 9 ustawy o podatku od spadków i darowizn, wysokość kwoty wolnej od podatku jest związana z nabyciem od jednej osoby własności rzeczy i praw majątkowych. W razie nabycia od dwóch i więcej osób minimum wolne od podatku jest stosowane odrębnie, a więc jest to wtedy odrębne opodatkowanie poszczególnych darowizn.

Zgodnie z art. 8. § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) zwanej dalej k.s.h. spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Spółki osobowe, w tym spółka komandytowa, są podmiotami prawa, a więc mają zdolność prawną. Oznacza to, że mogą w pełnym zakresie uczestniczyć w obrocie gospodarczym, być podmiotami stosunków prawnych. Na podstawowe atrybuty podmiotowości prawnej składają się: nabywanie przez spółkę praw, zaciąganie zobowiązań (we własnym imieniu), co oznacza, że spółka ma zdolność do czynności prawnych. Ponadto spółka może pozywać i być pozywana, co oznacza, że ma zdolność sądową. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną. Wynika z tego, że warunkiem istnienia spółek osobowych jest prowadzenie przedsiębiorstwa, a to musi się odbywać pod własną, czyli spółki, firmą.

Rozstrzygnięcie art. 8 k.s.h. zamyka pewien rozdział, gdy spółki osobowe nie były traktowane jak podmioty prawa, ale jako przedmiot wspólności łącznej. Mimo atrybutów zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych, spółki osobowe nie są osobami prawnymi, lecz jednostkami organizacyjnymi wyposażonymi w zdolność prawną (art. 331 k.c.). Przepis art. 331 k.c. przewiduje, kto może być zaliczony do trzeciej kategorii podmiotowej, natomiast art. 8 k.s.h. jest tą normą, która przewiduje zdolność prawną tych spółek.

Powyższe stwierdzenia potwierdza wyrok NSA w Warszawie z 13 września 2001 r. (II SA 1722/00, Lex nr 53368), zgodnie z którym: "Z mocy art. 81 k.h. (a obecnie art. 8 § 1 kodeksu spółek handlowych) spółka jawna posiada zdolność sądową i zdolność do czynności prawnych - realizowanych przez wspólników pod firmą spółki. Możność nabywania praw i zaciągania zobowiązań oznacza dopuszczenie spółki jawnej do udziału w obrocie prawnym i gospodarczym. Uprawnienie do rejestracji nabytego pojazdu mieści się w ramach udziału w tym obrocie".

Spółka osobowa ma wyodrębnienie organizacyjne i majątkowe. Oznacza to, że stanowi odrębną od wspólników strukturę pod względem organizacyjnym i majątkowym, podobnie jak osoby prawne.

Spółki osobowe mogą zaciągać zobowiązania. Zaciąganie zobowiązań odbywa się bezpośrednio na rachunek spółki. Z zagadnieniem tym wiążą się reguły odpowiedzialności występujące w spółkach osobowych. Są one zróżnicowane w każdym z typów spółek. Pierwszorzędna odpowiedzialność wspólników spółek osobowych występuje jako wyjątek od zasady. W przypadku spółki komandytowej komplementariusze odpowiadają osobiście, nieograniczenie, solidarnie i subsydiarnie. Komandytariusze odpowiadają w sposób ograniczony do wysokości sumy komandytowej osobiście, solidarnie, subsydiarnie (choć może dojść w ogóle do wyłączenia odpowiedzialności).

Stosownie do postanowień art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, to do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Pięcioletni okres powinien być liczony od końca roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn, powstanie wówczas, gdy suma darowizn przypadająca na spółkę komandytową przekroczy w okresie 5 lat kwotę ulgi określoną w ustawie, t. j. 4902 zł w odniesieniu do osób zaliczonych do 3 grupy podatkowej.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym darczyńcą ma być kancelaria prawna działająca w formie spółki komandytowej. W myśl art. 8 k.s.h., spółki osobowe, w tym spółka komandytowa, nie są osobami prawnymi, lecz jednostkami organizacyjnymi wyposażonymi w zdolność prawną. Jednak z mocy art. 8 k.s.h. spółka komandytowa posiada zdolność sądową i zdolność do czynności prawnych - realizowanych przez wspólników pod firmą spółki. Możliwość nabywania praw i zaciągania zobowiązań oznacza dopuszczenie spółki komandytowej do udziału w obrocie prawnym i gospodarczym. Związku z powyższym, przez osobę w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, należy rozumieć spółkę komandytową, a nie wspólników spółki, czyli osób fizycznych prowadzących działalność w zakresie usług prawniczych.

Reasumując, stwierdza się, iż osobą, od której następuje nabycie darowizny, w rozumieniu art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, spółka komandytowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.