IPPB2/436-313/12-4/MZ - Określenie skutków podatkowych przelewu wierzytelności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 7 września 2012 r. Nr IPPB2/436-313/12-2/MZ (data nadania 7 września 2012 r., data doręczenia 10 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przelewu wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przelewu wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest działalność finansowa. Spółka w 2012 r. na podstawie umowy przelewu wierzytelności nabyła po cenie niższej od wartości nominalnej wierzytelność przysługującą osobie fizycznej od innego podmiotu (dłużnika), która jest zabezpieczona hipoteką na nieruchomości dłużnika. Od ceny wykupu wierzytelności Spółka zapłaciła 1% podatek od czynności cywilnoprawnych. Umowa zobowiązuje jedynie Spółkę (Cesjonariusza) do zapłaty osobie fizycznej (Cedentowi) określonej kwoty za nabycie prawa do przedmiotu umowy. Jest to pierwsza tego rodzaju transakcja w działalności spółki, lecz nie koniecznie ostatnia.

Pismem z dnia 7 września 2012 r. Nr IPPB2/436-313/12-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie:

* Na podstawie jakiej czynności cywilnoprawnej Wnioskodawca nabył wierzytelności.

* Czy którakolwiek ze stron z tytułu dokonania powyższej czynności była objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie informując, iż:

* Wnioskodawca nabył wierzytelność na podstawie umowy przelewu wierzytelności zgodnie z którą Cedent przelewa w rozumieniu przepisów art. 509 kodeksu cywilnego na rzecz cesjonariusza wierzytelność pieniężną wskazaną w umowie, a Cesjonariusz przyjmuje w całości przelew tej wierzytelności. Wraz z wierzytelnością przechodzą na Cesjonariusza wszelkie prawa z nią związane, w szczególności roszczenia o zaległe odsetki, koszty procesu oraz zabezpieczenia prawne. Ponadto w umowie strony zgodnie ustalają, że tytułem przeniesienia praw własności wierzytelności Cesjonariusz zapłaci na rzecz Cedenta określoną kwotę w formie polecenia przelewu w dniu podpisania umowy. Tak więc przedmiotem opodatkowania jest zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest umowa sprzedaży wspomnianej wierzytelności.

* Zdaniem Spółki żadna ze stron z tytułu dokonania omawianej we wniosku czynności nie była objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Wierzytelność została nabyta od osoby fizycznej (poprzedniego wierzyciela dłużnika, który nie świadczy usług pośrednictwa finansowego), na podstawie umowy tytułem przeniesienia praw własności. Cesjonariusz nie wystawił Cedentowi faktury VAT ponieważ przedmiotem umowy była sprzedaż praw majątkowych, która nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług, a jedynie ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. Spółka nie świadczy więc w tym przypadku usługi polegającej na odzyskaniu długów czy odciążenia wierzyciela od ich ściągania jak i innych tym podobnych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka słusznie zapłaciła podatek p.c.c. od umowy przelewu nabycia wierzytelności.

Zdaniem Wnioskodawcy, kupno wierzytelności przeterminowanych dokonane przez Cesjonariusza nie może zostać uznane za usługę ściągania długów i factoringu świadczoną na rzecz Cedenta, która to podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ponieważ:

* Spółka nie wykonuje żadnych dodatkowych czynności na rzecz Cedenta (np. zarządzanie aktywami finansowymi, doradztwa gospodarczego) charakteryzujące usługi factoringu.

* Spółka wobec przejęcia ryzyka niewypłacalności dłużnika egzekwując dług, przejmuje go we własnym imieniu, na własną odpowiedzialność i na własny rachunek.

* Cena sprzedaży wierzytelności odzwierciedla ich rzeczywistą ekonomiczną wartość w chwili sprzedaży, która jest uzależniona od wątpliwych perspektyw na ich spłatę i zwiększonego ryzyka niewypłacalności dłużnika. Tym samym różnicę między wartością nabytej wierzytelności, a zapłaconą za nią ceną nie można traktować jako wynagrodzenia za wykonaną usługę.

W ocenie Spółki podatek p.c.c. został zapłacony słusznie bowiem sprzedaż wierzytelności mieści się w zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jako sprzedaż praw majątkowych, jak również nabycie wierzytelności według wartości rynkowej nie jest świadczeniem usługi przez nabywcę, a więc nie podlega VAT.

Znane Spółce wyroki potwierdzające stanowisko Spółki to:ETS z 27 października 2011 r. w sprawie GFKL Financial Services AG (C 93/10); NSA w składzie siedmiu sędziów z 19 marca 2012 r., sygn. akt I FPS 5/11; WSA we Wrocławiu z 7 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 152/10; WSA z dnia 3 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 783/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

Zatem mając na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność cesji wierzytelności) stwierdzić należy, że podlega ona na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania powyższej czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy czynność ta będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

A zatem, przyjmując za Wnioskodawcą, iż przelew wierzytelności przybrał postać umowy sprzedaży, powyższa czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Z uwagi na to, iż czynność sprzedaży wierzytelności nie została objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, w analizowanej sprawie nie znalazło zastosowania wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.