IPPB2/436-296/13-2/AF

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 lipca 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/436-296/13-2/AF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2013 r. (data wpływu 17 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z nabyciem roszczenia przysługującego tytułem poniesionej straty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z nabyciem roszczenia przysługującego tytułem poniesionej straty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej "Wnioskodawca" lub "Spółka"), wraz z dwoma innymi podmiotami będącymi spółkami kapitałowymi z siedzibą w Polsce (dalej "P1" oraz "P2" łącznie jako "Uczestnicy konsorcjum") zawarły umowę konsorcjum w celu realizacji projektu w zakresie zaprojektowania i wykonania modernizacji linii kolejowej na określonym odcinku (dalej "Umowa konsorcjum"). Zamawiającym jest P. S.A. (dalej "Zamawiający").

Zgodnie z zapisami ustawy - Prawo zamówień publicznych, Uczestnicy konsorcjum ponoszą solidarną odpowiedzialność wobec Zamawiającego za wykonanie projektu, jednak partnerem wiodącym konsorcjum jest P2. P2, zgodnie z zapisami Umowy konsorcjum, zawarła ze Spółką oraz odrębnie z P1 umowy, które określają między innymi zakres prac, które powinny zostać zrealizowane przez Spółkę i P1 (dalej "Umowy wykonawcze"). Za realizację prac, które nie zostały objęte Umowami wykonawczymi odpowiedzialna jest P2.

Zgodnie z Umową konsorcjum oraz Umowami wykonawczymi, Uczestnicy konsorcjum samodzielnie ponoszą wydatki związane z realizacją przypadających im do wykonania prac (koszty wynagrodzenia podwykonawców, materiałów, pensji pracowników, amortyzacja sprzętu, itp.). Wnioskodawca i P1 obciążają P2 uzgodnionym w Umowach wykonawczych wynagrodzeniem należnym im za wykonanie określonego etapu prac (Wnioskodawca i P1 obciążają P2 wynagrodzeniem za prace wykonane przez siebie). Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy i P1 jest dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na P2. Natomiast P2 obciąża Zamawiającego wynagrodzeniem należnym Uczestnikom konsorcjum za prace wykonane przez wszystkich Uczestników konsorcjum (Wnioskodawca, P1, P2). Wynagrodzenie, za prace wykonane przez Spółkę, które wykazuje w fakturze wystawionej Zamawiającemu P2, jest wyższe od wynagrodzenia, które wykazuje Spółka w fakturze wystawionej P2 (różnica wynosi określony procent - np. 0,5% - wartości prac).

W trakcie realizacji projektu, P2 zostało postawione w stan upadłości z możliwością zawarcia układu i nie będzie w stanie w pełnym zakresie realizować zadań przypadających mu do wykonania. W związku z tym, Wnioskodawca, P1 i P2 oraz Zamawiający zawarły aneks do umowy zawartej z Zamawiającym na realizację projektu (dalej "Aneks"). Na podstawie Aneksu, nastąpiła zmiana partnera wiodącego konsorcjum z P2 na P1. Konsekwencją jest również konieczność przejęcia do wykonania przez Spółkę i P1 prac, które na podstawie Umowy konsorcjum powinny były zostać wykonane przez P2 (dalej "Przejęty Zakres Robót"). W tym celu, Wnioskodawca i P1 zawarły z P2 porozumienie, na podstawie którego przejmują na ryzyko P2 (tzn. w razie osiągnięcia strat na realizacji tych prac Wnioskodawcy lub P1 będzie przysługiwało roszczenie do P2 o pokrycie tych strat), w określonym podziale między Wnioskodawcę i P1 prace, które były przewidziane do wykonania przez P2 (Przejęty Zakres Robót). Ponadto, w drodze odrębnego porozumienia) bez udziału P2, Wnioskodawca i P1 ustaliły rozliczenia finansowe między Wnioskodawcą i P1 w odniesieniu do Przejętego Zakresu Robót.

Podobnie jak dotychczas, wynagrodzenie należne Spółce z tytułu prac powierzonych pierwotnie Spółce na podstawie Umowy konsorcjum oraz Umów wykonawczych może być niższe od wynagrodzenia należnego od Zamawiającego za prace wykonane przez Spółkę o określony procent. Każdy z Uczestników konsorcjum samodzielnie będzie ponosił osiągane wyniki (zyski/straty) na realizacji prac pierwotnie mu przypisanych. W szczególności, strony nie określiły jakiegokolwiek modelu podziału osiąganych wyników, wyrównania strat, itp. w związku z zakresem prac pierwotnie przydzielonych stronom. Natomiast wynagrodzenie należne Spółce z tytułu prac mieszczących się w Przejętym Zakresie Robót może być równe wynagrodzeniu należnemu od Zamawiającego za prace wykonane przez Spółkę lub może być niższe od wynagrodzenia należnego od Zamawiającego za prace wykonane przez Spółkę o określony procent.

Nowy lider konsorcjum (P1) będzie obciążać Zamawiającego wynagrodzeniem za prace wykonane łącznie przez P1, P2 i Wnioskodawcę (ewentualnie przez P1 i Wnioskodawcę, w przypadku gdy P2 nie będzie wykonywało prac) (na podstawie faktur VAT wystawianych na Zamawiającego).

Dotychczas, Zamawiający dokonywał płatności na podstawie otrzymanych faktur na rachunek bankowy poprzedniego lidera konsorcjum (P2). Poprzedni lider Konsorcjum (P2) natomiast dokonywał wypłaty należnego wynagrodzenia pozostałym Uczestnikom konsorcjum.

Po zmianie lidera konsorcjum (na P1) płatności będą dokonywane w inny sposób. Zgodnie z Aneksem, który został zawarty:

* Zamawiający będzie dokonywał płatności wynagrodzenia wynikającego z faktury wystawionej przez P1 w części równej wynagrodzeniu należnemu Spółce (udokumentowanemu fakturą wystawioną przez Spółkę na P1) bezpośrednio na rachunek Spółki.

* Analogicznie, wynagrodzenie wynikające z faktury wystawionej przez P1 w części równej wynagrodzeniu (udokumentowanemu fakturą wystawioną przez P2 na P1) należnemu P2 (inny uczestnik konsorcjum) będzie wypłacane przez Zamawiającego bezpośrednio na rachunek P2.

* Pozostałe wynagrodzenie będzie wypłacane przez Zamawiającego bezpośrednio na rachunek Pl.

* Każdorazowo, do faktury wystawianej przez P1 na Zamawiającego zostanie dołączone oświadczenie zawierające podział wynagrodzenia wykazanego w fakturze na poszczególnych Uczestników konsorcjum oraz kopie faktur wystawionych przez Uczestników konsorcjum na nowego lidera konsorcjum (P1).

Wprowadzenie powyższych zasad nie ma na celu zasadniczej zmiany sposobu wykonywania prac w ramach konsorcjum czy ustalania wynagrodzenia Uczestników konsorcjum. Podobnie, intencją Uczestników konsorcjum jest, by Uczestników konsorcjum reprezentował wobec Zamawiającego lider konsorcjum. Celem tych nowych zasad jest zabezpieczenie płatności należnych Uczestnikom konsorcjum na wypadek ewentualnej niewypłacalności nowego lidera konsorcjum (P1).

Aneks między Uczestnikami konsorcjum (Spółka, P1, P2) oraz Zamawiającym dopuszcza, że w przyszłości, po uzyskaniu uprzedniej pisemnej zgody Zamawiającego, poszczególni Uczestnicy konsorcjum będą mogli samodzielnie wystawiać faktury dokumentujące należne im wynagrodzenie (tekst jedn.: każdy Uczestnik konsorcjum będzie fakturował bezpośrednio na Zamawiającego "swoje" wynagrodzenie). Niemniej, skutki takiego przyszłego i niepewnego z dzisiejszej perspektywy uzgodnienia z Zamawiającym nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

Rolą lidera (zarówno przed jak i po zmianie lidera) jest m.in. koordynacja wszystkich prac prowadzonych w ramach danego Kontraktu oraz przygotowanie i przekazanie Zamawiającemu dokumentów niezbędnych do dokonania rozliczenia finansowego. Rolą lidera jest reprezentowanie wszystkich Uczestników konsorcjum wobec Zamawiającego.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca wykonuje przydzielone mu prace zarówno samodzielnie, przy wykorzystaniu własnych zasobów (pracownicy, sprzęt, itp.), jak również przy udziale podwykonawców, z którymi Wnioskodawca zawiera umowy o wykonanie określonych prac.

Ponadto, Wnioskodawca i P1 zawarli porozumienie, którego potrzeba zawarcia wynika z faktu, że strony przewidują, iż realizacja Przejętego Zakresu Robót może przynieść straty. Niemniej, biorąc pod uwagę solidarną odpowiedzialność wobec Zamawiającego Uczestników konsorcjum (Wnioskodawcy, P1 i P2) za wykonanie prac dla Zamawiającego oraz fakt niewypłacalności P2, przejęcie prac przydzielonych pierwotnie P2 uchroni Wnioskodawcę i P1 przed roszczeniami Zamawiającego na znaczne kwoty, które mogą istotnie przewyższać poziom spodziewanych strat, które zostaną poniesione w związku z wykonaniem Przejętego Zakresu Robót. Roszczenia te wystąpiłyby, gdyby Uczestnicy konsorcjum nie wywiązali się z umowy wobec Zamawiającego.

Zgodnie z postanowieniami porozumienia, realizacja Przejętego Zakresu Robót może prowadzić do sytuacji, w której:

* wydatki poniesione w danym okresie przez Wnioskodawcę na realizację Przejętego przez Wnioskodawcę Zakresu Robót przewyższą uzyskane w tym okresie z tego tytułu wynagrodzenie i w związku z tym, Wnioskodawca zrealizuje stratę na realizacji tych prac,

* wydatki poniesione w danym okresie przez P1 na realizację Przejętego przez P1 Zakresu Robót przewyższą uzyskane w tym okresie z tego tytułu wynagrodzenie i w związku z tym, P1 zrealizuje stratę na realizacji tych prac,

* wydatki poniesione w danym okresie przez Wnioskodawcę na realizację Przejętego przez Wnioskodawcę Zakresu Robót będą niższe niż uzyskane w tym okresie z tego tytułu wynagrodzenie i w związku z tym, Wnioskodawca zrealizuje zysk na realizacji tych prac,

* wydatki poniesione w danym okresie przez P1 na realizację Przejętego przez P1 Zakresu Robót będą niższe niż uzyskane w tym okresie z tego tytułu wynagrodzenie i w związku z tym, P1 zrealizuje zysk na realizacji tych prac.

Ponieważ przy zawieraniu Umowy konsorcjum i Umów wykonawczych Wnioskodawca i P1 nie uwzględniali w swoim rachunku ekonomicznym prac powierzonych pierwotnie P2, a ich przejęcie przez P1 i Wnioskodawcę leży w interesie obu podmiotów, Wnioskodawca i P1 podjęli decyzję o podziale wyniku zrealizowanego przez każde z nich na realizacji Przejętego Zakresu Robót w określonej z góry proporcji (50-50). Niewykluczone jest, że przyjęta proporcja ulegnie zmianie lub, że odrębne proporcje zostaną określone dla grup prac wydzielonych w ramach Przejętego Zakresu Robót np. inny może być udział Wnioskodawcy i P1 w zysku/stracie osiągniętym/poniesionej przez P1 na realizacji Przejętego przez P1 Zakresu Robót (np. Wnioskodawca 48%, P1 52%), a inny może być udział Wnioskodawcy i P1 w zysku/stracie osiągniętym/poniesionej przez Wnioskodawcę na realizacji Przejętego przez Wnioskodawcę Zakresu Robót (np. Wnioskodawca 52%, P1 48%).

Zgodnie z postanowieniami porozumienia, po zakończeniu każdego kolejnego miesiąca roku kalendarzowego, Wnioskodawca i P1 przedstawią sobie wzajemnie dokumentację wskazującą na koszty i przychody rachunkowe osiągnięte z tytułu realizacji Przejętego Zakresu Robót oraz dokumenty wskazujące podatkowe koszty uzyskania przychodów, wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów oraz przychody podatkowe uzyskane w związku z realizacją Przejętego Zakresu Robót.

Na tej podstawie, stronie (P1 lub Wnioskodawca), która poniosła stratę na realizacji Przejętego Zakresu Robót będzie przysługiwała od drugiej strony należność w kwocie równej określonej części tej straty (odpowiadającej ustalonej proporcji, według której jest dzielony wynik na realizacji Przejętego Zakresu Robót). Analogicznie, strona (P1 lub Wnioskodawca), która osiągnęła zysk na realizacji Przejętego Zakresu Robót będzie zobowiązana do zapłaty drugiej stronie kwoty równej określonej części tego zysku (odpowiadającej ustalonej proporcji, według której jest dzielony wynik na realizacji Przejętego Zakresu Robót).

Wynikiem z realizacji Przejętego Zakresu Robót jest różnica między przychodami osiągniętymi w danym okresie z tytułu prac wykonywanych odpowiednio przez Wnioskodawcę oraz P1 w ramach Przejętego Zakresu Robót a kosztami poniesionymi odpowiednio przez Wnioskodawcę oraz P1 w danym okresie bezpośrednio związanymi z tymi przychodami. Należy podkreślić, że wynik będzie ustalony w oparciu o wielkości według ujęcia bilansowego, które mogą się różnić od wielkości według ujęcia podatkowego.

Należy podkreślić, że stronie, która ponosi stratę na Przejętym Zakresie Robót przysługuje roszczenie do P2 o zapłatę kwoty równej tej stracie (roszczenie o naprawienie szkody poniesionej w związku z wykonaniem Przejętego Zakresu Robót).

Przed dokonaniem powyższych rozliczeń finansowych z tytułu podziału wyniku osiągniętego przez Strony w danym okresie (tekst jedn.: przed dokonaniem zapłaty między Wnioskodawcą a P1 tytułem podziału wyniku na Przejętym Zakresie Robót) strona (Wnioskodawca lub P1), która dokonuje zapłaty nabędzie w drodze przelewu (przed dokonaniem tej zapłaty) nieodpłatnie roszczenie przysługujące drugiej stronie wobec P2 na kwotę odpowiadającą kwocie zapłaty (kwocie wynikającej z podziału wyniku na Przejętym Zakresie Robót).

Zbycie roszczenia nastąpi w drodze nieodpłatnego przeniesienia (przelewu) na podstawie odrębnej umowy, którą Wnioskodawca oraz P1 zawrą przed dokonaniem między Wnioskodawcą oraz P1 opisanych powyżej rozliczeń finansowych tytułem podziału wyniku osiągniętego przez Strony w danym okresie.

Mając na uwadze, iż:

a.

podmiot, który poniósł stratę na realizacji Przejętego Zakresu Robót nie mógłby dochodzić od P2 wyrównania tej straty w zakresie, w jakim uzyskałby, tytułem udziału w stracie na realizacji Przejętego Zakresu Robót, zapłatę od drugiego uczestnika konsorcjum (Wnioskodawca lub P1) - podmiot ten nie mógłby wykazać poniesienia straty,

b.

brak podstawy prawnej do dochodzenia od P2 przez podmiot (Wnioskodawcę lub P1), który dokonuje zapłaty drugiemu podmiotowi (P1 lub Wnioskodawcy) tytułem udziału w stracie na realizacji Przejętego Zakresu Robót, roszczeń związanych ze stratą na Przejętym Zakresie Robót realizowanym przez drugi podmiot - wydatek tego podmiotu jest rezultatem ustaleń z drugim konsorcjantem (Wnioskodawcą lub P1), a nie wynika bezpośrednio z działań lub zaniechań P2, przelew roszczenia jest konieczny do wysuwania roszczeń do P2 w zakresie opisanym w lit. a i b przez podmiot, na którego są one przelane. W przeciwnym wypadku szkoda, która została poniesiona w związku z Przejętym Zakresem Robót w zakresie opisanym w lit. a i b nie mogłaby być dochodzona od P2, czyli od podmiotu za nią faktycznie odpowiedzialnego.

Należy podkreślić, że zapłata dokonywana przez Wnioskodawcę lub P1 na rzecz drugiego z konsorcjantów (P1 lub Wnioskodawcy) jest dokonywana z tytułu partycypacji w stracie na realizacji Przejętego Zakresu Robót i nie stanowi zapłaty za przelew roszczenia przysługującego drugiej stronie (P1 lub Wnioskodawcy) względem P2. Zapłata dokonywana przez Wnioskodawcę lub P1 z tytułu partycypacji w stracie na realizacji Przejętego Zakresu Robót wynika z przyjętych zasad rozliczania wyniku finansowego uzyskanego przez Uczestników konsorcjum.

Dodatkowo należy podkreślić, że w razie wyegzekwowania jakichkolwiek kwot z tytułu nabytego roszczenia, nabywca roszczenia nie będzie zwracał zbywcy wyegzekwowanej kwoty w jakiejkolwiek części.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w związku z nabyciem od P1 roszczenia przysługującego P1 od P2 tytułem poniesionej przez P1 straty na Przejętym Zakresie Robót Wnioskodawca ma obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, na wstępie należy zauważyć, iż umowa konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Stosownie do art. 353 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.; dalej "k.c."), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Umowa konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy jednoczesnej solidarnej odpowiedzialności wykonawców (konsorcjantów) za wykonanie umowy. Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 z późn. zm.; dalej: Pzp) wykonawcy mogą wspólnie ubiegać się o udzielenie zamówienia. W takim przypadku wykonawcy ustanawiają pełnomocnika do reprezentowania ich w postępowaniu o udzielenie zamówienia albo reprezentowania w postępowaniu i zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego, co zostało określone wprost w art. 23 ust. 2 Pzp.

Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi. Ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów, np. zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń danego przedsięwzięcia, podziału robót, udziału w zyskach i stratach, itp. Jak wskazano celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy, logistyczny, techniczny lub organizacyjny przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum wiąże podmioty na czas określony najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową, zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę objętą porozumieniem. Umowy konsorcjum zawierane przez Spółkę nie prowadzą do zawarcia między podmiotami zawierającymi umowę konsorcjum spółki cywilnej, spółki jawnej, co jest, w celu wyeliminowania jakichkolwiek wątpliwości, zapisane wprost w Umowie konsorcjum.

Zawarcie umowy konsorcjum nie ma na celu powstania nowego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi jedynie porozumienie stron takiej umowy dla osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Utworzone konsorcjum nie posiada osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane. Wspólne przedsięwzięcie nie ma odrębnej, własnej siedziby, nie posiada własnego majątku. Strony umowy konsorcjum nadają wspólnemu przedsięwzięciu nazwę, jednakże nie ma to wpływu na fakt, że umowa konsorcjum nie tworzy odrębnej jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Zawarcie Umowy konsorcjum nie prowadzi więc do utworzenia jakiejkolwiek jednostki organizacyjnej, która mogłaby być odrębnym podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 117, poz. 1054 z późn. zm., dalej "ustawa o VAT").

Uczestnicy konsorcjum nie działają samodzielnie w relacjach z Zamawiającym. Prace Uczestników konsorcjum mają charakter wspólnych działań mających na celu realizację wspólnego, jednego przedsięwzięcia, którego nie mogliby zrealizować bez współpracy pozostałych uczestników. Podkreślenia wymaga fakt, iż Zamawiający nabywa od konsorcjum jedną kompleksową usługę a nie poszczególne jej elementy. Za tę usługę została określona jedna kwota wynagrodzenia.

Lider konsorcjum pełni w analizowanym modelu rolę pośrednika w świadczeniu usług pomiędzy uczestnikami konsorcjum a Zamawiającym. W efekcie należy uznać, że rozliczenie pomiędzy uczestnikami konsorcjum a liderem konsorcjum oraz pomiędzy liderem a Zamawiającym powinno przyjąć formę identyczną jak rozliczenie podmiotu pełniącego funkcję głównego wykonawcy z podwykonawcami oraz pomiędzy głównym wykonawcą a zamawiającym wykonanie danej usługi. Należy podkreślić, że relacje pomiędzy liderem a Uczestnikami zbliżone są do relacji główny wykonawca-podwykonawcy, choć oczywiście nie są identyczne. To lider odpowiedzialny jest za kontakty z Zamawiającym.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, oprócz opisanych powyżej rozliczeń związanych z wynagrodzeniem za prace wykonywane przez Spółkę, Spółka oraz P1 będą dokonywały rozliczeń finansowych mających na celu podział zysków lub strat zrealizowanych przez Spółkę oraz P1 na pracach z zakresu Przejętego Zakresu Robót.

W szczególności, wskutek tych rozliczeń, po stronie Spółki mogą powstać kwoty należne od P1 tytułem:

* osiągnięcia przez Spółkę, w danym okresie rozliczeniowym, straty na realizacji (tekst jedn.: nadwyżki kosztów związanych z wykonywaniem przez Spółkę prac z zakresu Przejętego Zakresu Robót nad wynagrodzeniem należnym z tego tytułu),

* osiągnięcia przez P1, w danym okresie rozliczeniowym, zysku na realizacji (tekst jedn.: nadwyżki wynagrodzenia należnego P1 związanego z wykonywaniem przez P1 prac z zakresu Przejętego Zakresu Robót nad kosztami poniesionymi przez P1 z tego tytułu).

Po stronie P1 mogą powstać kwoty należne od Spółki tytułem:

* osiągnięcia przez P1, w danym okresie rozliczeniowym, straty na realizacji (tekst jedn.: nadwyżki kosztów związanych z wykonywaniem przez P1 prac z zakresu Przejętego Zakresu Robót nad wynagrodzeniem należnym z tego tytułu),

* osiągnięcia przez Spółkę, w danym okresie rozliczeniowym, zysku na realizacji (tekst jedn.: nadwyżki wynagrodzenia należnego Spółce związanego z wykonywaniem przez Spółkę prac z zakresu Przejętego Zakresu Robót nad kosztami poniesionymi przez Spółkę z tego tytułu).

Jak wskazano, powyższe rozliczenia sprowadzają się do zapewnienia podziału wyniku na realizacji prac z zakresu Przejętego Zakresu Robót w określonej przez strony z góry proporcji. Taki sposób rozliczeń jest częstą praktyką przy umowach konsorcjum (model konsorcjum, w którym strony, oprócz uzyskanego wynagrodzenia z tytułu wykonanych prac, dzielą się (partycypują), w ustalonej proporcji, wynikiem uzyskanym przez konsorcjum, nosi nazwę konsorcjum finansowego, w odróżnieniu od tzw. konsorcjum rzeczowego, w którym wyniki osiągane przez uczestników konsorcjum wynikają jedynie z przychodów i kosztów związanych z pracami przez nich wykonanymi). Wybór modelu konsorcjum finansowego lub konsorcjum rzeczowego jest wyrazem ustaleń między uczestnikami konsorcjum i zależy od ich woli. W analizowanym zdarzeniu przyszłym Spółka i P1 zdecydowały, że w zakresie Przejętego Zakresu Robót wybierają model konsorcjum finansowego. Ustalenia te nie wynikają w szczególności z faktu przelewu między Spółką i P1 roszczeń wobec P2 - przelewy tych roszczeń są pochodną trudnej sytuacji finansowej P2 oraz chęci zapewnienia przez Spółkę i P1, że podmioty nie utracą możliwości dochodzenia roszczeń od P2.

Artykuł 1 ustawy o p.c.c. zawiera zamknięty katalog czynności, które podlegają opodatkowaniu p.c.c. Oznacza to, że transakcje, które nie są zawarte w tym katalogu, nie są opodatkowane p.c.c.

Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.c.c., podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Roszczenie wobec P2 można uznać za prawo majątkowe.

Instytucję przelewu wierzytelności regulują przepisy ustawy z dna 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., "k.c."). Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Przelew wierzytelności prowadzi więc do zmiany osoby wierzyciela podczas, gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Skutki umowy cesji wierzytelności są więc analogiczne jak w przypadku umów przenoszących własność. Co istotne, cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności. Zgodnie z art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Z treści tego przepisu w powiązaniu z art. 509 § 1 k.c. wynika więc, że czynnością stanowiącą podstawę cesji może być umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inne umowy zobowiązujące do przeniesienia wierzytelności.

W tym kontekście należy wskazać, że ustawa o p.c.c., nakazuje opodatkować p.c.c. jedynie sprzedaż praw majątkowych (w tym wierzytelności).

Zgodnie z art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zatem, istotnym elementem umowy sprzedaży, który odróżnia umowę sprzedaży od innych umów jest w szczególności określenie ceny.

Na tej podstawie można stwierdzić, że przelew wierzytelności na gruncie porozumienia między Spółką a P1 następuje w drodze umowy innej niż sprzedaż, co wynika z definicji umowy sprzedaży (art. 535 k.c.) oraz jest zgodne z art. 510 § 1 k.c. W konsekwencji, taki przelew wierzytelności nie podlega opodatkowaniu p.c.c.

Powyższe stanowisko potwierdza ugruntowana praktyka organów podatkowych. Przykładem mogą być liczne interpretacje wydawane przez organy podatkowe, m.in.:

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 sierpnia 2010 r., sygn. ITPB2/436-115/10/RS;

* Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 27 maja 2004 r., sygn.: PP-I-005/592-1/AS/04;

* Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 16 marca 2005 r., sygn.: 1472/SPC/436/9/2005/BAP;

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2009 r., sygn. IPPB2/436-399/09-2/MZ;

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 grudnia 2011 r. IPTPR2/436-50/11-2/k.k.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji indywidualnych oraz postanowień w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacje te oraz postanowienia co do zasady wiążą w sprawach, w których zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl