IPPB2/436-190/08-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. Z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2008 r. (data wpływu 2 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego w ww. podatku - jest prawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego w ww. podatku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sąd Powiatowy postanowieniem z dnia 3 października 1959 r. stwierdził, że Skarb Państwa nabył na własność przez zasiedzenie nieruchomość gruntową - działka nr 109 - stanowiącą własność Anny L. i Czesława L. Prawowici spadkobiercy tj. Wnioskodawczyni i Rafał L. prawo do spadku nabyli postanowieniem sądu z dnia 12 kwietnia 2001 r.

Wnioskodawczyni wraz z Rafałem L. założyli skargę na postanowienie sądu z dnia 8 października 1959 r., o którym mowa wyżej. Z uwagi na dotknięcie wadą prawną z wnioskiem o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Sąd Rejonowy w dniu 26 grudnia 2005 r. uchylił postanowienie sądu powiatowego z dnia 8 października 1959 r. o nabyciu na własność nieruchomości przez Skarb Państwa przez przemilczenie.

Po wniesionej apelacji przez Skarb Państwa Sąd Okręgowy wydział cywilny odwoławczy w dniu 26 czerwca 2006 r. apelacje oddalił. w ten sposób orzeczenie sądu uprawomocniło się.

Na tej podstawie złożony został w sądzie rejonowym wydział ksiąg wieczystych wniosek o wykreślenie Skarbu Państwa jako dotychczasowego właściciela nieruchomości a wpisanie prawowitych właścicieli tj. Wnioskodawczyni i Rafała L. W dniu 6 marca 2008 r. zostali oni wpisani do księgi wieczystej jako prawowici właściciele powyższej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłacenia podatku od spadku?

Zdaniem wnioskodawcy:

Wnioskodawczyni uważa, że nie powinien obowiązywać jej podatek od spadku, ponieważ nabycie nieruchomości nastąpiło wskutek orzeczenia sądu uchylającego wcześniejsze postanowienie sądu powiatowego o nabyciu nieruchomości przez skarb Państwa.

Nieruchomość do dnia wypełnienia niniejszego wniosku nie została jeszcze protokolarnie zwrócona obecnym prawowitym właścicielom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, iż stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie powstania zobowiązania do zapłacenia podatku od spadków i darowizn uznano za prawidłowe, jednakże uzasadnienie prawne jest w części odmienne od uzasadnienia przedstawionego przez Wnioskodawczynię.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem spadku.

Artykuł 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) stanowi, że do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 zd. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Jednakże na podstawie art. 21 § 1 pkt 2 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Według art. 68 § 1 i § 2 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, gdy podatnik:

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w przedmiotowej sprawie powstał z chwilą uprawomocnienia się postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 12 kwietnia 2001 r. W związku z powyższym uznać należy, że skoro obowiązek podatkowy z tytułu nabycia przez Wnioskodawczynię spadku powstał z datą uprawomocnienia się ww. orzeczenia sądu, w myśl powołanych przepisów Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.