IPPB2/436-161/12-4/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 18 kwietnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. (data nadania 4 czerwca 2012 r., data wpływu 8 czerwca 2012 r.) na wezwanie z dnia 10 stycznia 2012 r. Nr IPPB2/436-529/11-2/AF o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi wynikającej z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn - jest prawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi wynikającej z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 2 listopada 2005 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni odziedziczyła po nim mieszkanie, w którym co najmniej przez rok była zameldowana. W dniu 28 lutego 2006 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o nabyciu przez Wnioskodawczynię spadku po ojcu w postaci mieszkania własnościowego. Wcześniej Wnioskodawczyni nie miała żadnego mieszkania.

W 10.2009 r. Wnioskodawczyni zgłosiła majątek spadkowy po ojcu do US i otrzymała zaświadczenie warunkowe o niepłaceniu podatku od spadków i darowizn. Warunek zawieszający obowiązywał Wnioskodawczynię przez okres 5 lat tj. do dnia 6 października 2014 r.

W dniu 2 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal. W dniu 5 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni w US złożyła PIT-23 i oświadczenie o zamiarze wydatkowania w całości przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych nabytych do 31 grudnia 2006 r. na własne cele mieszkaniowe.

Pismem z dnia 25 maja 2012 r. Nr IPPB2/415-372/12-2/AS i Nr IPPB2/436-161/12-2/AF wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez:

Wezwanie skutecznie doręczono 29 maja 2012 r. Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. (data nadania 4 czerwca 2012 r., data wpływu 8 czerwca 2012 r.) wskazując, iż interpretacja ma dotyczyć przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. Dodatkowa opłata została dokonana na podany rachunek bankowy (kserokopia dowodu uiszczenia opłaty załączona do pisma).

Uzupełnienie stanu faktycznego:

* jeśli chodzi o przepisy na podstawie, których Wnioskodawczynię obowiązywał warunek zawieszający to w Zaświadczeniu warunkowym powołano się na art. 1,4,6,7,8,9,14,16 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) Warunek obowiązywał przez okres 5 lat tj. do dnia 6. 10. 2014 r., na podstawie art. 16 cyt. Ustawy.

* Zbycie lokalu mieszkalnego było uzasadnione powiększającą się rodziną. Lokal mieszkalny miał 35 m² i w sytuacji powiększającej się rodziny lokal stawał się zbyt mały. Wnioskodawczyni uzyskała pozwolenie na budowę domu nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia. (sprzedaż: 02.09.2011 pozwolenie na budowę: 13.02.2012 uprawomocniony 29.02.2012).

Wnioskodawczyni przedstawiła również własne stanowisko.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo, że nastąpiło zbycie lokalu mieszkalnego, na który był warunek zawieszający do dnia 6 października 2014 r. Wnioskodawczyni uważa, że podatek nie należy się, ponieważ pieniądze ze zbycia tego lokalu zostały przeznaczone na zakup działki budowlanej i budowę domu na tej działce, a pozwolenie na budowę zostało uzyskane przed upłynięciem 6 miesięcy od dnia sprzedaży lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ponieważ nabycie lokalu w drodze spadku nastąpiło w 2005 r. tj., przed 1 stycznia 2007 r. w niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, który w przedstawionym stanie faktycznym nie ma zastosowania.

W myśl z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem spadku.

Jako że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia "spadek", należy odwołać się do odpowiednich przepisów zawartych w Kodeksie cywilnym. W myśl art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisy art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w przypadku nabycia budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym w drodze spadku lub darowizny przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej, nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m² powierzchni użytkowej budynku lub lokalu.

Ulga, o której mowa w ust. 1 art. 16 ww. ustawy przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki (art. 16 ust. 2 ww. ustawy):

Celem norm zawartych w treści ww. art. 16 jest nieobciążanie osób najbliższych darczyńcy (w przypadku darowizny ulga ta przysługuje wyłącznie osobom należącym do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn) oraz bliskich i najbliższych spadkodawcy znacznymi, pod względem finansowym, skutkami podatkowymi z tytułu przyrostu majątkowego w postaci nieruchomości bądź lokalu, gdy nie dysponują budynkiem lub lokalem mieszkalnym i zamierzają zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat. Ulga ta przysługuje po spełnieniu wszystkich warunków wskazanych w omawianym przepisie Naruszenie chociaż jednego z nich powoduje utratę prawa do ulgi, co skutkuje ustaleniem przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego podatku od spadków i darowizn.

Jednakże nie wszystkie naruszenia warunków wymaganych do skorzystania z omawianej ulgi podatkowej powodują jej utratę. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 7 ww. ustawy nie stanowi podstawy do wygaśnięcia decyzji m.in. zbycie udziału w budynku lub lokalu, jeżeli było ono uzasadnione koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych, a nabycie innego budynku lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia. Pamiętać jednak należy, iż obie z przedstawionych przesłanek muszą wystąpić łącznie.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia "konieczność zmiany warunków mieszkaniowych" interpretując to pojęcie odwołać się należy do orzecznictwa sądów administracyjnych. Zgodnie z nim konieczność zmiany warunków mieszkaniowych w rozumieniu art. 16 ustawy winna mieć charakter imperatywny, wskazujący na sytuację wyjątkową, gdyż chodzi o kwalifikowaną potrzebę takiej zmiany, a zatem konieczność zmiany warunków mieszkaniowych występuje wówczas, gdy zachodzi nagła, nieoczekiwana sytuacja życiowa, w której znalazł się podatnik, np. w sytuacji, gdy warunki mieszkaniowe wymagają poprawy. Uzasadnieniem zbycia lokalu będzie więc konieczność ulokowania uzyskanych w ten sposób środków w inwestycję mającą na celu poprawę warunków mieszkaniowych, a dochowanie tego przeznaczenia należy rozumieć jako warunek zachowania ulgi.

Drugą konieczną przesłanką zachowania ulgi, wynikającej z art. 16 ust. 7 ww. ustawy jest nabycie innego budynku lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia lokalu nabytego w spadku (darowiźnie).

Powyższe oznacza więc, że uzasadnione koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych zbycie nabytego w drodze darowizny lokalu mieszkalnego, a następnie wydatkowanie uzyskanych środków pieniężnych na budowę domu mieszkalnego, w przypadku gdy uzyskanie pozwolenia na jego budowę nastąpiło nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia, spełniało będzie obie przesłanki do zachowania ulgi z art. 16 ust. 7 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż zbycie lokalu mieszkalnego było uzasadnione powiększającą się rodziną. Lokal mieszkalny miał 35 m². W sytuacji powiększającej się rodziny lokal stawał się zbyt mały. Wnioskodawczyni uzyskała pozwolenie na budowę domu nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia. (sprzedaż: 2 września 2011 r., pozwolenie na budowę: 13 lutego 2012 r. uprawomocniony 29 lutego 2012 r.).

Powyższe oznacza więc, że uzasadnione koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych (powiększenie rodziny), zbycie nabytego w drodze spadku lokalu mieszkalnego, a następnie uzyskanie pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego, które nastąpiło nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia zbycia, spełniało będzie dwie przesłanki do zachowania ulgi z art. 16 ust. 7 ustawy. Tym samym Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Ponadto należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.