IPPB2/436-126/09-7/MZ - Zapłata PCC od umowy pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2009 r. (data wpływu 16 kwietnia 2009 r.) oraz piśmie z dnia 16 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 26 czerwca 2009 r. Nr IPPB2/436-126/09-4/MZ (data nadania 29 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki oraz ordynacji podatkowej w zakresie braku obowiązku naliczania odsetek - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki oraz ordynacji podatkowej w zakresie braku obowiązku naliczania odsetek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

We wrześniu 2003 r. Wnioskodawczyni nabyła mieszkanie za kwotę 290 tys. złotych. W celu sfinansowania zakupu, kwotę 170 tys. zł pożyczyła od matki, a na 120 tys. zł zaciągnęła kredyt w banku. Umowa pożyczki z matką nie została zgłoszona do urzędu skarbowego oraz nie został odprowadzony podatek od czynności cywilnoprawnych. Matka zmarła w 2004 r. W miesiącu kwietniu 2009 r. Urząd Skarbowy zadał pytanie dotyczące miejsca dokonania rozliczeń za 2003 rok. Szukając dokumentów zauważyłam, że umowa pożyczki z matką nie została zgłoszona. Powołując się na umowę pożyczki, Wnioskodawczyni chce umowę zarejestrować i odprowadzić należny podatek.

Pismem z dnia 26 czerwca 2009 r. Nr IPPB2/436-126/09-4/MZ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez:

Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie informując, iż umowa pożyczki z matką została zawarta w dniu 22 września 2003 r. Ponadto dokonano wpłaty dodatkowej opłaty w kwocie 40 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Wnioskodawca prosi o interpretację - Jaką stawkę podatku p.c.c. należy przyjąć 2 %, czy 20 %.

2. Czy obliczając kwotę podatku należy naliczyć odsetki za lata 2003-2009.

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad.1.

Uważa, że powinno być 2 % podatku, ponieważ przepisy o 20 % karnej sankcji weszły w życie dopiero od 2007 r.

Ad.2.

W sytuacji, gdy podatek od czynności cywilnoprawnych od wspomnianej umowy uległ przedawnieniu z upływem 5 lat, to powołanie się na umowę pożyczki wznawia obowiązek podatkowy. A więc, obowiązek podatkowy powstaje na nowo i odsetki nie powinny zostać naliczone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni we wrześniu 2003 r. nabyła mieszkanie za kwotę 290 tys. zł. Na zakup powyższego mieszkania pożyczyła od matki kwotę 170 tys. zł, natomiast na kwotę 120 tys. zł zaciągnęła kredyt w banku. Umowa pożyczki, którą Wnioskodawczyni zawarła z matką nie została zgłoszona w urzędzie skarbowym i nie odprowadzono podatku od czynności cywilnoprawnych. W 2004 r. zmarła matka. W miesiącu kwietniu 2009 r. urząd skarbowy zadał Wnioskodawczyni pytanie odnośnie miejsca rozliczeń za 2003 rok. Szukając dokumentów Wnioskodawczyni zauważyła, że umowa pożyczki nie została zgłoszona. Wnioskodawczyni powołując się na umowę pożyczki, chce umowę zarejestrować i odprowadzić należny podatek.

Z postanowień art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) wynika, że obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Art. 5 Ordynacji podatkowej stanowi, że zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatkowe do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Biorąc pod uwagę regulacje wynikające z przepisu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629), do czynności cywilnoprawnych, z tytułu których obowiązek podatkowy powstał przed dniem wejścia w życie tej ustawy (tzn. przed 1 stycznia 2007 r.), stosuje się przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązujące przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. obowiązek podatkowy z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, a w przypadku gdy płatnikami są nabywcy rzeczy przeznaczonych do przerobu lub odsprzedaży - z chwilą wypłacenia należności. Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 pkt 4 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się na okoliczność dokonania czynności cywilnoprawnej - jeżeli podatnik nie złożył deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych w terminie 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin płatności, a którakolwiek ze stron po upływie tego terminu powołuje się przed organami lub organami kontroli skarbowej na okoliczność jej dokonania; w tym przypadku obowiązek podatkowy powstaje jedynie w stosunku do podatnika, który powołał się na okoliczność dokonania czynności cywilnoprawnej.

Nadmienia się, iż ustalenie chwili powstania obowiązku podatkowego ma istotne znaczenie, albowiem powstanie obowiązku podatkowego rodzi skutki zarówno w aspekcie materialnoprawnym, jak i proceduralnym. Z tym momentem należność podatkowa staje się wymagalna, ponieważ na gruncie omawianego świadczenia zobowiązanie podatkowe powstaje wraz z obowiązkiem podatkowym.

Należy wskazać, iż w analizowanym przypadku obowiązek podatkowy powstał pierwotnie z chwilą zawarcia przedmiotowej umowy, tzn. w 2003 r. Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni nie złożyła deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych w terminie 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku, powtórne powstanie obowiązku podatkowego nastąpiło na skutek powołania się przed organem podatkowym dopiero po upływie ww. terminu.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie umowy pożyczki.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem czynności cywilnoprawne w tym pożyczka podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2 %.

Nadmienia się, iż rezultatem nowelizacji ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, która weszła w życie 1 stycznia 2007 r. jest wprowadzenie nowej stawki podatkowej, mającej charakter sankcji.

W myśl art. 7 ust. 5 stawka podatku wynosi 20 %, jeżeli przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego:

Nadmienia się, iż art. 10 ust. 1 tejże ustawy określa, że podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Zgodnie z art. 21 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

§ 2 tego artykułu informuje, że jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

§ 3 określa, że jeżeli w postępowaniu podatkowym organ stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

Natomiast art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

§ 3 powyższego artykułu stanowi, że odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe, z zastrzeżeniem art. 53a, art. 62 § 4, art. 66 § 5, art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 i art. 76a § 1.

§ 4 określa, że odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego.

Z uwagi na to, iż obowiązek podatkowy powstaje ponownie w 2009 r., to na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłaty odsetek od umowy pożyczki zawartej w 2003 r.

Reasumują należy stwierdzić, iż z tytułu umowy pożyczki Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2 %. Nadmienia się, iż w związku z powstaniem na nowo obowiązku podatkowego, odsetki w powyższej sprawie nie wystąpią, jeżeli podatek został wpłacony w terminie 14 dni i została złożona deklaracja p.c.c.-3. W przeciwnym wypadku Wnioskodawczyni winna zapłacić odsetki od zaległości podatkowej powstałej w tym podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.