IPPB2/436-115/08-2/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2008 r. (data wpływu 29 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zawarcia umowy nabycia wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 29 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zawarcia umowy nabycia wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

XX z siedzibą na terytorium Niemiec planuje zawrzeć z kontrahentem mającym siedzibę na terytorium Polski umowę dotyczącą sprzedaży wierzytelności przez tego kontrahenta do XX.

Zgodnie z projektem umowy XX nabędzie wierzytelności w celu ich dalszej odsprzedaży.

Zgodnie z projektem umowy XX będzie ponosić ryzyko związane z nieściągalnością wierzytelności spowodowaną upadłością dłużnika.

Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży wierzytelności będzie stanowiło dyskonto, na które składać się będzie marża z tytułu ryzyka oraz marża finansowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Odpowiedź na pytanie 2 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie pytania 1 zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o p.c.c. opodatkowaniu podlegają między innymi umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych wykonywanych na terytorium Polski.

Sprzedaż wierzytelności podlega zatem opodatkowaniu p.c.c. Wyjątkiem do tej zasady są transakcje sprzedaży wierzytelności, z tytułu których jedna ze stron transakcji t. j. sprzedawca lub nabywca wierzytelności podlega opodatkowaniu VAT (art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o p.c.c.).

W świetle wskazanych w pkt 1 niniejszego wniosku wyjaśnień czynność sprzedaży wierzytelności będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako import usług pośrednictwa finansowego. Podatnikiem VAT z tytułu importu usług będzie nabywca usługi, t. j. sprzedawca wierzytelności.

W świetle powyższego, z uwagi na fakt, iż nabywca wierzytelności będzie z tytułu tej czynności podatnikiem VAT, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. a). ustawy o p.c.c., przedmiotowa sprzedaż wierzytelności będzie wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem p.c.c.

Powyższe stanowisko potwierdza jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych w tym zakresie, np:

* wyrok WSA z dnia 1 marca 2007 r., sygn. III S.A./Wa 4194/06. cyt.:

"Oczywistym jest. że świadczenie usług pośrednictwa obrotu wierzytelnościami nie jest możliwe bez nabycia wierzytelności, która następnie będzie windykowana lub zostanie odsprzedana innemu podmiotowi.

(...)

W tym stanie rzeczy za prawidłowe należy uznać stanowisko Skarżącej, że opisane przez nią we wniosku o interpretację umowy kupna-sprzedaży wierzytelności własnych podmiotów gospodarczych (przedsiębiorców) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych."

* wyrok WSA z dnia 7 marca 2007 r., sygn. III S.A./Wa 2208/06. cyt.

"Nie można twierdzić, że jedynie sprzedaż uprzednio nabytej wierzytelności stanowi usługę pośrednictwa finansowego. Jeżeli celem nabycia wierzytelności jest jej odprzedaż - samo nabycie również ma charakter usługi pośrednictwa finansowego.

(..)

Skoro nabycie wierzytelności stanowi usługę podlegającą VATU, to w przypadku, gdy jedna ze stron jest podatnikiem VAT z tytułu dokonania tej transakcji, obowiązek podatkowy w p.c.c. nie powstaje."

Reasumpcja:

Podatnikiem VAT z tytułu, czynności sprzedaży wierzytelności będzie nabywca usługi pośrednictwa finansowego mający siedzibę na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

Instytucja zmiany wierzyciela uregulowana została w art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 94 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Stosownie do art. 510 wskazanej ustawy umowa o przeniesienie wierzytelności (cesji wierzytelności) przybrać może postać umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do regulacji art. 2 pkt 4 przywołanej ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron (świadczeniodawca, świadczący usługę) z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności na rzecz Wnioskodawcy będzie miała formę umowy sprzedaży. Stosownie do postanowień art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu tym podatkiem podlegają m.in. umowy sprzedaży.

Biorąc powyższe pod uwagę, umowa przelewu wierzytelności dokonana w formie sprzedaży, może co do zasady podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Mając jednakże na uwadze stan faktyczny opisany we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy możliwości opodatkowania umowy przelewu wierzytelności podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia opodatkowania powyższych transakcji podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.