IPPB2/415-996/11-6/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.) oraz w piśmie uzupełniającym braki formalne wniosku (data nadania 15 lutego 2012 r., data wpływu 20 lutego 2012 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 7 lutego 2012 r. Nr IPPB2/415-996/11-2/MG (data nadania 7 lutego 2012 r., data doręczenia 9 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników Spółki przychodu z nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w organizowanych przez Spółkę przedsięwzięciach - jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej braku powstania po stronie pracowników Spółki przychodu z nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w Przedsięwzięciu nr 1 i 2 oraz z tytułu przekazania pracownikom strojów i sprzętu turystycznego z logo firmy w ramach Przedsięwzięcia Nr 3,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej braku powstania po stronie pracowników Spółki przychodu z nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w Przedsięwzięciu nr 3.

W dniu 12 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników Spółki przychodu z nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w organizowanych przez Spółkę przedsięwzięciach.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

W związku z jubileuszem powstania, Spółka S.A. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) podjęła szereg inicjatyw zmierzających do promocji Spółki jako grupy logistycznej, jak również:

* budowy spójnego wizerunku Spółki w środowisku zewnętrznym i wewnętrznym,

* wsparcia wizerunkowego procesów prywatyzacyjnych, mającego na celu podniesienie wartości firmy,

* zaangażowanie pracowników w realizację nowych wyzwań i głównych zadań określonych w strategii Spółki na najbliższe lata.

Jednym z elementów realizacji wyżej wskazanych celów, była organizacja przedsięwzięć (dalej: Przedsięwzięcie nr 1, Przedsięwzięcie nr 2, Przedsięwzięcie nr 3) skierowanych do bardzo szerokiego kręgu odbiorców, których koszt został sfinansowany ze środków obrotowych Spółki.

Przedsięwzięcia nr I i 2.

W ramach Przedsięwzięcia nr 1 Spółka zorganizowała uroczystą galę z udziałem klientów strategicznych, przedstawicieli władz i urzędów, środowisk opiniotwórczych, przedstawicieli kolei zagranicznych, dziennikarzy, redaktorów naczelnych czołowych mediów oraz pracowników Spółki. W ramach Przedsięwzięcia nr 2 Spółka zorganizowała natomiast serię lokalnych pikników rodzinnych z udziałem pracowników i ich rodzin, klientów regionalnych, władz samorządowych, regionalnych ośrodków opiniotwórczych i lokalnych dziennikarzy.

Rolą pracowników uczestniczących w powyższych Przedsięwzięciach było reprezentowanie Spółki w ramach powierzonych im obowiązków służbowych, na które składały się, w zależności od pozycji zajmowanej przez danego pracownika w strukturach Spółki, m.in. oficjalne wystąpienia w imieniu Spółki, nawiązywanie bądź podtrzymywanie relacji biznesowych z zaproszonymi gośćmi.

Przedsięwzięcie nr 3.

Celem Przedsięwzięcia nr 3 było zaprezentowanie Spółki jako firmy w branży logistycznej, która zdobywa postawione sobie wyzwania. Elementem działań promocyjnych i marketingowych, pokazujących rosnące przedsięwzięcia i cele, z którymi Spółka się zmierza, była organizacja ekspedycji na Mont Blanc, najwyższy szczyt Europy. Dystrybucja informacji o wyprawie odbyła się poprzez stronę internetową Spółki, jak również drogą elektroniczną, poprzez plakaty i ulotki, dystrybuowane przez lokalnych koordynatorów. Zdjęcia i filmy z ekspedycji ukazały się zarówno w prasie branżowej, jak również zostały rozpropagowane w środkach masowego przekazu.

W realizacji Przedsięwzięcia nr 3 uczestniczyło kilkoro pracowników Wnioskodawcy, legitymujących się odpowiednimi umiejętnościami sprawnościowymi oraz stanem zdrowia, pozwalającym na podjęcie wysiłku fizycznego związanego ze zdobyciem najwyższego szczytu Europy. Udział pracowników w Przedsięwzięciu nr 3 był dobrowolny i nie stanowił elementu jakiejkolwiek nagrody bądź premii z tytułu wykonywania dotychczasowych obowiązków pracowniczych.

Ze względu na aspekt wizerunkowy Przedsięwzięcia nr 3, Spółka udostępniła każdemu z pracowników stroje i sprzęt turystyczny z logo firmy. Koszty organizacji Przedsięwzięcia nr 3 (tj. ubezpieczenie, koszty wynajmu przewodników, aprowizacji i noclegów oraz koszty transportu) pokryła Spółka. Pracownikom uczestniczącym w Przedsięwzięciu nr 3 nie przysługiwało dodatkowe wynagrodzenie.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 7 lutego 2012 r. Nr IPPB2/415-996/11-2/MG (data nadania 7 lutego 2012 r., data doręczenia 9 lutego 2012 r.) na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych poprzez wyjaśnienie:

* czy lokalne pikniki rodzinne zorganizowane przez Wnioskodawcę w ramach Przedsięwzięcia nr 2 miały charakter otwarty, tzn. że każdy kto chciał mógł w nich wziąć udział, a więc także osoby w żaden sposób nie związane z Wnioskodawcą,

* czy udostępnione pracownikom stroje i sprzęt turystyczny z logo firmy stanowią własność Wnioskodawcy i podlegają zwrotowi po odbytej ekspedycji, czy też zostały przekazane na własność pracownikom.

W dniu 20 lutego 2012 r. z zachowaniem ustawowego terminu do tut. organu wpłynęło pismo Wnioskodawcy z dnia 13 lutego 2012 r. (data nadania 15 lutego 2011 r.), będące odpowiedzią na powyższe wezwanie organu, w którym wyjaśniono, że:

Ponadto, tutejszy organ podatkowy w dniu 15 marca 2012 r. wezwał telefonicznie Wnioskodawcę (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) do doprecyzowania przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez wyjaśnienie, czy pracownicy biorący udział w Przedsięwzięciu Nr 3 - wyprawa na Mont Blanc uczestniczyli w niej w ramach urlopu pracownika, czy też w ramach delegacji służbowej.

Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny sprawy pismem z dnia 16 marca 2012 r. (data nadania 19 marca 2012 r., data wpływu 20 marca 2012 r.), w którym poinformował, że pracownicy uczestniczący w wyprawie na Mont Blanc nie korzystali ani z urlopu wypoczynkowego, ani też nie przebywali w delegacji służbowej. Pracownicy ci byli zwolnieni z obowiązku świadczenia pracy. Ich nieobecność została potraktowana jako nieobecność usprawiedliwiona płatna.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Spółki dot. pytania Nr 1.

W ocenie Spółki w związku z uczestnictwem pracowników Spółki w Przedsięwzięciu nr 1 po ich stronie nie powstał przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka jest zobowiązana do doliczenia do przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

Stanowisko Spółki dot. pytania Nr 2.

W ocenie Spółki w związku z uczestnictwem pracowników Spółki w Przedsięwzięciu nr 2 po ich stronie nie powstał przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka jest zobowiązana do doliczenia do przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

Stanowisko Spółki dot. pytania Nr 3.

W ocenie Spółki w związku z uczestnictwem pracowników Spółki w Przedsięwzięciu nr 3 po ich stronie nie powstał przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka jest zobowiązana do doliczenia do przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki.

Stosownie do art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z koniecznością świadczenia wzajemnego lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy, kosztem innego podmiotu. Tylko wtedy, gdy w zamian za dokonane świadczenie obdarowany nic nie świadczy ani też nie zobowiązuje się do przyszłych świadczeń, można mówić o powstaniu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość, ustalona na podstawie u.p.d.o.f., podlega opodatkowaniu.

W opinii Wnioskodawcy w sytuacji, gdy pracownik otrzyma świadczenie, które służy realizacji obowiązków służbowych, a więc po stronie pracownika pełni rolę zrównaną z narzędziem służącym prawidłowemu wykonaniu zadań zleconych przez pracodawcę, nieodpłatne świadczenie nie powstanie. Nie zachodzą bowiem przesłanki do uznania, iż otrzymane świadczenie służy celom osobistym pracownika.

Przekładając powyższe na zaprezentowany stan faktyczny, Wnioskodawca zauważa, iż zapewnienie wybranym pracownikom możliwości uczestnictwa w jednym ze wskazanych Przedsięwzięć nie było ukierunkowane na dokonanie jakiegokolwiek przysporzenia na ich rzecz. Przeciwnie, poprzez uczestnictwo pracowników Spółka ma możliwość oddziaływania na inne podmioty, promując tym samym własny wizerunek w ramach zaplanowanych działań marketingowych. Konsekwentnie, to Spółka osiąga potencjalną korzyść z tytułu zapewnienia pracownikom uczestnictwa w omawianych Przedsięwzięciach.

Mając na względzie powyżej zaprezentowaną argumentację, Wnioskodawca podkreśla, iż to w jego najlepszym interesie leży zaangażowanie pracowników w działania kreujące, utrwalające i promujące pozytywny wizerunek Spółki wśród obecnych, jak i potencjalnych kontrahentów, klientów. Wskazane elementy strategii marketingowo - reklamowej były zasadniczym uzasadnieniem zapewnienia pracownikom uczestnictwa w Przedsięwzięciach nr 1 i 2. Stąd, brak jest podstaw do uznania, iż z tego tytułu pracownicy uzyskiwali jakikolwiek przychód, gdyż ich uczestnictwo było ściśle związane z wykonywaniem obowiązków służbowych, a nie z uzyskaniem korzyści służącym celom osobistym.

Uczestnictwo pracowników w realizacji Przedsięwzięcia nr 3 miało na celu, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zaprezentowanie Spółki jako firmy, która zdobywa postawione sobie zadania. Podczas Przedsięwzięcia nr 3 pracownicy byli zobowiązani używać stroje oraz sprzęt turystyczny zawierający logo firmy, co przyczyniło się do rozpowszechniania informacji o Spółce oraz wpłynęło na jej rozpoznawalność na rynku jako firmy realizującej postawione cele. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż udział pracowników w Przedsięwzięciu nr 3 był dla nich dobrowolny, a uczestnictwo wymagało określonych umiejętności sprawnościowych i odpowiedniego stanu zdrowia pozwalającego na podjęcie wysiłku fizycznego związanego ze zdobyciem najwyższego szczytu Europy.

W opinii Wnioskodawcy, zagadnienie powstania nieodpłatnego świadczenia po stronie pracowników reprezentujących pracodawcę w ramach przedsięwzięcia sportowego zostało trafnie podsumowane w prawomocnym wyroku WSA we Wrocławiu z 18 marca 2010 r. sygn. I SA/Wr 1456/09. Zdaniem składu orzekającego "pracownicy spółki uczestnicząc w zawodach sportowych branżowych występują w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy. Przez uczestnictwo w zawodach branżowych utrwalają, promują wizerunek firmy, a w konsekwencji nie można wykluczyć, iż poprzez takie działanie marketingowo - reklamowe spółki może dojść do zwiększenia przychodów spółki. Trudno w takiej sytuacji przyjąć, iż wysyłając drużynę sportową, składającą się z pracowników spółki i ponosząc koszty jej udziału w imprezie sportowej branżowej działanie spółki (ponoszenie kosztów tej imprezy) nakierowane jest działaniem na rzecz pracowników. Zdaniem Sądu w takiej sytuacji mamy do czynienia wręcz z sytuacją odwrotną, a mianowicie, to pracownicy spółki (ci przez nią oddelegowani, najlepsi w danej dziedzinie sportowej) podejmują działania na rzecz spółki promując w ten sposób jej wizerunek na rynku handlowym. W takiej sytuacji nie sposób przyjąć, iż działania pracodawcy zostały poczynione jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika".

Zdaniem Wnioskodawcy, również w analizowanym stanie faktycznym działania Spółki podejmowane w ramach Przedsięwzięcia nr 3 nie były ukierunkowane na przysporzenie pracowników. W istocie, poprzez udział pracowników w Przedsięwzięciu nr 3 Spółka realizowała działania promujące jej własny wizerunek.

Jak wskazano powyżej, zarówno założony cel, jak i ogół faktycznie zrealizowanych działań potwierdza jednoznacznie, iż uczestnictwo pracowników miało charakter wyłącznie marketingowo - reklamowy, przekładając się tym samym na możliwość zwiększenia przychodów Spółki, a nie uzyskanie korzyści po stronie pracowników.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy udział pracowników w opisanych wyżej Przedsięwzięciach stanowi realizację obowiązków służbowych, które nie służą osobistym celom pracowników. Tym samym udział pracowników w Przedsięwzięciach nr 1, 2 oraz 3 nie powoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 u.p.d.o.f. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, m.in.:

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 28 czerwca 2011 r. nr IPTPB2/415-51/11-4/MF,

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 lutego 2011 r. nr IPPB4/415-19/10-4/MP,

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 września 2010 r. nr ILPB2/415-152/09/10-S/TR,

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 sierpnia 2010 r. nr ILPB1/415-634/10-2/AG,

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie z 9 marca 2010 r. nr IPPB1/415-935/09-7/KS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej braku powstania po stronie pracowników Spółki przychodu z nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w Przedsięwzięciu nr 1 i 2 oraz z tytułu przekazania pracownikom strojów i sprzętu turystycznego z logo firmy w ramach Przedsięwzięcia Nr 3, natomiast w części dotyczącej braku powstania po stronie pracowników Spółki przychodu z nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w Przedsięwzięciu nr 3 uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu do opodatkowania, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcę. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl bowiem przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Zgodnie natomiast z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Artykuł 30 § 1 cytowanej ustawy stanowi, iż płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (...).

Z przedstawionych we wniosku stanów faktycznych oraz ich uzupełnienia wynika, że Spółka w związku z jubileuszem zorganizowała trzy rodzaje przedsięwzięć skierowanych do bardzo szerokiego kręgu odbiorców, których koszt został sfinansowany ze środków obrotowych Spółki. W ramach Przedsięwzięcia nr 1 Spółka zorganizowała uroczystą galę z udziałem klientów strategicznych, przedstawicieli władz i urzędów, środowisk opiniotwórczych, przedstawicieli kolei zagranicznych, dziennikarzy, redaktorów naczelnych czołowych mediów oraz pracowników Spółki. W ramach Przedsięwzięcia nr 2 Spółka zorganizowała serię lokalnych pikników rodzinnych z udziałem pracowników i ich rodzin, klientów regionalnych, władz samorządowych, regionalnych ośrodków opiniotwórczych i lokalnych dziennikarzy. Lokalne pikniki nie miały charakteru otwartego. Pracownicy, ich rodziny oraz zaproszeni goście, zgodnie z listą uczestników otrzymali opaski identyfikujące (szare dla zaproszonych gości, granatowe dla pracowników oraz żółte dla członków ich rodzin). Uczestnicy pikniku posiadający opaskę mogli korzystać w sposób dowolny z różnych atrakcji piknikowych. Celem Przedsięwzięcia nr 3 było zaprezentowanie Spółki jako firmy w branży logistycznej, która zdobywa postawione sobie wyzwania. Elementem działań promocyjnych i marketingowych, pokazujących rosnące przedsięwzięcia i cele, z którymi Spółka się zmierza, była organizacja ekspedycji na Mont Blanc, najwyższy szczyt Europy. Dystrybucja informacji o wyprawie odbyła się poprzez stronę internetową Spółki, jak również drogą elektroniczną, poprzez plakaty i ulotki, dystrybuowane przez lokalnych koordynatorów. Zdjęcia i filmy z ekspedycji ukazały się zarówno w prasie branżowej, jak również zostały rozpropagowane w środkach masowego przekazu. W realizacji tego Przedsięwzięcia uczestniczyło kilkoro pracowników Spółki, legitymujących się odpowiednimi umiejętnościami sprawnościowymi oraz stanem zdrowia, pozwalającym na podjęcie wysiłku fizycznego związanego ze zdobyciem najwyższego szczytu Europy. Udział pracowników w Przedsięwzięciu nr 3 był dobrowolny i nie stanowił elementu jakiejkolwiek nagrody bądź premii z tytułu wykonywania dotychczasowych obowiązków pracowniczych. Ze względu na aspekt wizerunkowy Przedsięwzięcia nr 3, Spółka udostępniła każdemu z pracowników stroje i sprzęt turystyczny z logo firmy. Udostępnione pracownikom stroje i sprzęt turystyczny z logo firmy nie podlegały zwrotowi przez pracowników, lecz zostały im przekazane na własność. Koszty organizacji Przedsięwzięcia nr 3 (tj. ubezpieczenie, koszty wynajmu przewodników, aprowizacji i noclegów oraz koszty transportu) pokryła Spółka. Pracownikom uczestniczącym w Przedsięwzięciu nr 3 nie przysługiwało dodatkowe wynagrodzenie. Pracownicy uczestniczący w wyprawie nie korzystali ani z urlopu wypoczynkowego, ani też nie przebywali w delegacji służbowej, byli natomiast zwolnieni z obowiązku świadczenia pracy. Ich nieobecność została potraktowana jako nieobecność usprawiedliwiona płatna.

Ustosunkowując się do stanowiska Spółki odnośnie pytania Nr 1 i Nr 2 dotyczącego Przedsięwzięcia nr 1 i 2, organ podatkowy stwierdza, iż należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że udział pracowników w tych przedsięwzięciach nie stanowi dla uczestniczących w nich pracowników świadczenia nieodpłatnego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy bowiem zauważyć, iż zorganizowana przez Spółkę uroczysta gala została skierowana do bardzo szerokiego kręgu odbiorców, tj. klientów strategicznych, przedstawicieli władz i urzędów, środowisk opiniotwórczych, przedstawicieli kolei zagranicznych, dziennikarzy, redaktorów naczelnych czołowych mediów oraz pracowników Spółki. Natomiast w lokalnych piknikach rodzinnych brali udział zarówno pracownicy Spółki i ich rodziny, jak również klienci regionalni, władze samorządowe, regionalne ośrodki opiniotwórcze i lokalni dziennikarze, gdzie rolą pracowników w obydwu tych przedsięwzięciach było reprezentowanie Spółki w ramach powierzonych im obowiązków służbowych.

Zatem z uwagi na to, że Przedsięwzięcia nr 1 i nr 2 nie zostały skierowane do wąskiego kręgu odbiorców, tj. pracowników Spółki, bowiem oprócz pracowników uczestniczyło w nich szerokie grono zaproszonych gości, na dzień ich zorganizowania nie można jednoznacznie ustalić osób w nich uczestniczących, a tym samym w sposób skonkretyzowany wskazać wysokości przychodu przypadającego na jedną osobę.

W związku z powyższym z tytułu uczestnictwa pracowników Spółki w Przedsięwzięciu nr 1 i nr 2 nie powstał po ich stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka zobowiązana jest doliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organ podatkowy nie podziela natomiast stanowiska Spółki w zakresie pytania Nr 3 odnoszącego się do Przedsięwzięcia nr 3 dotyczącego zorganizowanej przez Spółkę ekspedycji na Mont Blanc.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego i jego uzupełnienia w przedsięwzięciu tym dobrowolnie uczestniczyło kilkoro pracowników Spółki. Spółka ze środków obrotowych pokryła koszty ubezpieczenia, koszty wynajmu przewodników, aprowizacji i noclegów, koszty transportu oraz przekazała na własność stroje i sprzęt turystyczny z logo firmy. Jednakże, co wymaga podkreślenia, uczestniczący w wyprawie pracownicy nie byli w podróży służbowej, byli natomiast zwolnieni z obowiązku świadczenia pracy, które zostało potraktowane jako nieobecność usprawiedliwiona płatna, zatem należy uznać, że ich uczestnictwo w wyprawie nie odbyło się w ramach pełnienia obowiązków służbowych.

Mając na uwadze powyższe, sfinansowanie przez Spółkę kosztów Przedsięwzięcia nr 3 generuje po stronie uczestniczących pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka zobowiązana jest doliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, w wysokości pokrytych przez Spółkę kosztów organizacji przedsięwzięcia, tj. ubezpieczenia, wynajmu przewodników, aprowizacji, kosztów transportu - przypadających na jednego uczestnika Przedsięwzięcia nr 3.

Natomiast wartość strojów i sprzętu turystycznego z logo firmy, przekazanych na własność pracownikom Spółki nie stanowi przychodu pracownika z nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Organ podatkowy nadmienia, iż to na Spółce, jako na płatniku w rozumieniu powołanego powyżej art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa, ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia przychodu poszczególnych jej pracowników. Wartość świadczeń opłaconych za pracownika pracodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stwierdzić należy, iż:

* z tytułu uczestnictwa pracowników Spółki w Przedsięwzięciu nr 1 i nr 2 nie powstał po ich stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka zobowiązana jest doliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zorganizowana przez Spółkę uroczysta gala oraz lokalne pikniki rodzinne nie zostały skierowane tylko do pracowników, ale do szerokiego kręgu odbiorców, tj. zaproszonych gości, w tym pracowników, którzy reprezentowali Spółkę w ramach powierzonych obowiązków służbowych,

* w związku z uczestnictwem pracowników Spółki w Przedsięwzięciu nr 3 po stronie uczestniczących w nim pracowników powstał przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka zobowiązana jest doliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, w wysokości pokrytych przez Spółkę kosztów organizacji przedsięwzięcia, tj. ubezpieczenia, wynajmu przewodników, aprowizacji, kosztów transportu - przypadających na jednego uczestnika przedsięwzięcia, z uwagi na to, że uczestnictwo pracowników w wyprawie nie odbyło się w ramach pełnienia obowiązków służbowych. Wartość strojów i sprzętu turystycznego z logo firmy, przekazanych na własność pracownikom Spółki w ramach Przedsięwzięcia Nr 3 nie stanowi przychodu pracownika z nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionych stanach faktycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.