IPPB2/415-993/12-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2012 r. (data wpływu 21 listopada 2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 22 stycznia 2013 r.) na wezwanie z dnia 10 stycznia 2013 r. Nr IPPB5/423-1157/12-2/MW, IPPP3/443-1167/12-2/IG, IPPB2/415-993/12-2/AS o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu pracownikom kosztów zakupu okularów korygujących wzrok - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu pracownikom kosztów zakupu okularów korygujących wzrok.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 10 stycznia 2013 r. Nr IPPB5/423-1157/12-2/MW, IPPP3/443-1167/12-2/IG, IPPB2/415-993/12-2/AS, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienie złożonego wniosku, poprzez:

- w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wniosek uzupełniono w terminie, tj. pismem z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 22 stycznia 2013 r., data nadania w placówce pocztowej 21 stycznia 2013 r.).

W dniu 21 stycznia 2013 r. Wnioskodawca wniósł należną od wniosku opłatę w wysokości 80 zł.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, (dalej również jako "Spółka") jest spółką kapitałową, której głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług księgowych oraz doradczych dla podmiotów gospodarczych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz świadczy usługi podlegające opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23%. W Spółce na umowę o pracę zatrudnione są osoby posiadające kwalifikacje do wykonywania czynności prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz doradztwa podatkowego i/lub prawnego. Pracownicy Wnioskodawcy więcej niż połowę dobowego czasu pracy wykonują swoje obowiązki przed ekranem komputerowym. W konsekwencji - zgodnie z przepisami prawa pracy - Spółka ma obowiązek zapewnić pracownikom okulary korekcyjne.

Wnioskodawca planuje wprowadzić zmiany do dotychczasowego zakładowego regulaminu wynagradzania. Zmiany mają polegać na wprowadzeniu zapisów, zgodnie z którymi wysokość zwrotu kosztów zakupu okularów zależna będzie od stanowiska zajmowanego w Spółce. Precyzując, im pracownik będzie miał wyższe stanowisko, tym większy limit będzie mu przysługiwał. Spółka przewiduje, że maksymalny limit zwrotu może sięgać nawet do kilkunastu tysięcy złotych. Okulary korekcyjne będą wykorzystywane przez pracowników do wykonywania czynności zawodowych.

Zwrot wydatków będzie dokonywany na podstawie zaświadczenia lekarskiego wskazującego na konieczność użytkowania okularów korekcyjnych w miejscu pracy oraz faktury VAT wystawianej na Pracownika.

Na każdej FV otrzymanej od pracownika poczyniona zostanie adnotacja o wysokości dokonanego zwrotu i punktu regulaminu wynagradzania, który reguluje zasady zwrotu.

Zgodność wyżej wymienionych zapisów z przepisami prawa pracy nie jest przedmiotem zapytania. Jednakże w opinii Spółki wprowadzony zapis nie będzie naruszał prawa pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytania Nr 2, 3,4 i 5 w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnych interpretacjach indywidualnych.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania Nr 1:

Tytułem wstępu należy zwrócić uwagę na przepisy prawa pracy bezpośrednio odnoszące się do przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 237 § 1 ustawy - Kodeks Pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 - tj., dalej: "k.p.")"Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami".

Z kolei zgodnie z 8 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973, dalej: "Rozporządzenie MPiPS") - które zostało wydane na podstawie delegacji ustawowej sformułowanej w art. 237¹⁵ k.p. - "pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej (...) wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego".

Przy czym, pod pojęciem "pracownik" w rozumieniu przepisów cytowanego rozporządzenia należy rozumieć "każdą osobę zatrudnioną przez pracodawcę, w tym praktykanta i stażystę, użytkującą w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy" (§ 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Pracy). Odnosząc przywołane przepisy do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego zapytania należy skonstatować, że Wnioskodawca ma obowiązek zapewnienia swoim pracownikom okularów korygujących. W tym miejscu warto wskazać, że ani przywołane przepisy, ani inne regulacje prawa pracy nie ustanawiają górnego limitu wartości refundowanych wydatków na okulary korekcyjne. Również z żadnej normy prawa pracy nie wynika, jakoby różnicowanie kwoty zwrotu od zajmowanego stanowiska było niedozwolone.

Zdaniem Spółki, wobec braku ograniczeń ustawowych, należy przyjąć, że pracodawca ma w tym aspekcie prawo do podjęcia samodzielnej decyzji. W konsekwencji Spółka jest uprawniona do wprowadzenia w życie zasad opisanych w zdarzeniu przyszłym.

Z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych, w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego kluczowe znaczenie ma treść art. 21 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.f. W myśl tego przepisu wolne od podatku dochodowego są (...) świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zdaniem Spółki, z przywołanego przepisu jednoznacznie wynika, że o ile refundacja zostanie dokonana na podstawie oraz zgodnie z przepisami, do których on odsyła (bez wątpienia są to m.in. przywołane przepisy k.p. oraz cytowanego Rozporządzenia MPiPS), to wówczas otrzymany przez pracownika zwrot wydatków będzie stanowił przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie warto podkreślić, że przepis ten nie ustanawia górnej granicy dla dokonywanego zwrotu. Zdaniem Spółki próba ustanowienia takiej granicy w drodze wykładni przepisów stanowiłaby stosowanie wykładni zawężającej zwolnień podatkowych, co - zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych - jest w prawie podatkowym niedopuszczalne.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy zwracane pracownikom wydatki na zakup okularów korekcyjnych - niezależnie od wysokości przyjętych przez Wnioskodawcę limitów - będą stanowiły dla pracowników przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy wolne od podatku są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Stosownie do art. 2376 § 1 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Przepis art. 23715 § 1 i 2 Kodeksu pracy wskazuje natomiast, iż Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy oraz, że ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

Zgodnie z § 8 ust. 2 rozporządzenia z dnia 1 grudnia 1998 r. Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Obowiązek zapewnienia okularów przez pracodawców powinien być realizowany w odniesieniu do pracowników użytkujących w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy (§ 2 pkt 4 tego rozporządzenia).

Powyższe oznacza, że kwestią zasadniczą jest, aby pracownik - względem którego stwierdzono, na podstawie badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, potrzebę stosowania przy obsłudze monitora okularów korygujących wzrok - został zaopatrzony w okulary zgodne z zaleceniem lekarza, tj. o określonych parametrach (odpowiednich do stanu wzroku pracownika), przeznaczone do pracy przy monitorze.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową, której głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług księgowych oraz doradczych dla podmiotów gospodarczych.

W Spółce na umowę o pracę zatrudnione są osoby posiadające kwalifikacje do wykonywania czynności prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz doradztwa podatkowego i/lub prawnego. Pracownicy Wnioskodawcy więcej niż połowę dobowego czasu pracy wykonują swoje obowiązki przed ekranem komputerowym. W konsekwencji - zgodnie z przepisami prawa pracy - Spółka ma obowiązek zapewnić pracownikom okulary korekcyjne.

Wnioskodawca planuje wprowadzić zmiany do dotychczasowego zakładowego regulaminu wynagradzania. Zmiany mają polegać na wprowadzeniu zapisów, zgodnie z którymi wysokość zwrotu kosztów zakupu okularów zależna będzie od stanowiska zajmowanego w Spółce. Okulary korekcyjne będą wykorzystywane przez pracowników do wykonywania czynności zawodowych. Zwrot wydatków będzie dokonywany na podstawie zaświadczenia lekarskiego wskazującego na konieczność użytkowania okularów korekcyjnych w miejscu pracy oraz faktury VAT wystawianej na Pracownika.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy wolne od podatku są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zwolnienie to stosuje się wyłącznie, w sytuacji gdy obowiązek albo możliwość refundacji kosztów okularów korygujących wzrok zatrudnionym pracownikom przysługuje na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają wprost z przepisów innych ustaw.

Należy zauważyć, iż ww. przepisy nie określają formy zapewnienia pracownikowi zalecanych okularów, to pracodawca określa sposób zaopatrzenia pracownika w okulary.

Może to nastąpić poprzez:

* otrzymanie od pracodawcy zalecanych okularów korygujących wzrok,

* dokonanie przez pracownika (w porozumieniu z pracodawcą) zakupu zalecanych okularów i otrzymanie zwrotu poniesionych na ten cel wydatków udokumentowanych wystawioną fakturą.

W świetle ww. uregulowań, jeżeli:

* badania okulistyczne przeprowadzone w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, co potwierdzi aktualne zaświadczenie lekarza medycyny pracy,

* zakup udokumentowany jest fakturą, przy czym bez znaczenia jest, czy fakturę wystawiono na pracownika, czy na pracodawcę,

* pracownicy stosownie do § 2 pkt 4 rozporządzenia użytkują monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy

- to uzyskana przez pracownika refundacja kosztów zakupu okularów korygujących wzrok korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż kwota refundacji kosztów zakupu okularów korygujących wzrok - tj. kwota wynikająca z zakładowego regulaminu wynagradzania - na podstawie faktury wystawionej na pracownika bądź na pracodawcę podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w przypadku gdy kwota refundacji kosztów zakupu okularów korygujących wzrok przez wnioskodawcę będzie wyższa niż kwota wynikająca z regulaminu wewnętrznego, tj. w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w wysokości przekraczającej wysokość ustalonego limitu dla danego stanowiska, wówczas nadwyżka ponad kwotę ustalonego limitu będzie stanowiła przychód pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z jego treścią za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Skoro bowiem wg wewnętrznych uregulowań zostanie ustalone, iż refundacja wydatków dotyczących zakupu okularów będzie wynosiła maksymalnie kwotę limitu dla danego stanowiska pracy, to refundacja tylko do tej kwoty korzysta ze zwolnienia.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że zwroty wydatków poniesionych przez pracowników na zakup okularów korekcyjnych, które będą dokonywane w oparciu o zasady ustalone w regulaminie wewnętrznym Spółki korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, bez znaczenia jest, czy zakup okularów korekcyjnych udokumentowany jest fakturą wystawioną na pracownika czy na pracodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.