IPPB2/415-975/10-4/AS - Możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2010 r. (data wpływu 22 listopada 2010 r.) uzupełnione pismem z dnia 9 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.) na wezwanie z dnia 20 stycznia 2011 r. Nr IPPB2/415-975/10-2/AS o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy opodatkowaniu wynagrodzenia z tytułu przeniesienia prawa własności wynalazku:

* jest prawidłowe w części dotyczącej możliwości zakwalifikowania przychodu z tytułu zawarcia umowy przeniesienia całości praw do wynalazku, do przychodów z praw majątkowych,

* jest nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W dniu 22 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy opodatkowaniu wynagrodzenia z tytułu przeniesienia prawa własności wynalazku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest twórcą receptury do produkcji lakieru do betonu (zwanego dalej "Wynalazkiem"). Wnioskodawcy przysługiwały wyłączne prawa do wynalazku. Wynalazek nie został zgłoszony do Urzędu Patentowego ani żadnego innego organu rejestracyjnego celem uzyskania praw ochronnych z patentu. Niemniej jednak w opinii Wnioskodawcy Wynalazek jest rozwiązaniem nowym, posiada poziom wynalazczy i nadaje się do przemysłowego stosowania. Wnioskodawca zawarł umowę, na podstawie której przeniósł na nabywcę (przedsiębiorcę) za wynagrodzeniem wszelkie prawa do tej receptury.

Na mocy tejże umowy Wnioskodawca przeniósł na rzecz nabywcy na zasadach wyłączności całość praw do Wynalazku. Z tytułu nabycia praw do Wynalazku nabywca jest obecnie wyłącznie uprawniony do rozporządzania i korzystania z Wynalazku, w tym w szczególności do:

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 20 stycznia 2011 r. Nr IPPB2/415-975/10-2/AS na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w zakresie uzupełnienia przedstawionego stanu faktycznego poprzez wskazanie, jaki rodzaj umowy zawarł Wnioskodawca z przedsiębiorcą, na podstawie której przeniósł na nabywcę prawa do wynalazku (np. umowa o dzieło, umowa zlecenia, umowa licencyjna lub inna), i czy zawarł ww. umowę jako osoba fizyczna nie prowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej, w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wniosek uzupełniono w terminie, tj. pismem z dnia 9 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r., data nadania w placówce pocztowej 9 lutego 2011 r.).

W uzupełnieniu przedstawionego stanu faktycznego w złożonym wniosku wyjaśniono, że Wnioskodawca będąc twórcą wynalazku stanowiącego lakier do betonu zawarł z przedsiębiorcą umowę przeniesienia praw do wynalazku za wynagrodzeniem i przedstawił istotne elementy zawarte w umowie oraz oświadczył, iż ww. umowę zawarł jako osoba fizyczna nie prowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest zakwalifikowanie przychodu z tytułu zawarcia umowy przeniesienia całości praw do wynalazku, który nie został zgłoszony do Urzędu Patentowego i nie posiada prawa ochronnego jako przychodu z praw majątkowych oraz zastosowanie w związku z tym kosztów uzyskania przychodów z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku - w wysokości 50% uzyskanego przychodu (zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej jako u.p.d.o.f).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Artykuł 22 ust. 9 pkt 1 u.p.d.o.f. określa zryczałtowane koszty uzyskania przychodu z praw majątkowych w odniesieniu do przychodu uzyskanego "z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego". Nie dotyczy on zatem każdego przychodu z praw majątkowych twórcy, a tylko konkretnie w nim określonego jako przychód z przeniesienia prawa własności wynalazku.

Ustawa podatkowa używa innych pojęć niż ustawa - Prawo własności przemysłowej (dalej jako p.w.p.) w odniesieniu do praw przysługujących twórcy. Prawo własności przemysłowej określa bowiem prawa twórcy w art. 8 ust. 1 p.w.p. i wymienia tam nie prawo własności wynalazku, ale prawo do uzyskania patentu. W języku prawnym brak jest zatem definicji legalnych pojęć użytych w ustawie podatkowej. Odwołać się więc należy do rozumienia tych pojęć przyjętych w języku prawniczym (por. A. Gomułowicz w: A. Gomułowicz, J. Małecki - Podatki i prawo podatkowe - Warszawa 2002, s. 153). Na tle ustawy z dnia 19 października 1972 r. - Prawo wynalazcze (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 z późn. zm.), zawierającej podobne regulacje do obecnie obowiązującego p.w.p. (art. 20, art. 98 ustawy - Prawo wynalazcze) wyrażono pogląd, iż własność wynalazku to zespół skutecznych erga omnes uprawnień dających ich podmiotowi pełną możliwość korzystania z wynalazku, rozporządzenia nim oraz dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia tych uprawnień (A. Szewc - Własność wynalazku, opubl. w Monitorze Prawniczym z 1994 r., Nr 4, s. 97 n.). Przyjęte przez A. Szewca znaczenie pojęcia własności odpowiada znaczeniu tego pojęcia w języku prawnym, w stosunkach cywilnych, gdzie za własność uważa się prawo podmiotowe o charakterze bezwzględnym, najszersze prawo do rzeczy (art. 140 Kodeksu cywilnego). Uprawnienia o takim zakresie w stosunku do wynalazków wynikają z art. 63 ust. 1 i art. 66 p.w.p. i przysługują osobie uprawnionej z patentu. Patent i prawo do uzyskania patentu są prawami zbywalnymi (art. 67 ust. 1 i art. 12 ust. 1 p.w.p.). Są one prawami majątkowymi. Prawo do uzyskania patentu przysługuje co do zasady twórcy (art. 11 ust. 1 p.w.p.).

Zgodnie z art. 14 p.w.p. patenty są udzielane - bez względu na dziedzinę techniki - na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania. Wynalazkami są również receptury (por. A. Nowicka, U. Promińska, Prawo, s. 42 oraz Kostański, PrWłPrzem. Komentarz, wyd. 1, art. 1, Nb 3, Warszawa 2010, str. 168).

Wnioskodawca nie ma pewności, czy w przypadku zgłoszenia Wynalazku, którego jest twórcą do Urzędu Patentowego, uzyskałby patent na Wynalazek. Z uwagi jednak na fakt, iż Wynalazek stanowi rozwiązanie nowe i nadaje się do przemysłowego wykorzystania oraz, że tego typu wynalazki (lakiery) były już przedmiotem zgłoszeń do UP, należy uznać, że Wynalazek posiada zdolność patentową. W tym kontekście Wnioskodawca jest twórcą uprawnionym do uzyskania patentu.

Twórca, ale tylko uprawniony do uzyskania patentu może odpłatnie bądź nieodpłatnie przenieść na przedsiębiorcę prawo do korzystania z wynalazku (art. 20 p.w.p.). Z momentem przedstawienia wynalazku na piśmie i przyjęcia go przez przedsiębiorcę oraz zawiadomienia o tym twórcy, prawo do uzyskania patentu przechodzi na przedsiębiorcę (art. 21 p.w.p.). W takim przypadku dochodzi jednak do zmiany osoby uprawnionej do uzyskania patentu w drodze umownej (czyli do przeniesienia własności wynalazku - prawa majątkowego w rozumieniu ustawy podatkowej). Nabycie przez przedsiębiorcę prawa do uzyskania patentu ma charakter pochodny. Przedstawione wyżej przepisy p.w.p. pozwalają zatem na sformułowanie tezy, że koszty uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 1 u.p.d.o.f. przysługują Wnioskodawcy jako temu twórcy, któremu jednocześnie przysługuje ogół praw do wynalazku (prawo do uzyskania patentu bądź patent) i który prawo to przenosi na osobę trzecią. Pogląd ten znajduje odzwierciedlenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2009 r. w sprawie II FSK 452/08, LEX Nr 524601. W tezie wyroku NSA stanął na stanowisku, iż:

Mając na względzie stanowisko NSA wyrażone w ww. wyroku Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może on zakwalifikować przychód z tytułu zawarcia ww. umowy jako przychód z praw majątkowych oraz zastosować w związku z tym koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej możliwości zakwalifikowania przychodu z tytułu zawarcia umowy przeniesienia całości praw do wynalazku do przychodów z praw majątkowych, natomiast w części dotyczącej zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca jest twórcą receptury do produkcji lakieru do betonu. Wnioskodawcy przysługiwały wyłączne prawa do wynalazku. Wynalazek nie został zgłoszony do Urzędu Patentowego ani żadnego innego organu rejestracyjnego celem uzyskania praw ochronnych z patentu. Wnioskodawca zawarł umowę, na podstawie której przeniósł na nabywcę (przedsiębiorcę) za wynagrodzeniem wszelkie prawa do tej receptury.

Na mocy tejże umowy Wnioskodawca przeniósł na rzecz nabywcy na zasadach wyłączności całość praw do Wynalazku. Z tytułu nabycia praw do Wynalazku nabywca jest obecnie wyłącznie uprawniony do rozporządzania i korzystania z Wynalazku.

Jak wynika z treści wniosku oraz uzupełnienia stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy może on zakwalifikować przychód z tytułu zawarcia ww. umowy jako przychód z praw majątkowych oraz zastosować w związku z tym koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

W myśl art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich, w tym również z przeniesienia prawa własności tych praw, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

Zawarte w cyt. wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania tych praw, jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są natomiast - stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego - w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Wymaga jednak podkreślenia, iż wymieniona w tym przepisie 50% stawka kosztów uzyskania przychodów odnosi się jedynie do tych sytuacji, w których wypłata wynagrodzenia twórcy wiąże się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności wynalazku, nie zaś do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku przez przedsiębiorcę.

Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące kosztów uzyskania przychodów przysługujących twórcom projektów wynalazczych należy rozpatrywać w kontekście przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), określających między innymi zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców. Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 6 tej ustawy - ilekroć w ustawie jest mowa o projektach wynalazczych - rozumie się przez to wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej, przedsiębiorcy mogą przewidzieć przyjmowanie projektów racjonalizatorskich na warunkach określonych w ustalanym przez siebie regulaminie racjonalizacji.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ww. ustawy przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, niebędące wynalazkiem podlegającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 3 tej ustawy, w regulaminie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca określa co najmniej, jakie rozwiązania i przez kogo dokonane uznaje się w przedsiębiorstwie za projekty racjonalizatorskie, a także sposób załatwiania zgłoszonych projektów i zasady wynagradzania twórców tych projektów.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej stanowi, iż na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy twórca projektu racjonalizatorskiego przyjętego przez przedsiębiorcę do wykorzystania ma prawo do wynagrodzenia określonego w regulaminie, o którym mowa w art. 7 ust. 1, obowiązującym w dniu zgłoszenia projektu, chyba że wydany później regulamin jest dla twórcy korzystniejszy. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 8 ust. 3 cytowanej ustawy przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do współtwórcy.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej, prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak również praw z rejestracji wzoru przemysłowego, przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, twórcy. Ustęp 2 cyt. powyżej art. 11 ustawy - Prawo własności przemysłowej stanowi, iż współtwórcom wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawnienie do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa rejestracji przysługuje wspólnie. W myśl ust. 3 ww. art. 11 ustawy - Prawo własności przemysłowej, w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z realizacji innej umowy, prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu, chyba, że strony ustaliły inaczej.

Natomiast w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy, przedsiębiorca ten może korzystać z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego we własnym zakresie. W umowie o udzielenie pomocy strony mogą ustalić, że przedsiębiorcy przysługuje w całości lub części prawo, o którym mowa w ust. 1 (art. 11 ust. 5 ww. ustawy - Prawo własności przemysłowej).

Przepis art. 20 ustawy - Prawo własności przemysłowej stanowi, iż twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawniony do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji może przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy albo przekazać mu wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy do korzystania.

Zgodnie z treścią art. 21 ustawy - Prawo własności przemysłowej, w przypadku przekazania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego do korzystania zgodnie z art. 20, z dniem jego przedstawienia na piśmie następuje przejście na przedsiębiorcę prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, pod warunkiem przyjęcia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę do wykorzystania i zawiadomienia o tym twórcy w terminie 1 miesiąca, chyba że strony ustalą inny termin.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli strony nie umówiły się inaczej, twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę, gdy prawo korzystania z niego bądź prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje przedsiębiorcy na podstawie art. 11 ust. 3 i 5 lub art. 21.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne należy stwierdzić, iż przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do tych sytuacji, w których wypłata wynagrodzenia twórcy projektu wynalazczego wiąże się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności tego projektu. Wtedy to, zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu, przysługują koszty uzyskania przychodów z tytułu zapłaty za przeniesienie prawa własności projektu wynalazczego, topografii, układu scalonego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego przez pierwszego właściciela - w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Omawiany przepis ma zatem jedynie zastosowanie w przypadkach przeniesienia prawa własności wynalazku (art. 20 ustawy - Prawo własności przemysłowej), nie ma zaś do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku przez przedsiębiorcę (art. 22 ust. 1 omawianej ustawy). Wynagrodzenie za korzystanie z tego wynalazku wypłacane jest bowiem zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, jako wynagrodzenie za korzystanie z wynalazku.

W związku z powyższym, opierając się na oświadczeniu Wnioskodawcy, iż receptura do produkcji lakieru do betonu spełnia przesłanki wynalazku zdefiniowane w ustawie - Prawo własności przemysłowej, a tym samym Wnioskodawca uzyskał przychody z projektów wynalazczych oraz, że w ramach zawartej umowy Wnioskodawca przeniósł na przedsiębiorcę prawo do wynalazku należy uznać, iż przedmiotowa należność stanowi przychód z praw majątkowych na podstawie art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak stwierdzić, iż z uwagi na to, że Wnioskodawca nie uzyskał patentu na projekt wynalazku, norma przepisu art. 22 ust. 9 pkt 1 ww. ustawy nie może mieć zastosowania do omawianego wynagrodzenia, bowiem Wnioskodawca nie mógł przenieść na przedsiębiorcę praw, których w istocie nie posiadał.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w odniesieniu do otrzymanego przychodu z tytułu zawarcia umowy przeniesienia całości praw do wynalazku, który nie został zgłoszony do Urzędu Patentowego i nie posiada prawa ochronnego jako przychodu z praw majątkowych, norma przepisu art. 22 ust. 9 pkt 1 ww. ustawy nie ma zastosowania z uwagi na to, że Wnioskodawca nie uzyskał patentu na projekt wynalazczy, a tym samym nie mógł przenieść na przedsiębiorcę praw, których w istocie nie posiadał.

Końcowo należy zaznaczyć, iż w złożonym wniosku Wnioskodawca przywołał wyroki Sądów Administracyjnych, które przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku, należy stwierdzić, że powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.