IPPB2/415-943/11-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2011 r. (data wpływu 22 listopada 2011 r.) oraz piśmie z dnia 15 lutego 2012 r. (data wpływu 17 lutego 2012 r.) uzupełniającym stan faktyczny wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-943/11-2/AK z dnia 6 lutego 2012 r. (data nadania 6 lutego 2012 r., data doręczenia 10 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu wypłaconego ekwiwalentu za używanie prywatnego telefonu do celów służbowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu wypłaconego ekwiwalentu za używanie prywatnego telefonu do celów służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednostką budżetową Samorządu Województwa powołaną uchwałą z dnia 29 marca 1999 r. Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu. Zgodnie ze statutem Wnioskodawca realizuje zadania Samorządu Województwa oraz Marszałka Województwa w zakresie modernizacji terenów wiejskich, ochrony środowiska związanej z wodami służącymi rolnictwu, gospodarowania wodami w rolnictwie.

Wnioskodawca obejmuje zasięgiem działania teren województwa mazowieckiego w której skład wchodzi Zarząd mający siedzibę w W. oraz Oddziały w:

Dyrektor dla celów wykonywania obowiązków statutowych zawarł porozumienia z pracownikami na używanie prywatnych telefonów komórkowych do celów służbowych którzy wykonują prace w terenie polegające m.in. na nadzorach konserwacji urządzeń melioracyjnych nadzorach budowlanych oraz z innymi pracownikami z którymi potrzebny jest kontakt w każdym miejscu, czasie w tym w przypadku podtopień i powodzi oraz bieżącej działalności jednostki.

W treści porozumienia określono m.in. następujące warunki:

Pismem z dnia 6 lutego 2012 r. nr IPPB2/415-943/11-2/AK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* wskazanie, czy wypłacone pracownikowi środki pieniężne z tytułu używania telefonu prywatnego do celów służbowych, stanowią stały ryczałt czy odzwierciedlają faktyczne wydatki poniesione przez pracowników na ten cel.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie (data wpływu uzupełnienia 17 lutego 2012 r.).

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż wypłacone pracownikom środki pieniężne z tytułu używania telefonu prywatnego do celów służbowych, na podstawie podpisanych porozumień stanowią stały ryczałt miesięczny zróżnicowany kwotowo dla poszczególnych pracowników zgodnie z wyznaczonymi zadaniami służbowymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwrot pracownikowi kosztów używania prywatnego telefonu komórkowego do celów służbowych w wysokości przyznanego miesięcznie limitu na podstawie uprzednio złożonego przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu do celów służbowych w danym miesiącu prywatnego telefonu komórkowego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) zwrot pracownikowi kosztów używania prywatnego telefonu komórkowego do celów służbowych w wysokości przyznanego miesięcznie limitu na podstawie uprzednio złożonego przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu do celów służbowych w danym miesiącu prywatnego telefonu komórkowego zwolnione jest przedmiotowo z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na podstawie ww. przepisu ustawodawca zwolnił z podatku dochodowego od osób fizycznych ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały i sprzęt, stanowiące ich własność.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i przepisów prawa podatkowego spełnione są warunki zwolnienia przedmiotowego podatku dochodowego od osób fizycznych ponieważ:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 13 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.

Z powyższego przepisu wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z ww. tytułu ma zastosowanie po spełnieniu łącznie kilku warunków:

Definicje zawarte w słownikach języka polskiego określają, iż:

* "narzędzie" to urządzenie proste lub złożone umożliwiające wykonywanie jakiejś czynności lub pracy; przyrząd, instrument;

* "materiał" to, z czego wytwarzane są przedmioty, tworzywo, substancja, artykuł, produkt;

* "sprzęt" to przedmioty użytkowe, maszyny, urządzenia.

Po spełnieniu powyższych warunków kwota wypłaconego ekwiwalentu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz nadesłanego uzupełnienia wynika, że Dyrektor dla celów wykonywania obowiązków statutowych zawarł porozumienia z pracownikami na używanie prywatnych telefonów komórkowych do celów służbowych którzy wykonują prace w terenie. W treści porozumienia określono m.in. następujące warunki:

Wypłacone pracownikom środki pieniężne z tytułu używania telefonu prywatnego do celów służbowych, na podstawie podpisanych porozumień stanowią stały ryczałt miesięczny zróżnicowany kwotowo dla poszczególnych pracowników zgodnie z wyznaczonymi zadaniami służbowymi.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, iż ryczałt nie jest ekwiwalentem korzystającym ze zwolnienia od podatku. W związku z faktem wypłaty przez Wnioskodawcę pracownikom stałej ryczałtowej kwoty kosztów używania prywatnego telefonu komórkowego do celów służbowych a nie kwoty faktycznie poniesionych przez nich wydatków, wypłata takich świadczeń podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy.

W związku z powyższym wypłacane przez Wnioskodawcę świadczenia nie stanowią przychodu zwolnionego od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponieważ Wnioskodawca dokonuje zwrotu na rzecz pracowników w formie ryczałtu nieuwzględniającego faktycznie poniesionych przez nich wydatków.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.