IPPB2/415-934-2/MK - Rozliczenie niedopłaty składek emerytalno-rentowych i nadpłaty składki zdrowotnej oraz nadpłaty zaliczki na podatek dochodowy, dotyczących byłego pracownika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2010 r. (data wpływu 15 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego rozliczenia byłego pracownika, któremu płatnik nieprawidłowo pobrał w nieprawidłowej wysokości składki na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w 2002 r. - jest:

* nieprawidłowe - w zakresie rozliczenia zwróconych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych nadpłaconych przez płatnika składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz rozliczenia nadpłaconej zaliczki na podatek dochodowy.

* prawidłowe - w zakresie rozliczenia uregulowanych przez Spółkę (byłego pracodawcę) w części finansowanej przez byłego pracownika składek na ubezpieczenie społeczne oraz wykazania kwot tych składek w informacji PIT-11.

W dniu 15 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie prawidłowego rozliczenia byłego pracownika, któremu płatnik nieprawidłowo pobrał w nieprawidłowej wysokości składki na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w 2002 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Do spółki wpłynęło pismo z ZUS informujące o niedopłacie składek emerytalno-rentowych oraz nadpłacie składki zdrowotnej w miesiącu lipcu 2002, które dotyczy osoby niebędącej już pracownikiem. Na podstawie przedmiotowego pisma spółka dokonała korekty deklaracji raportów ZUS za lipiec 2002 r. w roku 2010. Tym samym ujawniła się należność do ZUS m.in. w wysokości składek emerytalno-rentowych w kwocie 772,9 zł - po stronie pracownika oraz zobowiązanie ZUS tytułem nadpłaconej składki zdrowotnej w kwocie 59,90 zł oraz nadpłaconej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (stawka 30%) w kwocie 172,06 zł. Pracodawca zdecydował się pokryć ten koszt. Pokrycie przez pracodawcę tego kosztu nastąpiło w roku 2010. W tym bowiem roku wpłynęło - pismo z ZUS i Spółka dokonała rozliczenia z ZUS. Wartość tego przychodu dla pracownika nie jest zwolniona z oskładkowania składkami społecznymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak powinno wyglądać rozliczenie świadczenia-niedopłaty składek emerytalno-rentowych i nadpłaty składki zdrowotnej oraz nadpłaty zaliczki na podatek dochodowy przekazanej byłemu pracownikowi oraz jak należy wykazać takie świadczenie w deklaracji podatkowej.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Kwota przychodu stanowiąca podstawę naliczenia składek społecznych wynosi 772,90 zł po potrąceniu składek społecznych (772,90 x 13,71%) 105,96 zł oraz uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu 139,06 zł i stawki 18% oraz kwoty zmniejszającej podatek 46,33 zł, daje kwotę podatku nominalnego w wysokości 49 zł. Ponieważ nadpłacona składka zdrowotna wynosi 59,90 zł, czyli jest wyższa od obliczonego podatku zaliczka na podatek dochodowy wynosi 0 zł.

Jednocześnie pracownikowi należy przekazać PIT-11 w poz. 36 należy wpisać kwotę 772,90 zł W poz. 37 kwotę 139,06. Natomiast w pozycjach 40, 76, 78 należy wykazać zero, ponieważ kwot tych pracownik nie zapłacił i pojawiłby się kolejny przychód. A tym samym kolejna kwota do obliczenia składek ZUS i podatku i zdarzenie by się zapętliło.

A więc stanowisko wnioskodawcy w przedmiocie rozliczenia nadpłaconej zaliczki na podatek dochodowy powinno wyglądać jak wyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się nieprawidłowe - w zakresie rozliczenia zwróconych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych nadpłaconych przez płatnika składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz rozliczenia nadpłaconej zaliczki na podatek dochodowy natomiast w zakresie rozliczenia uregulowanych przez Spółkę (byłego pracodawcę) w części finansowanej przez byłego pracownika składek na ubezpieczenie społeczne oraz wykazania kwot tych składek w informacji PIT-11 za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. w brzmieniu obowiązującym w 2002 r.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21 i 52. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów.

Natomiast w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z obowiązującym w roku 2002 brzmieniem przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast z brzmienia obowiązującego w 2010 r. przepisu art. 11 ww. ustawy wynika, iż przychodami przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści ww. przepisów wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z obowiązującym w 2002 r. brzmieniem art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy (tekst jedn. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wynika, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-6 i 8-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot składek, określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych przez płatnika ze środków podatnika na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, z tym, że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21 i 52.

Natomiast z brzmienia obowiązującego w 2010 r. art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy wynika, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 31 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a. (...).

Zgodnie z treścią art. 39 ust. 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. - w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. (...).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w roku 2002 Spółka błędnie obliczała kwotę rocznego ograniczenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracownika. W konsekwencji nastąpiła niedopłata składek na ubezpieczenia społeczne (składki emerytalnej i rentowej) oraz jednocześnie nadpłata składki na ubezpieczenie zdrowotne u byłego pracownika. Kwoty wynikające z niedopłaty składek na ubezpieczenia społeczne, które powinny być zapłacone przez pracownika, zostały uregulowane przez Spółkę.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w ww. art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dlatego też zapłacone przez Spółkę w 2010 r. za byłego pracownika składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy - w świetle art. 11 ust. 1 ustawy stanowią przychód byłego pracownika, bowiem otrzymał on nieodpłatne świadczenie od byłego pracodawcy (pracodawca zapłacił za niego składki, które powinny być finansowane z jego wynagrodzenia).

Zatem zapłacone składki stanowią dla tej osoby przysporzenie majątkowe mające swoje źródło w przychodach ze stosunku pracy, o którym mowa w ww. art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, iż datą powstania przychodu z powyższego tytułu będzie data wpłaty ww. składek przez Spółkę jako płatnika na konto Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, czyli data wykonania zobowiązania za byłego pracownika.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż kwotę nie pobranych składek na ubezpieczenia społeczne (składki emerytalnej i rentowej) w roku 2002, (w części, w której powinny być one pokryte z dochodu pracownika, a które zostały uregulowane z środków Spółki - jako płatnika w 2010 r.) należy wykazać u byłego pracownika w informacji PIT-11 - w pozycji 36 "Należności ze stosunku pracy, służbowego, spółdzielczego i z pracy nakładczej a także zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacone przez zakład pracy, o którym mowa w art. 31 ustawy, oraz płatników, o których mowa w art. 42e ust. 1 ustawy" za rok 2010 r. z uwzględnieniem miesięcznych kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast ustosunkowując się do podniesionej we wniosku o interpretację kwestii nienależnie potrąconej byłemu pracownikowi składki na ubezpieczenie zdrowotne, ustawodawca odrębnie ustanowił zasady obniżania podatku dochodowego o kwotę składek na ubezpieczenia zdrowotne pracowników, stanowi o tym art. 27b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Zgodnie z obowiązującym w 2002 r. art. 27b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. Obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21 i 52.

Natomiast z brzmienia obowiązującego w 2010 r. podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. - Obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Sytuacja zwrotu składek na ubezpieczenia zdrowotne, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych została unormowana w art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powołanym przepisem w przypadku otrzymania przez pracownika zwrotu uprzednio zapłaconych i odliczonych składek na ubezpieczenia zdrowotne w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności, podatnik (pracownik) jest obowiązany doliczyć do podatku kwoty uprzednio odliczone.

W świetle powyższego, jeżeli Spółka zwróci w 2010 r. kwoty nienależnie pobranych w 2002 r. składek na ubezpieczenie zdrowotne, byłemu pracownikowi, ma on obowiązek składając roczne zeznanie o wysokości osiągniętego przychodu za rok 2010 na podstawie art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych doliczyć do należnego podatku za 2010 r. kwoty zwróconych składek (uprzednio odliczonych).

Należy zauważyć, iż w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma regulacji określającej jaki dokument winien sporządzić w tej sytuacji płatnik.

Wzór informacji PIT-11 nie zawiera pozycji umożliwiającej wykazanie kwoty zwróconej podatnikowi składki na ubezpieczenie zdrowotne. Należy więc przyjąć, że ma tu zastosowanie ogólna reguła postępowania podatkowego, w myśl której dowodem może być wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem - art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)

W takiej sytuacji zasadne jest, aby Spółka jako płatnik poinformowała na piśmie byłego pracownika o zwróconych składkach na ubezpieczenie zdrowotne, które uprzednio zostały odliczone od podatku dochodowego oraz o obowiązku wynikającym z ww. art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku natomiast, gdy Spółka nie zwróci byłemu pracownikowi ww. kwoty nadpłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne, wówczas nie ma jakichkolwiek podstaw do informowania byłego pracownika o obowiązku doliczenia w zeznaniu podatkowym do należnego podatku dochodowego za 2010 r. kwoty tej składki.

Przy czym zaznaczyć należy, iż organ wydający niniejszą interpretację nie ustosunkowuje się w niej do tego, czy pracodawca ma prawo bądź nie dokonać zwrotu pracownikowi nadpłaconych składek zdrowotnych. Ta kwestia nie jest bowiem uregulowana przepisami prawa podatkowego, a tylko do interpretacji takich przepisów, zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Organ jest uprawniony.

Natomiast nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, iż w sytuacji zwrotu przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawyżonych składek na ubezpieczenie zdrowotne nienależnie pobranych od pracownika w roku 2002, a skorygowanych w 2010 r. Spółka powinna kwotę nadpłaconej składki zdrowotnej skompensować kwotą wynikającą z zaliczki na podatek dochodowy.

Jak wskazano powyżej w przypadku otrzymania zwrotu uprzednio zapłaconych i odliczonych składek to pracownik co do zasady obowiązany jest doliczyć do podatku kwoty uprzednio odliczone i dokonuje tego w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym składka została zwrócona. Wyjątek dotyczy sytuacji gdy rocznego obliczenia podatku dokonuje płatnik, wówczas to na nim ciąży obowiązek doliczenia składek na ubezpieczenie zdrowotne zwróconych za jego pośrednictwem.

Natomiast w kwestii dotyczącej rozliczenia nadpłaconej byłemu pracownikowi zaliczki na podatek dochodowy organ podatkowy zauważa, że w 2002 r. zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych została pobrana przez Spółkę w prawidłowej wysokości. Dokonane w 2010 r. rozliczenie z środków Spółki niedopłaty składek również nie może mieć wpływu na zaliczkę pobraną w 2002 r. To oznacza, iż w sytuacji gdy podatnik nie dokonuje zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, nie ma podstaw do twierdzenia, że zaliczka została pobrana w kwocie zawyżonej. Na spółce będą ciążyły jedynie obowiązki płatnika będące wynikiem świadczenia na rzecz byłego pracownika w postaci pokrycia kwoty należnej składki.

Reasumując:

* kwoty nie pobranych składek na ubezpieczenia społeczne (składki emerytalnej i rentowej) w roku 2002, (w części, w której powinny być one pokryte z dochodu pracownika, a które zostały uregulowane z środków Spółki - jako płatnika w 2010 r.) należy wykazać u byłego pracownika w informacji PIT-11 - w pozycji 36 jako przychód ze stosunku pracy z uwzględnieniem miesięcznych kosztów uzyskania przychodów.

* w przypadku otrzymania od byłego pracodawcy zwrotu uprzednio zapłaconych i odliczonych składek na ubezpieczenia zdrowotne zasadne jest, aby Spółka jako płatnik poinformowała na piśmie byłego pracownika o zwróconych składkach na ubezpieczenie zdrowotne, które uprzednio zostały odliczone od podatku dochodowego oraz o obowiązku wynikającym z ww. art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast jeżeli nie zwróci byłemu pracownikowi ww. kwoty nadpłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne, wówczas nie ma jakichkolwiek podstaw do informowania byłego pracownika o obowiązku doliczenia w zeznaniu podatkowym do należnego podatku dochodowego za 2010 r. kwoty tej składki.

* w sytuacji gdy podatnik nie dokonuje zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, nie ma podstaw do twierdzenia, że zaliczka została pobrana w kwocie zawyżonej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.