IPPB2/415-91/12-4/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w darowiźnie - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w darowiźnie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 20 lipca 1993 r. umową darowizny sporządzoną u Notariusza Wnioskodawczyni została obdarowana wspólnie z bratem M. oraz siostrzeńcem R., nieruchomością zabudowaną, położoną w S. przy ul. K., Nr działki 136/3 na której znajdował się dom drewniany z 1930 r. i murowany gospodarczy z 1989 r. z czasową zmianą przeznaczenia na budynek mieszkalny-wybudowany przez Wnioskodawczynię. Zgodnie z wolą matki Wnioskodawczyni oraz wspólną zgodą brat i siostrzeniec zajęli dom drewniany z 1930 r. a Wnioskodawczyni wraz z mężem i dziećmi budynek murowany na wykonanie którego ponosiła koszty co oświadcza matka w akcie notarialnym. W chwili darowizny budynek był przystosowany do zamieszkania w 2/3 a 1/3 to tylko był fundament i ściany.

W marcu 1994 r. Urząd Skarbowy zakwestionował wartość darowizny. Wnioskodawczyni zgodnie ze współwłaścicielami poprosili o dokonanie wyceny majątku przez rzeczoznawcę. W dniu 28 kwietnia 1994 r. biegły rzeczoznawca dokonał wyceny wg stanu faktycznego uwzględniając nakłady Wnioskodawczyni wg przedstawionych rachunków. Na podstawie wyceny Urząd Skarbowy dokonał wyliczeń z których wynikało, że muszą dopłacić kwotę 5 679 000 zł + 1 350 000 zł koszty rzeczoznawcy co solidarnie dokonali.

W maju 1998 r. zgodnie z decyzją Urzędu Miasta i zgodą obdarowanych działka 136/3 została podzielona na trzy działki 136/4; 136/5; 136/6; z czego działka 136/4; i 136/5; o łącznej powierzchni 1363 m² została od nich odkupiona w celu realizacji warunków przebudowy i modernizacji drogi krajowej Nr 7. Działka 136/6; o powierzchni 1055 m2 pozostała ich własnością oraz budynki na niej posadowione. Z uwagi na wielkość działki i rozmieszczenie budynków działka była niepodzielna na trzy z zachowaniem obowiązujących przepisów geodezyjnych. W dniu 8 kwietnia 2010 r. brat Wnioskodawczyni za zgodą Wnioskodawczyni sprzedał swój udział siostrzeńcowi. Latem 2010 r. Wnioskodawczyni z siostrzeńcem podjęli wspólną decyzję o wykonaniu mapy geodezyjnej podziału działki w celu złożenia wniosku do Sądu o zniesienie współwłasności. W dniu 15 września 2010 r. do Sądu Rejonowego Wnioskodawczyni złożyła wniosek o zniesienie współwłasności z udziałem swojego siostrzeńca. Sąd po rozpoznaniu w dniu 29 września 20I0 r. wydał postanowienie o zniesieniu współwłasności.

Z uwagi na to że Wnioskodawczyni z mężem są emerytami, utrzymanie tego budynku stało się dużym obciążeniem finansowym dlatego też podjęli decyzję o sprzedaży. W dniu 28 lipca 2011 r. podpisano przedwstępną umowę sprzedaży. Aby sporządzić umowę jako akt notarialny pani Notariusz poprosiła o zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o nabyciu praw majątkowych. Do uzyskania tego zaświadczenia Wnioskodawczyni musiała złożyć wiele wyjaśnień i oświadczeń które są zawarte w decyzji z dnia 10 sierpnia 2011 r. Urząd Skarbowy uznał tylko 50% kosztów poniesionych na budowę i wykończenie zajmowanego budynku ponieważ Wnioskodawczyni rozliczała się wspólnie z mężem. Współwłaściciel również złożył oświadczenie, że wszystkie wydatki Wnioskodawczyni ponosiła tylko i wyłącznie na zajmowany budynek. W/g wydanej decyzji naliczono podatek w wysokości 2 758 zł, który Wnioskodawczyni zapłaciła aby uzyskać zaświadczenie.W dniu 17 sierpnia 2011 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę sprzedaży jako akt notarialny.

Z chwilą sprzedaży Wnioskodawczyni z mężem zamieszkiwali u córki. Dokonując formalności związanych ze zmiana miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni trafiła do Urzędu Skarbowego w S. z zapytaniem czy umowę sprzedaży powinna zarejestrować. W czasie rozmowy pracownik uświadomił Wnioskodawczyni, że uzyskane ze sprzedaży pieniądze są dochodem Wnioskodawczyni podlegającym opodatkowaniu, ponieważ datą posiadania jest data wydzielenia ze współwłasności a nie data darowizny przez matkę.

Pismem z dnia 16 marca 2012 r. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez:

Wnioskodawczyni dokonała uzupełnienia na wniosku ORD-IN z dnia 24 marca 2012 r., w którym jako rodzaj sprawy wskazał podatek dochodowy od osób fizycznych. W ww. piśmie Wnioskodawczyni wskazała iż:

Wnioskodawczyni w ww. uzupełnieniu sformułowała pytanie podatkowe oraz przedstawiła własne stanowisko w sprawie adekwatne do sformułowanego pytania. Przedmiotowa interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od spadków i darowizn wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości otrzymanej w drodze darowizny w 1993 r. po zniesieniu współwłasności w 2010 r. bez spłat i dopłat w ramach udziału z darowizny jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż tej nieruchomości nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych ponieważ była ona nabyta w 1993 r., a sprzedana w 2011 r. tj. po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W wyniku sądowego zniesienia współwłasności udział w prawie własności jest taki sam jak nabyty w drodze darowizny, dlatego według Wnioskodawczyni udział w prawie własności nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w dniu darowizny, tj. 20 lipca 1993 r. Tym samym zbycie nieruchomości powstałej po sądowym zniesieniu współwłasności nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym dla zastosowania zasad opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku oraz uzupełnieniu stanu faktycznego wynika iż Wnioskodawczyni w wyniku otrzymanej w 1993 r. darowizny stała się współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej w udziale 1/3.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego - art. 196 § 2 tej ustawy. Zgodnie z art. 210 i nast. k.c., każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy.

W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Za datę nabycia nieruchomości, w przypadku gdy była ona przedmiotem zniesienia współwłasności, uważa się datę, w której dokonano przeniesienia własności nieruchomości na nowego właściciela. Jeżeli w wyniku zniesienia współwłasności takiej nieruchomości udział w niej się zwiększa, tj. przekracza udział nabyty uprzednio w spadku, to data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu zniesienia współwłasności. Zatem nabycie w wyniku zniesienia współwłasności części majątku spadkowego, który należał do innych spadkobierców, tj. otrzymanie z tego majątku udziałów przekraczających pierwotny udział spadkowy nie stanowi nabycia w drodze spadku. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału nabytego uprzednio w spadku.

Wnioskodawczyni w przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu wskazała, iż w wyniku darowizny w 1993 r. nabyła wspólnie z bratem i siostrzeńcem zabudowaną nieruchomość w udziale 1/3. W 2010 r. dokonano zniesienia współwłasności, jednak jak wskazała Wnioskodawczyni udział nabyty w wyniku zniesienia współwłasności jest równy udziałowi otrzymanemu w darowiźnie i wynosi 1/3. Zniesienie współwłasności zostało przeprowadzone bez spłat i dopłat. W sierpniu 2011 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W sytuacji, gdy udział w nieruchomości nie uległ powiększeniu, tj. nie przekroczył udziału nabytego w darowiźnie w 1993 r., po zniesieniu współwłasności nie nastąpiło przysporzenie majątku. Należy zatem stwierdzić, iż w 2010 r. nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego datą nabycia udziału w nieruchomości zabudowanej będzie data otrzymania darowizny, a więc 1993 rok.

Podkreślić należy, iż przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy generuje zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości dokonana przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. A zatem, odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, jeżeli nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym bieg pięcioletniego terminu należy liczyć od końca 1993 r., a zatem pięcioletni termin, określony zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 1998 r.

Reasumując sprzedaż udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jego nabycie, zatem przychód uzyskany ze sprzedaży tego udziału nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, czyli nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.