IPPB2/415-906/11-5/AK - Skutki podatkowe związane z dojazdem pracowników z miejsca garażowania pojazdu służbowego do miejsca pracy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2011 r. (data wpływu 7 listopada 2011 r.) oraz piśmie z dnia 10 stycznia 2012 r. (data wpływu 13 stycznia 2012 r.) uzupełniającym braki wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-906/11-3/AK z dnia 4 stycznia 2012 r. (data nadania 4 stycznia 2012 r., data doręczenia 9 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z dojazdem pracowników z miejsca garażowania pojazdu służbowego do miejsca pracy - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z dojazdem pracowników z miejsca garażowania pojazdu służbowego do miejsca pracy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi w Polsce działalność związaną ze sprzedażą detaliczną odzieży. Spółka zatrudnia między innymi pracowników na stanowiskach kierowniczych, dekoratorów sklepów, których praca wymaga przemieszczania się pomiędzy sklepami, które są miejscami wykonywania czynności służbowych. W związku z powyższym Spółka przydziela pracownikom samochody służbowe, które są używane przez Spółką na podstawie umów leasingowych. Koszt czynszu leasingu samochodów pokrywa Spółka.

Zgodnie z zawartymi umowami najmu dotyczącymi siedziby Spółki a także sklepów, Spółka nie ma zagwarantowanego prawa do miejsc parkingowych w budynkach gdzie ma siedzibę oraz sklepy. Tym samym w związku z brakiem służbowych miejsc do parkowania samochodów oraz z charakterem pracy pracowników miejsca parkingowe dla samochodów służbowych zostały wyznaczone w miejscach zamieszkania pracowników ich użytkujących. Kwestie te zostały uregulowane w umowach o używanie samochodu służbowego przez pracownika. Do obowiązków nałożonych na pracowników przedmiotową umową należy miedzy innymi:

Pracownik poza używaniem samochodu dla celów służbowych będzie mógł otrzymać zgodę pracodawcy na używanie samochodu do celów prywatnych. Biorąc pod uwagę fakt, że udostępnienie samochodu służbowego dla celów prywatnych stanowi u pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, Spółka musi ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia. W związku z tym, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie prowadzi usług najmu samochodów osobowych, powinna uwzględnić ceny rynkowe. Samochody w Spółce są używane na podstawie umów leasingowych tym samym prawidłowa będzie kalkulacja przychodu w sposób przedstawiony poniżej:

* miesięczny czynsz leasingowy (wynikający z zawartej przez Spółkę umowy leasingu) 1.296,56 zł;

* roczny czynsz leasingowy 15.558,72 zł,

* roczny limit kilometrów do przejechania (wynikający z zawartej przez Spółkę umowy leasingu) 40.000 kilometrów,

* ustalona ilość kilometrów przejechana zgodnie ze zgodą Spółki przez pracownika w celach prywatnych w miesiącu - 300 km

Przy zastosowaniu powyższych danych stawka za jeden kilometr wynosi 0,39 zł (15.559/40.000). Przychód z tytułu korzystania przez pracownika z samochodu służbowego na potrzeby prywatne równy będzie kwocie 117 zł (0,39x300).

Pismem z dnia 4 stycznia 2012 r. nr IPPB2/415-906/11-3/AK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* wskazanie czy Wnioskodawca występuje o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jako zainteresowany w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, ponieważ w złożonym wniosku w części B.2. formularza ORD-IN "Status Wnioskodawcy" zaznaczono poz. 1 - podatnik, natomiast treść złożonego wniosku wskazuje, że Wnioskodawca pytań może wystąpić jedynie w roli płatnika,

* jeżeli Wnioskodawca, chce uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego odnośnie przedstawionego zdarzenia przyszłego - jako płatnik winien sprecyzować przedstawione we wniosku pytania,

* przesłanie pełnomocnictwa (oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii za zgodność z oryginałem), z którego wynika umocowanie dla Pana X do występowania w imieniu Spółki z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie (data wpływu uzupełnienia 13 stycznia 2012 r.) w nadesłanej odpowiedzi Wnioskodawca wskazał, iż występuje z wnioskiem w roli płatnika, sprecyzował pytania (przedstawione poniżej) oraz nadesłał odpis pełnomocnictwa dla Pana K. I. poświadczony notarialnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone Nr 1. Wniosek w zakresie pytania Nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy - odnosząc się do sytuacji przedstawionej w pkt 1 zdaniem Wnioskodawcy wyznaczenie miejsca garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika oraz przejazdy pracownika pomiędzy miejscem garażowania samochodu a miejscami wykonywania obowiązków pracowniczych nie skutkuje powstaniem po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy. Użytkowanie samochodów służbowych w opisany sposób nie powoduje przysporzenia majątkowego po stronie pracownika a umożliwia jedynie prawidłowe wykonywanie obowiązków pracowniczych oraz zapewnienie prawidłowego dbania o powierzone pracownikom mienie.

Ustalenie miejsca parkowania samochodów wynika między innymi z charakteru wykonywanej pracy przez pracowników oraz ze specyfiki działalności prowadzonej przez Pracodawcę. Pracownicy Spółki wykonują pracę w różnych miejscach prowadzenia działalności przez Pracodawcę - w sklepach położonych w wielu lokalizacjach. Tym samym prawidłowe wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga przemieszczania się pomiędzy sklepami Spółki. Po drugie wyznaczenie miejsca parkowania samochodów w miejscu zamieszkania pracowników, związane jest z realizacją obowiązków pracownika. Zgodnie z art. 124 kodeksu pracy pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu. Parkowanie samochodu przez pracownika w wyznaczonym przez Spółkę miejscu gwarantującym w najwyższym stopniu jego bezpieczeństwo jest wyrazom dbałości o powierzone mienie.

Podsumowując, dojazdy samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy, jeżeli są wykorzystywane w ramach realizacji zadań służbowych, nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy. Fakt zapewnienia miejsca parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania pracowników służy realizacji obowiązków służbowych pracowników oraz zwiększa dbałość o mienie Spółki tym samym wpływa na osiąganie przez Spółkę przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka prowadzi w Polsce działalność związaną ze sprzedażą detaliczną odzieży. Spółka zatrudnia między innymi pracowników na stanowiskach kierowniczych, dekoratorów sklepów, których praca wymaga przemieszczania się pomiędzy sklepami, które są miejscami wykonywania czynności służbowych. W związku z powyższym Spółka przydziela pracownikom samochody służbowe, które są używane przez Spółką na podstawie umów leasingowych. Koszt czynszu leasingu samochodów pokrywa Spółka. Pracownicy wykorzystują samochody tylko do celów służbowych w następujący sposób:

Zgodnie z zawartymi umowami najmu dotyczącymi siedziby Spółki a także sklepów, Spółka nie ma zagwarantowanego prawa do miejsc parkingowych w budynkach gdzie ma siedzibę oraz sklepy. Tym samym w związku z brakiem służbowych miejsc do parkowania samochodów oraz z charakterem pracy pracowników miejsca parkingowe dla samochodów służbowych zostały wyznaczone w miejscach zamieszkania pracowników ich użytkujących. Kwestie te zostały uregulowane w umowach o używanie samochodu służbowego przez pracownika.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do siedziby Spółki (płatnika) bądź sklepu jako miejsca wykonywania czynności służbowych oraz z siedziby Spółki (sklepu) do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z obowiązującą umową. Sytuacja taka występuje wówczas, gdy płatnik nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym można by bezpiecznie parkować samochody stanowiące jego własność. Zatem przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez pracodawcę miejsca garażowania w miejscu zamieszkania tych osób gwarantuje jego bezpieczeństwo, stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, a tym samym dbałość o powierzone mienie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca parkowania (garażowania) nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie (garażowanie) samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym do/z miejsca parkowania (garażowania) do siedziby Spółki (sklepu) - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. Zatem Spółka nie jest obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników do i z miejsca wykonywania pracy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.