IPPB2/415-890/12-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 19 grudnia 2012 r., data wpływu 20 grudnia 2012 r., na wezwanie Nr IPPB2/415-890/12-2/MK z dnia 6 grudnia 2012 r. (data nadania 6 grudnia 2012 r., data doręczenia 13 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu pracowników z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca parkowania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu pracowników z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca parkowania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem.

Pismem z dnia z dnia 6 grudnia 2012 r. Nr IPPB2/415-890/12-2/MK Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia złożonego wniosku o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego, poprzez przesłanie dokumentu, z którego będzie wynikać umocowanie dla osoby, która podpisała przedmiotowy wniosek w imieniu Spółki wraz z drugą osobą, która podpisała się w sposób nieczytelny, oraz że osoby, które udzieliły pełnomocnictwa i wystąpiły z wnioskiem posiadają stosowne do tego umocowanie, zgodnie ze wskazanym w wypisie KRS sposobem reprezentacji. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 grudnia 2012 r., natomiast w dniu 20 grudnia 2012 r. (w terminie) pismem z dnia 18 grudnia 2012 r. przesłano brakujące dokumenty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W celu umożliwienia i ułatwienia realizowania obowiązków służbowych Bank udostępnił niektórym swoim pracownikom samochody służbowe. Samochody służbowe przyznawane są pracownikom zajmującym konkretne stanowiska jeśli z charakteru ich pracy wynika konieczność odbywania przejazdów samochodem w celach służbowych.

Wśród pracowników Banku wyróżnić można takich, których zakres obowiązków wymaga od nich podwyższonej dyspozycyjności i mobilności (dalej: "Pracownicy Mobilni"). Do Pracowników Mobilnych Bank zalicza tych spośród pracowników, których zakres obowiązków i charakter pracy na danym stanowisku wymaga od nich częstego i bezzwłocznego przemieszczania się w celu wykonywania zadań służbowych w różnych miejscach (w siedzibie Banku i poza nią), a także pozostawania w stałej dyspozycji Banku (tekst jedn.: bycia stale gotowym do niezwłocznego stawienia się w celu realizacji zadań służbowych we wskazanym miejscu, w tym także poza stałymi godzinami pracy i poza stałym miejscem wykonywania zadań służbowych), w tym między innymi, pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy. Podwyższona mobilność i dyspozycyjność Pracowników Mobilnych związana jest w szczególności z koniecznością wykonywania takich obowiązków służbowych jak uczestnictwo w spotkaniach z klientami, negocjacjach oraz podpisywaniu umów, aktywna akwizycja klientów, stały nadzór nad bieżącą działalnością jednostek organizacyjnych, stałe zapewnianie płynności finansowej Banku, zapewnianie nieprzerwanej realizacji usług, podejmowanie pilnych interwencji w razie wystąpienia zagrożeń dla interesów Banku, załatwianie pilnych spraw urzędowych.

Pozostawanie przez niektórych spośród pracowników Banku w stałej dyspozycji jest przez Bank postrzegane jako kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa jego stabilności finansowej - w szczególności, gdy konieczne są szybkie reakcje w kryzysowych sytuacjach.

W wykonywanie obowiązków przez Pracowników Mobilnych z samej ich istoty wpisana jest konieczność zapewnienia im przez pracodawcę, tj. Bank środków, dzięki którym możliwe jest prawidłowe wypełnianie przez takich pracowników ich obowiązków służbowych w sposób gwarantujący ich wysoką mobilność i dyspozycyjność. Dlatego też Bank udostępnia takim pracownikom samochody służbowe, bez których wykonywanie przez nich obowiązków służbowych byłoby w zasadzie niemożliwe.

Samochody służbowe udostępnione pracownikom są przez Bank leasingowane od specjalistycznych przedsiębiorstw leasingowych na podstawie umowy leasingu zawierającej numer rejestracyjny każdego samochodu, okres jego leasingowania, limit przebiegu do wykorzystania w trakcie okresu leasingu, a także wysokość opłat leasingowych.

Zgodnie z regulacjami wewnętrznymi Banku, samochody służbowe powierzone Pracownikom Mobilnym powinny być przez nich użytkowane w sposób zapewniający bezpieczeństwo i zachowanie w dobrym stanie powierzonych im samochodów służbowych. W szczególności, obejmuje to obowiązek parkowania samochodu w bezpiecznych miejscach, do których Pracownik Mobilny miałby szybki, łatwy dostęp - w szczególności w miejscu jego zamieszkania albo w najbliższej mu okolicy (dalej: "miejsce parkowania").

Z dniem 1 stycznia 2013 r. Bank planuje zmienić zasady przydziału i eksploatacji samochodów służbowych pracownikom i ująć je w nowym regulaminie. Zgodnie z jego postanowieniami pracownicy, w tym Pracownicy Mobilni będą mogli wykorzystywać powierzone im samochody służbowe także do celów prywatnych - o ile zgłoszą chęć skorzystania z takiej opcji. Zakres korzystania z samochodu do celów prywatnych przez pracownika zostanie z nim uzgodniony i będzie ściśle ograniczony postanowieniami regulaminu. Przy tym Bank będzie każdorazowo ustalać w jakim stopniu samochód powierzony konkretnemu pracownikowi wykorzystywany będzie do celów służbowych, a w jakim do celów prywatnych tego pracownika. Ustalenie powyższego będzie miało m.in. na celu ustalenie - dla potrzeb poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez Bank (jako płatnika tego podatku) - wysokości przychodu podatkowego ze stosunku pracy osiąganego przez pracowników z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci udostępnienia im samochodów do przejazdów prywatnych (dalej jako: "Wartość Nieodpłatnego Świadczenia").

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy ustalaniu Wartości Nieodpłatnego Świadczenia w przypadku Pracowników Mobilnych należy traktować dojazdy takich pracowników pomiędzy miejscem parkowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych (w szczególności: siedziby Banku) jako przejazdy służbowe, które nie generują przychodu podatkowego ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy ustalaniu Wartości Nieodpłatnego Świadczenia w przypadku Pracowników Mobilnych należy traktować dojazdy takich pracowników pomiędzy miejscem parkowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych (w szczególności: siedziby Banku) jako przejazdy służbowe, które nie generują przychodu podatkowego ze stosunku pracy.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 31 u.p.d.o.f. osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej ("zakłady pracy"), są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody m.in. ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Artykuł 11 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi z kolei, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wreszcie, zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie, nie budzi wątpliwości, że realizowanie przez pracownika jego obowiązków służbowych nie może powodować powstania po jego stronie dodatkowych przychodów podatkowych ze stosunku pracy. Wykorzystywanie powierzonego pracownikowi samochodu służbowego do realizacji jego obowiązków służbowych nie może zatem generować po jego stronie przychodu podatkowego. Jedynie wykorzystywanie samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika będzie stanowić dla niego nieodpłatne świadczenie, którego wartość powinien Bank jako płatnik - uwzględnić przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych takiego pracownika. Ponieważ zgodnie z nowym regulaminem pracownicy Banku oprócz wykorzystywania samochodu do celów służbowych będą mieli możliwość korzystania z niego także dla swoich prywatnych zastosowań - konieczne będzie dokonanie przez Bank, jako płatnika, rozgraniczenia między prywatną a służbową eksploatacją aut w celu wyliczenia Wartości Nieodpłatnego Świadczenia. W większości przypadków zakwalifikowanie wykorzystania samochodu służbowego nie budzi większych wątpliwości. Niewątpliwie bowiem np. przejazdy pracownika samochodem służbowym z siedziby Banku do klienta, przejazdy do urzędów w sprawach dotyczących Banku można zakwalifikować do przejazdów służbowych, niegenerujących dla tego pracownika przychodu podatkowego ze stosunku pracy. Z kolei jeśli pracownik zadeklaruje, że będzie wykorzystywać samochód służbowy w celu przejazdów w sprawach prywatnych - należy zakwalifikować takie przejazdy do prywatnych i uwzględnić przy obliczeniu Wartości Nieodpłatnego Świadczenia takiego pracownika.

Zdaniem Banku do przejazdów służbowych, nieuwzględnianych przy obliczaniu Wartości Nieodpłatnego Świadczenia należy zakwalifikować także przejazdy Pracowników Mobilnych pomiędzy miejscem parkowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych. Przy tym miejscem wykonywania obowiązków służbowych może być m.in. siedziba Banku lub inne miejsce wskazane przez klienta (w przypadku spotkań z klientami), urzędy etc. W opinii Banku, Pracownik Mobilny parkując samochód w miejscu bliskim swojego miejsca zamieszkania nie tylko wywiązywałby się ze swojego obowiązku dbania o powierzone mu z obowiązkiem zwrotu mienie, ale także wywiązywałby się z obowiązku pozostawania w stałej dyspozycji pracodawcy.

Należy przy tym zauważyć, że obowiązek dbania przez pracownika o powierzone mu z obowiązkiem zwrotu mienie pracodawcy jest obowiązkiem ustawowym, wynikającym z art. 124 § 1 i 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, dalej." Kodeks pracy"). Przy tym nie ma tu żadnego znaczenia fakt, że powierzone Pracownikom Mobilnym samochody służbowe są przez Bank leasingowane, albowiem art. 124 Kodeksu pracy nie uzależnia wskazanych w nim reguł odpowiedzialności od tego, czy powierzone pracownikowi mienie stanowiło własność zatrudniającego go pracodawcy, czy też osób trzecich (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia 2010 r., sygn. II PK 307/09). Ponadto, należy dodać, że to leży w interesie Banku aby Pracownik Mobilny pozostawał w stałej dyspozycji Banku, tj. aby był stale gotowy do niezwłocznego stawienia się w razie potrzeby we wskazanym miejscu w celu wykonywania obowiązków służbowych.

Jako że powyższe wynika z obowiązków służbowych Pracownika Mobilnego, przejazdy samochodem służbowym pomiędzy miejscem parkowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych, jak również z miejsca parkowania do miejsca wykonywania czynności służbowych powinny być zdaniem Banku traktowane jako przejazdy wykonywane w ramach obowiązków służbowych. Przejazdy te będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest utrzymanie stałej gotowości do pełnienia obowiązków służbowych określonych przez Bank. Zatem przejazdów takich Bank nie powinien uwzględniać przy ustalaniu Wartości Nieodpłatnego Świadczenia osiągniętego przez danego Pracownika Mobilnego.

Powyższe znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów. Jedynie przykładowo można wymienić niektóre z nich, np.:

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 października 2011 r., sygn. IBPBII/1/415-810/11/AA,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 grudnia 2011 r., sygn. IBPBII/1/415-816/11/HK,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 grudnia 2011 r., sygn. ILPBI/415-1119/11-2/TW,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 czerwca 2012 r., sygn. IPPB4/415-319/12-2/JK2,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. IPTPB1/415-263/12-2/KO,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 lipca 2012 r., sygn. IPPB2/415-402/12-21MK,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2012 r., sygn. IPPB4/415-480/12-2/MP,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2012 r., sygn. IPPB4/415-381/12-4/MP.

Wymienione powyżej interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach konkretnych płatników i są wiążące dla organów podatkowych tylko we wskazanych w nich stanach faktycznych. Niemniej jednak, Bank uznaje za celowe przywołanie tychże interpretacji ze względu na podobieństwo opisanych w nich sytuacji do zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku. Zdaniem Banku, argumentacja przedstawiona w przytoczonych interpretacjach może również mieć zastosowanie w przypadku zdarzenia przyszłego opisanego przez Bank.

W związku z powyższym, zdaniem Banku, przy ustalaniu Wartości Nieodpłatnego Świadczenia w przypadku Pracowników Mobilnych należy traktować dojazdy takich pracowników pomiędzy miejscem parkowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych (w szczególności siedziby Banku) jako przejazdy służbowe, które nie generują przychodu podatkowego ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Bank jako pracodawca w celu umożliwienia i ułatwienia realizowania obowiązków służbowych udostępnił niektórym swoim pracownikom samochody służbowe. Powyższe wynika z zakresu obowiązków pracowników i charakteru pracy na danym stanowisku co wymaga od nich podwyższonej dyspozycyjności i mobilności przejawiającej się m.in. poprzez częste i bezzwłoczne przemieszczanie się w celu wykonywania zadań służbowych w różnych miejscach (w siedzibie Banku i poza nią), a także pozostawania w stałej dyspozycji Banku (tekst jedn.: bycia stale gotowym do niezwłocznego stawienia się w celu realizacji zadań służbowych we wskazanym miejscu, w tym także poza stałymi godzinami pracy i poza stałym miejscem wykonywania zadań służbowych).

Do Pracowników Mobilnych Bank zalicza między innymi, pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy. Podwyższona mobilność i dyspozycyjność Pracowników Mobilnych związana jest w szczególności z koniecznością wykonywania takich obowiązków służbowych jak uczestnictwo w spotkaniach z klientami, negocjacjach oraz podpisywaniu umów, aktywna akwizycja klientów, stały nadzór nad bieżącą działalnością jednostek organizacyjnych, stałe zapewnianie płynności finansowej Banku, zapewnianie nieprzerwanej realizacji usług, podejmowanie pilnych interwencji w razie wystąpienia zagrożeń dla interesów Banku, załatwianie pilnych spraw urzędowych.

Zgodnie z regulacjami wewnętrznymi Banku, samochody służbowe powierzone Pracownikom Mobilnym powinny być przez nich użytkowane w sposób zapewniający bezpieczeństwo i zachowanie w dobrym stanie powierzonych im samochodów służbowych. W szczególności, obejmuje to obowiązek parkowania samochodu w bezpiecznych miejscach, do których Pracownik Mobilny miałby szybki, łatwy dostęp - w szczególności w miejscu jego zamieszkania albo w najbliższej mu okolicy.

W konsekwencji pracownicy mobilni użytkują samochody służbowe także i w ten sposób, że wykonują jazdy do pracy i z pracy, tj. pomiędzy miejscem parkowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych (w szczególności: siedziby Banku).

W świetle powyższego uznać należy, że przydzielenie pracownikom mobilnym samochodów służbowych, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku i wyznaczenie przez płatnika miejsca parkowania w pobliżu miejsc zamieszkania pracowników korzystających z tych samochodów gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, nie stanowi przychodu pracowników ze stosunku pracy.

W konsekwencji realizacja obowiązków służbowych przez pracowników mobilnych w tym również przejazdy z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca wykonywania pracy i z powrotem wynikające z regulacji wewnętrznych Banku, tj. parkowania samochodu w bezpiecznych miejscach, do których Pracownik Mobilny miałby szybki, łatwy dostęp - w szczególności w miejscu jego zamieszkania albo w najbliższej mu okolicy, nie mogą generować dla pracowników mobilnych dodatkowego przychodu ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Bank zgodnie z obowiązującymi zasadami użytkowania samochodów służbowych w Banku. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Banku wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników mobilnych samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem zamieszkania lub jego pobliżu (parkowania), a miejscem wykonywania pracy - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. Bank nie jest obowiązany do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników mobilnych samochodami służbowymi do i z miejsca wykonywania pracy.

W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji, należy stwierdzić iż powołane interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w określonych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.