IPPB2/415-875/12-2/MK - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu przez pracodawcę wydatków poniesionych przez pracownika na zakup polisy ubezpieczeniowej na czas podróży służbowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2012 r. (data wpływu 3 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku polis ubezpieczeniowych opłacanych przez pracownika Wnioskodawcy w związku z odbytą podróżą służbową - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku polis ubezpieczeniowych opłacanych przez pracownika Wnioskodawcy w związku z odbytą podróżą służbową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownik N. został oddelegowany do Australii w celu wzięcia udziału w konferencji naukowej.

W związku z wyjazdem służbowym pracownik zakupił następujące polisy ubezpieczeniowe ważne na okres trwania podróży:

Posiadanie ww. Polis było wymagane przez organizatorów konferencji.

Zgodnie z umową ubezpieczenia do otrzymania ewentualnych świadczeń uprawniony był pracownik.

Dyrektor N. wyraził zgodę na zwrot wydatków poniesionych na zakup ww. Polis Ubezpieczeniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwoty składek ubezpieczeniowych można uznać za "inne wydatki zgodnie z § 2 pkt 2 lit. c rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub Samorządowej Jednostce Sfery Budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju i tym samym będą one zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadne jest, aby pokryć kwoty polis ubezpieczeniowych pracownika, który odbył podróż służbową poza granice kraju. Wydatek ten zdaniem Wnioskodawcy mieści się w kategorii "innych wydatków".

Zgodnie z § 2 pkt 2 lit. c rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju i tym samym kwoty składek ubezpieczeniowych są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U.. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownik Wnioskodawcy został oddelegowany w podróż służbową za granicę w celu wzięcia udziału w konferencji naukowej.

W związku z wyjazdem służbowym pracownik zakupił następujące polisy ubezpieczeniowe ważne na okres trwania podróży: ubezpieczenie kosztów leczenia oraz assistance, ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym za szkody osobowe, ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym za szkody rzeczowe, ubezpieczanie od utraty, kradzieży lub uszkodzenia bagażu podróżnego, ubezpieczenie opóźnienia w dostarczeniu bagażu podróżnego, ubezpieczenie opóźnienia lotu. Zgodnie z umową ubezpieczenia do otrzymania ewentualnych świadczeń uprawniony był pracownik. Posiadanie ww. Polis było wymagane przez organizatorów konferencji.

Wnioskodawca wyraził zgodę na zwrot wydatków poniesionych na zakup ww. Polis Ubezpieczeniowych.

Katalog zwolnień przedmiotowych określony w art. 21 ust. 1 zawiera przepis (pkt 16) zwalniający od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Zgodnie z art. 21 ust. 13 ww. ustawy, przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Definicję pojęcia "podróż służbowa" zawiera art. 77^{5 §} 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Uszczegółowieniem tej regulacji i jednocześnie odrębnymi przepisami - o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy - jest m.in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, z późn. zm.)

Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tytułu podroży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

Przepis § 2 pkt 2 lit. c stanowi podstawę prawną do zwrotu pracownikowi innych wydatków niż określone taksatywnie w przepisach § 4-12 rozporządzenia, których poniesienie przez pracownika było uzasadnione specyfiką lub warunkami konkretnej podróży służbowej.

Z kolei, § 12 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wprost stanowi, że w razie choroby powstałej podczas podróży pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz leków. Nie podlegają zwrotowi koszty leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, koszty zabiegów chirurgii plastycznej i zabiegów kosmetycznych oraz nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych, zakupu okularów (§ 12 ust. 2). Zwrot dokonywany jest ze środków pracodawcy (§ 12 ust. 3). Ponadto - zgodnie z § 12 ust. 4 - w razie zgonu pracownika za granicą pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.

Przepisy ww. rozporządzenia określają więc obowiązek zwrócenia pracownikowi wydatków przez niego poniesionych w czasie podróży służbowej, których zasadność poniesienia pracodawca zaakceptował. Z brzmienia tych przepisu wynika zatem, iż pracownik musi najpierw te wydatki ponieść, aby można było dokonać ich zwrotu.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny, koszty, które pracodawca zwraca pracownikowi, zgodnie ze wskazaną w cyt. rozporządzeniu dyspozycją, stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy, który podlega zwolnieniu od podatku na mocy ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w sytuacji, gdy dojdzie do zwrotu wydatków poniesionych na wykup ubezpieczenia (polis ubezpieczeniowych), biorąc pod uwagę brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, w którym ustawodawca odwołując się do diet i innych należności z tytułu podróży służbowej pracownika, zwalnia je od podatku do wysokości określonej w odrębnych przepisach, należy uznać, iż w zakresie zwolnienia mieszczą się kwoty zwróconych podatnikowi kosztów związanych z podróżą służbową w tym poniesionych przez niego wydatków na zakup ubezpieczenia.

Zwrot wydatków, których poniesienie przez pracownika było zatwierdzone przez pracodawcę jako uzasadnione specyfiką lub warunkami podróży służbowej, wynika wprost z brzmienia § 2 pkt 2 lit. c przywołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.