IPPB2/415-863/13-4/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 10 grudnia 2013 r.) oraz piśmie z dnia 29 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.) uzupełniającym braki wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-863/13-2/EL z dnia 23 stycznia 2014 r. (data odbioru 28 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z pokrywaniem kosztów związanych z podróżą i uczestnictwem lekarzy w różnego rodzaju Konferencjach na podstawie umowy o dzieło - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z pokrywaniem kosztów związanych z podróżą i uczestnictwem lekarzy w różnego rodzaju Konferencjach na podstawie umowy o dzieło.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. reklamy produktów leczniczych na zlecenie zagranicznych spółek z grupy A, a mianowicie: A1 - z siedzibą w Wielkiej Brytanii oraz A2 z siedzibą w Szwecji.

Spółka nie prowadzi sprzedaży towarów, gdyż sprzedaż ta jest prowadzona na rynku polskim przez A1 bezpośrednio do aptek.

Spółka zawarła pisemne umowy z A1 oraz A2, zgodnie z którymi w zamian za świadczone czynności reklamowe, Spółka otrzymuje wynagrodzenie pokrywające wszystkie koszty świadczenia przedmiotowych usług oraz zapewniające marżę na poziomie rynkowym (wynagrodzenie obliczane metodą "koszt plus").

W związku z prowadzoną działalnością, Spółka zawiera z lekarzami m.in. umowy, w których lekarz zobowiązuje się do wykonania, za wynagrodzeniem, określonego dzieła (np. wygłoszenia jednego lub kilku wykładów), które jest elementem składowym usługi reklamowej wykonywanej przez Spółkę na rzecz A1 i A2 (a kwoty wypłacane lekarzowi są wliczone do podstawy wynagrodzenia za usługi reklamowe).

Aby umożliwić lekarzowi wykonanie dzieła, Spółka zobowiązuje się do sfinansowania udziału danego lekarza w krajowym lub zagranicznym kongresie, konferencji, czy szkoleniu medycznym (zbiorczo zwanymi dalej "konferencjami"), a tym samym pokrycia np. następujących kosztów:

Dodatkowo, w ramach świadczeń zapewnionych przez organizatora konferencji (w zamian za opłatę rejestracyjną) lub hotel (w zamian za koszty hotelu), lekarz może mieć zapewnione wyżywienie i inne, drobne świadczenia (np. parking).

Spółka nie pokrywa żadnych innych, niż wyraźnie wskazane w umowie, kosztów pozamerytorycznych (np. kosztów osób towarzyszących, utraty mienia itp.). Spółka pokrywa przedmiotowe koszty bezpośrednio, tj. co do zasady nie występują sytuacje, gdy Spółka zwraca lekarzowi koszty uprzednio poniesione przez niego samodzielnie.

Ponadto, należy podkreślić, że lekarze będący stroną umowy nie są pracownikami Spółki.

Pismem z dnia 23 stycznia 2014 r. Nr IPPB2/415-863/13-2/EL wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków wniosku poprzez:

* dostarczenie pełnomocnictwa - oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii za zgodność z oryginałem, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 28 stycznia 2014 r.

Pismem z dnia 29 stycznia 2014 r. (data nadania 31 stycznia 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wartość kosztów udziału w konferencji lekarza wykonującego dzieło na rzecz Spółki, pokrytych przez Spółkę na podstawie umowy, Spółka (jako płatnik) powinna doliczyć do wartości przychodu podatkowego lekarza.

2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy wydatki związane z podróżą lekarza korzystają ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości określonej we właściwych przepisach, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16, w związku z art. 21 ust. 13 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy

Pytanie 1

Zdaniem Spółki, wartość kosztów udziału w konferencji, ponoszona na podstawie umowy z lekarzem wykonującym dzieło dla Spółki, nie stanowi przychodu lekarza. Jest to natomiast forma współdziałania Spółki w wykonaniu umowy o dzieło, o której mowa w art. 640 Kodeksu cywilnego.

Jak Spółka wskazała powyżej, umowa o finansowanie udziału lekarza w konferencji jest umową o dzieło w rozumieniu art. 627 Kodeksu Cywilnego, zgodnie z którym: "Przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.". Jak zostało opisane w stanie faktycznym, umowy o dzieło zawierane przez Spółkę z lekarzami określają jaka wysokość wynagrodzenia należy się za wykonanie i przekazanie Spółce dzieła - są to zatem świadczenia ekwiwalentne.

Spółka pragnie podkreślić, że celem zawarcia umowy jest uzyskanie określonego świadczenia ze strony lekarza (tekst jedn.: dzieła), a nie samo pokrycie kosztów uczestnictwa w kongresie. Spółka pokrywa koszty uczestnictwa w kongresie wyłącznie w celu uzyskania ze strony lekarza umówionego świadczenia. Ponoszenie ww. kosztów jest zatem typowym przejawem współdziałania zamawiającego dzieło z jego wykonawcą.

Współdziałania tego dotyczy art. 640 Kodeksu cywilnego, który wskazuje, że "jeżeli do wykonania dzieła potrzebne jest współdziałanie zamawiającego, a tego współdziałania brak, przyjmujący zamówienie może wyznaczyć zamawiającemu odpowiedni termin z zagrożeniem, iż po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu będzie uprawniony do odstąpienia od umowy." Warto podkreślić, że przepisy prawa cywilnego wyraźnie odróżniają wynagrodzenie wykonawcy dzieła od różnorodnych form współdziałania zamawiającego z wykonawcą i nie traktują tych ostatnich jako wynagrodzenia wykonawcy. Również przedstawiciele doktryny prawa cywilnego, wśród obowiązków zamawiającego wynikających z zawarcia umowy o dzieło, odrębnie wymieniają obowiązek uiszczenia wynagrodzenia na rzecz wykonawcy oraz obowiązek współdziałania z wykonawcą (por. W. Czachórski, Zobowiązania. Zarys wykładu., PWN, Warszawa 1999, s. 387-389).

Współdziałanie może przy tym przybierać różne postacie i polegać np. na zapewnieniu wszystkiego, co do wykonania dzieła jest konieczne. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 7 lipca 1999 r. (II CKN 426/98), "o tym, czy i w jakim zakresie taki obowiązek współdziałania obciąża zamawiającego, decyduje bądź właściwość wykonywanego dzieła (bez współdziałania zamawiającego wykonanie dzieła nie jest w ogóle możliwe), bądź też treść umowy (...): współdziałanie stron umowy o dzieło w praktyce z reguły polega na dokonywaniu czynności faktycznych lub prawnych, koniecznych z punktu widzenia procesu wytwarzania dzieła".

Zamówione przez Spółkę dzieło jest natomiast takiego charakteru, że dla swojego powstania wymaga udziału lekarza w konferencji. Jeśli zatem na podstawie wyraźnych postanowień umownych, Spółka zobowiązuje się pokryć koszty udziału w takiej konferencji, to pokrycie tych kosztów staje się obowiązkiem Spółki (jako współdziałającego) i jej własnym kosztem realizacji tego dzieła, a nie przychodem wykonawcy (lekarza).

Dlatego też, według Spółki, przychodem z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu ustawy o PIT będzie w tym przypadku tylko ustalona w umowie o dzieło kwota wynagrodzenia, a nie będzie nim wartość świadczeń pokrywanych przez Spółkę w ramach współdziałania w wykonaniu usługi, tj. opłacenie przez Spółkę kosztów podróży, pobytu i uczestnictwa lekarza w konferencji. Spółka zaś nie będzie zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości takich kosztów.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, w tym m.in. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 grudnia 2008 r. (IPPB2/415-1216/08-5/MG).

Pytanie 2

Gdyby Minister Finansów uznał jednak, że pokrywane koszty uczestnictwa lekarzy w kongresach w związku z wykonaniem dzieła stanowią podatkowy przychód tych lekarzy, Wnioskodawca jest zdania, że przychód korzystałby ze zwolnienia na podstawie i w zakresie wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej "ustawa o PIT" (pod warunkiem wypełnienia przesłanek z art. 21 ust. 13 tej ustawy).

W szczególności, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

* do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W myśl ust. 13 art. 21 ustawy o PIT, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały m.in. zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (osoby niebędącej pracownikiem).

Omawiane zwolnienie jest jednak limitowane do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (dalej: "Rozporządzenie").

W szczególności, w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy posłużono się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy - Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów (art. 21 ust. 13 ustawy).

Jednocześnie to rozróżnienie ma również konsekwencje co do zakresu zwolnionych należności przysługujących z tytułu "podróży służbowej" oraz "podróży". Z uwagi na fakt, że w przypadku lit. b, mowa jest wyłącznie o podróży w rozumieniu potocznym, przez "inne należności za czas podróży", o których mowa w powołanych rozporządzeniach, należy rozumieć wydatki związane z całokształtem danej podróży, tj. przejazdem, zakwaterowaniem i wyżywieniem.

Tym samym, w opisanym we wniosku stanie faktycznym, bezsprzecznie opodatkowaniu podatkiem PIT podlega wynagrodzenie należne lekarzowi za wykonane dzieło - jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy.

Ponadto, wartość świadczeń, których koszt pokrywa na podstawie umowy Spółka wynikających ze współdziałania Spółki z lekarzem, jeśli byłaby objęta zakresem opodatkowania podatkiem PIT, to poszczególne ich elementy podlegałyby zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, tj.

* koszty przejazdu - na które Rozporządzenie nie określa limitów;

* kosztów noclegu - do limitów ustalonych Rozporządzeniem;

* kosztów wyżywienia (zapewnionego np. w hotelu) - na które Rozporządzenie nie określa limitów;

* innych kosztów związanych z konferencją - na które Rozporządzenie nie określa limitów.

Stanowisko to zostało potwierdzone licznymi interpretacjami władz skarbowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 9.5.2011 (sygn. IPPB2/415-160/11-4/MG) stwierdził, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw. Cytując: "Biorąc zatem pod uwagę stan faktyczny wniosku oraz treść art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki finansowe, wypłacane lekarzom realizującym zadania statutowe Fundacji, zwolnione są z podatku dochodowego od osób fizycznych, na mocy wyżej wskazanego przepisu".

Ponadto, w interpretacji z dnia 25.03.2013 Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB2/415-1109/12-7/MG) potwierdził, że " (podatnik) ma obowiązek rozpoznać po stronie Lekarza przychód w wysokości wszelkich świadczeń uzyskiwanych przez Lekarza w związku z jego uczestnictwem w Wydarzeniu, tzn. w równowartości Kosztów pokrytych przez Spółkę - przy czym, przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f., do kosztów transportu, zakwaterowania, wyżywienia oraz wiz lub opłat o analogicznym charakterze, zastosowanie ma zwolnienie z p.d.o.f., o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. (do wysokości limitów wynikających z odpowiednich przepisów odrębnych)."

Dalej, zbliżone stanowiska przedstawione są np. w:

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 września 2012 r. (sygn. IPPB2/415-582/12-4/MS1), w której organ podatkowy stwierdził m.in.:

" (...) Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami" - w odniesieniu do podróży osób wykonujących czynności w związku z zawartymi umowami o dzieło;

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2010 r. (sygn. IPPB4/415-744/10-4/MP) - w której potwierdzono, że art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f ma zastosowanie do wyjazdów lekarzy na zagraniczne wyjazdy naukowe;

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2008 r. (sygn. IPPB1/415-1012/08-9/AŻ) - w której organ zgodził się z wnioskodawcą co do zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. w sytuacji, w której osobie fizycznej uczestniczącej w zagranicznej konferencji są zwracane (lub są pokrywane z góry) koszty uczestnictwa w konferencji, takie jak koszty podróży, zakwaterowania i wyżywienia;

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2008 r. (sygn. IPPB2/415-1326/08-3/MK) - gdzie organ podatkowy potwierdził możliwość zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. do wyjazdów zaproszonych gości na organizowaną konferencję międzynarodową.

Podsumowując, w stanie faktycznym opisanym powyżej, jedyną pozycją kosztową pokrywaną przez Spółkę, a która podlegałaby ewentualnie mogłaby podlegać opodatkowaniu PIT byłaby opłata rejestracyjna.

Reasumując, Spółka działając jako płatnik, miałaby obowiązek obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na PIT od dochodu, obliczonego na podstawie przychodu podatkowego lekarza, który wynikałby z kwoty wynagrodzenia należnego lekarzowi z tytułu realizacji umówionego dzieła (pomniejszonego o ustawowe koszty uzyskania przychodów) oraz, ewentualnie, wartości opłaty rejestracyjnej za udział lekarza w konferencji. Dodatkowo, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy, Spółka będzie miała obowiązek sporządzić imienną informację o wysokości dochodu z tytułu umowy o dzieło (PIT-11) i przesłać ją lekarzowi/podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określone zostały źródła przychodów, gdzie m.in. w pkt 2 wymieniono działalność wykonywaną osobiście.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

* z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Artykuł 42 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (...).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. reklamy produktów leczniczych na zlecenie zagranicznych spółek z grupy A. Spółka nie prowadzi sprzedaży towarów, gdyż sprzedaż ta jest prowadzona na rynku polskim przez A1 bezpośrednio do aptek. Spółka zawarła pisemne umowy z A1 oraz A2, zgodnie z którymi w zamian za świadczone czynności reklamowe, Spółka otrzymuje wynagrodzenie pokrywające wszystkie koszty świadczenia przedmiotowych usług oraz zapewniające marżę na poziomie rynkowym (wynagrodzenie obliczane metodą "koszt plus"). W związku z prowadzoną działalnością, Spółka zawiera z lekarzami m.in. umowy, w których lekarz zobowiązuje się do wykonania, za wynagrodzeniem, określonego dzieła (np. wygłoszenia jednego lub kilku wykładów), które jest elementem składowym usługi reklamowej wykonywanej przez Spółkę na rzecz A1 i A2 (a kwoty wypłacane lekarzowi są wliczone do podstawy wynagrodzenia za usługi reklamowe).

Aby umożliwić lekarzowi wykonanie dzieła, Spółka zobowiązuje się do sfinansowania udziału danego lekarza w krajowym lub zagranicznym kongresie, konferencji, czy szkoleniu medycznym (zbiorczo zwanymi dalej "konferencjami"), a tym samym pokrycia np. następujących kosztów:

Dodatkowo, w ramach świadczeń zapewnionych przez organizatora konferencji (w zamian za opłatę rejestracyjną) lub hotel (w zamian za koszty hotelu), lekarz może mieć zapewnione wyżywienie i inne, drobne świadczenia (np. parking). Spółka nie pokrywa żadnych innych, niż wyraźnie wskazane w umowie, kosztów pozamerytorycznych (np. kosztów osób towarzyszących, utraty mienia itp.). Spółka pokrywa przedmiotowe koszty bezpośrednio, tj. co do zasady nie występują sytuacje, gdy Spółka zwraca lekarzowi koszty uprzednio poniesione przez niego samodzielnie. Lekarze będący stroną umowy nie są pracownikami Spółki.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Świadczenia ponoszone za osoby biorące udział w wydarzeniach o charakterze naukowym lub naukowo-promocyjnym (konferencjach / zjazdach / kongresach naukowych) odbywających się zarówno na terytorium Polski, jak i poza granicami kraju, na podstawie zawartej umowy o dzieło niewątpliwie należą do nieodpłatnych świadczeń, jakie osoby te otrzymują od Spółki.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sfinansowanie przez Spółkę w oparciu o zawartą z lekarzem umowę o dzieło kosztów podróży związanych z udziałem lekarza w przedmiotowych Wydarzeniach, na które składają się: koszty przejazdów, koszty zakwaterowania/noclegu Lekarza podczas Konferencji, koszty wyżywienia, opłatę rejestracyjną, ewentualne inne koszty związane z uczestnictwem Lekarza w Wydarzeniu, stanowić będą dla lekarza nieodpłatne świadczenie.

Wartość tego świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu. Z tej też przyczyny wartość tychże świadczeń należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w powołanym powyżej art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Przy czym, wartość świadczeń przekazywanych lekarzowi może być jednak zwolniona z opodatkowania w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasada współdziałania zamawiającego wynikająca z art. 640 ustawy - Kodeks cywilny nie ma bezpośredniego wpływu na określenie obowiązków podatkowych. Zasada powszechności opodatkowania ograniczona jest wyłącznie w ściśle określonych przypadkach, literalnie wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w ustawie.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

* do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W myśl ust. 13 art. 21 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b cytowanej ustawy posłużono się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący (art. 21 ust. 13 ww. ustawy).

Od dnia 1 marca 2013 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Zgodnie z treścią § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca.

Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje (ust. 2 § 3 ww. rozporządzenia.

Jak stanowi § 4 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.

Na podstawie § 4 ust. 2 rozporządzenia, wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 Rozdziału 2 ww. rozporządzenia odnoszącego się do podróży krajowych, miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży krajowej określa pracodawca.

W myśl § 7 ust. 1 rozporządzenia, dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży.

Z kolei jak stanowi § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży krajowej (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania służbowego w następujący sposób:

Stosownie do § 7 ust. 3 rozporządzenia, dieta nie przysługuje:

Zgodnie z § 7 ust. 4 ww. rozporządzenia, kwotę diety, o której mowa w ust. 1, zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio (§ 7 ust. 5 ww. rozporządzenia).

W myśl § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (ust. 2 § 8 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 8 ust. 3 rozporządzenia, pracownikowi, któremu nie zapewniono bezpłatnego noclegu, i który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety.

Stosownie do § 9 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży krajowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety.

Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli pracownik nie ponosi kosztów dojazdów (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej (§ 9 ust. 3 rozporządzenia).

Natomiast zgodnie z § 13 ust. 1 Rozdziału 3 ww. rozporządzenia dotyczącego podróży zagranicznych, dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.

Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe (§ 13 ust. 2 rozporządzenia).

Jak stanowi ust. 3 § 13 rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się w następujący sposób:

Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia, pracownikowi, któremu zapewniono w czasie podróży zagranicznej bezpłatne, całodzienne wyżywienie, przysługuje 25% diety ustalonej zgodnie z § 13 us

t. 3.

Jak wynika z ust. 2 § 14 rozporządzenia, kwotę diety zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio (§ 14 ust. 3 rozporządzenia).

W myśl § 16 ust. 1 rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.

W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu (ust. 2 § 16 rozporządzenia).

Zgodnie z § 17 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości za granicą, w której pracownik korzystał z noclegu.

W przypadku gdy pracownik ponosi koszty dojazdu, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w jedną stronę, przysługuje ryczałt w wysokości 50% diety (§ 17 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do ust. 3 § 17 rozporządzenia, na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży zagranicznej.

W myśl § 21 cytowanego rozporządzenia, w przypadku odbywania podróży zagranicznej w połączeniu z przejazdem na obszarze kraju, przepisy rozdziału 2 stosuje się odpowiednio.

Odnośnie ponoszonych przez Spółkę kosztów przejazdów międzymiastowych, związanych z przelotem/ przejazdem Lekarza z określonej miejscowości, np. z miejscowości, w której zamieszkuje Lekarz, do miejscowości, w której odbywa się Wydarzenie oraz z powrotem oraz kosztów dojazdów lokalnych w miejscowości, w której odbywa się Wydarzenie, organ podatkowy stwierdza: pokrywane przez Spółkę koszty przejazdów międzymiastowych Lekarza z określonego miejsca, np. miejsca zamieszkania Lekarza, do miejscowości, w której odbywa się Wydarzenie oraz z powrotem korzystać będą ze zwolnienia z podatku dochodowego do wysokości, jaka wynika z treści zacytowanego powyżej § 3 ust. 2 rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, tj. do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi.

Natomiast w kwestii dotyczącej kosztów przejazdów lokalnych w miejscu oraz w czasie, w którym odbywać się będzie dane Wydarzenie w przypadku podróży:

* krajowej - za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety, jednakże jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej - ryczałt w wysokości 20% diety nie przysługuje (§ 9 ust. 1-3 rozporządzenia),

* zagranicznej - za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży pracownikowi przysługuje na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej ryczałt w wysokości 10% diety za dobę podróży w danym państwie, zgodnie z załącznikiem do przedmiotowego rozporządzenia (§ 17 ust. 3 rozporządzenia).

W dalszej kolejności odnosząc się do kwestii dotyczącej kosztów zakwaterowania/noclegu Lekarza w czasie, w którym odbywa się Wydarzenie organ podatkowy stwierdza, że w przypadku podróży odbywanej:

* na terenie kraju - za nocleg podczas podróży w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 8 ust. 1-2 ww. rozporządzenia),

* poza granicami kraju - za nocleg podczas podróży pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 16 ust. 1 i ust. 3 ww. rozporządzenia).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Spółka pokryje koszty noclegu w wysokości przekraczającej limity określone w cytowanym rozporządzeniu, uznając taki przypadek jako uzasadniony, wówczas pokryte przez Spółkę koszty w wysokości stwierdzonej rachunkiem w odniesieniu do Lekarza uczestniczącego w danym Wydarzeniu, będą wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli w przedmiotowej sprawie Spółka, zawsze za uprzednio wyrażoną przez siebie zgodą ponosić będzie koszty związane z zakwaterowaniem / noclegiem Lekarza w miejscowości, w której odbywać się będzie Wydarzenie, równowartość pokrywanych przez Spółkę kosztów obejmujących całą wysokość rachunku hotelowego zwolniona będzie z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ustosunkowując się natomiast do zwolnienia z opodatkowania ponoszonych przez Spółkę kosztów wyżywienia Lekarza w związku z Wydarzeniem, należy wskazać, że w sytuacji podróży:

* krajowej - za każdą dobę podróży pracownikowi przysługuje dieta na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w wysokości 30 zł (§ 7 ust. 1 rozporządzenia),

* zagranicznej - w czasie podróży zagranicznej dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 1, 2 i 4 cytowanego rozporządzenia).

W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne bowiem jest, że niezależnie od formy, w jakiej zapewniono osobie odbywającej podróż wyżywienie ze zwolnienia od podatku korzysta tylko ta część otrzymanego świadczenia związanego z wyżywieniem, która nie przekracza wysokości diety określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Z powyższego wynika, że ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy, korzysta tylko ta część pokrytego przez Spółkę świadczenia związanego z wyżywieniem Lekarza, która nie przekroczy wysokości diety z tytułu podróży osoby niebędącej pracownikiem, czyli w przypadku podróży krajowej 30 zł za dobę podróży, odpowiednio w przypadku podróży zagranicznej w wysokości diety za dobę podróży obowiązującej dla docelowego państwa podróży, określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Zatem nadwyżka ponoszonych przez Spółkę kosztów wyżywienia, zarówno w przypadku podróży krajowej, jak i zagranicznej ponad kwotę diet określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej stanowi podlegający opodatkowaniu przychód Lekarza z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w ww. art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że pokryte przez Spółkę koszty uczestnictwa Lekarza w Wydarzeniu związane z przelotem/przejazdem zarówno w podróży krajowej jak i zagranicznej do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, oraz gdy Spółka pokryje koszty noclegu stwierdzone rachunkiem w wysokości przekraczającej limity określone w cytowanym rozporządzeniu zarówno w podróży krajowej i zagranicznej, uznając taki przypadek jako uzasadniony, uzyskany przez Lekarza przychód korzystać będzie ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast z uwagi na fakt, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy, dotyczącym podróży osoby niebędącej pracownikiem mowa jest wyłącznie o podróży w rozumieniu potocznym, przez "inne niezbędne wydatki", o których mowa w § 2 pkt 2 lit. d cyt. rozporządzenia, należy rozumieć wyłącznie wydatki związane bezpośrednio z odbywaniem podróży, a nie wydatki związane z realizacją celu podróży (np. udział w konferencji, kongresie, itd.). Dlatego też opłata rejestracyjna, oraz ewentualnie inne koszty związane z uczestnictwem lekarza w Wydarzeniu nie stanowią przewidzianych w powołanym rozporządzeniu "innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb". Do takich wydatków można zaliczyć wyłącznie wydatki związane stricte z podróżowaniem (przemieszczaniem się).

Zatem pokrywanie przez Spółkę, na podstawie zawieranych pomiędzy Spółką a lekarzami umów o dzieło kosztów w postaci opłaty rejestracyjnej, oraz ewentualnie innych kosztów związanych z uczestnictwem przez lekarzy w Wydarzeniach zarówno w kraju, jak i za granicą będzie skutkować powstaniem po stronie lekarza przychodu z nieodpłatnych świadczeń, który należy zakwalifikować do przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie podlega zwolnieniu określonemu w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b cytowanej ustawy.

W konsekwencji Spółka w związku z zawieranymi między Spółką a Lekarzami umowami o dzieło wypełniając obowiązki płatnika ma obowiązek rozpoznać przychód z tytułu wypłaconego wynagrodzenia oraz w wysokości wszelkich świadczeń uzyskiwanych przez lekarza na podstawie umowy, w postaci wartości kosztów pokrytych przez Spółkę i obliczyć podatek od podstawy opodatkowania obejmującej: wynagrodzenie pieniężne; opłatę rejestracyjną; koszty wyżywienia Profesjonalisty - w zakresie, w jakim ich wartość przekracza limity zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych wynikające z odpowiednich przepisów odrębnych; koszty dojazdów lokalnych Profesjonalisty w miejscowości, w której odbywa się Wydarzenie (za granicą) - w zakresie, w jakim ich wartość przekracza limity zwolnienia z podatku wynikające z odpowiednich przepisów odrębnych; ewentualne inne koszty związane z uczestnictwem Profesjonalisty w Wydarzeniu.

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy, Wnioskodawca ma obowiązek sporządzić imienną informację o wysokości dochodu z tytułu umowy o dzieło (PIT-11) i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Spółkę interpretacji organów podatkowych - wskazać należy, iż orzeczenia te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, iż w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami - nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Ponadto podkreślić należy, że odmienne rozstrzygnięcia organów podatkowych, dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach, nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy wnioskodawcy, jeżeli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. Na podstawie art. 14e ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.