IPPB2/415-835/10-4/MK - Wypełnienie obowiązku dotyczącego złożenia deklaracji PIT-4R przez podatnika zatrudnianego przez podmiot z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2010 r. (data wpływu 8 października 2010 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (doręczonym osobiście w dniu 14 grudnia 2010 r., na wezwanie Nr IPPB2/415-835/10-2/MK z dnia 6 grudnia 2010 r. (data nadania 7 grudnia 2010 r., data doręczenia 8 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wypełnienia obowiązku dotyczącego złożenia przez Wnioskodawczynię deklaracji PIT-4R - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie wypełnienie obowiązku dotyczącego złożenia przez Wnioskodawczynię deklaracji PIT-4R.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

W latach 2009 i 2010 Wnioskodawczyni była zatrudniona na podstawie umowy o pracę z firmą T. Sp. z o.o. (zakład pracy). Z uwagi na zmiany struktury organizacyjnej u pracodawcy, od dnia 1 października 2009 r. rozliczenia finansowo - podatkowe w imieniu ww. firmy były dokonywane z pracownikami przez G. Sp. z o.o. Biuro Księgowo - Finansowe. Z tytułu ww. umowy o pracę przez cały okres, tj. 2009 - 2010 wynagrodzenie Wnioskodawczyni otrzymywała zawsze w kwocie netto, tj. po potrąceniu zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych i składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, itp. Wnioskodawczyni zauważa, że Samodzielnie nie dokonywała w trakcie roku podatkowego żadnych wpłat zaliczek na podatek dochodowy i innych obciążeń publicznoprawnych na rachunek urzędu skarbowego i ZUS.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 6 grudnia 2010 r. Nr IPPB2/415-835/10-2/MK wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez:

Doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego o następujące informacje:

* czy firma, w której Wnioskodawczyni była zatrudniona w latach 2009-2010 posiada siedzibę za granicą, jeżeli tak to proszę o podanie nazwy w jakim państwie znajduje się jej siedziba.

* Jeżeli był to podmiot zagraniczny proszę wskazać, w którym państwie była wykonywana praca.

* czy pieniądze na wypłaty wynagrodzeń dla Wnioskodawczyni były przekazywane od pracodawcy do Biura Księgowo - Finansowego mającego siedzibę w Polsce czy za granicą.

Braki uzupełniono prawidłowo w wyznaczonym terminie. W kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że:

Ad. 1

Do dnia 30 września 2009 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona w firmie T. Sp. z o.o. siedzibą w Polsce. Od dnia 1 października 2009 r. w związku z późn. zm. organizacyjnymi u pracodawcy, siedziba ww. pracodawcy znajduje się w Wielkiej Brytanii.

Ad. 2.

Praca była wykonywana w Polsce.

Ad.3.

Biuro Finansowe - Księgowe ma siedzibę w Polsce. Przetłumaczona kopia umowy między firmą T. a G. Sp. Z O.O. o obsłudze kadrowo - placowej została złożona w Urzędzie

Skarbowym wraz z rozliczeniem PIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po zakończeniu danego roku podatkowego Wnioskodawczyni jest zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego PIT-4R jako płatnik o wysokości pobranych i wpłaconych zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni

Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do składania zeznania podatkowego PIT-4R. Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (zakłady pracy) są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody m.in. stosunku pracy.

Płatnikiem w rozumieniu ww. przepisów jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do art. 38 ust. 1a w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym, płatnicy o których mowa w art. 31 i 33-35 obowiązani są przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby deklarację PIT-4R według ustalonego wzoru.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie spełnia żadnego z warunków określonych w art. 31 i 33-35 ustawy o PIT.

W żadnym wypadku, nie była bowiem obowiązana do obliczenia i wpłacania zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Każdorazowo otrzymywała wynagrodzenie w kwocie netto, tj. po pomniejszeniu o należne zaliczki na podatek oraz składki na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, itp.

Tym samym, nie można uznać, iż jest zobowiązana do złożenia PIT-4R po zakończeniu danego roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do treści art. 3 ust. 2b pkt 1 powołanej ustawy - za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności - dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 4a ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

W rozumieniu art. 4 ust. 1 umowy sporządzonej w Londynie dnia 2 lipca 2006 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840) określenie

"osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z uwzględnieniem postanowień artykułów 15,17, 18 i 19, płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce), chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie (w Wielkiej Brytanii). Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie (w Wielkiej Brytanii).

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż od dnia 1 października 2009 r. w wyniku zmian organizacyjnych siedziba pracodawcy Wnioskodawczyni znajduje się w Wielkiej Brytanii, jednakże faktycznym miejscem wykonywania przez nią pracy jest Polska. Rozliczenia finansowo - księgowe w imieniu firmy są dokonywane przez Biuro Księgowo-finansowe mające swoją siedzibę w Polsce. W konsekwencji Wnioskodawczyni otrzymuje wynagrodzenie w kwocie netto. W związku z powyższym powstała wątpliwość czy na Wnioskodawczyni spoczywa obowiązek wystawienia po zakończeniu roku podatkowego deklaracji podatkowej PIT-4R.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody osiągane w walutach obcych (...) przelicza się na złote według kursów z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli podatnik nie korzysta z usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, z zastrzeżeniem ust. 4. Jeżeli bank, z którego usług korzysta podatnik, stosuje różne kursy walut obcych i nie jest możliwe zastosowanie kursu, o którym mowa w ust. 3 zdanie pierwsze, lub bank nie ogłasza kursu walut, do przeliczenia przychodu uzyskanego przez podatnika na złote, stosuje się kurs średni walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Za przychody ze stosunku pracy - w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy - uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Stosownie do art. 44 ust. 3a ustawy podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika - art. 44 ust. 3c ww. ustawy.

Podatnicy samodzielnie płacący miesięczne zaliczki na podatek dochodowy, nie składają miesięcznych deklaracji. Natomiast po zakończeniu roku podatkowego zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy podatnicy ci składają zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym na formularzu PIT-36 w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane uregulowania prawne organ podatkowy zauważa, że na Wnioskodawczyni nie ciążą obowiązki płatnika związane z wystawieniem deklaracji rocznej PIT-4R w związku z otrzymywaniem wynagrodzenia za prace wykonywaną w Polsce od pracodawcy zagranicznego.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie zadanego pytania dotyczącego obowiązków informacyjnych płatnika związanych z wystawieniem deklaracji rocznej PIT-4R. Nie stanowiła natomiast przedmiotu niniejszej interpretacji prawidłowość sposobu opodatkowania otrzymywanego przez Wnioskodawczynię wynagrodzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.