IPPB2/415-757/14-2/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 6 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranego świadczenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W kwietniu 2013 r. pracownikowi Wnioskodawcy zostało wypłacone wyrównanie wynagrodzenia w związku ze zmianą stawki awansowej w oparciu o wyrok Sądu Rejonowego. Od wypłaconego wyrównania został policzony i odprowadzony podatek dochodowy od osób fizycznych. Powyższe wyrównanie zostało ujęte w rozliczeniu rocznym PIT za 2013 rok. Pracownik złożył oświadczenie, że będzie korzystał z możliwości rozliczenia podatku za 2013 rok wspólnie ze współmałżonkiem - pracownik przekracza w roku podatkowym drugi próg. Zakład pracy w lutym 2014 r. wystawił pracownikowi PIT-11. Pracownik dokonał samodzielnie rozliczenia podatku za 2013 rok.

W kwietniu 2014 r. Sąd Okręgowy uchylił wyrok Sądu Rejonowego na skutek czego pracownik został zobowiązany do zwrotu wypłaconego w 2013 r. wyrównania wynagrodzenia. We wrześniu 2014 r. pracownik zwrócił nadpłacone wynagrodzenie przelewem na konto zakładu pracy w wartości brutto. Pracownik złożył w maju 2014 r. oświadczenie o łącznym opodatkowaniu dochodów za 2014 rok ze współmałżonkiem. W drugi próg podatkowy pracownik wpadł w czerwcu 2014 r. Jednocześnie dokonując wpłaty na konto Wnioskodawcy pracownik złożył pismo powołując się na zapisy art. 26 ust. 1 pkt 5 oraz art. 41b, w którym podnosi, że to pracodawca jako płatnik powinien dokonać rozliczenia wpłaconej przez pracownika kwoty z urzędem skarbowym i dokonać zwrotu nadpłaconego podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle zaistniałej sytuacji i obowiązujących przepisów pracodawca może dokonać rozliczenia zwróconego wynagrodzenia i dokonać zwrotu nadpłaconego podatku, czy też pracownik powinien dokonać samodzielnie rozliczenia z Urzędem Skarbowym.

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Jeżeli pracownik złożył oświadczenie o którym mowa w art. 32 ust. 1a - zaliczki pobierane są w wysokości 18% oraz że będzie korzystał z możliwości wspólnego opodatkowania to rozliczenia dokonanego zwrotu wynagrodzenia powinien dokonać samodzielnie w deklaracji PIT-37. Powyższe będzie zgodne z zapisem art. 37 ust. 1

2. Jeżeli pracownik złoży oświadczenie o którym mowa w art. 37 ust. 1- nie będzie korzystał ze wspólnego opodatkowania (na dzień złożenia wniosku pracownik nie złożył ww. oświadczenia), wtedy pracodawca (płatnik) dokona rozliczenia nadpłaconego wynagrodzenia w deklaracji PIT-40 za 2015 rok odejmując kwotę dokonanego zwrotu od dochodu zgodnie z art. 41b. Jeżeli różnica pomiędzy podatkiem wynikającym z rocznego obliczenia a sumą zaliczek pobranych jest mniejsza to nadpłatę rozliczy z pobraną od pracownika zaliczką na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiąc marzec 2015 r. Jeśli kwota zaliczki będzie niewystarczająca dokona zwrotu gotówką reszty należnego pracownikowi podatku w miesiącu kwietniu ujmując zwrot w deklaracji przekazywanej do Urzędu Skarbowego i potrącając nadpłatę z kwot pobranych zaliczek zgodnie z art. 37 ust. 4. Jeżeli różnica pomiędzy podatkiem wynikającym z rocznego obliczenia a suma zaliczek pobranych jest mniejsza wtedy pracodawca potrąci kwotę należnego podatku z wynagrodzenia pracownika.

3. W chwili obecnej pracodawca opiera się na oświadczeniu (art. 32 ust. 1a) jakie złożył pracownik o wspólnym opodatkowaniu co wyklucza możliwość rozliczenia zwróconego wynagrodzenia zgodnie z art. 37 ust. 1. Jeżeli pracownik wycofa swoje wcześniejsze oświadczenie dotyczące art. 32 ust. 1 i złoży oświadczenie o jakim mowa w art. 37 ust. 1 wtedy pracodawca (płatnik) będzie mógł zastosować przepisy art. 37 ust. 1a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 410 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego w kwietniu 2013 r. pracownikowi Wnioskodawcy zostało wypłacone wyrównanie wynagrodzenia w związku ze zmianą stawki awansowej w oparciu o wyrok Sądu Rejonowego. Od wypłaconego wyrównania został policzony i odprowadzony podatek dochodowy od osób fizycznych. Powyższe wyrównanie zostało ujęte w rozliczeniu rocznym PIT za 2013 rok. Pracownik złożył oświadczenie, że będzie korzystał z możliwości rozliczenia podatku za 2013 rok wspólnie ze współmałżonkiem - pracownik przekracza w roku podatkowym drugi próg, Zakład pracy w lutym 2014 r. wystawił pracownikowi PIT-11. Pracownik dokonał samodzielnie rozliczenia podatku za 2013 rok. W kwietniu 2014 r. Sąd Okręgowy uchylił wyrok Sądu Rejonowego na skutek czego pracownik został zobowiązany do zwrotu wypłaconego w 2013 r. wyrównania wynagrodzenia. We wrześniu 2014 r. pracownik zwrócił nadpłacone wynagrodzenie przelewem na konto zakładu pracy w wartości brutto. Pracownik złożył w maju 2014 r. oświadczenie o łącznym opodatkowaniu dochodów za 2014 rok ze współmałżonkiem. W drugi próg podatkowy pracownik wpadł w czerwcu 2014 r. Jednocześnie dokonując wpłaty na konto Wnioskodawcy pracownik złożył pismo powołując się na zapisy art. 26 ust. 1 pkt 5 oraz art. 41b, w którym podnosi, że to pracodawca jako płatnik powinien dokonać rozliczenia wpłaconej przez pracownika kwoty z urzędem skarbowym i dokonać zwrotu nadpłaconego podatku.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziana jest procedura określająca sposób zachowania się płatnika w przypadku otrzymania od podatnika zwrotu kwot wcześniej przez niego otrzymanych. Stosownie bowiem do treści art. 41b ww. ustawy, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Powyższy przepis (art. 41b) realizuje zasadę uwzględniania podatnikowi kwot przez niego zwróconych w możliwie najkrótszym czasie, czyli w rozliczeniach związanych z obliczeniem zaliczek na podatek. Płatnik, któremu podatnik zwrócił na skutek różnych okoliczności kwotę przez niego wcześniej wypłaconą, obowiązany jest zatem pomniejszać dochód ustalany dla celów obliczenia zaliczki o dokonany przez podatnika zwrot począwszy od miesiąca, w którym on nastąpił. Jeżeli kwota dokonanego w tym miesiącu zwrotu przekracza dochód tego miesiąca, płatnik może o powstałą różnicę pomniejszyć dochód z miesiąca następnego, aż do pełnego pomniejszenia. Przy czym powyższe pomniejszenia mogą być stosowane przez płatnika wyłącznie w tym roku podatkowym, w którym podatnik dokonał zwrotu.

Brak możliwości rozliczania przez płatnika kwoty zwrotów w latach następnych nie oznacza, że powyższa kwota podatnikowi przepada. Oprócz procedury polegającej na odejmowaniu przez płatnika od dochodu kwoty zwróconej przez podatnika ustawodawca wprowadził procedury dokonywania takich odliczeń przez podatnika.

Stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Natomiast na podstawie art. 26 ust. 7h ww. ustawy kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych. Jeżeli więc płatnik nie odliczy dokonanego przez podatnika zwrotu od bieżących dochodów podatnika, na skutek upływu roku podatkowego bądź osiągania przez niego niewielkich dochodów lub ustania źródła przychodu, odliczenia dokonuje wówczas sam podatnik. W tym też celu zasadnym jest (dla celów dowodowych) wystawienie pracownikowi zaświadczenia o dokonanym zwrocie.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że art. 41b ww. ustawy zobowiązuje płatnika do pomniejszenia miesięcznego dochodu ustalonego dla celów obliczenia zaliczki o dokonany przez podatnika zwrot począwszy od miesiąca, w którym on nastąpił. Natomiast w przypadku gdy płatnik nie dokona pełnego pomniejszenia w roku podatkowym, w którym podatnik dokonał zwrotu, wówczas podatnik dokonuje, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, odliczenia pozostałej kwoty w zeznaniu rocznym.

Końcowo odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy należy wskazać, że w sytuacji, gdy pracownik, który dokonał zwrotu nienależnie pobranego świadczenia chce skorzystać z rozliczenia rocznego dokonanego przez zakład pracy (PIT-40) przysługuje mu takie prawo pod warunkiem, że złoży przed dniem 10 stycznia płatnikowi PIT-12 i spełni warunki określone w art. 37 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawniające do rozliczenia przez zakład pracy. Wówczas Wnioskodawca sporządzi rozliczenie roczne uwzględniając w nim (jako odliczenie od dochodu - art. 37 ust. 1a u.p.d.o.f.) zwrot nienależnie pobranych świadczeń (o ile nie zostały one wcześniej potrącone od dochodu przy poborze zaliczek).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.