IPPB2/415-742/10-2/MG - Możliwość powstania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie pracowników z tytułu zwrotu kosztów podróży i noclegu oraz możliwości korzystania ze świadczeń zapewnionych przez pracodawcę, w związku z udziałem w akcji woluntarystycznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2010 r. (data wpływu 26 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników przychodu z tytułu zwrotu poniesionych wydatków, jak również korzystania ze świadczeń zapewnionych przez pracodawcę, związanych z udziałem pracowników w akcji woluntarystycznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników przychodu z tytułu zwrotu poniesionych wydatków, jak również korzystania ze świadczeń zapewnionych przez pracodawcę, związanych z udziałem pracowników w akcji woluntarystycznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka rozważa rozwój wolontariatu pracowniczego. Jednym z projektowanych działań jest zachęcanie pracowników Spółki do udziału w programach woluntarystycznych, w ramach których będą oni świadczyć różnego rodzaju prace i działania o charakterze społecznie użytecznym (np. pomoc w remoncie domu dziecka, sprzątanie po powodzi, udział w innych akcjach społecznych) w miejscu zamieszkania / pracy bądź poza nim. Przewidywane działania mieściłyby się w zakresie działań określanych jako społeczna odpowiedzialność biznesu, w związku z czym, ani Spółka ani jej pracownicy nie otrzymywaliby wynagrodzenia za tego typu działalność. Głównym celem wolontariatu pracowniczego jest budowanie lokalnego partnerstwa między środowiskiem przedsiębiorców a podmiotami trzecimi, takimi jak organizacje pozarządowe, instytucje publiczne, czy lokalną społecznością. Organizowanie wolontariatu pracowniczego ma istotny wpływ także na budowanie pozytywnego wizerunku Spółki jako uczestnika życia społecznego. Umacnia to dobrą reputację wśród klientów, partnerów biznesowych i samych pracowników i tym samym wpływać może na zwiększenie sprzedaży i poziom osiąganych zysków.

Na udział w projektach woluntarystycznych pracownikowi - wolontariuszowi będzie przysługiwał dzień wolny od pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Wykonywanie przez pracownika świadczeń woluntarystycznych w dniu pracy nie będzie miało wpływu na jego uprawnienia pracownicze, tj. długość urlopu wypoczynkowego, długość stażu pracy, zaopatrzenie emerytalne.

Jednocześnie Spółka zamierza organizować akcje woluntarystyczne w sposób, który nie wiązałby się z ponoszeniem kosztów przez pracowników (przede wszystkim takich jak koszty transportu i noclegu pracownika - wolontariusza - w sytuacji, gdy poniesienie takich kosztów będzie niezbędne z uwagi na miejsce wykonywania czynności). W zależności od sytuacji, Spółka będzie zwracała poniesione przez pracowników koszty związane z uczestnictwem w akcji woluntarystycznej albo też Spółka zapewni pracownikom warunki pozwalające na wypełnianie zadania woluntarystycznego (np. zakwaterowanie i transport na miejsce, w którym realizowana będzie akcja woluntarystyczna). Obie te formy traktowane będą równorzędnie. Pracownicy nie będą otrzymywać dodatkowego wynagrodzenia za realizowanie zadania ani bezpośrednio ani poprzez zwrot wyższych kwot, niż kwoty faktycznie poniesione na zapewnienie warunków do wypełniania zadania.

Spółka alternatywnie rozważa rozwiązanie, w ramach którego świadczenie przez pracowników - wolontariuszy czynności woluntarystycznych odbywałoby się na zasadzie realizacji zadania służbowego. Oznacza to, że pracownik - wolontariusz otrzymywałby polecenie służbowe wyjazdu w określone miejsce i wykonywania tam czynności woluntarystycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotowa interpretacja indywidualna udzielona została w zakresie pytania Nr 1 wniosku w odniesieniu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie pytania Nr 2 w odniesieniu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została wydana odrębna interpretacja indywidualna. Odpowiedź na pytanie Nr 3 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych udzielona zostanie odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Żaden z przepisów podatkowych nie precyzuje wprost, czy zapewnienie pracownikowi przez pracodawcę określonych świadczeń w związku z wykonywaniem czynności woluntarystycznych, czy też zwrot poniesionych przez pracownika wydatków na powyższe cele stanowi ich przychód podatkowy.

Jedynym przepisem, który potencjalnie mógłby mieć zastosowanie w omawianej sytuacji jest art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., wprowadzający ogólną definicję przychodu ze stosunku pracy. Zgodnie z tym przepisem za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W doktrynie prawa podatkowego podnosi się jednak, iż z przychodem podatkowym mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik osiąga przysporzenie majątkowe w postaci zwiększenia jego aktywów bądź zmniejszenia jego pasywów (tak np. L. Błystak i H. Łysikowska w komentarzu do definicji przychodu o charakterze uniwersalnym dla podatków dochodowych, B. Dauter (i in.), Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz 2005, str. 226). Aby zatem mówić o przychodzie podatkowym, musi dojść do rzeczywistego przysporzenia majątkowego podatnika. Trudno mówić o jakimkolwiek przysporzeniu majątkowym w przypadku zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika - istotą zwrotu jest bowiem jedynie zrekompensowanie kosztów jaki ten ostatni poniósł w celu wykonywania określonych zadań. W istocie więc nie uzyska on żadnego przysporzenia, gdyż zwrot kosztów równać się będzie poniesionym przez niego kosztom. Analogicznie w przypadku gdy Spółka finansować będzie np. koszty noclegu bądź transportu - pracownik nie uzyska żadnego przysporzenia majątkowego, gdyż skorzystanie z transportu czy noclegu przydatne będzie tylko do zrealizowania zleconego mu zadania, z uwagi na wykonywanie go poza miejscem zamieszkania, bądź pracy i nie może być wykorzystane do żadnych innych (w tym osobistych) celów.

Podkreślić również należy, że samo wykonywanie zadania woluntarystycznego przez pracownika nie przysparza mu żadnych osobistych i wymiernych w materialnym rozumieniu korzyści. Przez udział w akcji woluntarystycznej spodziewać się należy podniesienia świadomości pracownika i zwiększenia jego identyfikacji z firmą. Jednak nie są to korzyści materialne, z tytułu których osiągnięcia można byłoby mówić o przysporzeniu majątkowym i w konsekwencji o przychodzie podatkowym. W związku z tym, również sfinansowanie przez pracodawcę kosztów niezbędnych z logistycznego punktu widzenia (takich jak nocleg, czy transport) nie będzie stanowić dla niego żadnego przysporzenia majątkowego.

W tym kontekście można zwrócić uwagę na inne przykłady udogodnień finansowanych przez pracodawców, co do których nie ma wątpliwości, iż powstaje przychód podatkowy po stronie pracownika. Tak będzie np. w razie zapewnienia przez pracodawcę możliwości korzystania nieodpłatnie z lokali mieszkalnych wybranym pracownikom do ich prywatnego użytku wraz z rodzinami. Korzystanie przez pracowników z takich mieszkań jest powiązane z uzyskiwaniem przez nich i ich rodziny osobistych korzyści i ewentualne przysporzenie majątkowe związane z tymi korzyściami jest bardziej uchwytne. Natomiast w przypadku opisywanym w pytaniu w niniejszym wniosku, brak jest związku z osobistymi korzyściami pracownika biorącego udział w akcji woluntarystycznej i w konsekwencji brak jest przysporzenia majątkowego z tytułu korzystania z zapewnionych przez Spółkę udogodnień logistycznych. Brak osobistych korzyści wyklucza możliwość uznania, że powstaje przysporzenie majątkowe.

Z przychodem podatkowym mielibyśmy do czynienia jedynie wówczas, gdyby Spółka zwracała pracownikom - wolontariuszom kwoty wyższe niż kwoty, które sami ponieśli na zapewnienie sobie np. noclegu i transportu, albo też gdyby otrzymywali oni dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie takich świadczeń. Takie sytuacje jednak nie będą miały miejsca, gdyż zwracane będą jedynie koszty faktycznie wydatkowane przez pracowników, a w przypadku sfinansowania tych wydatków bezpośrednio przez Spółkę - pracownik nie otrzyma żadnego świadczenia materialnego, poza możliwością skorzystania z niezbędnych udogodnień podyktowanych jedynie charakterem i miejscem wykonywanych zadań woluntarystycznych.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż otrzymanie przez pracownika zwrotu kosztów bądź korzystanie przez niego z zapewnionych przez Spółkę udogodnień logistycznych związanych z wykonywaniem przez pracownika czynności woluntarystycznych nie będzie w ogóle podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na brak powstania przychodu podatkowego. W konsekwencji nie wystąpi obowiązek doliczenia równowartości takiego świadczenia do przychodu podatkowego pracowników i potrącenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dodatkowo, zwrócić uwagę należy, iż opodatkowanie pracowników w przypadku, o którym mowa w pytaniu, prowadziłoby do nieracjonalnych skutków w postaci dodatkowego obciążania ich podatkiem w sytuacji, gdy i tak poświęcają swój czas na realizację działań korzystnych dla społeczeństwa. Może to negatywnie wpłynąć na rozpowszechniania pozytywnych dla społeczeństwa działań woluntarystycznych, do których zachęca Spółka.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów. W pkt 1 tego artykułu wymieniony został m.in. stosunek pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 omawianej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka rozważa rozwój wolontariatu pracowniczego, w ramach którego pracownicy świadczyć będą różnego rodzaju prace i działania o charakterze społecznie użytecznym. Przewidywane działania będą mieściły się w zakresie działań określanych jako społeczna odpowiedzialność biznesu, w związku z czym, ani Spółka, ani jej pracownicy nie będą otrzymywały wynagrodzenia za tego typu działalność. Na udział w projektach woluntarystycznych pracownikowi - wolontariuszowi będzie przysługiwał dzień wolny od pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Jednocześnie Spółka zamierza organizować akcje woluntarystyczne w sposób, który nie będzie wiązał się z ponoszeniem kosztów przez pracowników (koszty transportu i noclegu pracownika - wolontariusza - w sytuacji, gdy poniesienie takich kosztów będzie niezbędne z uwagi na miejsce wykonywania czynności). W zależności od sytuacji, Spółka będzie zwracała poniesione przez pracowników koszty związane z uczestnictwem w akcji woluntarystycznej, albo też Spółka zapewni pracownikom warunki pozwalające na wypełnianie zadania woluntarystycznego (np. zakwaterowanie i transport na miejsce, w którym realizowana będzie akcja woluntarystyczna). Pracownicy nie będą otrzymywać dodatkowego wynagrodzenia za realizowanie zadania, ani zwrotu wyższych kwot niż kwoty faktycznie poniesione na zapewnienie warunków do wypełniania zadania.

Spółka rozważa również rozwiązanie, w ramach którego świadczenie przez pracowników - wolontariuszy czynności woluntarystycznych odbywać się będzie na zasadzie realizacji zadania służbowego, tj. pracownik - wolontariusz otrzymywałby polecenie służbowe wyjazdu w określone miejsce i wykonywania tam czynności woluntarystycznych.

Na wstępie organ podatkowy wskazuje, iż ustawa z dnia 24 kwietna 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.) reguluje m.in. zasady prowadzenia działalności pożytku publicznego przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych oraz współpracy organów administracji publicznej z organizacjami pozarządowymi (art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy), a także warunki wykonywania świadczeń przez wolontariuszy oraz korzystanie z tych świadczeń (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Jak stanowi art. 3 ust. 2 omawianej ustawy, organizacjami pozarządowymi są:

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 4 cytowanej ustawy, działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz kluby sportowe będące spółkami działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1675 z późn. zm.), które nie działają w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych oraz nie przeznaczają zysku do podziału między swoich członków, udziałowców, akcjonariuszy i pracowników.

Artykuł 20 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy, reguluje, iż organizacją pożytku publicznego może być organizacja pozarządowa oraz podmiot wymieniony w art. 3 ust. 3 pkt 1 i 4, z zastrzeżeniem art. 21, która m.in. spełnia łącznie następujące wymagania:

Treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że wolontariusze mogą wykonywać, na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, świadczenia na rzecz:

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa podatkowego, a także uregulowania zawarte w treści zacytowanych artykułów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organ podatkowy stwierdza, iż Spółka, będąca spółką akcyjną, która planuje rozwój wolontariatu pracowniczego, w ramach którego pracownicy Spółki świadczyć będą różnego rodzaju prace i działania o charakterze społecznie użytecznym, nie będzie spełniała definicji organizacji pozarządowej prowadzącej działalność pożytku publicznego, na co wskazuje treść powołanego powyżej art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Tym samym do zwracanych przez Spółkę pracownikom - wolontariuszom kosztów związanych z uczestnictwem w akcji woluntarystycznej oraz zapewnionych pracownikom świadczeń, pozwalających na wypełnianie zadania woluntarystycznego, nie będą miały zastosowania uregulowania przedmiotowej ustawy.

Należy zwrócić uwagę, że Spółka - bank komercyjny, jako wyspecjalizowana instytucja finansowa jest organizacją nastawioną na zysk, a zatem nie można stwierdzić, że nie działa w celu osiągnięcia zysku, co wyklucza możliwość uznania, iż prowadzi działalność pożytku publicznego, w myśl art. 3 ust. 3 pkt 4 ww. ustawy.

Powyższe skutkuje tym, że Spółki nie może także uznać za "korzystającego" w świetle art. 42 ust. 1 omawianej ustawy, na rzecz którego wolontariusze mogą wykonywać świadczenia i które to świadczenia wolontariusze wykonują w zakresie, w sposób i w czasie określonych w porozumieniu zawartym z korzystającym.

Trzeba zatem wskazać, że to korzystający zobligowany jest m.in. do ponoszenia określonych kosztów poniesionych przez wolontariuszy, w oparciu o zawarte pomiędzy stronami porozumienie, za czym przemawia gramatyczna wykładnia art. 45 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, zgodnie z którym, korzystający ma obowiązek:

Wolontariuszem jest osoba fizyczna, która ochotniczo i bez wynagrodzenia wykonuje świadczenia na zasadach określonych w ustawie, na co wskazuje art. 2 pkt 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Z przepisu art. 44 ust. 1 ww. ustawy wynika, że świadczenia wolontariuszy są wykonywane w zakresie, w sposób i w czasie określonym w porozumieniu z korzystającym. Porozumienie powinno zawierać postanowienie o możliwości jego rozwiązania.

Do porozumień zawieranych między korzystającym a wolontariuszem w zakresie nie uregulowanym niniejszą ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (art. 44 ust. 5 ww. ustawy).

Organ podatkowy stoi zatem na stanowisku, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym zwrot przez Spółkę - nie będącą "korzystającym", a więc podmiotem do tego nie zobligowanym żadnymi przepisami prawa, wydatków poniesionych przez pracowników związanych z ich udziałem w akcji woluntarystycznej w ramach wolontariatu pracowniczego, tj. kosztów podróży i noclegu, bądź też równoważne z tym zwrotem korzystanie przez pracowników z wykupionych przez Spółkę noclegów i transportu, w związku z wykonywaniem czynności woluntarystycznych, skutkuje powstaniem po stronie pracowników przysporzenia w postaci przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 w zw. z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka, jako płatnik powinna potrącać zaliczki na podatek dochodowy.

Zgodnie bowiem z ustawą o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie to na barkach beneficjenta (korzystającego), a nie pracodawcy, spoczywa ewentualny zwrot kosztów podróży wolontariusza i związanych z tym diet (art. 45 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy), jego ubezpieczenia, czy np. koszt szkoleń na jego rzecz. Nie istnieją żadne uregulowania, które obciążałyby tymi kosztami pracodawcę.

Zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Artykuł 30 § 1 powyższej ustawy stanowi, iż płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Stosownie do treści art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (...).

Organ podatkowy podkreśla, iż to na Spółce, jako na płatniku w rozumieniu powołanego powyżej art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa, ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia przychodu poszczególnych jej pracowników. Wartość przychodu osiągniętego przez pracowników - wolontariuszy z przedmiotowych świadczeń, opisanych w zdarzeniu przyszłym, pracodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, zwrot wydatków poniesionych przez pracowników związanych z ich udziałem w akcji woluntarystycznej w ramach wolontariatu pracowniczego np. kosztów podróży i noclegu, bądź też równoważne z tym zwrotem korzystanie przez nich np. z wykupionych przez Spółkę noclegów i zapewnionego przez Spółkę transportu w związku z wykonywaniem czynności woluntarystycznych stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka, jako płatnik powinna potrącać zaliczki na podatek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.