IPPB2/415-691/09-2/MG - Prawidłowość opodatkowania dywidendy wypłaconej przez spółkę mającą siedzibę na terytorium Cypru.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 13 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości opodatkowania dywidendy wypłaconej przez spółkę mającą siedzibę na terytorium Cypru - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości opodatkowania dywidendy wypłaconej przez spółkę mającą siedzibę na terytorium Cypru.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest obywatelem Polski mającym miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, tzn. podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawczyni zamierza nabyć udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na Cyprze (zwana w dalszej części "Spółką"). Jednocześnie Wnioskodawczyni zamierza również pełnić funkcję zarządcze, jako członek zarządu spółki. Z tytułu posiadanych udziałów spółka dokonywać będzie na rzecz Wnioskodawczyni wypłaty dywidend. Ponadto Wnioskodawczyni zamierza pobierać wynagrodzenie z tytułu zasiadania w Zarządzie spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotowa interpretacja indywidualna została udzielona w zakresie pytania Nr 1 wniosku, natomiast wniosek w zakresie pytania Nr 2 rozpatrzony został odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. pyt. Nr 1.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm. (zwanej w dalszej części Ustawą) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Stosownie do ust. 1a ww. artykułu za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 10 ust. 1 i 2 umowy między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej dnia 8 grudnia 1993 r. w Warszawie Dz. U. z 1993 r. Nr 117, poz. 523 (zwanej w dalszej części "Konwencją") dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Dywidendy te mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, to podatek wymierzony nie może przekroczyć 10% kwoty dywidend brutto.

Należy zauważyć, iż określenie dywidendy, o którym mowa w Konwencji oznacza dochody z akcji lub innych praw związanych z udziałem w zyskach i nieodnoszącym się do roszczeń z tytułu wierzytelności, jak również dochody z innych udziałów w spółce, które są traktowane w ten sposób jak dochód z akcji, zgodnie z ustawodawstwem Państwa, w którym spółka dokonująca jego podziału ma siedzibę.

Z powyższego przepisu wynika, że zgodnie z postanowieniami Konwencji, dywidendy wypłacane na rzecz polskich udziałowców spółki z siedzibą na Cyprze, mogą podlegać opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i na Cyprze, jednakże na terytorium Cypru stawka podatku nie może przekroczyć 10%.

Z uwagi na fakt, iż zgodnie z przytoczonym wyżej przepisem, postanowienia Konwencji dają każdemu z państw stron prawo do opodatkowania dywidend wypłacanych przez spółkę mającą siedzibę na terytorium któregoś z tych państw, konieczne jest ustalenie zasad unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. b) Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułu 10, 11 i 12 Konwencji (art. 10 dotyczy dywidend) może być opodatkowany na Cyprze, to Polska zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu, jaki może być płatny na Cyprze. Takie potrącenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku wyliczonego przed dokonaniem potrącenia, która odnosi się do dochodu uzyskanego na Cyprze. W odniesieniu do podatku od dywidend, umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje zatem metodę kredytu, jako metodę unikania podwójnego opodatkowania. Podatek, który może być zapłacony na Cyprze, podlega odliczeniu od podatku podlegającego do zapłaty w Polsce.

W tym miejscu Wnioskodawczyni podkreśliła, iż polskie tłumaczenie tekstu Konwencji jest niezgodne z wersją angielską. Wersja angielska przepisu art. 24 ust. 1 lit. b) Konwencji jest następująca:

Where a resident of Poland derives income which, in accordance with the provisions of Articles 10, 11 and 12 of this Agreement may be taxed in Cyprus, Poland shall allow as a deduction from the tax on the income of that resident an amount equal to the tax payable in Cyprus. Such deduction shall not, however, exceed that part of the tax, as computed before the deduction is given, which is appropriate to such income derived in Cyprus.

Zgodnie z angielską wersją umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli polski rezydent osiąga dochody z tytułu dywidend, które mogą być opodatkowane na terytorium Cypru, Polska zobowiązana jest do umożliwienia odliczenia podatku podlegającego do zapłaty w Polsce, niezależnie od tego, czy dochód ten faktycznie został opodatkowany na Cyprze. Omawiany przepis umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie wymaga bowiem, aby odliczenie od polskiego podatku uzależnione było od faktycznej zapłaty podatku na terytorium Cypru. Interpretacja polskiej wersji umowy może natomiast prowadzić do wniosku, iż odliczenie w Polsce jest możliwe, jedynie pod warunkiem faktycznego uiszczenia podatku na terytorium Cypru.

Powyższy wniosek potwierdza brzmienie art. 24 ust. 3 Konwencji. Zgodnie z tym przepisem, przez podatek podlegający zapłacie na terytorium Cypru należy rozumieć także podatek, który byłby płatny na terytorium Cypru, gdyby wypłacana dywidenda nie została zwolniona z podatku, zgodnie z wewnętrznym prawem cypryjskim. Zatem, w rozumieniu tego przepisu, podatek podlegający zapłacie, to podatek, który może zgodnie z postanowieniami Konwencji zostać pobrany przez Cypr. Pojęcie podatek podlegający zapłacie użyte w art. 24 Konwencji, nie jest zatem tożsame z pojęciem podatek zapłacony. W świetle tego przepisu nie można zatem twierdzić, iż mechanizm odliczania podatku, który może pobrać państwo cypryjskie, uzależniony jest od faktycznej zapłaty podatku w tym państwie. Gdyby tak było, regulacje zawarte w art. 24 ust. 3 Konwencji byłyby zbędne. Odliczenie podatku w Polsce jest zatem możliwe także, jeżeli państwo cypryjskie zwalnia z opodatkowania dywidendy wypłacane przez spółki mające siedzibę w tym państwie.

Innymi słowy, zgodnie z art. 24 ust. 3 Konwencji, w zw. z art. 24 ust. 1 lit. b) ww. Konwencji odliczeniu od podatku w Polsce podlega podatek, który może być należny do zapłaty na Cyprze, niezależnie od tego, czy podatek ten faktycznie został na Cyprze zapłacony. Zgodnie z art. 24 ust. 3 ostatni akapit, kwota tego podatku wynosi 10%. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z art. 30 Konwencji, w przypadku rozbieżności przy interpretacji, tekst angielski uważany jest za rozstrzygający.

Z uwagi na fakt, iż brzmienie polskiej wersji art. 24 ust. 3 ww. Konwencji nie jest dokładnym tłumaczeniem angielskiej wersji umowy, poniżej załączony został odpowiedni fragment w angielskiej wersji językowej. Wersja angielska przepisu art. 24 ust. 3 Konwencji:

The tax payable in a Contracting State mentioned in sub-paragraph (b) of paragraph 1 and paragraph 2 of this Article shall be deemed to include the tax which would have been payable but for the legal provisions concerning tax reduction, exemption or other tax incentives granted under the laws of the Contracting State. For the purposes of paragraph 2 of Article 10 and paragraph 2 of Article 11, the amount of the tax shall be deemed to be 10% of the gross amount of dividend and interest and for the purpose of paragraph 2 of Article 12, the amount of tax shall be deemed to be 5% of the gross amount of royalties.

Rozumienie powyższego angielskiego brzmienia przepisu powinno być zatem następujące: podatek, o którym mowa w art. 24 ust. 1 lit. b) Konwencji podlegający zapłacie w Umawiającym się Państwie powinien również uwzględniać wartość podatku, która byłaby należna w tym państwie, gdyby nie ulgi zwolnienia i inne obniżki przyznane przez ustawodawstwo Umawiającego się Państwa. Zatem odliczeniu od podatku należnego w Polsce powinna podlegać również równowartość podatku cypryjskiego (do wysokości ustalonych limitów), który byłby należny na Cyprze, gdyby niezastosowane zgodnie z tamtejszym ustawodawstwem ulgi, czy zwolnienia. Omawiany przepis Konwencji nie wymaga bowiem, aby odliczenie od polskiego podatku uzależnione było od faktycznej zapłaty podatku na terytorium Cypru.

Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w piśmie Ministra Finansów z dnia 20 lutego 2008 r., Nr IPPB2/415-435/07-2/AF.

Rozumowanie takie potwierdza również komentarz Józefa Banacha dla polskich umów podatkowych (wydawnictwo C. H. Beck Warszawa 2002 str. 377), który stwierdza, że stosowanie tej metody (chodzi o metodę zaliczenia podatku zapłaconego za granicą na poczet podatku należnego w kraju rezydencji) sprawia, że polityka zachęt podatkowych stosowana przez państwa, które pragną przyciągnąć zagraniczne inwestycje wyrażająca się obniżeniem podatków dla inwestorów zagranicznych nie przynosi korzyści samemu inwestorowi, lecz państwu jego rezydencji (państwo rezydencji pobiera bowiem podatek równy różnicy pomiędzy podatkiem należnym w tym państwie od całości dochodu w tym od dochodu uzyskanego w państwie źródła, a podatkiem zapłaconym w państwie źródła). W celu wyeliminowania tego rodzaju negatywnych skutków stosowania metody zaliczenia, gdzie wszelkie przywileje podatkowe przyznane przez państwo źródła przynoszą korzyść nie inwestorowi, lecz państwu jego rezydencji, wykształciła się szczególna forma zaliczenia zwana zaliczeniem fikcyjnym (ang. tax sparing method), gdzie zaliczenie w państwie siedziby obejmuje nie tylko faktycznie zapłacony podatek w państwie źródła, lecz również podatek, który musiałby być zapłacony gdyby nie przyznano szczególnych ulg (darowany podatek). Reasumując powyższe wyjaśnienia, należy stwierdzić, iż zgodnie z przepisami umowy zawartej pomiędzy Polską oraz Cyprem, Polska zobowiązana jest do umożliwienia polskiemu podatnikowi uzyskującemu dywidendę od spółki cypryjskiej, odliczenia od podatku przypadającego do zapłaty w Polsce, podatku jaki może być zapłacony na Cyprze. Zgodnie z postanowieniami Konwencji (art. 24 ust. 3) podatek ten wynosi 10%. Podatnik uzyskujący dywidendę wypłacaną przez spółkę cypryjską ma zatem prawo do odliczenia od podatku należnego w Polsce, podatku w wysokości 10% od wypłaconych dywidend.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy, art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 10 ust. 1 umowy z dnia 4 czerwca 1992 r. między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 117, poz. 523), dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 polsko - cypryjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dywidendy te mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, to podatek wymierzony nie może przekroczyć 10% kwoty dywidend brutto. Postanowienia niniejszego ustępu nie naruszają opodatkowania spółki od zysku, z którego są wypłacane dywidendy.

Należy zauważyć, że określenie "dywidendy", o którym mowa w polsko - cypryjskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania oznacza dochody z akcji lub innych praw związanych z udziałem w zyskach i nieodnoszących się do roszczeń z tytułu wierzytelności, jak również dochody z innych udziałów w spółce, które są traktowane w ten sam sposób, jak dochód z akcji, zgodnie z ustawodawstwem podatkowym Państwa, w którym spółka dokonująca jego podziału ma siedzibę.

W myśl art. 24 ust. 1 lit. b) polsko - cypryjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułu 10, 11 i 12 niniejszej umowy może być opodatkowany na Cyprze, to Polska zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu na Cyprze. Takie potrącenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku wyliczonego przed dokonaniem potrącenia, która odnosi się do dochodu uzyskanego na Cyprze.

Zgodnie natomiast z art. 24 ust. 3 polsko - cypryjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania uważa się, że podatek, o którym mowa w niniejszym artykule pod literą b) ustępu 1 i w ustępie 2, podlegający zapłaceniu w Umawiającym się Państwie, obejmuje jakąkolwiek kwotę, która byłaby płatna z tytułu podatku, z wyjątkiem jakiejkolwiek ulgi, zwolnienia lub innych obniżek przyznanych przez ustawodawstwo Umawiającego się Państwa.

W rozumieniu art. 10 ust. 2 oraz art. 11 ust. 2 rozumie się, że stawka podatku wynosi 10% kwoty brutto dywidend i odsetek, a w rozumieniu art. 12 ust. 2 stawka podatku wynosi 5% kwoty brutto należności licencyjnych.

Umowa stanowi, iż w przypadku trudności interpretacyjnych jej postanowień, rozstrzygające jest brzmienie przepisów zawarte w tekście angielskim.

Artykuł 24 ust. 1 lit. b) polsko - cypryjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w wersji angielskiej dotyczy potrącenia w Polsce od podatku dochodowego osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce kwoty równej podatkowi dochodowemu płatnemu na Cyprze, a nie jak wskazuje na to polska wersja umowy zapłaconemu na Cyprze. Angielskie wyrażenie "tax payable" użyte w tym kontekście oznacza bowiem podatek podlegający zapłaceniu i należny do zapłaty. Natomiast angielskie wyrażenie "but for" użyte w kontekście art. 24 ust. 3 polsko - cypryjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania należy tłumaczyć jako "gdyby nie", a nie jako "z wyjątkiem".

Zgodnie z powyższym zdanie pierwsze w art. 24 ust. 3 umowy należy tłumaczyć w następujący sposób: Uważa się, że podatek, o którym mowa w niniejszym artykule pod literą b) ustępu 1 i w ustępie 2, podlegający zapłaceniu w Umawiającym się Państwie, obejmuje jakąkolwiek kwotę, która byłaby płatna z tytułu podatku, "gdyby nie" jakiekolwiek ulgi, zwolnienia lub inne obniżki przyznane przez ustawodawstwo Umawiającego się Państwa".

Reasumując należy stwierdzić, iż obliczając wysokość podatku z tytułu otrzymanej dywidendy, który podlega zapłacie na terytorium Polski, Wnioskodawczyni będzie mogła obniżyć polski podatek, o podatek jaki może być nałożony przez państwo cypryjskie, czyli o podatek wynoszący 10% od otrzymanych dywidend, niezależnie od tego, czy podatek ten faktycznie został na Cyprze zapłacony.

Końcowo - odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji organu podatkowego wskazać należy, iż orzeczenie to dotyczy konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.