IPPB2/415-664/12-2/AK - Określenie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników w związku z uczestnictwem w spotkaniach integracyjnych i okolicznościowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2012 r. (data wpływu 17 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników w związku z uczestnictwem w spotkaniach integracyjnych i okolicznościowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników w związku z uczestnictwem w spotkaniach integracyjnych i okolicznościowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (zwana dalej: Spółką organizuje dla swoich pracowników różnego rodzaju spotkania integracyjne i okolicznościowe (zwane dalej: Spotkaniami). Koszty organizacji Spotkań ponoszone przez Spółkę mają charakter ryczałtowy (niezależny od ilości uczestników bądź niezależny od ich faktycznego udziału w imprezie) i mogą obejmować różnego rodzaju atrakcje (np. gry, zabawy, występy artystyczne itp.) oraz konsumpcję w formie uzależnionej od charakteru Spotkania.

Biorąc pod uwagę zmienne ilości osób uczestniczących w poszczególnych Spotkaniach oraz niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów Spotkania (oczywistym jest, iż nie jest prowadzona ewidencja np. skonsumowanych potraw) Spółka nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści/uczestnictwa (nie zna precyzyjnie ich zakresu, ilości, rodzajów) dla poszczególnych pracowników uczestniczących w Spotkaniu.

Spółka nie jest też w stanie określić liczby osób przybywających na takie Spotkania (brak ewidencji wejść, brak listy obecności przy większych Spotkaniach). Często również Spółka nie jest w stanie precyzyjnie określić liczby osób zaproszonych (np. przy wysyłce zaproszeń pocztą e-mail do zdefiniowanej grupy odbiorców, gdzie grupa może zawierać nieaktualne adresy e-mail, lub gdy zaproszenie wywieszone jest na tablicy ogłoszeń i nie można dokładnie określić kto z pracowników miał dostęp do takiego ogłoszenia).

Jednym z celów Spotkań jest osiągniecie pośrednich korzyści biznesowych a ostatecznie zwiększenie przychodów operacyjnych Spółki poprzez:

Uczestnictwo w niektórych Spotkaniach należy do obowiązków pracowniczych ich uczestników (np. dział marketingu, kadra kierownicza, dział handlowy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy uczestnictwo pracownika w Spotkaniu w przedstawionym wyżej stanie faktycznym należy zakwalifikować jako nieodpłatne świadczenie ze strony Spółki o którym mowa w art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., z obowiązkiem doliczenia jego wartości do przychodów ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnictwo pracownika w Spotkaniu nie powoduje powstania u niego przychodu o którym mowa w art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., którego wartość winna być opodatkowana jako przychód ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., przychodami z zastrzeżeniami wskazanymi w tym przepisie, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powyższe; regulacji w sposób klarowny wynika, iż aby pieniądze i wartości pieniężne zostały uznane za przychód wystarczy aby były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie w przypadku otrzymania tych świadczeń przez podatnika.

W myśl przedstawionego stanu faktycznego Spółka nie jest w stanie określić jakie i o jakiej wartości świadczenie otrzymali poszczególni pracownicy uczestniczący w Spotkaniu, tj. nie jest w stanie określić czy dany pracownik skorzystał z poczęstunku lub innych atrakcji, czy też nie, a jeśli tak to w jakim zakresie, tj. czy nie doszło np. do sytuacji, w której jeden pracowników uczestniczących w Spotkaniu w ogóle nie skorzystał z poczęstunku, a drugi z pracowników skorzystał z podwójnej porcji poczęstunku przypadającej statystycznie na uczestnika Spotkania. Warto pamiętać, że na Spotkanie może składać się szereg odrębnych zdarzeń: konsumpcja produktów spożywczych, występy artystyczne itp. Jeżeli dany pracownik będzie uczestniczył tylko w jednym z tych zdarzeń, obiektywnie jego udział w Spotkaniu jest mniejszy niż pracownika, który uczestniczył we wszystkich zdarzeniach. Dotyczy to także statystycznego "przydziału korzyści" na jednego pracownika. W takiej sytuacji, w kontekście otrzymania nieodpłatnego świadczenia, nie można zastosować prostego działania arytmetycznego sprowadzającego się do podzielenia kosztów Spotkania przez ilość uprawnionych do udziału biorących udział w Spotkaniu i przypisaniu takiej samej wartości obu wskazanym w powyższym przykładzie pracownikom do przychodu ze stosunku pracy.

Podobny pogląd co do możliwości i generalnie zasadności przypisywania świadczenia wyraziło Ministerstwo Finansów w odpowiedzi ma artykuł Dziennika Gazety Prawnej (http://biznes.interia.pl/podatki/news/mf-nie-pobiera-pit-od-lokaliurzednikow,1767771,4211), gdzie stwierdzono m.in., iż "informacja jakoby pracownik już w momencie przyznania prawa do skorzystania ze świadczenia np. po otrzymaniu zaproszenia na firmową imprezę, uzyskuje przychód, od którego musi zapłacić haracz dla fiskusa. Nieważne, czy na imprezie się pojawi, czy nie - podatek zapłacić trzeba." jest informacją nieprawdziwą". Jeśli brak skorzystania z usługi wynajmu nie generuje przychodu (mimo, że pracownik mógł z niej skorzystać), tym samym brak skorzystania z poczęstunku na imprezie nie powinien także skutkować przychodem w iej części (mimo, iż pracownik mógł korzystać z konsumpcji).

W ocenie Spółki przepisy u.p.d.o.f. nie dają podstaw do przypisania w takiej sytuacji statystycznego przychodu przypadającego na jednego pracownika, poprzez podzielenie kosztu Spotkania (opłata ryczałtowa) przez ilość osób uprawnionych do udziału w Spotkaniu, czy też osób które wzięły udział w Spotkaniu.

Stanowisko takie potwierdza m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, który w wyroku I SA/Gd 293/12 z 16 maja 2012 r. stwierdza m.in., iż "dla opodatkowania istotne jest bowiem to czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny a nie statystyczny przychód () nie można ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział".

Podobnie ten sam Sąd wskazał w wyroku I SA/Gd 1053/11 z 30 listopada 2011 r., iż () skoro art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia z otrzymaniem tego świadczenia, to należy przyjąć, ze w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

Skoro ustawodawca pojęcia otrzymać i postawić do dyspozycji rozróżnia, to nie można im nadawać tych samych znaczeń Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka jest w stanie określić jakie atrakcje i poczęstunek stawia do dyspozycji pracowników uprawnionych do wzięcia udziału w Spotkaniu nie jest natomiast w stanie określić jakiej wartości nieodpłatne świadczenie otrzymał dany pracownik. Należy również pamiętać, iż podatnikiem podatku dochodowego jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. Tylko w sytuacji, w której przepisy u.p.d.o.f. wskazywałyby, iż przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia powstaje w momencie postawienia go do dyspozycji grupy osób byłoby możliwe w przedstawionym stanie faktycznym przypisanie przychodu pracownikom uczestniczącym w Spotkaniu.

Takie stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku II FSK 1531/09 z 11 stycznia 2011 r. wskazując, iż " Skoro w stanie faktycznym ujętym we wniosku nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, wobec tego nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ponadto podkreślić należy, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. W ocenie Sądu zastosowanie znajdzie zatem zasada impossibilium nulla obligatio est

Potwierdzają je również interpretacje Ministra Finansów ILPB1/415-309/12-2/AMN z 21 czerwca 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zgodnie z którą "Jednakże, przychód ze stosunku pracy nie powstaje, jeżeli nie ma możliwości przypisania poszczególnemu pracownikowi określonej wielkości świadczenia na niego przypadającego. Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny, udostępnione pracownikom przez Spółkę w miejscu wyznaczonym i ogólnie dostępnym kawa, herbata, mleko, cukier oraz słodycze - ciastka, czekoladki itp., a także owoce, z których pracownicy Spółki korzystają w godzinach swojej pracy i na terenie zakładu, nie stanowią dla nich nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako przychód ze stosunku pracy, ponieważ nie można w takiej sytuacji określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów zakupionych produktów spożywczych. Tym samym, Spółka nie ma obowiązku doliczania wartości tych wydatków do przychodu poszczególnego pracownika." IPPB2/415-228/12-2/MG z 29 maja 2012 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zgodnie z którą: "jednakże, przychód ze stosunku pracy nie powstaje, jeżeli nie ma możliwości przypisanie poszczególnemu pracownikowi określonej wielkości świadczenia na niego przypadającego. Mając zatem na uwadze nakreślony stan faktyczny, zakupione przez Spółkę drobne artykuły spożywcze, tj. kawa, herbata, cukier, mleko i woda pitna, z których pracownicy Spółki korzystają podczas pracy, zgodnie z obowiązującym Regulaminem Pracy, nie stanowią dla nich nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jako przychód ze stosunku pracy, ponieważ nie można w takiej sytuacji określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów zakupionych produktów spożywczych."

Identyczna sytuacja jak ta wskazana w powyższych interpretacjach w odniesieniu do artykułów spożywczych ma miejsce na Spotkaniach, tj. nie można określić korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez Spółkę m.in. kosztów zakupionych produktów spożywczych. Koncepcja możliwości przypisania określonej wartości świadczenia do poszczególnych potencjalnych beneficjentów zaprezentowana przez organy interpretujące jest zatem spójna z argumentacją przedstawioną wyżej przez Spółkę.

Reasumując, ze względu na brak możliwości przypisania konkretnego, otrzymanego przychodu pracownikom uczestniczącym w Spotkaniu, Spółka stoi na stanowisku, iż w sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku o interpretację nie powstaje u nich przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., który to z kolei winien być opodatkowany jako świadczenie ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie zaś do pkt 9 tegoż artykułu źródłem przychodów są również inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość (koszt organizacji). Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa, wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone m.in. w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Powyższe postanowienia zastosować należy zarówno do nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód z innych źródeł, jak i tych, które na mocy art. 12 ust. 3 ww. ustawy, stanowią przychód ze stosunku pracy.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca Spółką organizuje dla swoich pracowników różnego rodzaju spotkania integracyjne i okolicznościowe. Koszty organizacji Spotkań ponoszone przez Spółkę mają charakter ryczałtowy (niezależny od ilości uczestników bądź niezależny od ich faktycznego udziału w imprezie) i mogą obejmować różnego rodzaju atrakcje (np. gry, zabawy, występy artystyczne itp.) oraz konsumpcję w formie uzależnionej od charakteru Spotkania.

Biorąc pod uwagę zmienne ilości osób uczestniczących w poszczególnych Spotkaniach oraz niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów Spotkania (oczywistym jest, iż nie jest prowadzona ewidencja np. skonsumowanych potraw) Spółka nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści/uczestnictwa (nie zna precyzyjnie ich zakresu, ilości, rodzajów) dla poszczególnych pracowników uczestniczących w Spotkaniu.

Spółka nie jest też w stanie określić liczby osób przybywających na takie Spotkania (brak ewidencji wejść, brak listy obecności przy większych Spotkaniach). Często również Spółka nie jest w stanie precyzyjnie określić liczby osób zaproszonych (np. przy wysyłce zaproszeń pocztą e-mail do zdefiniowanej grupy odbiorców, gdzie grupa może zawierać nieaktualne adresy e-mail, lub gdy zaproszenie wywieszone jest na tablicy ogłoszeń i nie można dokładnie określić kto z pracowników miał dostęp do takiego ogłoszenia). Uczestnictwo w niektórych Spotkaniach należy do obowiązków pracowniczych ich uczestników (np. dział marketingu, kadra kierownicza, dział handlowy).

Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Najistotniejszą więc kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje zidentyfikowanie samego świadczenia oraz momentu jego otrzymania przez pracownika. W tym też zakresie, zauważyć należy, iż w przypadku organizowania przez pracodawcę spotkań integracyjnych czy okolicznościowych o powstaniu przychodu przesądza fakt uczestnictwa przez uprawnione osoby w zorganizowanym przez Wnioskodawcę spotkaniu. Samo otrzymanie przez te osoby informacji o możliwości uczestnictwa w spotkaniu poprzez wysłanie e-maila, czy też wywieszenie informacji o spotkaniu na tablicy ogłoszeń nie jest nieodpłatnym świadczeniem, które generuje przychód podatkowy po stronie pracowników.

Argument o niemożliwości przypisania przychodu dla poszczególnych pracowników ze względu na opłacanie organizowanych imprez ryczałtowo jest nietrafny. Trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, w której organizując imprezę integracyjną, czy też okolicznościową pracodawca nie kalkuluje kosztu jednostkowego.

Organizowanie imprez integracyjnych i okolicznościowych nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa.

Wzięcie udziału przez pracownika w spotkaniu integracyjnym lub okolicznościowym zorganizowanym i w całości sfinansowanym przez pracodawcę jest równoznaczne z otrzymaniem przez niego nieodpłatnego świadczenia, którego wartość ustala się według zasad określonych w cyt. wyżej art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje, czy i z jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że osoby te skorzystały z możliwości udziału w spotkaniu integracyjnym lub okolicznościowym zaoferowanym im przez pracodawcę. Samo uczestnictwo pracownika w organizowanym spotkaniu, której koszty pokrywa w całości pracodawca posiada konkretny wymiar finansowy.

Jak wskazano już powyżej, ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, którzy będą uczestniczyć w spotkaniu, mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty kosztów zorganizowania Spotkań nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość (część) uiszczonej kwoty przypada na danego pracownika.

Zatem ustalenie przychodu u poszczególnych uczestników jest sprawą oczywistą, nawet jeżeli zapłata nastąpi w sposób zryczałtowany i nie będzie określała jednostkowej ceny tego świadczenia. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje albo czy uczestniczy w całości imprezy, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy pracodawca zorganizuje spotkanie o charakterze integracyjnym lub okolicznościowym w którym udział będą brali pracownicy i poniesie wszystkie koszty związane ze zorganizowaniem tego spotkania, winien ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia dla każdej uprawnionej osoby, która weźmie w niej udział. W świetle przepisów prawa podatkowego, nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, jak też mając na względzie fakt, iż podatnikiem jest każdy pracownik, a nie grupa pracowników, nie sposób obiektywnie przypisać pracownikowi przychodu na gruncie art. 11 ust. 2a w związku z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia, czy też nieprowadzenie ewidencji wejść i wyjść z imprezy pracowników obecnych na spotkaniu integracyjnym, nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, samo skorzystanie z danego świadczenia przez uprawnionego pracownika (wzięcie udziału w zorganizowanym spotkaniu), skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu u każdej z osób, która została zaproszona na spotkanie integracyjne lub okolicznościowe zorganizowane przez pracodawcę.

Przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, należy doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Reasumując, w przypadku uczestnictwa pracowników w imprezach integracyjnych lub okolicznościowych, pracownikom tym Spółka zobowiązana jest przypisać przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i od łącznego dochodu z tytułu wypłaconego wynagrodzenia w danym miesiącu obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i Naczelnego Sądu Administracyjnego, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.