IPPB2/415-630/08-2/AZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 lipca 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/415-630/08-2/AZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2008 r. (data wpływu 16 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w 2008 r. i w latach następnych w związku z oddelegowaniem do pracy do Zjednoczonych Emiratów Arabskich jest:

* nieprawidłowe - w odniesieniu do 2008 r.,

* jest prawidłowe - w odniesieniu do lat następnych.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w 2008 r. i w latach następnych w związku z oddelegowaniem do pracy do Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem Francji i Polski, który jest zatrudniony przez francuską spółkę. W 2005 r. został oddelegowany do pracy w Polsce w spółce, z którą na czas oddelegowania podpisał umowę o pracę. W latach 2005-2007 pracował na terenie Polski zarówno na rzecz spółki francuskiej jak i polskiej na podstawie kontraktu francuskiego zawartego ze swoim pracodawcą oraz lokalnej umowy o pracę ze spółką polską. Z końcem stycznia 2008 r. okres oddelegowania do Polski został zakończony. Umowa o pracę z polską spółką została rozwiązana. Kontrakt ze spółką francuską pozostał w mocy i na jego podstawie od 1 lutego 2008 r. Wnioskodawca został oddelegowany do pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich na okres dwóch lat, z możliwością przedłużenia. Obecnie wykonuje pracę na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Tam też stale przebywa. Podczas oddelegowania przebywał na terytorium Polski wraz z rodziną. Tutaj też rozliczał się z podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba posiadająca nieograniczony obowiązek podatkowy. Od lutego 2008 r. jego obecność w Polsce będzie miała charakter incydentalny, związany z tym, że tymczasowo rodzina (żona i syn) pozostaje w Polsce. Ich pozostanie w Polsce jest wyłącznie związane z koniecznością ukończenia szkoły przez syna, który obecnie uczęszcza do angielskojęzycznej szkoły dla obcokrajowców. Po zakończeniu roku szkolnego, prawdopodobnie rodzina dołączy do Wnioskodawcy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich lub wróci do Francji. Jednakże, Wnioskodawcy nie zamierza wrócić ani przebywać w Polsce, także po zakończeniu oddelegowania do Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Wnioskodawca posiada krewnych zarówno we Francji, jak i w Polsce. Ponadto, posiada miejsce zameldowania we Francji jak i w Polsce, z tym że zamierza dokonać wymeldowania z tego adresu. Posiada konto bankowe w obu tych krajach, przy czym konto francuskie uznawane jest za jego rachunek wiodący. Posiada również inwestycje kapitałowe oraz nieruchomości zarówno we Francji, jak i w Polsce. W Polsce nie jest aktywnym członkiem żadnych organizacji społecznych, kulturalnych czy politycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego Wnioskodawca będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w roku 2008 i latach następnych.

Zdaniem wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, iż na podstawie przedstawionego stanu faktycznego posiada on w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, ponieważ jego miejsce zamieszkania od 2008 r. nie znajduje się na terytorium Polski. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne nieposiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z definicją miejsca zamieszkania zawartą w art. 3 ust. 1a ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Odwołując się ponownie do przedstawionego stanu faktycznego, w świetle obowiązujących przepisów dotyczących rezydencji podatkowej, powyższe przesłanki potwierdzające posiadanie miejsca zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie, nieograniczonego obowiązku podatkowego, nie będą przez wnioskodawcę spełnione w 2008 r.

Ad 1) Zdaniem wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż większość jego interesów ekonomicznych (majątek, inwestycje, praca, dostępne mieszkanie, wiodący rachunek bankowy) znajduje się poza Polską oraz jego najbliższa rodzina przebywa na terytorium Polski tylko tymczasowo, należy stwierdzić, iż centrum jego interesów życiowych w 2008 r. nie znajduje się na terytorium Polski. Jego pobyt w Polsce w latach 2005 - 2007 oraz w styczniu 2008 r., był tymczasowy, związany z oddelegowaniem, po którego zakończeniu wyjechał z Polski bez zamiaru powrotu.

Ad 2) Wizyty Wnioskodawcy na terytorium Polski w 2008 r. mają charakter incydentalny. W związku z powyższym w 2008 r. nie przekroczy 183 dni pobytu na terenie kraju.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż począwszy od 2008 r. nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce. Oznacza to, że zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy, podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od 2008 r. Zgodnie z powyższym, opodatkowaniu w Polsce podlegać będzie jedynie dochód uzyskany za pracę wykonaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a. ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.<

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1.

pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

2.

działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

3.

działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

4.

położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska stosownie do treści art. 4a ww. ustawy.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny, w odniesieniu do 2008 r. należy wziąć pod uwagę przepisy:

Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5),

Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 81, poz. 373).

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie" zawarta jest w art. 4 ust. 1 ww. umów.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 powołanej wyżej umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona, nie włączając jednak osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł położonych w wyżej wymienionym Państwie albo z tytułu majątku, jaki posiadają w tym Państwie.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 1 ww. umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania podatnika.

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny stwierdzić należy, iż w 2008 r.Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i we Francji oraz Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 ww. umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej oraz art. 4 ust. 3 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

a.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b.

jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c.

jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

d.

jeśli sytuacji tej osoby nie można uregulować zgodnie z postanowieniami liter a), b) i c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

W myśl natomiast art. 4 ust. 3 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna może być uznana za mającą miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

I.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

II.

jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

III.

jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

IV.

jeżeli jest ona obywatelem obu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy w 2008 r. w świetle ww. przepisów uznać należy, iż ściślejsze związki gospodarcze i osobiste łączą go z Polską. W Polsce mieszka bowiem najbliższa rodzina (żona i syn). Wnioskodawca wskazał, iż po zakończeniu roku szkolnego, prawdopodobnie jego rodzina dołączy do niego w Zjednoczonych Emiratach Arabskich lub wróci do Francji. Sam fakt zmiany przez Wnioskodawcę miejsca wykonywania pracy na Zjednoczone Emiraty Arabskie nie przesądza o tym, iż z tym państwem ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. Powyższe oznacza, iż posiada on na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) w rozumieniu przepisu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, w roku 2008 do momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych (przyjazdu żony i syna) do Francji albo do Zjednoczonych Emiratów Arabskich Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, t. j. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest zatem nieprawidłowe.

Natomiast mając na uwadze, iż prawdopodobnie rodzina Wnioskodawcy opuści w 2008 r. Polskę i po zakończeniu oddelegowania do Zjednoczonych Emiratów Arabskich Wnioskodawca nie zamierza powrócić do Polski należy stwierdzić, że od chwili przeniesienia ośrodka interesów życiowych poza Polskę i w latach następnych (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl