IPPB2/415-596/08-2/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2007 r. (data wpływu 24 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w roku 2007 - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w roku 2007.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem H, gdzie jest właścicielem domu, który pozostaje do jego wyłącznej dyspozycji. Tam też wraz z rodziną spędza wakacje.

Intencją Wnioskodawcy jest pobyt stały w Holandii.

W okresie od sierpnia 2005 r. do 11 lipca 2007 r. Podatnik przebywał tymczasowo w Polsce, pełniąc funkcję członka zarządu w polskiej spółce i otrzymując z tego tytułu wynagrodzenie. W trakcie pobytu w Polsce Wnioskodawca pozostawał zatrudniony, na podstawie umowy o pracę, przez firmę holenderską (bez wynagrodzenia).

Wnioskodawcy podczas pobytu w Polsce towarzyszyła żona i dzieci. Podatnik wraz z rodziną zamieszkiwał w Polsce w wynajętym domu. W okresie pobytu w Polsce Wnioskodawca nie był traktowany jako rezydent podatkowy H bądź innego kraju. W lipcu 2007 r. Podatnik wraz z rodziną przeniósł się tymczasowo do Stanów Zjednoczonych, gdzie przebywa do chwili obecnej.

Do chwili obecnej łączna długość pobytu Wnioskodawcy w Polsce w 2007 nie przekroczyła 183 dni. Ponadto, Wnioskodawca ocenia, że w 2007 r. nie spędzi już żadnego dnia pobytu w Polsce, tym samym łączna długość jego pobytu w Polsce w roku podatkowym 2007 nie przekroczy 183 dni.

Wnioskodawca podlega systemowi ubezpieczeń społecznych w H. Na podstawie posiadanego certyfikatu E 101, wydanego przez holenderską instytucję ubezpieczeniową. Wnioskodawca został zwolniony z opłacania składek na ubezpieczenia społeczne/zdrowotne w Polsce.

Wnioskodawca uważa, iż centrum jego interesów życiowych stanowi H.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w całym 2007 r. Wnioskodawca powinien być traktowany jako osoba nie posiadająca miejsca zamieszkania na terytorium Polski i w konsekwencji podlegająca ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zdaniem wnioskodawcy:

W świetle art. 3 ust. 1a i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w roku 2007 Wnioskodawca nie posiada i nie będzie posiadał miejsca zamieszkania na terytorium Polski dla celów podatkowych, w związku z czym, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w całym roku 2007 podlega on i będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W świetle powyższego przepisu w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkaniu na terytorium Polski, konieczne jest przeanalizowanie jego sytuacji w świetle dwóch kryteriów:

W 2007 r. Wnioskodawca przebywa na terytorium Rzeczypospolitej krócej niż 183 dni. Ponadto, Wnioskodawca nie zamierza do końca 2007 r. spędzić już żadnego dnia pobytu w Polsce. W związku z tym, przy założeniu, ze pobyt Wnioskodawcy w Polsce w 2007 r. nie przekroczy 183 dni, nie sposób będzie uznać Wnioskodawcy za polskiego rezydenta podatkowego na podstawie art. 3 ust. 1a pkt 2, tj. w oparciu o kryterium ilości dni pobytu na terytorium Polski.

Zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla stwierdzenia posiadania przez osobę fizyczną ośrodka interesów życiowych na terytorium Polski konieczne jest, aby osoba te posiadała w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych.

Wnioskodawca uważa, iż jego centrum interesów osobistych w roku 2007 powinno być oceniane przez pryzmat miejsca stałego zamieszkania oraz sytuacji rodzinnej. Jak zaznaczono powyżej Wnioskodawca jest właścicielem domu w Holandii, z którym on i jego rodzina łączą swoje długofalowe plany mieszkaniowe i który traktują jako stałe miejsce zamieszkania. W Holandii mieszka również najbliższa rodzina Wnioskodawcy (rodzice) oraz najbIiższa rodzina żony.

W ocenie Wnioskodawcy, również ekonomiczne więzi z H wskazują na takt, że to właśnie H stanowi centrum jego interesów osobistych - przyjazd do Polski nastąpił na podstawie umowy o pracę zawartej z holenderskim pracodawcą; w trakcie całego pobytu w Polsce Wnioskodawca pozostawał zatrudniony w h firmie. H jest krajem, w którym Wnioskodawca nadal jest objęty holenderskim systemem ubezpieczeń społecznych.

Ponadto w H Wnioskodawca posiada konto bankowe, tam dokonuje inwestycji finansowych. Zdaniem Wnioskodawcy, również fakt posiadania w H przedmiotów o znacznej wartości (antyki, dzieła artystyczne) oraz nieruchomości stanowią istotną część jego majątku, wskazuje na silną więź ekonomiczną z tym krajem.

Reasumując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy w 2007 r. ośrodek jego interesów osobistych znajduje się i będzie znajdował się w Holandii. Holandia bowiem jest krajem, z którym Podatnik łączy swoje długofalowe plany życiowe.

W chwili wyjazdu Wnioskodawcy z Polski, terytorium Polski opuściła również towarzysząca mu rodzina. W chwili obecnej Wnioskodawca nie posiada w Polsce jakiejkolwiek rodziny.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe okoliczności wskazują na tymczasowy charakter jego pcbytu w Polsce - pobyt ten związany był wyłącznie z pełnieniem funkcji członka zarządu w polskiej spółce i nie sposób przyjąć, że Polska w 2007 r. stanowiła ośrodek jego interesów życiowych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przytoczone powyżej okoliczności wskazują, że w świetle art. 3 ust. 1a pkt 1 nie posiadał on w Polsce ośrodka interesów życiowych w 2007 r. W konsekwencji, na Wnioskodawcy w całym 2007 r. ciążył ograniczony obowiązek podatkowy, tj. podlegał on obowiązkowi podatkowemu wyłącznie od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

* posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

* przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a cytowanej ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Od 1 stycznia 2007 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera definicję miejsca zamieszkania osoby fizycznej do celów podatkowych (art. 3 ust. 1a ww. ustawy).

Za osobę posiadającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych uważa się taką, która przebywa w Polsce przez więcej niż 183 dni w roku kalendarzowym albo posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych.

W Pana przypadku pierwszy z wymienionych warunków nie będzie spełniony, gdyż deklaruje Pan, iż w trakcie 2007 r. Pana pobyt w Polsce nie przekroczy 183 dni.

Analizując natomiast drugi warunek czyli miejsce, gdzie znajduje się Pana centrum interesów osobistych lub gospodarczych należy stwierdzić, iż kraj, w którym przeważają powiązania osobiste, powinien być zasadniczo traktowany jako ośrodek interesów życiowych i osobistych.

Jest Pan obywatelem holenderskim.

W Polsce nie posiada Pan majątku nieruchomego, mieszka Pan w wynajmowanym domu. Natomiast nieruchomość, której jest Pan właścicielem położona jest w H i pozostaje do Pana dyspozycji podczas pobytu w Polsce. Tam też spędza Pan wraz z rodziną wakacje.

Z domem w H Pan i Pana rodzina łączy swoje długofalowe plany mieszkaniowe i traktuje go jako stałe miejsce zamieszkania.

Dodatkowo w H posiada Pan konta bankowe i tam dokonuje inwestycji finansowych oraz przedmioty o znacznej wartości (antyki, dzieła artystyczne) oraz nieruchomości, które stanowią istotną część Pana majątku. Ponadto należy zaznaczyć, iż ma Pan rodzinę, która w okresie wykonywania pracy w Polsce przebywa wraz z Panem.

Wobec tego trudno w tym stanie faktycznym mówić o ściślejszych powiązaniach osobistych z Polską i należy uznać, iż Pana pobyt w Polsce ma jedynie charakter tymczasowy i związany jest wyłącznie z pełnieniem funkcji członka zarządu w Polskiej Spółce, nie powoduje przeniesienia Pana centrum interesów osobistych do Polski.

Wnioskodawca osiąga dochody z wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu w polskiej spółce.

Przyjazd do Polski nastąpił na podstawie umowy o pracę zawartej z holenderskim pracodawcą; w trakcie całego pobytu w Polsce Wnioskodawca pozostawał zatrudniony w holenderskiej firmie.

Za obowiązki wykonywane w Polsce wynagradzany jest Pan przez Polską Spółkę.

W Hi nadal Wnioskodawca jest objęty holenderskim systemem ubezpieczeń społecznych.

Powyższe wskazuje, że interesy gospodarcze jakie łączą Pana z Polską wynikają jedynie z uzyskiwania wynagrodzenia ze źródła przychodów położonego w Polsce.

Reasumując, opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, pozwala stwierdzić, iż w 2007 r. nie posiada Pan miejsca zamieszkania w Polsce, a zatem podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.