IPPB2/415-563/13-2/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2013 r. (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z uczestnictwem w programie rabatowym zorganizowanym przez Wnioskodawcę - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z uczestnictwem w programie rabatowym zorganizowanym przez Wnioskodawcę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu. Spółka zatrudnia pracowników, którzy pomagają realizować tę działalność (przyjęcie dostaw, obsługa klienta, itp.). Spółka korzysta także z usług innych podmiotów w zakresie działalności pobocznej do handlu (usługi sprzątania, usługi w zakresie ochrony) i usług Agencji Pracy Tymczasowej w okresach wzmożonych okresów handlowych (np. przed Świętami Bożego Narodzenia).

W związku z tym, że Spółka zamierza budować program lojalnościowy dla grup klientów, spółka zamierza wprowadzić zachętę do robienia zakupów dla klientów, którzy z uwagi na codzienne przebywanie w sklepach, które Spółka prowadzi lub w ich pobliżu wydają się być potencjalnymi stałymi klientami. Program lojalnościowy dotyczyłby:

Rabat od zakupów byłby udzielany za okazaniem stosownej karty wydanej przez Spółkę (karta na okaziciela - jedna na rodzinę). Rabat byłby udzielany do momentu osiągnięcia w roku kalendarzowym na danej karcie limitu ustalonego przez Spółkę (transakcje byłyby rejestrowane, a rabaty zliczane w systemie elektronicznym).

Do posłużenia się kartą oraz skorzystania z rabatu nie będzie konieczne istnienie stosunku pracy pomiędzy posiadaczem karty a Spółką, gdyż z karty na okaziciela korzystać będą mogły również osoby nie będące pracownikami Spółki. Inaczej mówiąc, rabat będzie udzielany również osobom nie będącym pracownikami Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy objęcie programem rabatowym pracowników Spółki, pracowników niektórych firm kooperujących ze Spółką, pracowników innych firm, a także członków najbliższej rodziny tych osób będzie stanowiło dla wymienionych osób przychód podatkowy w wysokości wartości udzielonego im przez Spółkę rabatu, od którego Spółka jako płatnik podatku zobligowana będzie pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i wpłacić ją na rachunek właściwego organu podatkowego, lub w związku z którym Spółka zobowiązana będzie do sporządzenia jakiejkolwiek deklaracji / informacji podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy wartości udzielonego rabatu nie należy traktować, jako przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych potencjalnych stałych klientów z uwagi na to, że cena sprzedaży jest ceną rynkową dla stałych klientów. W szczególności w odniesieniu do pracowników spółki nie należy jej traktować jako przychodu ze stosunku pracy, gdyż cena ta będzie dostępna na identycznych zasadach także dla innych osób nie będących pracownikami spółki (pracownicy innych podmiotów kooperujących ze Spółką, pracownicy innych firm działających w pobliżu sklepów prowadzonych przez Spółkę, członkowie rodzin pracowników spółki i ww.).

Zastosowany przez Spółkę rabat nie będzie stanowić przychodu podatkowego, w tym w szczególności przychodu z tytułu częściowo nieodpłatnego świadczenia, "Rabat", zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: "zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust" (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996). Udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. "Ceną" - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Zatem rabat związany jest jedynie z uzasadnionym ekonomicznie obniżeniem ceny za towar i stanowi element kalkulacyjny związany z polityką kształtowania cen. Przy czym świadczenie nabywcy (tekst jedn.: cena z rabatem) stanowi ekwiwalent świadczenia Spółki (tekst jedn.: sprzedaż towaru z rabatem). Ponieważ oba świadczenia są ekwiwalentne i obie strony uzyskują świadczenie wzajemne zatem nie można mówić o jakimkolwiek nieodpłatnym świadczeniu. Zwrócił na to uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 17 lutego 2010 r. (nr IPPB2/415-714/09-3/MK) pisząc, iż: "skutkiem uzyskania rabatu finansowego w programie lojalnościowym jest obniżenie ceny zakupu towarów i usług, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W ramach programu lojalnościowego nie dojdzie bowiem do wydania nagrody związanej ze sprzedażą premiową, ale do zakupu towaru z rabatem. W konsekwencji, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu jak również nie powstanie przychód z innych źródeł po stronie pracowników Partnerów i ich członków rodzin".

Niewątpliwie wartość udzielonego rabatu nie może również zostać uznana za przychód pracowników Spółki ze stosunku pracy. Otóż, w myśl art. 12 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami ze stosunku pracy są zatem otrzymane lub postawione do dyspozycji pracownika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne, a także wartość otrzymanych świadczeń w naturze (bądź ich ekwiwalenty) oraz innych nieodpłatnych świadczeń bez względu na źródło ich finansowania. Jak stwierdził w wydanej przez siebie interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (IPPB2/415-274/11-4/MG), "o tym, czy dane świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje zatem okoliczność czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu (art. 12 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) czy także inna osoba nie związana (aktualnie lub w przeszłości) z pracodawcą". Aby móc mówić o przychodzie ze stosunku pracy musi zatem zaistnieć świadczenie, które otrzymuje wyłącznie pracownik, a nie również osoba nie związana ze świadczeniodawcą stosunkiem pracy.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego prawo do zakupów z identycznym rabatem będzie przysługiwało także innym osobom, niż pracownicy Spółki. W szczególności będą to pracownicy innych firm współpracujących ze Spółką lub sąsiadujących ze sklepami Spółki, a także członkowie ich najbliższej rodziny. Osoby te nie będą związane stosunkiem pracy ze Spółką (osoby te mogą nawet w ogóle nie pozostawać w stosunku pracy z jakimkolwiek podmiotem). Również członkowie rodziny pracowników Spółki korzystający z rabatu zasadniczo nie będą pracownikami Spółki. W konsekwencji, zdaniem Spółki brak jest przesłanek do uznania rabatu za przychód ze stosunku pracy osób uprawnionych do rabatu, skoro wielokrotnie będą to osoby nie będące pracownikami Spółki.

Powyższe stanowisko Spółki potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych wydane w podobnych sprawach, np:

Reasumując, w związku z programem rabatowym adresowanym do pracowników Spółki, pracowników niektórych firm kooperujących ze Spółką, pracowników innych firm, a także członków najbliższej rodziny tych osób należy uznać, że wartość udzielonego przez Spółkę rabatu nie będzie stanowiła dla tych osób przychodu podatkowego, w tym w szczególności przychodu ze stosunku pracy. W konsekwencji po stronie Spółki nie powstanie obowiązek płatnika podatku, tj. obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i wpłacenia jej na rachunek właściwego organu podatkowego bądź sporządzenia jakiejkolwiek deklaracji / informacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, stosownie do ust. 2 cyt. art. 9 ustawy, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które może on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

W świetle zapisu art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl bowiem tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych (PIT-8C).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu. Spółka zatrudnia pracowników, którzy pomagają realizować tę działalność (przyjęcie dostaw, obsługa klienta, itp.). Spółka korzysta także z usług innych podmiotów w zakresie działalności pobocznej do handlu (usługi sprzątania, usługi w zakresie ochrony) i usług Agencji Pracy Tymczasowej w okresach wzmożonych okresów handlowych. W związku z tym, że Spółka zamierza budować program lojalnościowy dla grup klientów, spółka zamierza wprowadzić zachętę do robienia zakupów dla klientów, którzy z uwagi na codzienne przebywanie w sklepach, które Spółka prowadzi lub w ich pobliżu wydają się być potencjalnymi stałymi klientami. Program lojalnościowy dotyczyłby:

Rabat od zakupów byłby udzielany za okazaniem stosownej karty wydanej przez Spółkę (karta na okaziciela - jedna na rodzinę). Rabat byłby udzielany do momentu osiągnięcia w roku kalendarzowym na danej karcie limitu ustalonego przez Spółkę (transakcje byłyby rejestrowane, a rabaty zliczane w systemie elektronicznym).

Do posłużenia się kartą oraz skorzystania z rabatu nie będzie konieczne istnienie stosunku pracy pomiędzy posiadaczem karty a Spółką, gdyż z karty na okaziciela korzystać będą mogły również osoby nie będące pracownikami Spółki. Inaczej mówiąc, rabat będzie udzielany również osobom nie będącym pracownikami Spółki.

Termin "rabat", zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza "zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust" (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. "Ceną" - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2013 r. poz. 385) - jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, to w rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu towaru. Przy czym w przypadku rabatu nie zawsze występuje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rabat jest neutralny podatkowo w sytuacji, gdy krąg uprawnionych do zakupów z rabatem jest potencjalnie nieograniczony.

Zatem w opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu jest obniżenie ceny zakupu towarów. Ponadto, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu uprawnionych do korzystania z karty rabatowej, a zatem krąg uprawnionych do zakupów z rabatem jest potencjalnie nieograniczony. Jeśli zatem grono beneficjentów - podmiotów korzystających z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników programu nie powstanie.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą.

W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z programu rabatowego przez pracowników Spółki, wraz z innymi uprawnionymi, także tymi niezwiązanymi w żaden sposób ze Spółką, jest neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Zatem, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu jak również nie powstanie przychód z innych źródeł po stronie pracowników niektórych firm kooperujących ze Spółką, pracowników innych firm, a także członków najbliższej rodziny tych osób.

Wobec powyższego Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz w stosunku do pracowników niektórych firm kooperujących ze Spółką, pracowników innych firm, a także członków najbliższej rodziny tych osób do wystawienia stosownych informacji podatkowych.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie stanowią one materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.