IPPB2/415-560/09-5/MG - Możliwość pobrania przez spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 18% od wypłacanego podatnikowi wynagrodzenia na podstawie umowy zlecenia, w sytuacji gdy suma należności została określona w umowie poprzez wskazanie stawki godzinowej, a miesięczna kwota wynagrodzenia nie przekracza 200 zł.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu 10 września 2009 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 listopada 2009 r. (data nadania 4 listopada 2009 r., data wpływu 6 listopada 2009 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 28 października 2009 r. Nr IPPB2/415-560/09-2/MG (data nadania 28 października 2009 r., data odbioru 2 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania normy przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy podatkowej do przychodów wypłacanych osobom niebędącym pracownikami z tytułu zawieranych umów zlecenia w sytuacji, gdy wynagrodzenie zostało określone w umowie poprzez podanie stawki godzinowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania normy przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy podatkowej do przychodów wypłacanych osobom niebędącym pracownikami z tytułu zawieranych umów zlecenia w sytuacji, gdy wynagrodzenie zostało określone w umowie poprzez podanie stawki godzinowej.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, wezwano Wnioskodawcę pismem z dnia 28 października 2009 r. Nr IPPB2/415-560/09-2/MG do jego uzupełnienia poprzez:

Wnioskodawca prawidłowo uzupełnił wniosek w ustawowym terminie, pismem z dnia 4 listopada 2009 r. (data nadania 4 listopada 2009 r., data wpływu do tut. organu 6 listopada 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 z późn. zm.), oferującym ubezpieczenia na życie, tekst jedn. ubezpieczenia z Działu I, zgodnie z załącznikiem do niniejszej ustawy.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka podpisuje m.in. grupowe umowy ubezpieczenia na życie, w których pracodawca (ubezpieczający) obejmuje ochroną ubezpieczenia swoich pracowników upoważniając jednocześnie wśród swoich pracowników osobę, która w imieniu i na rzecz pracodawcy wykonywać będzie wszelkie obowiązki wynikające z umowy ubezpieczenia (m.in. kompletowanie dokumentów wymaganych przy przystąpieniu do ubezpieczenia, sporządzanie informacji o zmianach w grupie). Wskazana przez ubezpieczającego osoba podpisuje ze Spółką umowę zlecenie, w której zobowiązuje się do wykonywania ww. czynności. Z tytułu wykonywanych czynności usługobiorcy przysługuje wynagrodzenie stanowiące równowartość x % (np. 5 %) składki należnej z tytułu podpisanej umowy ubezpieczenia, zainkasowanej przez Spółkę za dany okres rozliczeniowy.

Wynagrodzenie uzależnione jest więc od wysokości składki ubezpieczeniowej w danym miesiącu (której wartość ulega zmianie wraz ze zmianą ilości ubezpieczonych osób) i w wielu przypadkach nie przekracza 200 zł brutto miesięcznie.

W ramach prowadzonej działalności Spółka podpisuje również umowy zlecenia, w których z tytułu wykonywanych czynności (np. pomoc w dziale likwidacji szkód) usługobiorcy niebędącemu pracownikiem Spółki przysługuje wynagrodzenie w wysokości x zł brutto (np. 15 zł) za każdą przepracowaną godzinę. Zdarza się, że z uwagi na niewielką ilość przepracowanych godzin, miesięczne wynagrodzenie usługobiorcy nie przekracza kwoty 200 zł brutto.

Począwszy od 1 stycznia 2009 r. Spółka pobiera, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18 % uzyskanego przychodu od umów zleceń, w których kwota brutto należna zleceniobiorcy niebędącemu pracownikiem Spółki z tego samego tytułu nie przekracza 200 zł miesięcznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, iż na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnik może pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18 % przychodu w sytuacji, gdy suma należności (z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9 ustawy), która została określona w umowie lub umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem:

z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł.

Przedmiotowa interpretacja indywidualna udzielona została w zakresie możliwości zastosowania normy przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy podatkowej do przychodów wypłacanych osobom niebędącym pracownikami w sytuacji, gdy wynagrodzenie zostało określone w umowie poprzez podanie stawki godzinowej.

Odpowiedź w zakresie możliwości zastosowania normy przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy podatkowej do przychodów wypłacanych osobom niebędącym pracownikami w sytuacji, gdy wynagrodzenie zostało określone w umowie, jako procent wartości sprzedaży, udzielona została odrębną interpretacja indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Od 1 stycznia 2009 r. ustawodawca przywrócił (istniejące do końca 2003 r.) zryczałtowane opodatkowanie tzw. małych zleceń. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli suma należności (z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9 ustawy) określonych w umowie lub umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18 % przychodu.

Spółka stwierdziła, że w uzasadnieniu projektu zmian do ustawy, które weszły w życie z początkiem bieżącego roku podnoszono, że należy powtórnie przywrócić tę regulację dlatego, że pobór na zasadach ogólnych zaliczek na podatek od niewielkich przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest bardzo pracochłonny i czasochłonny dla płatników.

Spółka stwierdziła, że ratio legis ww. przepisu jest zmniejszenie wymiaru obowiązków płatników dokonujących dużych ilości niskich wypłat. Zatem, o sposobie opodatkowania (ryczałt, czy na zasadach ogólnych) rozstrzygać powinna wysokość kwoty (kwot) należnej jednemu podatnikowi niebędącemu pracownikiem płatnika w danym miesiącu.

W związku z powyższym zdaniem Spółki w przypadku, gdy umowa określa wynagrodzenie należne osobie niebędącej pracownikiem płatnika przez podanie stawki godzinowej, czy jako procent wartości sprzedaży (procent składki należnej z tytułu umowy ubezpieczenia) należy stwierdzić, że suma należności jest określona w umowie (ponieważ umowa określa, w jaki sposób tą należność obliczyć). Tym samym, jeżeli wynagrodzenie obliczone wg stawki godzinowej lub procentowej nie przekracza 200 zł brutto w miesiącu, płatnik powinien pobrać podatek zryczałtowany, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Do tej kategorii przychodów stosownie do treści art. 13 pkt 8 ww. ustawy należy zakwalifikować przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Należy zaakcentować, iż o zakwalifikowaniu przychodów uzyskanych przez podatnika do źródeł przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy, każdorazowo decydują postanowienia zawarte w treści konkretnej umowy.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy powoduje, iż na Spólce, jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki.

Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18 % przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych powyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy podatkowej). Dodatkowo, przychodów tych nie łączy się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy.

Analiza normy wyrażonej w ww. art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy podatkowej wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

Zatem z treści tego przepisu należy wywieść, że chodzi o kwoty ściśle określone w umowie, a nie wypłacone oraz o to, że należność ta musi być określona w okresach miesięcznych.

Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu, z zastrzeżeniem ust. 5 ustawy. Płatnik, o którym mowa w art. 41 przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną, według ustalonego wzoru o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka jest płatnikiem wynagrodzenia z tytułu zawieranych umów zlecenia z osobami niebędącymi pracownikami. W ramach prowadzonej działalności Spółka podpisuje umowy zlecenia, w których z tytułu wykonywanych czynności (np. pomoc w dziale likwidacji szkód) usługobiorcy przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej kwoty brutto (np. 15 zł) za każdą przepracowaną godzinę. Z uwagi na niewielką ilość przepracowanych godzin, występują sytuacje, że miesięczne wynagrodzenie usługobiorcy nie przekracza kwoty 200 zł brutto.

W tym miejscu organ podatkowy raz jeszcze podkreśla, iż dla zastosowania normy art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy konieczne jest, aby wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem były spełnione łącznie, a więc kwota należności z tytułu zawieranych umów zlecenia musi być ściśle określona w umowie i nie może przekraczać kwoty 200 zł miesięcznie.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do wypłat dokonywanych przez Spółkę na rzecz usługobiorców, z którymi podpisane zostały umowy zlecenia w oparciu o art. 13 pkt 8 ustawy podatkowej, bowiem zawarte umowy zlecenia nie określają wprost miesięcznej kwoty wynagrodzenia, a jedynie sposób w jaki należność wynikającą z umowy należy obliczyć. Przy tym nie ma znaczenia, że kwota brutto należna zleceniobiorcy z tego samego tytułu faktycznie nie przekracza kwoty 200 zł miesięcznie.

W związku z powyższym Spółka, jako płatnik podatku dochodowego nie może pobrać zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 18 % od wypłacanego podatnikowi wynagrodzenia z tytułu zwartych umów zlecenia w sytuacji, gdy suma należności została określona w umowie poprzez podanie stawki godzinowej, nawet gdy kwota tego wynagrodzenia, z tego samego tytułu nie przekroczy miesięcznie 200 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.