IPPB2/415-548/10-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2010 r. (data wpływu 16 czerwca 2010 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 7 sierpnia 2010 r., data wpływu 10 sierpnia 2010 r., na wezwanie Nr IPPB2/415-548/10-2/MK z dnia 27 lipca 2010 r. (data nadania 28 lipca 2010 r., data doręczenia 2 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania normy 50% kosztów uzyskania przychodów w oparciu o ewidencję czasu pracy przedstawioną przez pracownika w odniesieniu do części wynagrodzenia pracownika z tytułu wykonywania opracowań - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania normy 50% kosztów uzyskania przychodów w oparciu o ewidencję czasu pracy przedstawioną przez pracownika w odniesieniu do części wynagrodzenia pracownika z tytułu wykonywania opracowań.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w ramach zawartej ze Spółką umowy o pracę (na podstawie jednoznacznie określonych obowiązków pracowniczych) wykonuje analizy i sporządza dokumentację dotyczącą ekonomiczno - finansowych uwarunkowań działalności przedsiębiorców, w tym analizy stanu i perspektyw rozwoju przedsiębiorstw, oszacowywanie wartości spółek, sporządzanie tzw. memorandów informacyjnych, opracowywanie studiów wykonalności, analiz rynkowych i organizacyjnych, ewaluacje projektów finansowanych ze środków wspólnotowych, analizy benchmarkingowe, czy też inne projekty doradcze, m.in. analizy optymalizacyjne struktur organizacyjnych, przeglądy procesów, analizy sektorowe i restrukturyzacyjne.

Powyższe opracowania powstają na indywidualne zamówienie poszczególnych przedsiębiorców, w oparciu o unikatowe, dostarczane przez kontrahentów i gromadzone przez Spółkę materiały. Efektem analiz jest dokumentacja ekonomiczno - finansowa odmienna w zależności od rodzaju analizy, oczekiwań zamawiającego, jego przedmiotu działalności, formy organizacyjno - prawnej, struktury wewnętrznej itp. Opracowania te charakteryzują w szczególności niepowtarzalne, każdorazowo indywidualne materiały wyjściowe, struktura i objętość dokumentacji, metodologia analizy i przedstawiane wnioski. Pracodawca zamierza wprowadzić dywersyfikacje wypłacanego wynagrodzenia na przysługujące z tytułu realizacji opracowań i przysługujące z tytułu realizacji pozostałych obowiązków. Wynagrodzenie przewidziane w umowie o pracę będzie miało dwojaki charakter - proporcjonalnie do czasu poświęconego na tworzenie opracowań stanowić będzie wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a w pozostałym zakresie (proporcjonalnie do czasu poświęconego na realizację pozostałych obowiązków) stanowić będzie wynagrodzenie związane z wykonywaniem obowiązków pracowniczych innych niż tworzenie opracowań. Podstawą wyróżnienia powyższych rodzajów świadczeń będzie czas pracy poświęcony na poszczególne rodzaje czynności - proporcjonalnie do czasu poświęconego na wykonanie opracowań i na pozostałe obowiązki, wypłacane wynagrodzenie będzie stanowić odpowiednio wynagrodzenie (honorarium) za realizację opracowań i wynagrodzenie za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych. Podkreślić należy, iż zgodnie z umową o pracę z chwilą przyjęcia opracowania przez pracodawcę w ramach wypłacanego pracownikowi wynagrodzenia (honorarium) nabywa on autorskie prawa majątkowe do opracowania. Proporcja czasu pracy poświęconego na realizację opracowań i wykonywanie pozostałych obowiązków będzie ustalana w oparciu o przedstawianą przez Wnioskodawczynię (pracownika) ewidencję czasu pracy. Ewidencja ta stanowić będzie sporządzone przez Wnioskodawczynię (pracownika) zestawienie realizowanych przez nią konkretnych czynności, daty ich wykonania i czasu poświeconego na ich realizację. Pracodawca w oparciu o powyższe zestawienie po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego określi proporcjonalnie jaka część wynagrodzenia przysługuje z tytułu realizacji opracowań o charakterze twórczym (honorarium), a jaka z tytułu realizacji pozostałych obowiązków pracowniczych. Należy również zaznaczyć, że ewidencje czasu pracy przedstawiane przez Wnioskodawczynię (pracownika) będą weryfikowane przez przełożonych, m.in. poprzez porównanie ewidencji z efektami wykonanych prac i ogólnym czasem wykonywania obowiązków pracowniczych. W ocenie Wnioskodawczyni przyjęty sposób określania proporcji czasu poświęconego na wykonanie opracowań pozwoli ustalić rzeczywisty czas poświęcony na prace o charakterze twórczym (wykonanie opracowań).

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 27 lipca 2010 r. Nr IPPB2/415-548/10-2/MK wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez:

* wskazanie czy umowa o pracę w sytuacji gdy będą stosowane 50% koszty uzyskania przychodów, będzie przewidywała podział wynagrodzenia na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i na część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

* wskazanie czy z zawartej umowy o prace wynika, że z chwilą przyjęcia utworu przez pracodawcę w ramach wypłacanego pracownikowi wynagrodzenia (honorarium) pracodawca nabywa autorskie prawa majątkowe do utworu.

Braki uzupełniono prawidłowo w wyznaczonym terminie. W kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że:

* pracodawca zamierza wprowadzić dywersyfikację wypłacanego wynagrodzenia na przysługujące z tytułu realizacji opracowań i przysługujące z tytułu realizacji pozostałych obowiązków.

Umowa o pracę będzie przewidywała podział wynagrodzenia na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i na część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych. Proporcjonalnie do czasu poświęconego na tworzenie opracowań wynagrodzenie stanowić będzie wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a w pozostałym zakresie (proporcjonalnie do czasu poświęconego na realizację pozostałych obowiązków) stanowić będzie wynagrodzenie związane z wykonywaniem obowiązków pracowniczych innych niż tworzenie opracowań. Podstawą wyróżnienia powyższych rodzajów świadczeń będzie czas pracy poświęcony na poszczególne rodzaje czynności proporcjonalnie do czasu poświęconego na wykonanie opracowań i na pozostałe obowiązki.

* zgodnie z umową o pracę z chwilą przyjęcia opracowania przez pracodawcę w ramach wypłacanego pracownikowi wynagrodzenia (honorarium) nabywa on autorskie prawa majątkowe do opracowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawczyni

Ad. 1.

Zasadne jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego Wnioskodawczyni w części stanowiącej wynagrodzenie (honorarium) z tytułu wykonania opisanych opracowań, ustalonej (w oparciu o ewidencję czasu pracy przedstawianą przez pracownika/wykonawcę) proporcjonalnie do czasu pracy poświęconego przez Wnioskodawczynię na sporządzenie opracowań. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Brak jest zamkniętego katalogu rodzajów twórczości, jakie mogą być uznane za utwory. W doktrynie przyjmuje się, że wytwór niematerialny, aby uzyskać kwalifikację "utworu", powinien stanowić rezultat pracy człowieka (twórcy), stanowić przejaw działalności twórczej oraz mieć indywidualny charakter. Uwzględniając, że opracowania sporządzane przez pracowników Spółki (a więc również Wnioskodawczynię) są niepowtarzalne i ściśle związane z osobami, które je przygotowywały, jak to wskazano w opisie stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawczyni zasadne jest przyjęcie, że ww. opracowania stanowią utwory w rozumieniu Prawa autorskiego.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, wynoszą 50% uzyskanego przychodu. Należy uznać, iż przepis ten może znaleźć zastosowanie do przychodów uzyskiwanych na podstawie umowy o pracę. Zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy jest możliwe w odniesieniu do części wynagrodzenia przysługującej z tytułu pracy o charakterze twórczym. W ocenie Wnioskodawczyni zapisy umowy o pracę, zgodnie z którymi wynagrodzenie pozwalające na zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów ustala się w oparciu o czas poświęcony na wykonanie opracowań wynikający z ewidencji czasu pracy przedstawianej przez Wnioskodawczynię wraz z zestawieniem przedkładanym przez Wnioskodawczynię stanowią dokumentację wystarczającą dla zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, np. w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 listopada 2008 r., Nr IPPB2/415-1165/08-2/MG, piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 stycznia 2009 r., Nr IPPB4/415-43/08-4/PJ, czy też piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 marca 2009 r., Nr IPPB2/415-1609/08-2/AS.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawczyni należy uznać, iż do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów nie jest konieczne, aby przychód był wypłacony w momencie, gdy utwór już istnieje w postaci ukończonej. Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. W świetle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 1974 r., sygn. 1CR 91/73, do ustalenia dochodzi, gdy utwór przybrał jakąkolwiek postać, choćby nietrwałą jednak o tyle stałą żeby treść i cechy utworu wywierały efekt artystyczny. Tak więc dla zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów nie jest konieczne, aby utwór był ukończony - ważne, aby możliwe było rozpoznanie w nim cech, jakie powinien posiadać utwór. Pogląd ten jest zgodny ze stanowiskiem występującym w rozstrzygnięciach organów podatkowych - jak bowiem stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2009 r., Nr IPPB2/415-1609/08-2/AS, "w sytuacji, gdy w danym miesiącu rozliczeniowym prace nad wykonanym utworem nie zostaną zakończone nie ma podstaw prawnych do zaprzestania stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu przy spełnieniu przesłanek wynikających z ww. przepisów. Zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody z tytułu stosunku pracy przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 9 pkt 3 tej ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

O zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Stosownie do art. 1 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac - utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Zaznaczyć należy, że fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Wskazanym jest aby, z umowy o pracę lub jakiegokolwiek dokumentu wynikało, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w ramach umowy o pracę wykonuje analizy i sporządza dokumentację dotyczącą ekonomiczno - finansowych uwarunkowań działalności przedsiębiorców, w tym analizy stanu i perspektyw rozwoju przedsiębiorstw, oszacowywanie wartości spółek, sporządzanie tzw. memorandów informacyjnych, analiz rynkowych, itp. Pracodawca zamierza wprowadzić dywersyfikację wypłacanego wynagrodzenia na przysługujące z tytułu realizacji opracowań i przysługujące z tytułu realizacji pozostałych obowiązków. Umowa o pracę będzie przewidywała podział wynagrodzenia na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i na część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych. Podstawą wyróżnienia będzie czas pracy poświęcony na poszczególne rodzaje czynności. Proporcja czasu pracy poświęconego na realizację opracowań i wykonywanie pozostałych obowiązków będzie ustalana w oparciu o przedstawianą przez Wnioskodawczynię ewidencję czasu pracy. Ewidencja ta stanowić będzie sporządzone przez Wnioskodawczynię zestawienie realizowanych przez nią konkretnych czynności, daty ich wykonania i czasu poświęconego na ich realizację, natomiast pracodawca w oparciu o zestawienie po zakończeniu każdego miesiąca określi proporcjonalnie, jaka część wynagrodzenia przysługuje z tytułu realizacji opracowań o charakterze twórczym. Ewidencje czasu pracy będą weryfikowane przez przełożonych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

* praca wykonywana przez podatnika jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

* pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,

* umowa o pracę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz prowadzona jest stosowna dokumentacja w tym zakresie, przykładowo ewidencja czasu pracy twórczej pracownika

- do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu, zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualna).

Przepis art. 3 pkt 2 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawny, ul. Krakowskie Przedmieście 15/17, 00-071 Warszawa.

Przyjmując za Wnioskodawczynią, że wykonywane - szczegółowo omówione w opisie zdarzenia przyszłego opracowania - stanowią utwór w rozumieniu definicji zawartej w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do czego organ podatkowy nie jest uprawniony, a ponadto, że z zawartej umowy o pracę będzie wynikać, iż z chwilą przyjęcia opracowania przez pracodawcę w ramach wypłacanego pracownikowi wynagrodzenia (honorarium) pracodawca nabywa autorskie prawa majątkowe do opracowania, oraz w sytuacji gdy prowadzona będzie ewidencja czasu pracy poświęconej przez Wnioskodawcę na wykonywanie opracowań stwierdzić należy, iż możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Tym samym należy uznać, iż stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pierwszego zadanego we wniosku pytania jest prawidłowe.

Udzielając odpowiedzi na pytanie drugie przedstawione we wniosku organ podatkowy podziela stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie, ponieważ dla zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów nie jest konieczne, aby przychód był wypłacony w momencie, gdy utwór (w przedmiotowej sprawie opracowanie) istnieje w postaci ukończonej, bowiem ważne jest, aby możliwe było rozpoznanie w nim cech, jakie powinien posiadać utwór.

Zgodnie bowiem z treścią art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

Reasumując, możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia jakie będzie wypłacane Wnioskodawczyni w oparciu o umowę o pracę przewidującą podział wynagrodzenia na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i na część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych w części stanowiącej honorarium za wykonywane opracowania, w oparciu o ewidencję czasu pracy poświęconej przez Wnioskodawczynię na wykonywanie opracowań. Dla zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów nie jest konieczne, aby przychód był wypłacony w momencie, gdy utwór (w przedmiotowej sprawie opracowanie) istnieje w postaci ukończonej, bowiem ważne jest, aby możliwe było rozpoznanie w nim cech, jakie powinien posiadać utwór.

Należy jednak podkreślić, iż przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawczyni w kwestii uznania określonych efektów pracy Wnioskodawczyni za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ocena stanowiska Wnioskodawczyni dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organów podatkowych oraz wyroku Sądu Najwyższego - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, jak również powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.