IPPB2/415-418/13-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 7 czerwca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 sierpnia 2013 r. (data wpływu 8 sierpnia 2013 r.) na wezwanie Nr IPPB2/415-418/13-2/MK z dnia 25 lipca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie wyroku sądowego odszkodowania wraz z odsetkami - jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania zasądzonego odszkodowania,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania zasądzonych odsetek ustawowych.

W dniu 7 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie wyroku sądowego odszkodowania wraz z odsetkami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 24 grudnia 2007 oku uzyskał korzystny dla siebie wyrok Sądu Okręgowego, na podstawie którego przyznano mu odszkodowanie w wysokości 466 943,32 zł wraz z ustawowymi odsetkami:

od kwoty 93 308,58 zł od dnia 17 września 2005 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 149 050 zł od dnia 28 września 2005 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 118 520 złotych od dnia 30 września 2005 r. do dnia zapłaty,

od kwoty 106 064,74 zł od dnia 1 października 2005 r. do dnia zapłaty.

Powództwo Wnioskodawcy zostało uwzględnione w całości.

Pozwem z dnia 11 sierpnia 2006 r. Wnioskodawca dochodził odszkodowania od Banku jako osoba fizyczna. Wnioskodawca podpisał z Bankiem w dniu 2 czerwca 2005 r. umowę ramową o zawieranie transakcji walutowych i transakcji stóp procentowych. Umowa regulowała w szczególności zasady zawierania między Bankiem a Wnioskodawcą transakcji forwad. Wnioskodawca podnosił, że Bank zrealizował określoną liczbę transakcji forward bez jego wiedzy, wbrew jego woli oraz w sposób sprzeczny z umową. Umowa przewidywała, że zawarcie każdej transakcji uwarunkowane było każdorazowym uzgodnieniem pomiędzy stronami warunków (parametrów rynkowych) charakterystycznych dla danej transakcji. Poszczególne transakcje mogły być zawierane przy użyciu telefonu oraz warunki transakcji mogą być ustalane ustnie w oddziale Banku. Wnioskodawca wyraził zgodę na nagrywanie przez Bank rozmów telefonicznych, podczas których będą zawierane transakcje oraz ustalane ich zabezpieczenia. Nagranie rozmowy miało dokumentować przebieg negocjacji oraz fakt zawarcia transakcji. W przypadku zaistnienia rozbieżności pomiędzy twierdzeniami stron co do obowiązujących warunków poszczególnych transakcji zawartej za pośrednictwem telefonu, nagranie rozmowy telefonicznej jest decydującym dowodem dla ostatecznego i wiążącego strony ustalenia tych warunków.

Bank przeprowadził transakcje forward, które w ogólnym rozrachunku przyniosły na rzecz Wnioskodawcy stratę, na skutek czego Bank obciążył rachunek bankowy Wnioskodawcy. Transakcje były wykonane bez jego wiedzy. Wnioskodawca nie otrzymał do akceptacji potwierdzeń warunków transakcji. Wysyłane były one na Nr faxu oddziału Banku, którego Wnioskodawca nie wskazał jako faxu, na które potwierdzenia te należy przesyłać.

Pracownikowi Banku, który obsługiwał powyższe transakcje Wnioskodawca przez nieuwagę pozostawił podpisane in blanco druki dyspozycji otwarcia i zamknięcia transakcji forward. Pracownik ten na ich podstawie samodzielnie, bez wiedzy Wnioskodawcy dokonywał otwarcia i zamknięcia transakcji.

Sąd Okręgowy orzekający w sprawie przyjął jako podstawę prawną roszczenia art. 471 kodeksu cywilnego. We wniesionym pozwie Wnioskodawca nie występował z roszczeniem o przyznanie odszkodowania w zakresie lacrum cessans.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 25 lipca 2013 r. Nr IPPB2/415-418/13-2/MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* doprecyzowanie opisu stanu faktycznego poprzez wskazanie czy zasądzone przez Sąd odszkodowanie jest przyznane w związku ze szkodą rzeczywistą czy też z tytułu utraconych korzyści.

* czy otrzymane odszkodowanie jest odszkodowaniem otrzymanym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Braki uzupełniono w wyznaczonym terminie (data nadania 6 sierpnia 2013 r.). W kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że:

* Otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie nie jest odszkodowaniem otrzymanym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

* Zasądzone przez Sąd odszkodowanie zostało przyznane Wnioskodawcy w związku ze szkodą rzeczywistą jaką poniósł, gdyż z uwagi na wykonanie przez Bank transakcji typu forward na rachunku Wnioskodawcy, saldo rachunku zostało pomniejszone o kwotę 466 943,32 zł.

Występując z pozwem przed Sądem, Wnioskodawca wnosił o zasądzenie od Banku kwoty w wysokości 466 943,32 zł wraz z odsetkami ustawowymi:

* od kwoty 93 308,58 zł od dnia 17 09.2005 r. do dnia zapłaty,

* od kwoty 149 050,00 zł od dnia 28 września 2005 r. do dnia zapłaty,

* od kwoty 118 520,00 zł od dnia 30 września 2005 r. do dnia zapłaty,

* od kwoty 106 064,74 zł od dnia 1 października 2005 r. do dnia zapłaty.

Sąd uwzględnił powództwo Wnioskodawcy w całości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy cała kwota zasądzona wyrokiem sądowym od Banku, może korzystać w całości ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym, zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie obejmowało w całości uzyskaną kwotę odszkodowania na podstawie wyroku z dnia 24 grudnia 2007 r., sygn. akt III C 664/06 Sądu Okręgowego w Warszawie.

Przepis ten mówi, że zwolnieniu od podatku dochodowego podlegają inne odszkodowania i zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku, z wyłączeniem odszkodowań otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie występował z roszczeniem sądowym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, a jedynie jako osoba fizyczna.

Zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 3b updf obejmuje odszkodowanie za szkody rzeczywiste, co miało miejsce w przypadku Wnioskodawcy. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji z dnia 11 marca 2010 r., sygn. ITPB2/415-1027/09/MK. Sąd orzekający w sprawie nie rozpatrywał w ogóle roszczeń w zakresie lacrum cessans, ponieważ Wnioskodawca nie ubiegał się o tego rodzaju odszkodowanie.

Ponadto, w sentencji wyroku WSA w Łodzi z dnia 28 kwietnia 2009 r. sygn. I SA/Łd 25/09, w którym Sąd dokonując rozważań co do zastosowania przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b updf, potwierdził zasadność stosowania tego przepisu w przypadku odszkodowań za szkody w zakresie damnum emegens.

W związku z powyższym należy uznać, że cała kwota zasądzona wyrokiem sądowym będzie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania zasądzonego odszkodowania, natomiast w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania zasądzonych odsetek ustawowych za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności", wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do takich przychodów należy niewątpliwie zaliczyć odszkodowanie oraz odsetki otrzymane z tytułu nieuregulowania w terminie tegoż odszkodowania.

Przy czym na podstawie art. 21 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca w dniu 24 grudnia 2007 r. uzyskał korzystny dla siebie wyrok Sądu Okręgowego, na podstawie którego przyznano mu odszkodowanie wraz z ustawowymi odsetkami

W pozwie z dnia 11 sierpnia 2006 r. Wnioskodawca dochodził odszkodowania od Banku jako osoba fizyczna. Wnioskodawca podnosił, że Bank zrealizował określoną liczbę transakcji forward bez jego wiedzy, wbrew jego woli oraz w sposób sprzeczny z zawartą pomiędzy Wnioskodawca a Bankiem umową. Przeprowadzone transakcje forward, w ogólnym rozrachunku przyniosły na rzecz Wnioskodawcy stratę, na skutek czego Bank obciążył rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy orzekający w sprawie przyjął jako podstawę prawną roszczenia art. 471 Kodeksu cywilnego. Jak wskazał Wnioskodawca zasądzone odszkodowanie w wysokości 466 943,32 zł wraz z odsetkami nie jest odszkodowaniem otrzymanym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i zostało przyznane Wnioskodawcy w związku ze szkodą rzeczywistą jaką poniósł, gdyż z uwagi na wykonanie przez Bank bez jego zgody transakcji typu forward na rachunku Wnioskodawcy, saldo rachunku zostało pomniejszone o kwotę 466 943,32 zł.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania (rekompensaty), które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Na podstawie ww. przepisu opodatkowaniu podatkiem dochodowym - jako wyłączone ze zwolnienia - podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono. Opodatkowanie to wynika stąd, iż gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy została więc wyłączona (poza odszkodowaniami otrzymanymi w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą) kategoria odszkodowań dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z art. 361 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego).

Szkodą jest więc uszczerbek majątkowy powstały wskutek pewnego zdarzenia - z wyłączeniem przypadków, gdy zmniejszenie się majątku następuje wskutek woli właściciela tego majątku (darowizna, zbycie rzeczy).

Uszczerbek w majątku może polegać na:

Stosownie natomiast do treści art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego, naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Wskazać należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Nadto w literaturze przedmiotu i judykaturze akcentuje się, iż aby wypłacone świadczenie uznać za odszkodowanie konieczne jest wystąpienie:

Żeby rozstrzygnąć kwestię opodatkowania kwoty, będącej odszkodowaniem, a zasądzonej wyrokiem Sądu należy ustalić jaki rodzaj szkody został pokryty tym odszkodowaniem. Szkoda rozpatrywana jako uszczerbek o charakterze majątkowym może mieć - jak wyżej wskazano - w świetle przepisów Kodeksu cywilnego postać dwojaką. Może obejmować stratę, jakiej doznaje mienie poszkodowanego - wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas, tzw. szkoda rzeczywista. Ponadto może obejmować utratę korzyści, jakiej poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wskutek doznania tej postaci uszczerbku poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Zakres zwolnienia wynikający z bezpośredniego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy obejmuje zatem tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli za poniesioną stratę, nie dotyczy natomiast utraconych korzyści.

Z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca poniósł rzeczywistą szkodę polegającą na ubytku w majątku, gdyż z uwagi na wykonanie przez Bank bez wiedzy Wnioskodawcy transakcji typu forward na rachunku Wnioskodawcy, saldo rachunku zostało pomniejszone o kwotę 466 943,32 zł.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie 466 943,32 zł (zwrot środków własnych) korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania odszkodowania należało uznać za prawidłowe.

Jak wynika z wniosku oraz jego uzupełnienia Wyrokiem Sądu zasądzono również na rzecz Wnioskodawcy odsetki ustawowe.

W tym miejscu należy wskazać, iż instytucję odsetek za zwłokę reguluje przepis art. 481 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.) do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenia główne.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, iż nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody lub krzywdy). Potwierdza to orzecznictwo sądów, zgodnie z którym "Roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialnoprawnej. Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 k.c.) jest więc roszczeniem innym niż roszczenie deliktowe" (por. uchwała SN z dnia 31 stycznia 1994 r. III CZP 184/93, publ. OSNC 1994/7-8/155). "Odsetki za opóźnienie są skonstruowane przez ustawodawcę niezależnie od faktu poniesienia szkody przez wierzyciela, są w pewnym sensie elementem waloryzacji, ale spełniają również rolę kompensacji tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej" (por. Izabella Dyka, glosa do przywołanej powyżej uchwały SN z dnia 31 stycznia 1994 r., PS 1997/9/72).

Z tych względów wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, iż wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczeń - zwalnia od opodatkowania jedynie odszkodowania i zadośćuczynienia, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

W świetle powyższego nie można przyjąć, iż odsetki są odszkodowaniem sensu stricte i jako takie objęte są zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych przewidzianym dla odszkodowań. W przedmiotowej sprawie odsetki ustawowe stanowiły rekompensatę za okres czasu, w którym Wnioskodawca nie mógł dysponować przedmiotowymi środkami pieniężnymi. Nie można więc twierdzić, że stanowią funkcję odszkodowawczą - są to po prostu należności z tytułu zwłoki w zapłacie świadczenia głównego.

W związku z powyższym wynikające z wyroku sądowego należne odsetki ustawowe nie korzystają ze zwolnienia. W konsekwencji wypłata odsetek stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w ww. art. 20 ust. 1 ww. ustawy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

W takiej sytuacji po stronie banku istniał obowiązek wystawienia informacji PIT-8C o wysokości uzyskanego przychodu z tytułu wypłaty środków na podstawie wyroku sądu z dnia 24 grudnia 2007 r., o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Kwoty przychodów wskazane w informacji PIT-8C Wnioskodawca był obowiązany wykazać i opodatkować łącznie z innymi dochodami według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniu rocznym PIT-36, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania odsetek należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując należy stwierdzić, że otrzymane na podstawie wyroku sądu odszkodowanie z tytułu szkody rzeczywistej powstałej z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania (zwrot środków własnych) korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast wypłacenie przez bank zasądzonych odsetek ustawowych, skutkuje powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Kwoty przychodów wskazane w informacji PIT-8C Wnioskodawca był obowiązany wykazać i opodatkować łącznie z innymi dochodami na zasadach określonych w art. 27 ustawy w zeznaniu rocznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.