IPPB2/415-416/14-2/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik w bieżącym roku podatkowym (tekst jedn.: 2014) do końca czerwca przebywał będzie na terytoriom Rzeczpospolitej Polskiej i tutaj będzie pracował na podstawie umowy o pracę. Podatnik zakończy pracę w Polsce z dniem 30 czerwca u polskiego pracodawcy. Łącznie w Polsce w roku kalendarzowym podatnik przebywać będzie 181 dni. Począwszy od 1 lipca podatnik, przeniesie się na stałe i będzie pracownikiem na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony z pracodawcą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich ("ZEA"). Zmiana pracodawcy oraz miejsca świadczenia pracy spowodują zmianę miejsca zamieszkania na D. (ZEA).

Po trzech miesiącach od daty zmiany miejsca zamieszkania podatnika (tekst jedn.: 1 października) do podatnika dołączy małżonka, która również rozwiąże umowę o pracę z polskim pracodawcą i podejmie pracę na czas nieokreślony z podmiotem w ZEA.

W D. zarówno małżonka jak i podatnik będą na początku swojego pobytu mieszkali w wynajętym mieszkaniu natomiast rozważają możliwość zakupu tam nieruchomości i samochodu.

W okresie pobytu na terytorium ZEA podatnik i jego małżonka posiadać będą rachunki bankowe w azjatyckim banku, mającym swój oddział w D. (ZEA). Na rachunek wpływać będzie wynagrodzenie podatnika i za pomocą tego rachunku podatnik zarządzał będzie swoim mieniem. W Polsce podatnik nie będzie posiadał żadnych rachunków bankowych, z wyłączeniem technicznego rachunku bankowego związanego z zaciągniętym kredytem hipotecznym, który służyć będzie wyłącznie celom spłaty rat kredytu hipotecznego.

Na terytorium Polski małżonkowie posiadają nieruchomość (na której zakup zaciągnięty został wymieniony w powyższym paragrafie kredyt hipoteczny), jednakże z nieruchomości tej korzystają wyłącznie rodzice małżonków. Poza tym małżonkowie nie posiadają innych aktywów na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ruchomości, inwestycji kapitałowych, etc.).

Z uwagi na fakt, że małżonkowie nie posiadają i na chwilę obecną nie planują mieć dzieci, jak również planują pozostać na stałe na terytorium ZEA i tam pracować na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) podatnika zostanie przeniesiony do ZEA. Jako mieszkaniec D. podatnik płacić będzie podatki, korzystać ze świadczeń opieki zdrowotnej, integrować się ze społeczeństwem, korzystać z wielu dóbr materialnych, itp. na terytorium ZEA.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w przedstawionym stanie hipotetycznym podatnik będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dnia 1 lipca 2014 r., w rezultacie czego dochody uzyskane od tego dnia w ZEA podlegać będą opodatkowaniu wyłącznie na terytorium ZEA.

2. Czy w rocznym zeznaniu podatkowym za rok 2014 i kolejne lata podatnik powinien wykazać wyłącznie dochody uzyskane z tytułu dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (o ile takie wystąpią).

Zdaniem Wnioskodawcy, Zgodnie z interpretacją podatnika zapisów Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z 26 lipca 1991 r. oraz Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzoną w Abu Zabi 31 stycznia 1993 r., wraz z Protokołem zmieniającym umowę z dnia 11 grudnia 2013 sporządzonej w Abu Zabi, w analizowanym okresie (tekst jedn.: począwszy od 1 lipca 2014 r. i w kolejnych latach), podatnik będzie posiadać miejsce zamieszkania poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej (nie będzie rezydentem Polski) i w konsekwencji będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Na potwierdzenie przedstawionej tezy, poniżej przytoczone zostały zapisy ww. aktów prawnych:

Zgodnie z art. 3 ust. 1a Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.)"za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast zgodnie z zapisami art. 3 ust. 2a tejże ustawy:

"Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Biorąc pod uwagę powyższe zapisy, podatnik stoi na stanowisku, że w opisanej we wniosku sytuacji podatnik w roku 2014 oraz w kolejnych latach spełniać będzie łącznie wszystkie przesłanki wymienione w art. 3 ust. 1a, tj. będzie przebywał poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni oraz będzie posiadał centrów interesów tak osobistych jak i gospodarczych również poza terytorium Polski. W konsekwencji, zgodnie z zapisami art. 3 ust. 2a podlegać będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jednocześnie z uwagi na fakt, że w ZEA administracja podatkowa nie wystawia certyfikatów rezydencji podatkowej osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, powyżej przytoczone zapisy Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinny wystarczyć by określić charakter nierezydenta podatnika w 2014 i kolejnych lalach.

Jednocześnie w kwestii opodatkowania za rok 2014, podatnik stoi na stanowisku, że zgodnie z zapisami art. 15 ust. 2 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z 31 stycznia 1993 r. dotyczącej pracy najemnej, wynagrodzenie osiągane przez podatnika w ZEA (rozumianym za treścią umowy jako drugie umawiające się Państwo), podlegać będzie opodatkowaniu tylko w ZEA, z uwagi na fakt, że w 2014 r. podatnik spełni łącznie wymienione w ustępie przesłanki, "tj.:

W świetle przytoczonych zapisów aktów prawnych, podatnik stoi na stanowisku, że spełnia on przesłanki kwalifikacji do ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce począwszy od 1 lipca 2014 r. i w konsekwencji w rocznym zeznaniu podatkowym za rok 2014 i w kolejnych latach podatnik powinien wykazać wyłącznie dochody uzyskane z tytułu dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podstawie art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie będą miały zastosowanie przepisy Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 81, poz. 373).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Jeżeli natomiast wymienione powyżej kryteria okażą się niewystarczające dla ustalenia rezydencji podatkowej, należy sięgnąć do stosownych postanowień art. 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Normy kolizyjne wynikające z art. 4 ust. 3 Umowy, stosowane są w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej i miałyby zastosowanie dopiero wówczas, gdyby Wnioskodawca został uznany za rezydenta podatkowego zarówno w Polsce jak i w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (w świetle tamtejszych przepisów krajowych) w tym samym okresie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Na podstawie art. 4 ust. 3 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna może być uznana za mającą miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

i. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

ii. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

iii. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

iv. jeżeli jest ona obywatelem obu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Podatnik w bieżącym roku podatkowym (tekst jedn.: 2014) do końca czerwca przebywał będzie na terytoriom Rzeczpospolitej Polskiej i tutaj będzie pracował na podstawie umowy o pracę. Podatnik zakończy pracę w Polsce z dniem 30 czerwca u polskiego pracodawcy. Łącznie w Polsce w roku kalendarzowym podatnik przebywać będzie 181 dni. Począwszy od 1 lipca podatnik, przeniesie się na stałe i będzie pracownikiem na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony z pracodawcą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich ("ZEA"). Zmiana pracodawcy oraz miejsca świadczenia pracy spowodują zmianę miejsca zamieszkania na D. (ZEA). Po trzech miesiącach od daty zmiany miejsca zamieszkania podatnika (tekst jedn.: 1 października) do podatnika dołączy małżonka, która również rozwiąże umowę o pracę z polskim pracodawcą i podejmie pracę na czas nieokreślony z podmiotem w ZEA. W D. zarówno małżonka jak i podatnik będą na początku swojego pobytu mieszkali w wynajętym mieszkaniu natomiast rozważają możliwość zakupu tam nieruchomości i samochodu. W okresie pobytu na terytorium ZEA podatnik i jego małżonka posiadać będą rachunki bankowe w azjatyckim banku, mającym swój oddział w D. (ZEA). Na rachunek wpływać będzie wynagrodzenie podatnika i za pomocą tego rachunku podatnik zarządzał będzie swoim mieniem. W Polsce podatnik nie będzie posiadał żadnych rachunków bankowych, z wyłączeniem technicznego rachunku bankowego związanego z zaciągniętym kredytem hipotecznym, który służyć będzie wyłącznie celom spłaty rat kredytu hipotecznego. Na terytorium Polski małżonkowie posiadają nieruchomość (na której zakup zaciągnięty został wymieniony w powyższym paragrafie kredyt hipoteczny), jednakże z nieruchomości tej korzystają wyłącznie rodzice małżonków. Poza tym małżonkowie nie posiadają innych aktywów na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ruchomości, inwestycji kapitałowych, etc.). Z uwagi na fakt, że małżonkowie nie posiadają i na chwilę obecną nie planują mieć dzieci, jak również planują pozostać na stałe na terytorium ZEA i tam pracować na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) podatnika zostanie przeniesiony do ZEA. Jako mieszkaniec D. podatnik płacić będzie podatki, korzystać ze świadczeń opieki zdrowotnej, integrować się ze społeczeństwem, korzystać z wielu dóbr materialnych, itp. na terytorium ZEA.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa podatkowego, należy zauważyć, że do dnia 30 czerwca 2014 r., tj. do czasu przeniesienia ośrodka interesów życiowych i gospodarczych do ZEA, Wnioskodawca był rezydentem podatkowym w Polsce. W związku z powyższym, Wnioskodawca spełnia warunek, określony w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy, pozwalający uznać, że do dnia 30 czerwca 2013 r. Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania w Polsce w związku z posiadaniem centrum interesów życiowych i gospodarczych w tym kraju, a zatem podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Natomiast od dnia 1 lipca 2014, biorąc pod uwagę fakt, że ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi będą łączyć Wnioskodawcę ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze oraz uwzględniając zapisy Umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, stwierdzić należy, że od dnia 1 lipca 2014 r., czyli od momentu rozpoczęcia pracy u pracodawcy w ZEA oraz przeniesienia ośrodka interesów życiowych, Wnioskodawca w tym okresie będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w ZEA. W tym państwie będzie pozostawał z zamiarem stałego pobytu, mieszkał będzie razem ze swoją małżonką na stałe i będzie wykonywał pracę zarobkową, a dochody uzyskane w ZEA zostaną rozliczone zgodnie z prawem miejscowym w ramach nieograniczonego obowiązku podatkowego w ZEA. Ponadto, Wnioskodawca przebywał będzie w 2014 r. w ZEA powyżej 183 dni.

Zatem Wnioskodawca począwszy od 1 lipca 2014 r., tj. od czasu przeniesienia ośrodka interesów życiowych (centrum interesów osobistych i gospodarczych) do Zjednoczonych Emiratów Arabskich posiadać będzie miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w ZEA. W Polsce podlegać będzie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego, wynagrodzenie osiągnięte w okresie do dnia 30 czerwca 2014 r. na podstawie umowy o pracę u polskiego pracodawcy Wnioskodawca zobowiązany będzie wykazać w zeznaniu rocznym za 2014 r. wraz z ewentualnie innymi dochodami uzyskanymi w roku podatkowym podlegającymi łączeniu z danym źródłem przychodu. Natomiast Wnioskodawca nie ma obowiązku rozliczania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu umowy o pracę u pracodawcy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz składania zeznania podatkowego za okres od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. i lata następne, tj. od momentu posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w ZEA i podlegania w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.