IPPB2/415-411/07-2/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce w 2007 r. i latach następnych w związku z przeniesieniem centrum interesów gospodarczych i osobistych do Belgii - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce w 2007 r. i latach następnych w związku z przeniesieniem centrum interesów gospodarczych i osobistych do Belgii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest obywatelką polską, która od sierpnia 1995 r. wykonuje pracę poza terytorium Polski. Do końca roku 2006 składała w Polsce zeznania podatkowe i deklarowała tu swoje światowe dochody.

W okresie sierpień 1995 r. - luty 1997 r. była zatrudniona przez firmę P i świadczyła pracę na terytorium Francji, a następnie w okresie luty 1997 r. - grudzień 2003 r. pozostawała w stosunku pracy z firmą P i pracowała na terytorium Belgii. Obecnie wykonuje pracę na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 1 stycznia 2004 r. ze spółką X na czas nieokreślony.

Miejscem wykonywania pracy Wnioskodawczyni w okresie od stycznia 2004 r. do stycznia 2006 r. była zasadniczo Belgia, a od lutego 2006 r. została wysłana w podróż służbową przez belgijskiego pracodawcę do Wielkiej Brytanii i generalnie teraz wykonuje pracę na terytorium Wielkiej Brytanii. Jednakże na weekendy Wnioskodawczyni wraca do Belgii, gdzie mieszka jej małżonek, który jest obywatelem Wielkiej Brytanii. Związek małżeński małżonkowie zawarli we wrześniu 2007 r..

Wnioskodawczyni jest właścicielką domu w Belgii, który służy zaspokojeniu jej potrzeb mieszkaniowych. Miejscem położenia majątku ruchomego Wnioskodawczyni (tj. dóbr osobistych, samochodu) jest Belgia. Tam też Wnioskodawczyni opłaca rachunki telefoniczne i eksploatacyjne, posiada tam rachunki bankowe, odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne oraz jest tam objęta zarówno obowiązkowym jak i dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym. W Belgii, Anglii i Francji Wnioskodawczyni ma znajomych i przyjaciół spoza środowiska pracy.

Z Polski wyjechała na stałe 12 lat temu, nie mam tu rodziny, gdyż oboje rodzice nie żyją. Ostatnia wizyta Wnioskodawczyni w Polsce miała miejsce 2,5 roku temu. W Polsce Wnioskodawczyni posiada spółdzielcze mieszkanie, które zatrzymała jako lokatę kapitału (jest w nim zameldowana na pobyt stały). W związku z wyżej wymienionym lokalem opłaca niewielkie rachunki w Polsce (czynsz), jak też posiada tu rachunek bankowy za pośrednictwem którego realizuje wyżej wymienione opłaty. Do tej pory w roku kalendarzowym 2007 Wnioskodawczyni nie spędziła w Polsce ani jednego dnia. Jej ewentualne pobyty w Polsce w latach kolejnych (jeśli w ogóle będą miały miejsce) nie przekroczą w żadnym z lat podatkowych 183 dni. W kolejnych latach powiązania osobiste i gospodarcze Wnioskodawczyni z Polską nie ulegną zmianie.

Wnioskodawczyni wraz ze złożeniem niniejszego wniosku jednocześnie złożyła zgłoszenie aktualizacyjne NIP-3 do Naczelnika Urzędu Skarbowego wykazując w nim swój belgijski adres jako adres miejsca zamieszkania dla celów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny, wnoszę o udzielenie pisemnej informacji, czy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2007 r. i w latach następnych.

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tj. obowiązkowi podatkowemu tylko do dochodów/przychodów osiąganych na terytorium Polski). Natomiast za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl powyższego przepisu, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Od wielu lat Wnioskodawczyni nie wykonuje pracy w Polsce, nie jest też związana umową o pracę z żadnym polskim podmiotem. Dlatego centrum interesów ekonomicznych Wnioskodawczyni nie znajduje się w Polsce.

Małżonek Wnioskodawczyni jest obywatelem Wielkiej Brytanii i mieszka wraz z nią w Belgii, co przesądza, że jej centrum interesów osobistych jest położone poza terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawczyni stwierdza, iż pierwszy warunek z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest spełniony, a zatem na tej podstawie Wnioskodawczyni nie może zostać uznana za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Jeżeli chodzi o długość oraz częstotliwość pobytu Wnioskodawczyni w Polsce, to w 2007 r. nie przebywała i nie zamierza przebywać w Polsce ani jednego dnia. W kolejnych latach podatkowych ewentualne pobyty (jeśli będą) nie przekroczą okresu 183 dni. Tym samym również druga przesłanka, na podstawie której określa się miejsce za mieszkania w Polsce dla celów podatkowych, nie zostanie spełniona.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni od początku 2007 r. powinna zostać uznana za osobę nie posiadającą miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jej ośrodek interesów życiowych znajduje się poza Polską, a jej pobyt na terytorium Polski nie przekroczy 183 dni.

W związku z powołanym wyżej stanem faktycznym w świetle art. 3 ust. 2a ww. ustawy Wnioskodawczyni powinna podlegać w 2007 r. i w latach następnych, podczas których będzie przebywać poza Polską, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Konsekwentnie, powinna opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych na jej terytorium. Natomiast dochód osiągnięty z pracy wykonywanej poza terytorium Polski (tj. w Belgii i w Wielkiej Brytanii) oraz inne dochody ze źródeł zagranicznych (np. odsetki od środków na zagranicznym rachunku bankowym, dywidendy wypłacone przez amerykańską spółkę) nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się, zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Od 1 stycznia 2007 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera definicję miejsca zamieszkania osoby fizycznej do celów podatkowych (art. 3 ust. 1a ww. ustawy). Za osobę posiadającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych uważa się taką, która przebywa w Polsce przez więcej niż 183 dni w roku kalendarzowym albo posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych.

W przypadku Wnioskodawczyni pierwszy z wymienionych warunków nie będzie spełniony, gdyż jej pobyt na terytorium Polski w 2007 r. i latach następnych nie przekroczy 183 dni.

Analizując natomiast drugi warunek, czyli miejsce, gdzie znajduje się centrum interesów osobistych lub gospodarczych należy stwierdzić, iż kraj, w którym przeważają powiązania osobiste, powinien być zasadniczo traktowany jako ośrodek interesów życiowych. W Polsce Wnioskodawczyni posiada mieszkanie, które traktuje jako lokatę kapitału (jest w nim zameldowana na pobyt stały). Na formularzu aktualizacyjnym NIP - 3, wskazała jako miejsce zamieszkania adres w Belgii. Współmałżonek Wnioskodawczyni obywatel Wielkiej Brytanii przebywa razem z nią w Belgii, gdzie znajduje się dom, który służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni. Belgia jest też miejscem położenia majątku ruchomego Wnioskodawczyni. Ponadto tam opłaca rachunki telefoniczne i eksploatacyjne, posiada tam rachunki bankowe, odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne oraz jest tam objęta zarówno obowiązkowym jak i dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym. W Belgii, Anglii i Francji Wnioskodawczyni ma znajomych i przyjaciół spoza środowiska pracy.

Wobec powyższego należy uznać, iż Wnioskodawczyni przeniosła tam swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w 2007 r. i w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny) nie posiada Pani miejsca zamieszkania w Polsce, a zatem podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.