IPPB2/415-357/08-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2008 r. (data wpływu 25 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2007 r. - jest:

* nieprawidłowe - odnośnie obowiązku podatkowego w roku 2007 do momentu przyjazdu do Rosji rodziny Wnioskodawcy (żony oraz dziecka),

* prawidłowe - odnośnie obowiązku podatkowego w Polsce od momentu przyjazdu do Rosji rodziny Wnioskodawcy (żony oraz dziecka).

W dniu 25 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2007 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, małżonka i dzieci są również obywatelami polskimi. W dniu 16 stycznia 2007 r. Wnioskodawca wyjechał do Rosji w celu wykonywania obowiązków zawodowych na terytorium tego kraju z zamiarem przeniesienia się tam na stałe wraz z rodziną. Początkowo, z przyczyn leżących po stronie polskiego pracodawcy, Wnioskodawca wykonywał prace w Rosji na podstawie polskiej umowy o pracę, zawartej na czas nieoznaczony świadcząc także prace na terytorium Polski. Umowa ta została rozwiązana dopiero z dniem 30 czerwca 2007 r., a w dniu 2 lipca 2007 r. Wnioskodawca zawarł umowę o pracę na czas nieokreślony ze spółką rosyjską i na jej podstawie świadczy obecnie pracę na terytorium Rosji. Wnioskodawca pozostaje jednocześnie pracownikiem polskiej spółki, z którą zawarł nową umowę o pracę na okres 1 roku w wymiarze 1/10 etatu w celu nadzorowania wykonania projektów nie zakończonych przed dniem 30 czerwca ub. r. (zgodnie z tą umową Wnioskodawca świadczy pracę w Polsce w wymiarze średnio 2-3 dni w miesiącu). W rezultacie okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w 2007 r. nie przekroczył limitu 183 dni. Na podstawie obu umów o pracę Wnioskodawca otrzymuje obecnie wynagrodzenie wypłacane odpowiednio przez pracodawcę rosyjskiego i polskiego, przy czym wynagrodzenie za pracę na rzecz spółki rosyjskiej stanowi główne źródło dochodu.

Z chwilą gdy Wnioskodawca zawarł umowę o pracę z pracodawcą rosyjskim, co ostatecznie potwierdziło zamiar pozostania w Rosji, dołączyła do Wnioskodawcy najbliższa rodzina, t. j. żona i dziecko. Drugie dziecko przyszło na świat w M w dniu 26 grudnia 2007 (tzn. już podczas pobytu w Rosji). Opuszczając Polskę Wnioskodawca zlecił agencji nieruchomości wynajem domu, w którym rodzina zamieszkiwała do chwili wyjazdu. W efekcie wszystkie nieruchomości położone w Polsce są wynajęte co powoduje, że Wnioskodawca nie posiada obecnie domu lub mieszkania w Polsce, które mogłoby służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Podczas krótkich pobytów w Polsce Wnioskodawca wraz z rodziną, zatrzymuje się u znajomych, rodziny lub w hotelu (w zależności od miejsca pobytu w Polsce). Od stycznia 2007 r. Wnioskodawca dysponował w Moskwie wynajętym mieszkaniem poszukując jednocześnie większego lokum mogącego zaspokoić potrzeby mieszkaniowe całej rodziny. W dniu 25 sierpnia 2007 r. wraz z rodziną Wnioskodawca przeprowadził się do nowo wynajętego większego mieszkania. Majątek ruchomy będący własnością małżonków został przetransportowany do Rosji już w lipcu 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle powyższych faktów Wnioskodawca powinien być uważany za osobę nie posiadającą miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez cały rok 2007, czy też dopiero od dnia, w którym najbliższa rodzina przeniosła się do Rosji, t. j. od 2 lipca 2007 r....

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, iż nie posiadał miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez cały rok 2007, w związku z czym, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegał i będzie podlegał polskiemu obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W świetle powyższego przepisu w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Polski, konieczne jest przeanalizowanie sytuacji w świetle dwóch kryteriów:

Jak wspomniano powyżej, w roku 2007 Wnioskodawca przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej krócej niż 183 dni. W kolejnych latach jego obecność w Polsce również nie przekroczy tego limitu. W związku z tym Wnioskodawca nie może zostać uznany za polskiego rezydenta podatkowego na podstawie art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, t. j. w oparciu o kryterium ilości dni pobytu na terytorium Polski.

Zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla stwierdzenia posiadania przez osobę fizyczną ośrodka interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, konieczne jest, aby osoba ta posiadała w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych.

W ocenie Wnioskodawcy położenie centrum interesów osobistych powinno być ustalane przez pryzmat miejsca wykonywania pracy/głównego źródła przychodów oraz sytuacji rodzinnej. Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego, od początku roku 2007 Wnioskodawca wykonywał pracę w Rosji pracując jednocześnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie, pomimo że w pierwszym okresie wykonywania pracy w Rosji formalnie pozostawał zatrudniony przez polski podmiot, wiadomym było, że jego oddelegowanie będzie miało długotrwały charakter, (czego potwierdzeniem było zatrudnienie Wnioskodawcy przez rosyjską spółkę od 2 lipca 2007 r.).

Jako że dochody z majątku nieruchomego położonego w Polsce oraz z tytułu pracy wykonywanej w Polsce w 2007 r. miały jedynie niewielki udział w całości dochodów (w porównaniu z wynagrodzeniem uzyskiwanym za pracę w Rosji), od początku ubiegłego roku Wnioskodawca uważa Rosję za ośrodek swoich interesów gospodarczych.

Przyjazd rodziny do Rosji dopiero 2 lipca 2007 r. powodowany byt koniecznością uregulowania statusu w Rosji, znalezienia odpowiedniego domu w Moskwie, który mógłby zaspokoić potrzeby mieszkaniowe rodziny, jak również zorganizowania przeprowadzki całej rodziny do Rosji. Gdy tylko wszystkie te kwestie znalazły swoje rozwiązanie, rodzina przeprowadziła się do Rosji razem z całym naszym majątkiem ruchomym.

Ponieważ Wnioskodawca wraz z żoną nie posiadają na terytorium Polski mieszkania, domu służącego zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych (wszystkie nieruchomości zostały wynajęte). Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wynajęty dom, w którym obecnie zamieszkuje w Moskwie powinien być uważany za miejsce stałego zamieszkania, jednocześnie za miejsce, w którym zlokalizowany jest ośrodek jego interesów osobistych.

Dodatkowo, stosownie do rosyjskich przepisów podatkowych, uważany jest za rosyjskiego rezydenta podatkowego i w związku z tym, zgodnie z przepisem art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy ustalaniu obowiązku podatkowego, jaki ciążył na Wnioskodawcy w Polsce w roku 2007 i będzie ciążył w latach kolejnych, należy wziąć pod uwagę również przepisy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 22 maja 1992 r. (dalej jako "umowa"). Biorąc powyższe pod uwagę, ponieważ Wnioskodawca posiadał w 2007 r. stałe miejsce zamieszkania (w rozumieniu umowy) na terytorium Rosji i w tym też kraju zlokalizowany jest obecnie ośrodek jego interesów życiowych, również na podstawie przepisów umowy uważa, iż powinien być uważany za osobę nieposiadającą miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez cały rok podatkowy 2007.

W konsekwencji, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i umową, zdaniem Wnioskodawcy począwszy od stycznia 2007 r. powinien być uważany za osobę nieposiadającą miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dlatego powinien podlegać polskiemu opodatkowaniu jedynie od tych dochodów, które osiągnął w 2007 r. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 umowy z dnia 22 maja 1992 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu, miejsce zarejestrowania osoby prawnej albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. umowy, jeżeli osoba fizyczna ma miejsca zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony wg następujących zasad:

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go w 2007 r. za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w Rosji. W Rosji mieszkał i pracował, przy czym jednocześnie jego rodzina (żona i dziecko) przebywała w Polsce.

Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 1 ust. 4 ww. umowy. Zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt a) umowy, analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Podatnika w 2007 r., należy stwierdzić, iż do momentu przyjazdu żony i dziecka do Rosji ściślejsze związki gospodarcze i osobiste łączyły Pana z Polską. Sam wyjazd za granicę, uzyskiwanie tam dochodów, nie oznacza automatycznie, że przestał Pan być polskim rezydentem podatkowym. Zmiana miejsca zamieszkania powinna być równoznaczna z przeniesieniem za granicę tzw. ośrodka interesów życiowych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż:

* do dnia przyjazdu do Rosji Pana żony oraz dziecka podlegał Pan opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskanych dochodów, na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2007 r. do momentu, gdy w Polsce przebywała rodzina (żona oraz dziecko) posiadał Pan miejsce zamieszkania na terytorium Polski, a zatem zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegał Pan na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż uzyskany przez Podatnika dochód na terytorium Federacji Rosyjskiej w ww. okresie podlega opodatkowaniu także w Polsce zgodnie z metodą zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu określoną w art. 21 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (metoda proporcjonalnego odliczenia podatku) w związku z art. 27 ust. 9 ww. ustawy.

* od dnia przyjazdu Pana żony oraz dziecka ośrodek interesów życiowych przeniósł Pan do Rosji, nie posiadał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Federacji Rosyjskiej, w tym państwie mieszkał Pan wraz z żoną i dzieckiem z zamiarem stałego pobytu, pracował Pan u rosyjskiego pracodawcy. Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock