IPPB2/415-294/14-2/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2014 r. (data wpływu 9 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach związanych z zapłatą z własnych środków zaległych składek na ubezpieczenie społeczne za byłego pracownika - jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej powstania po stronie byłego pracownika przychodu z tytułu zapłaty przez Spółkę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne,

* nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 9 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach związanych z zapłatą z własnych środków zaległych składek na ubezpieczenie społeczne za byłego pracownika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka nie wliczyła do podstawy wymiaru składek pracownika składnika wynagrodzenia, który podlegał oskładkowaniu. W efekcie zaniżona została podstawa wymiaru składek ZUS. Po sporządzeniu korekty dokumentów rozliczeniowych powstała niedopłata składek. Ponieważ jest to były pracownik, pracodawca zamierza w całości zapłacić zaległe składki z własnych środków. Wartość opłaconych przez pracodawcę składek pracownika zostaje zaliczona do przychodu pracownika, a tym samym podlega oskładkowaniu i opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy równowartość składek, które powinien sfinansować były pracownik, a które są zapłacone ze środków obrotowych pracodawcy należy zaliczyć do przychodu pracownika, zgodnie z art. 12 ust. 1, a tym samym należy je oskładkować i opodatkować.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o ZUS i ustawy zdrowotnej, ubezpieczony finansuje część składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, całą składkę na ubezpieczenie chorobowe oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne. W przypadku gdy pracodawca z własnych środków w całości opłaci zaległe składki ZUS (w tym finansowane przez pracownika), to równowartość składek, które powinny być opłacone przez pracownika, stanowi jego przychód z tytułu stosunku pracy. Przychodem ze stosunku pracy są bowiem również świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika (art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f.). Przepisy składkowe, a także podatkowe, nie zwalniają odpowiednio ze składek ZUS oraz podatku dochodowego takiego rodzaju przychodu. A zatem w miesiącu zapłaty zaległych składek na rachunek ZUS, pracodawca obowiązany jest uwzględnić kwotę składek, którą powinien sfinansować pracownik w podstawie oskładkowania oraz opodatkowania. Powyższe dotyczy pracownika pozostającego w stosunku pracy, jak i pracownika, z którym rozwiązano umowę o pracę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części dotyczącej powstania po stronie byłego pracownika przychodu z tytułu zapłaty przez Spółkę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne, natomiast nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników tego podatku, a także sporządzanie i przekazywanie informacji podatkowych o wysokości dochodów uzyskanych przez osobę fizyczną, normuje rozdział 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Regulacje zawarte w tym rozdziale są konsekwencją przepisów dotyczących źródeł przychodów (art. 10 ww. ustawy) oraz momentu powstawiania przychodu (art. 11 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodu jest stosunek pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy), odrębnym zaś inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

Definicję przychodów ze stosunku pracy zawiera art. 12 ust. 1 ustawy, myśl którego za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei definicję przychodów z innych źródeł zawiera art. 20 cytowanej ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jednocześnie z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, wynika, że przychodami ze stosunku pracy oraz przychodami z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, zapłacenie ze środków płatnika, kwoty tytułem zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, w części, w której powinny być pokryte z dochodu osoby fizycznej (ubezpieczonego), skutkuje powstaniem przychodu po stronie osoby fizycznej w momencie dokonania zapłaty przez płatnika składek.

W przypadku, gdy zapłata nastąpi za osobę fizyczną, która w chwili dokonania zapłaty pozostaje ze świadczeniodawcą w stosunku pracy, otrzymane świadczenie stanowi dla tej osoby (pracownika) przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, natomiast dla osoby fizycznej, która na moment dokonania zapłaty nie pozostaje ze świadczeniodawcą w stosunku pracy, ani też w żadnym innym stosunku prawnym - przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że kwota składek na ubezpieczenia społeczne w części, w której powinny być finansowane przez byłego pracownika a zostaną zapłacone przez Spółkę, stanowi dla byłych pracowników przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem osiągnięty przez te osoby przychód należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Od przychodów tych Spółka jako płatnik nie będzie pobierać zaliczek na podatek dochodowy, tak jak w przypadku osiągnięcie przychodu ze stosunku pracy przez pracowników. Na Spółce ciążyć będzie jedynie obowiązek wykazania kwoty uzyskanego przez byłego pracownika przychodu w informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Reasumując, równowartość składek, które powinien sfinansować były pracownik, a które zostaną zapłacone ze środków obrotowych Spółki należy zakwalifikować do przychów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskanych przez byłych pracowników. Przychodów tych Spółka nie będzie opodatkowywać, tj. nie będzie pobierać zaliczki na podatek dochodowy. Na Spółce ciążyć będzie jedynie obowiązek wykazania kwoty przychodów w informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ww. ustawy.

Ponadto tut. organ informuje, że w przedmiotowej interpretacji nie odniósł się do zagadnienia ewentualnego obowiązku oskładkowania uzyskanego przez byłych pracowników przychodu, z uwagi na to, że zagadnienie to nie dotyczy przepisów prawa podatkowego. Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W myśl art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej - przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności, budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.