IPPB2/415-276/10-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2010 r. (data wpływu 31 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania kwoty przekazanej do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania kwoty przekazanej do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 10 grudnia 2009 r. dokonał likwidacji indywidualnego konta emerytalnego (IKE) prowadzonego przez T.S.A. Zgodnie z obowiązkiem T. odprowadziło do ZUS kwotę 12.260,72 PLN. Zakład Ubezpieczeń Społecznych potwierdził, że w dniu 11 grudnia 2009 r. wpłynęła do oddziału kwota 12.260,72 dotycząca IKE, oraz że zgodnie z art. 37 ust. 5 o indywidualnych kontach emerytalnych powyższa kwota, ewidencjonowana jest na koncie ubezpieczonego, jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym została wpłacona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób dokonać rozliczenia opisanej kwoty w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2009 (PIT-36).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Kwota, o której mowa w wysokości 12.260,72 PLN powinna zostać potraktowana jako składka na ubezpieczenie społeczne podlegająca odliczeniu w części "E" zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2009 (PIT-36) w pozycji 139.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1205 z późn. zm.) w przypadku gdy na IKE oszczędzającego przyjęto wypłatę transferową z programu emerytalnego, instytucja finansowa przed dokonaniem zwrotu, w ciągu 7 dni, licząc od dnia złożenia przez oszczędzającego wypowiedzenia, przekazuje na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kwotę w wysokości 30% sumy składek podstawowych wpłaconych do programu emerytalnego.

Jak stanowi art. 37 ust. 5 ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych informacja o kwocie, o której mowa w ust. 3, ewidencjonowana jest na koncie ubezpieczonego, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.), jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym kwota ta została przekazana do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) na koncie ubezpieczonego ewidencjonuje się informacje o zwaloryzowanej wysokości składek na ubezpieczenie emerytalne, z wyłączeniem składek na otwarte fundusze emerytalne:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wysokości składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe wyrażone są w formie stopy procentowej, jednakowej dla wszystkich ubezpieczonych.

Przepis art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, że stopy procentowe składek wynoszą:

Stosownie do art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy składki na ubezpieczenie emerytalne:

Natomiast, jak wskazuje zapis art. 16 ust. 4 ww. ustawy składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe:

finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zwanych dalej "składkami", stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887), zwanej dalej "ustawą", oraz § 2.

Jak wynika z przepisu art. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, użyte w ustawie określenia przychód oznacza przychody w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych i stypendiów wypłacanych bezrobotnym.

Stosownie do przepisu art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 8 ww. ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5 (tj. osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą oraz osobami z nimi współpracującymi) stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy. Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.

Na gruncie ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) możliwość odliczania składek na ubezpieczenie społeczne reguluje art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.

Według art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2009 r. dokonał likwidacji indywidualnego konta emerytalnego (IKE) prowadzonego przez T.S.A. Zgodnie z obowiązkiem T. odprowadziło do ZUS kwotę 12.260,72 PLN. Zakład Ubezpieczeń Społecznych potwierdził, że w dniu 11 grudnia 2009 r. wpłynęła do oddziału kwota 12.260,72 zł dotycząca IKE, oraz że zgodnie z art. 37 ust. 5 o indywidualnych kontach emerytalnych powyższa kwota, została zaewidencjonowana na koncie ubezpieczonego, jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym została wpłacona. W związku z powyższym u Wnioskodawcy powstała wątpliwość w jaki sposób należy dokonać rozliczenia kwoty odprowadzonej do ZUS.

Zdaniem Wnioskodawcy kwotę odprowadzoną przez ING TFI S.A. Wnioskodawca może wykazać w zeznaniu rocznym o wysokości osiągniętego dochodu poniesionej straty za rok 2009 jako zapłaconą składkę na ubezpieczenie społeczne podlegającą odliczeniu od osiągniętego w danym roku dochodu.

Podatek dochodowy od osób fizycznych jest - zgodnie ze swoją nazwą - podatkiem o charakterze dochodowym. Obciąża on zatem dochód osoby fizycznej.

Suma dochodów podlegających opodatkowaniu poza dochodami (przychodami) opodatkowanymi w sposób zryczałtowany - jest bazą do ustalenia wysokości podstawy obliczenia podatku. Baza ta podlega jeszcze obniżeniu o kwoty odliczane przez podatnika od dochodu w ramach przysługujących mu ulg podatkowych.

Ustawodawca pozwala na pomniejszenie podstawy opodatkowania o faktycznie poniesione przez podatnika wydatki związane ze sfinansowaniem składek emerytalno-rentowych. Odliczeniu podlegają zarówno składki emerytalno-rentowe zapłacone bezpośrednio przez podatnika, jak i składki, które zostały potrącone przez płatnika składek od dochodu podatnika.

Odliczenie od podatku dotyczy składek określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych. Przepis art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) dotyczy osób, które bezpośrednio finansują własne składki na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe. Są to przede wszystkim osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą oraz osoby objęte dobrowolnymi ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi (np. w związku z utratą pracy).

Przepis art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.) - dalej u.s.u.s., stanowi bowiem, że osoby te finansują w całości, z własnych środków, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe.

Natomiast przepis art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) dotyczy odliczenia od podatku składek, określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, potrąconych przez płatnika ze środków podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stan faktyczny oraz przedstawione umocowania prawne należy stwierdzić, że przekazana kwota zaewidencjonowana na koncie ubezpieczonego, jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym została wpłacona nie stanowi składki o której mowa w ww. art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowa wpłata stanowiąca 30% składek podstawowych wpłacanych do programu emerytalnego jest kwotą uzyskaną z tytułu zapłaconych i zgromadzonych przez podatnika składek na ubezpieczenie emerytalne wpłaconych na IKE, ale przekazaną przez instytucję finansową, tym samym ww. przepis nie ma do niej zastosowania.

Ponadto informuje się, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Dlatego dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.