IPPB2/415-273/11/15-7/S/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 2642/11 (data wpływu 2 stycznia 2015 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2011 r. (data wpływu 28 marca 2011 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji źródła przychodu w związku z wypłatą na rzecz Wnioskodawcy świadczenia wypłacanego przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu - jest prawidłowe.

W dniu 28 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji źródła przychodu w związku z wypłatą na rzecz Wnioskodawcy świadczenia wypłacanego przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną (podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce), wspólnikiem spółki kapitałowej typu s.a.r.l (societe a responsibilitee limitee - odpowiednik polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialności) z siedzibą w Luksemburgu utworzonej zgodnie z prawem Luksemburga (dalej "Spółka").

Spółka taka podlega opodatkowaniu od całości swoich przychodów w Luksemburgu i otrzymała certyfikat rezydencji wydany przez właściwe władze podatkowe w Luksemburgu zaświadczający miejsce siedziby spółki dla celów podatkowych.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadzić działalności w Luksemburgu poprzez położony tam "zakład" w rozumieniu konwencji polsko - luksemburskiej.

Spółka obecnie zgromadziła środki pieniężne na kapitałach własnych, które planuje wypłacić Wnioskodawcy.

W związku z planowanymi działaniami powstaje wątpliwość dotycząca zasad opodatkowania na terytorium Polski dochodów Wnioskodawcy powyższych wypłat z tytuły posiadanych przez Wnioskodawcę udziałów (akcji) w Spółce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wypłata świadczenia przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu z zgromadzonych na kapitałach własnych środków jest kwalifikowana jako dochód z akcji w myśl art. 10 ust. 3 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy wypłata świadczenia przez Spółkę na rzecz swojego wspólnika z tytułu zgromadzonych na kapitałach własnych środków pieniężnych jest wypłatą bezpośrednio związaną z posiadanym udziałem (akcja) i kwalifikuje się jako dochód z akcji w myśl art. 10 ust. 3 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Wynika to z następujących względów.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. zwana dalej "u.p.d.o.f.") osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast zgodnie z art. 4a u.p.d.o.f., powyższą regulację stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zatem zgodnie z powyższym przepisem nieograniczony obowiązek podatkowy wynikający z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. podlega pewnym ograniczeniom w związku z regulacjami umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska

Wskazać tutaj należy, iż jednym z takich ograniczeń jest np. wypłata dywidendy przez podmiot mający siedzibę w Luksemburgu.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - użyte w tym artykule określenie "dywidendy" są definiowane jako dochód z akcji (tut. udziałów), akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

Wskazać należy, iż stosując wykładnię językową oraz systemową art. 10 ust. 3 ww. Umowy należy rozróżnić dwa źródła dochodów wypłacanych przez Spółkę w Luksemburgu określane jako "dywidendy", mianowicie:

Zatem na podstawie powyższego wyróżnia się dwa rodzaje źródeł przysporzeń kwalifikowanych jako "dywidendy" na podstawie art. 10 ust. 3 ww. Umowy: źródło związane bezpośrednio z faktem posiadania przez podmiot akcji/udziału w innym podmiocie oraz źródło z innych praw niż prawo związane z akcją/udziałem.

Dochód związany bezpośrednio z akcją/udziałem.

Akcja/udział jest instrumentem łączącym w sobie prawa o charakterze majątkowym i nie majątkowym, wynikającym z uczestnictwa akcjonariusza/udziałowca w spółce akcyjnej/z o.o. Akcja/udział potwierdza udział jej właściciela w kapitale zakładowym spółki.

Z perspektywy udziałowca dywidendy stanowią dochód z kapitału, który udostępnił spółce jako udziałowiec/akcjonariusz. Dla klasyfikacji dochodu na gruncie wspomnianego art. 10 ust. 3 Umowy istotne jest to czy akcje/udziały stanowiące jego źródło inkorporują prawo do udziału w zysku lub w majątku likwidowanym spółki.

Inaczej mówiąc bezwzględną przesłanką uznania danego dochodu jako dochodu z akcji w rozumieniu powyższych przepisów jest bezpośrednie powiązanie akcji/udziału (prawa korporacyjnego) jak źródła tego dochodu.

Zaznaczyć należy, iż sama wykładnia językowa art. 10 ust. 3 Umowy wskazuje, iż dane przysporzenie majątkowe jest kwalifikowane jako dywidenda - "dochód z akcji" w momencie bezpośredniego związku wypłaty danego przysporzenia przez daną spółkę z posiadaniem akcji/udziałów tego podmiotu.

Natomiast dochód pozbawiony powyższych cech (bezpośredniego związku przysporzenia z faktem posiadania akcji/udziałów) nie będzie stanowił dochodu z akcji/udziału w rozumieniu art. 10 ust. 3 ww. Umowy. Dochód taki może zostać zrównany jako dywidenda w oparciu o przepisy państwa źródła wypłaconego dochodu.

Dodatkowo należy wskazać, iż do zakwalifikowania dochodu jako dochodu z akcji nie ma znaczenia, z jakiego rodzaju akcji/udziału wynika, a wiec czy są to akcje/udziały np:

* aportowe - pokryte wkładem niepieniężnym

* gotówkowe - pokryte w formie pieniężnej

* uprzywilejowane, nieme czy też np. założycielskie.

Inne prawa niż prawa związane z akcją/udziałem

Regulacja art. 10 ust. 3 Umowy wskazuje, iż dywidendą są:

* wyżej opisane dochody bezpośrednio związane z akcją (bądź udziałem)

* oraz dochody z innych praw (innych niż akcja/udział), z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego państwa, w którym spółka wydzielająca ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

Zatem jako dywidendę można przyjąć dochód z innych praw (nie wynikających z faktu posiadania akcji/udziałów), które według prawa państwa w którym siedzibę ma podmiot wypłacający dany dochód uprawniają osobę otrzymująca niniejsze przysporzenie do - udziału w zyskach tego podmiotu.

Na przykładzie polskiego kodeksu spółek handlowych przytoczyć tutaj można np. prawa wynikające z posiadania świadectw użytkowych (art. 361 k.s.h.) czy też prawa ze świadectw założycielskich (art. 355 k.s.h.).

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym wskazano, że w Spółka zamierza wypłacić swojemu wspólnikowi świadczenie z tytułu nagromadzonych na kapitałach własnych środków.

Wypłacenie świadczenia przez Spółkę Wnioskodawcy związane jest bezpośrednio z faktem posiadania przez niego udziałów (akcji) Spółki. Wnioskodawca przez to jest uprawniony do otrzymywania świadczeń, które stanowią prawny i ekonomiczny ekwiwalent za posiadane udziały. Zatem niniejsze przysporzenie powinno być kwalifikowane zgodnie z art. 10 ust. 3 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - jako dochód z akcji (tut. udziałów). Dodatkowo wskazać należy, iż planowane wypłacane świadczenie opisane w stanie faktycznym nie może być zaliczone jako dochód z innych źródeł, gdyż:

a. jak wykazano wyżej jedynym źródłem wypłacanego świadczenia jest fakt posiadania udziałów w Spółce;

b. Wnioskodawca nie posiada innych praw w Spółce w związku z czym nie czerpie żadnego innego dochodu z innych praw.

W związku z powyższym właściwy jest wniosek, iż wypłata świadczenia przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy z tytułu zgromadzonych na kapitałach własnych środków pieniężnych jest wypłatą bezpośrednio związaną z posiadanym udziałem (akcja) i kwalifikuje się jako dochód z akcji w myśl art. 10 ust. 3 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdza, m.in.:

* Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 lutego 2011 r. sygn. Akt III SA/Wa 1383/10, który mówi między innym, że "dochód z umorzenia udziałów spółki z Luksemburga nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Pojęcie "dywidenda" z Konwencji musi być rozumienie szeroko, jako dochód z udziału w zyskach osoby prawnej. Jest to więc dywidenda sensu largo, a nie tylko jako dywidenda w ścisłym rozumieniu Kodeksu spółek handlowych".

* Wyrok WSA w Łodzi z dnia 23 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1480/10, mówiący, że w art. 10 ust. 3 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - "dywidendy wskazano na dwa rodzaje dochodów pod względem ich kwalifikacji podatkowej. Pierwszy to dochód z akcji, akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli a więc odnoszący się bezpośrednio do pojęcia akcji i praw, z których dywidendy wynikają są wydzielane. Drugi zaś, to dochód z innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji, a więc tego rodzaju dochody, które nie wynikają wprost z akcji czy prawa do pobierania korzyści lecz stanowią dochody z "innych praw do udziału w zyskach" lub "z innych praw spółki", o ile dochody tak uzyskane traktowane są w umawiającym się państwie jak wpływy z akcji."

Pismem z dnia 17 maja 2011 r. Nr IPPB2/415-273/11-2/AK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez wskazanie:

- czy prawo luksemburskie zrównuje dochody uzyskane z tytułu wypłaty środków zgromadzonych na kapitałach własnych z wpływami z akcji.

Pismem z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek wskazując:

1. Na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm. - dalej jako "Ordynacja podatkowa"), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisów aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Oznacza to, że interpretacji indywidualnej podlegają wszystkie, bez wyjątku, postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, ratyfikowanych przez Polskę w tym postanowienia omawianej Konwencji.

W niniejszej sprawie, z uwagi na jej przedmiot, przepisami prawa podatkowego, o których mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej są również postanowienia zawartej między Polską a Luksemburgiem Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Tym samym interpretacji organu podatkowego podlegają postanowienia tej Konwencji będące, z woli ustawodawcy, przepisami prawa podatkowego. Przy czym w literaturze przyjmuje się, że polskie prawo nie stwarza w kwestii dopuszczalności materiałów interpretacyjnych żadnych specjalnych ograniczeń. Interpretator może korzystać z wszelkich materiałów, które są relewantne do ustalenia treści i znaczenia interpretowanej regulacji prawnej (Jacek Brolik "Urzędowe interpretacje prawa podatkowego" Lewis Nexis 2010 - str.151).

Stosownie do art. 14 § 2 Ordynacji podatkowej wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Z kolei § 3 przewiduje, że składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Organ podatkowy wydaje indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie wyczerpującego stanu faktycznego podanego we wniosku.

Rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, organ podatkowy nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego (tekst jedn.: nie przeprowadza dowodów), lecz dokonuje oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika.

Zgodnie z art. 14h Ordynacji podatkowej w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio m.in. przepisy art. 121 § 1 i art. 169 § 1-2 Ordynacji podatkowej. Instytucja ta ma w założeniu zatem realizować zasadę zaufania podatników do organów podatkowych i wyjaśniać przez nie treść przepisów prawa podatkowego poza postępowaniem podatkowym, wyjaśniającym lub kontrolą podatkową.

Przedstawienie stanu faktycznego przez podatnika oznacza, zwłaszcza w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przeszłego, także obowiązek jego uszczegółowienia na wezwanie organu podatkowego udzielającego interpretacji.

Należy podkreślić, że interpretacja, o której mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej sprowadza się nie tyle do wyjaśnienia (abstrakcyjnego) treści normy prawa podatkowego lecz do odpowiedzi na pytanie czy ta norma (lub jaka) ma zastosowanie w indywidualnej sprawie podatnika. Jeżeli zaś przedstawiony przez podatnika stan faktyczny nie pozwalał na udzielnie odpowiedzi na sformułowane pytanie to należało go wezwać o dalsze niezbędne informacje. Trybem zaś właściwym do tego jest stosowany odpowiednio przepis art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej (Naczelny Sąd Administracyjny, wyrok z dnia 28 lutego 2008 r. w sprawie II FSK 2/07, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

W niniejszej sprawie zdaniem Wnioskodawcy wezwanie przez Ministra Finansów dnia 17 maja 2011 r. nr IPPB2/415-273/11-2/AK do wskazania czy prawo luksemburskie zrównuje dochody uzyskane z tytułu wypłaty środków zgromadzonych na kapitałach własnych z wpływami z akcji - nie jest zagadnieniem dotyczącym uszczegółowienia stanu faktycznego.

Niniejsze wezwanie dotyczy uszczegółowienia stanu prawnego obowiązującego w Luksemburgu. Zatem zdaniem Wnioskodawcy informacja w tej kwestii ma charakter prawny, zatem jej przywołanie ciąży na organie podatkowym dokonującym oceny prawnej stanowiska zainteresowanego.

2. Ponadto w ocenie Wnioskodawcy przedstawienie powyższej informacji nie jest konieczne w sprawie albowiem stan faktyczny przedstawiony we wniosku jest jednoznaczny, a on właśnie konstytuuje przedmiotowy zakres sprawy o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego. Jak wskazano w cytowanej pozycji J.Brolika "Urzędowe interpretacje prawa podatkowego" (str. 75) - organy podatkowe działając w imieniu Ministra Finansów i na podstawie art. 14j § 1 Ordynacji podatkowej oceniają bowiem możliwość zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do konkretnego, przedstawionego przez wnioskodawcę, stanu faktycznego i w relacji do tego obszaru także dokonują operatywnej wykładni przepisów prawa, których potencjalną subsumcję rozważają.

Wnioskodawca nie zadał pytania odnoszącego się w ogólności do stosowania Konwencji wobec uzyskiwanych dochodów uzyskanych z wypłaty środków zgromadzonych na kapitałach własnych, lecz Wnioskodawca zawęził pytanie - czy wypłata świadczenia przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu z zgromadzonych na kapitałach własnych środków jest kwalifikowana jako dochód z akcji w myśl art. 10 ust. 3 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Wskazać należy, iż stosując wykładnię językową oraz systemową art. 10 ust. 3 ww. Umowy należy rozróżnić dwa źródła dochodów wypłacanych przez Spółkę w Luksemburgu określane jako "dywidendy", mianowicie:

* dochód związany bezpośrednio z akcją (tut. udziałem), akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli;

* lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

Zatem na podstawie powyższego wyróżnia się dwa rodzaje źródeł przysporzeń kwalifikowanych jako "dywidendy" na podstawie art. 10 ust. 3 ww. Umowy: źródło związane bezpośrednio z faktem posiadania przez podmiot akcji/udziału w innym podmiocie oraz źródło z innych praw niż prawo związane z akcją/udziałem, które według prawa podatkowego państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

Jak widać powyżej pytanie Wnioskodawcy zawężone było do pkt 1 czyli dochód związany bezpośrednio z akcją (tut. Udziałem). Natomiast jak widać z przedmiotowego wezwania Minister Finansów działający przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie rozpatruje błędnie przedmiotowe pytanie pod względem całościowej regulacji art. 10 ust. 3 Umowy, zwłaszcza pod względem kwalifikacji niniejszego dochodu Wnioskodawca jako dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Luksemburga zrównane są z wpływami z akcji.

3. Wnioskodawca dodatkowo zaznacza, iż w świetle przedstawionych wywodów skoro interpretacja indywidualna dotyczy przepisów prawa podatkowego (art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej), a przepisami takimi są postanowienia ratyfikowanych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej), zaś jeżeli według Ministra Finansów z umów tych wynika, że rozumienie użytego w nich wyrażenia zależy od prawa podatkowego drugiego z umawiających się państw (art. 3 ust. 2 przedmiotowej Konwencji), to dla odczytania normy prawnej zawierającej to wyrażenie niezbędne jest uzyskanie informacji o treści tego prawa, a tym samym rzeczą organu podatkowego udzielającego interpretacji jest pozyskanie wiedzy o prawie podatkowym, które decydowało o ocenie poglądu zainteresowanego w celu wyrażenia zgodnego z prawem stanowiska (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 lutego sygn. akt I SA/Łd 1480/10).

Wnioskodawca wskazuje, iż jeżeli jednak w ocenie Ministra Finansów weryfikacja stanu faktycznego w zakresie opodatkowania dochodów Wnioskodawcy, objętych wnioskiem wymaga odpowiedniej wiedzy prawa Luksemburskiego, to dla celów podatkowych przez władze Luksemburga, organ podatkowy może na podstawie art. 27 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - wystąpić do tych władz o udzielenie informacji. Zgodnie bowiem z tym przepisem "Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały takie informacje, które są niezbędne do stosowania postanowień niniejszej konwencji lub ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw dotyczącego podatków objętych niniejszą konwencją, w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym ustawodawstwie nie jest sprzeczne z konwencją. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, co informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa, i będą mogły być ujawnione jedynie osobom i władzom (w tym sądom i organom administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściąganiem, lub rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków objętych konwencją. Takie osoby lub władze będą wykorzystywać informacje wyłącznie w podanych celach. Mogą one ujawniać te informacje w postępowaniu sądowym lub postanowieniach sądowych".

Podsumowanie

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie błędnie uznaje, iż niniejsza informacja dot. możliwego zrównania dochodów wnioskodawcy uzyskanych z tytułu wypłaty środków zgromadzonych na kapitałach własnych jest zrównana z wpływami z akcji na podstawie prawa Luksemburga.

Wzywana od Wnioskodawcy przedmiotowa informacja ma charakter prawny, zatem jej uzyskanie ciąży na organie podatkowym dokonującym oceny prawnej stanowiska zainteresowanego.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy znajomość niniejszego zagadnienia prawnego nie jest wymagana w niniejszej sprawie aby wydać interpretacje prawa podatkowego.

W związku z czym nie prawidłowym było wystosowanie do Wnioskodawcy przedmiotowego wezwania z dnia 17 maja 2011 r.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał na podstawie ww. wniosku postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia Nr IPPB2/415-273/11-4/AK z dnia 9 czerwca 2011 r.

W powyższym postanowieniu stwierdzono, że błędnie stwierdza Wnioskodawca, iż udzielenie informacji do której został wezwany ma charakter prawny, zatem jej uzyskanie ciąży na organie podatkowym dokonującym oceny prawnej stanowiska zainteresowanego. Jak również błędem jest twierdzenie Wnioskodawcy, odnośnie braku znaczenia kwalifikacji dochodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę w świetle prawa wewnętrznego Luksemburga.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem pismem z dnia 20 czerwca 2011 r. (data wpływu 24 czerwca 2011 r.) Wnioskodawca wniósł zażalenie.

W odpowiedzi na powyższe zażalenie tut. Organ postanowieniem z dnia 21 lipca 2011 r. Nr IPPB2/415-273/11-6/AK (skutecznie doręczonym w dniu 25 lipca 2011 r.) utrzymał w mocy postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia Nr IPPB2/415-273/11-4/AK z dnia 9 czerwca 2011 r.

W dniu 24 sierpnia 2011 r. (data wpływu 26 sierpnia 2011 r.) Strona złożyła za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia Nr IPPB2/415-273/11-4/AK z dnia 9 czerwca 2011 r.

Strona Skarżąca zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła błędną interpretację art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej w związku z art. 10 ust. 3 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku oraz błędne stosowanie przepisów art. 14b oraz art. 14h w zw. Z art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez wezwanie Wnioskodawcy do wskazania czy prawo luksemburskie zrównuje dochody uzyskane z tytułu wypłaty środków zgromadzonych na kapitałach własnych z wpływami z akcji oraz poprzez uznanie, iż to na podatniku ciąży obowiązek znajomości przepisów prawa podatkowego państwa z którego otrzymuje, osiąga dochody, korzyści majątkowe.

Wyrokiem z dnia 19 czerwca 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2642/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone postanowienie i stwierdził, że uchylone postanowienie nie może być wykonana w całości.

W dniu 21 sierpnia 2012 r. (data nadania 22 sierpnia 2013 r.) organ wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 czerwca 2012 r., sygn. Akt III SA/Wa 2642/11.

Wyrokiem z dnia 16 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2454/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną organu.

W dniu 2 stycznia 2015 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 czerwca 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2642/11.

Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem obejmującą m.in. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach (art. 3 § 1 i § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270; zwanej dalej "p.p.s.a."), które oceniane są z punktu widzenia ich legalności zarówno z przepisami prawa materialnego jak i formalnego.

W niniejszej sprawie, Sąd uznał, że zaskarżone postanowienie pozostawiające wniosek Skarżącego o wydanie interpretacji bez rozpatrzenia narusza przepisy prawa procesowego, w sposób mający wpływ na wynik sprawy.

Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy zgodnie z prawem pozostawiono bez rozpatrzenia wniosek Skarżącego o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wskazać należy, że obowiązki Wnioskodawcy w postępowaniu o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Organ powinien oceniać przez pryzmat art. 14b § 3 O.p. Mowa tam jest o obowiązku Wnioskodawcy do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia albo zdarzenia przyszłego. W sytuacji gdy przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny nie jest wystarczająco jasny, a w tym znaczeniu wyczerpujący, do dokonania prawidłowej oceny prawnej jego stanowiska, organ winien zażądać uzupełnienia (wyjaśnienia) opisu tegoż stanu, tak aby dawał on podstawy do prawidłowej jego oceny pod względem prawnym (art. 14h O.p. w zw. z art. 169 § 1 O.p.)

Tymczasem w wezwaniu z dnia 17 maja 2011 r. zażądano od Wnioskodawcy uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie: czy prawo luxemburskie zrównuje dochody uzyskane z tytułu wypłaty środków zgromadzonych na kapitałach własnych z wpływami z akcji.

Wobec odmowy przez Wnioskodawcę dokonania korekty złożonego wniosku zgodnie ze wskazówkami wynikającymi z wezwania, Organ pozostawił wniosek Skarżącego bez rozpatrzenia, jako niespełniający wymogów określonych w art. 14b § 3 O.p.

Mając powyższe na uwadze organ interpretujący naruszył art. 14g § 1 O.p. pozostawiając wniosek bez rozpatrzenia, bowiem zażądał uzupełnienia wniosku nie o okoliczności faktyczne ale o regulacje prawne mające znaczenia dla wydania interpretacji indywidualnej w sprawie. Oznacza to, że polski organ podatkowy interpretujący nałożył na polskiego podatnika obowiązek znajomości prawa obcego, którego sam nie znał lub nie chciał znać mimo, istnienia odnoszących się do tego prawa zapisów Konwencji. Organ interpretujący nie wyjaśnił dlaczego przepisów Konwencji nie traktuje jako składnika polskiego porządku prawnego (art. 91 Konstytucji R.P.), oraz dlaczego nie zastosował przepisu art. 27 tej Konwencji dotyczącego wymiany informacji, skoro stwierdził, że informacja o prawie luksemburskim w zakresie dywidend jest niezbędna dla rozstrzygnięcia sprawy, zaś jego znaczenie wynika wprost z treści art. 10 ust. 3 Konwencji.

Zgodnie z art. 14b § 1 O.p., minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie z art. 3 pkt 2 O.p. ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisów aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Oznacza to, że interpretacji indywidualnej podlegają wszystkie, bez wyjątku, postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, ratyfikowanych przez Polskę w tym postanowienia omawianej Konwencji. W niniejszej sprawie, z uwagi na jej przedmiot, przepisami prawa podatkowego, o których mowa w art. 14b § 1 O.p. były również postanowienia zawartej między Polską a Luksemburgiem Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Tym samym interpretacji organu podatkowego podlegały postanowienia tej Konwencji będące, z woli ustawodawcy, przepisami prawa podatkowego. Jeżeli według Ministra Finansów z umów tych wynika, że rozumienie użytego w nich wyrażenia zależy od prawa podatkowego drugiego z umawiających się państw (art. 3 ust. 2 Konwencji), to dla odczytania normy prawnej zawierającej to wyrażenie niezbędne jest uzyskanie informacji o treści tego prawa, a tym samym rzeczą organu podatkowego udzielającego interpretacji jest pozyskanie wiedzy o prawie podatkowym, które decydowało o ocenie poglądu zainteresowanego w celu wyrażenia zgodnego z prawem stanowiska. Przy czym w literaturze przyjmuje się, że polskie prawo nie stwarza w kwestii dopuszczalności materiałów interpretacyjnych żadnych specjalnych ograniczeń. Interpretator może korzystać z wszelkich materiałów, które są relewantne do ustalenia treści i znaczenia interpretowanej regulacji prawnej (Jacek Brolik "Urzędowe interpretacje prawa podatkowego" Lexis Nexis 2010 - str. 151).

Z uwagi na powyższe Sąd stwierdził, że zaskarżona interpretacja narusza cytowane wyżej przepisy O.p. jak i w związku z tym podlega uchyleniu na podstawie art. 146 p.p.s.a. Na podstawie art. 152 orzekł, iż zaskarżona interpretacja nie podlega wykonaniu. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 czerwca 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2642/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.