IPPB2/415-242/07-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2007 r. (data wpływu 8 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia podatku na zasadach właściwych dla osób samotnie wychowujących dzieci - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia podatku na zasadach właściwych dla osób samotnie wychowujących dzieci.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą samotnie wychowującą pełnoletniego syna, jako że na mocy wyroku sądowego z dnia 29 kwietnia 2002 r. (Wydział Cywilny) uzyskał rozwód ze swoją dotychczasową małżonką-matką syna. Syn w roku 2006 był na wyłącznym utrzymaniu Wnioskodawcy.

Syn urodzony xx listopada 1983 r. jest studentem Politechniki. Nie uzyskał w 2006 r. żadnych dochodów. Zawarł on w 2004 r. związek małżeński. Małżonka syna również nie uzyskała w 2006 r. żadnych dochodów. W związku z brakiem dochodów uzyskanych zarówno przez syna, jak i przez jego małżonkę, nie zostało złożone wspólne rozliczenie roczne przez małżeństwo.

Wszystkie koszty związane z miejscem zamieszkania syna w roku 2006 ponosił Wnioskodawca. Innymi słowy, zapewniał Pan miejsce zamieszkania synowi i łożył na jego utrzymanie.

Nie uzyskuje Pan dochodów, do których mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W związku z opisanym powyżej stanem faktycznym Wnioskodawca złożył zeznanie roczne za 2006 rok i nie korzystając z możliwości rozliczenia podatku na zasadach właściwych dla osób samodzielnie wychowujących dzieci. Rozważa jednak możliwość korekty zeznania rocznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy za rok 2006 ma Pan prawo skorygować zeznanie roczne w podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem zasad właściwych dla osób samodzielnie wychowujących dzieci określonych w art. 6 ust. 4 w zw. z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby samotnie wychowujące w roku podatkowym:

* dzieci małoletnie,

* dzieci, bez względu na ich wiek, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, pobierany był zasiłek pielęgnacyjny,

* dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości nie powodującej obowiązku zapłaty podatku

- mają prawo do określenia podatku w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy ich dochodów, jako osoby samotnie wychowującej dzieci. Do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie. Takie wspólne opodatkowanie możliwe jest w przypadku złożenia wniosku w rocznym zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 5 ustawy za osobą samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

W art. 6 ust. 8 ustawy zastrzeżono, iż opisany powyżej sposób opodatkowania nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Pana zdaniem wszystkie przewidziane w powyżej przytoczonych przepisach ustawy przesłanki do zastosowania preferencyjnego opodatkowania są w tym przypadku spełnione. Jest Pan osobą samotną, jako że na mocy wyroku sądowego jest rozwodnikiem.

Syn Wnioskodawcy uczy się w szkole wyższej (Politechnika Warszawska) i nie osiągnął w roku, o który Pan pyta wieku 25 lat. Ponadto, syn nie uzyskał w przedmiotowym roku żadnych dochodów.

Zdaniem Pana spełniona jest również ostatnia z wymaganych przez przepisy ww. ustawy przesłanka wychowywania dziecka pomimo zawarcia przez syna związku małżeńskiego. Ustawa nie zawiera definicji "wychowania" na potrzeby przepisów podatkowych, ani też nie odwołuje się do żadnych innych przepisów prawnych regulujących tą materię. Tym bardziej, ustawa nie wyklucza uznania możliwości dalszego wychowywania dziecka przez ojca, przy spełnieniu innych przesłanek wskazanych w przepisach art. 6 ustawy, pomimo zawarcia związku małżeńskiego przez syna.

Jako, że interpretacja przepisów ustaw podatkowych nie powinna, a często wręcz nie może, być dokonywana w oparciu o pojęcia ustanowione i przyjęte przez ustawodawcę na potrzeby innych gałęzi prawa, stoi Pan na stanowisku, że określeniu "wychowania" użytym w przepisie art. 6 ustawy należy nadać znaczenie wynikające z jego słownikowego rozumienia. Taki sposób interpretacji uzasadnia fakt, iż pojęcie "wychowania" jako jedna z przesłanek implikuje możliwość zastosowania swoistej ulgi podatkowej, jaką jest wspólne opodatkowanie.

I tak, zgodnie z potocznym rozumieniem "wychowanie" oznacza zapewnianie dziecku opieki do momentu uzyskania przez nie samodzielności, w tym przede wszystkim samodzielności finansowej, która jest podstawą samodzielnej egzystencji. Tak rozumiane wychowanie może mieć miejsce po uzyskanie przez dziecko wieku pełnoletniości wraz z którym kończy się władza rodzicielska w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, nawet po zawarciu przez dziecko związku małżeńskiego.

Prawidłowość tego rozumowania potwierdza m.in. sam ustawodawca w przepisach art. 6 ustawy uznając, iż również pełnoletni (a więc osoba wobec której władza rodzicielska wygasła) może być wychowywany, a osoba wychowująca, o ile spełnia pozostałe przesłanki, może korzystać z opodatkowania właściwego dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Powyższe wskazuje, iż intencją ustawodawcy nie było oparcie preferencyjnego opodatkowania o kryterium pełnoletniości czy związanej z nim władzy rodzicielskiej definiowanej w przepisach prawa cywilnego (Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego)

Przepis art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy jasno określa przesłanki, jakie muszą być spełnione dla możliwości zastosowania wspólnego opodatkowania i zdaniem podatnika nie ma podstaw do wyłączenia z takiego opodatkowania osób je spełniających.

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż dysponuje bezspornymi dowodami na fakt utrzymywania syna, gdyż łoży on na jego wyżywienie, zakwaterowanie, opłaca studia syna i zaspokaja wszelkie inne jego potrzeby życiowe. W ten sposób umożliwia synowi osiągnięcie wykształcenia pozwalającego na samodzielne funkcjonowanie w przyszłości w społeczeństwie. Należy zaznaczyć, iż syn nie miał możliwości wspólnego rozliczenia się z małżonką, jako że oboje nie wykazali żadnych dochodów w roku, którego dotyczy zapytanie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2005 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:

Natomiast stosownie do art. 6 ust. 5 ww. ustawy za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 powołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z treści art. 6 ust. 4 ustawy wynika, że prawo do preferencyjnego sposobu opodatkowania dochodów przysługuje wyłącznie temu rodzicowi, który wychowuje dziecko. We wniosku podnosi Pan, iż dysponuje dowodami potwierdzającymi fakt utrzymywania syna, tzn. łoży Pan na jego wyżywienie, zakwaterowanie, opłaca studia i zaspokaja wszelkie potrzeby życiowe. Obowiązek ten wynika z art. 96 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.), zgodnie z którym rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień.

Utrzymanie syna i umożliwienie mu osiągnięcia wykształcenia nie stanowi jednak przesłanki do skorzystania przez Pana z możliwości preferencyjnego opodatkowania. Trudno bowiem przyjąć, iż syn, który ożenił się w 2004 r. jest przez Pana wychowywany.

Ponadto art. 6 ust. 10 wskazanej ustawy stanowi, iż sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Mając powyższe na uwadze nie może Pan dokonać korekty do zeznania podatkowego za 2006 r. oraz nie może Pan skorzystać z preferencyjnego sposobu opodatkowania dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.