IPPB2/415-227/09-4/AK - Obowiązki płatnika w związku z otrzymanym przez pracownika spółki oprogramowaniem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 23 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z otrzymanym przez pracownika Spółki oprogramowaniem - jest prawidłowe.

W dniu 23 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z otrzymanym przez pracownika Spółki oprogramowaniem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

K. Sp. k. (dalej jako: Spółka) zamierza nabyć od firmy Microsoft oprogramowanie w postaci pakietu biurowego MS Office, w skład którego wchodzić może między innymi: edytor tekstu, arkusz kalkulacyjny, program do obsługi baz danych, program do tworzenia prezentacji oraz program pocztowy. Zakup kompleksowej licencji na pakiet biurowy oprogramowania przekraczający określoną przez dostawcę liczbę stanowisk umożliwi Spółce uzyskanie prawa do dodatkowego udostępnienia swoim pracownikom oprogramowania z prawami do użytku na komputerze domowym (dalej jako: licencja do użytku na komputerze domowym). Pozwoli ona pracownikom na zainstalowanie określonych wersji oprogramowania na komputerze domowym. Celem oferowania przez producenta oprogramowania na licencji do użytku na komputerze domowym jest umożliwienie klientom optymalizacji zarządzania pracownikami i realizacji przez nich powierzonych zadań, poprzez zapewnienie możliwości ich wykonywania w domu, w sytuacji, gdy pracownik nie ma dostępu do służbowego komputera. Pracownicy będą mogli zamawiać określone oprogramowanie komputerowe na wskazanej przez Microsoft stronie internetowej. Po dokonaniu zamówienia, w zależności od wewnętrznych ustaleń, pracownik bądź pracodawca pokryje koszty związane z przesyłką oraz nośnikiem oprogramowania. Pracownik nie będzie uprawniony do wykorzystywania zainstalowanego oprogramowania do celów prywatnych. Spółka w celu zapewnienia, że pracownicy nie będą w taki sposób wykorzystywać oprogramowania zobowiąże każdego, który wyrazi chęć korzystania z pakietu do podpisania odpowiedniego oświadczenia, w którym pracownik zobowiąże się do korzystania z oprogramowania jedynie w celach służbowych. Pracownik będzie miał prawo instalować i wykorzystywać kopie pakietu biurowego tylko na jednym komputerze osobistym. Możliwość wykorzystywania oprogramowania przez pracownika będzie trwała jedynie przez okres jego zatrudnienia w Spółce lub tak długo jak Spółka będzie miała aktywną umowę licencji grupowych. Pracownik nie będzie miał również prawa do zbycia tego oprogramowania ani do wykorzystywania go w prowadzeniu własnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość otrzymanego przez pracownika oprogramowania, stanowić będzie dla niego przychód ze stosunku pracy jako nieodpłatne świadczenie i w związku z tym Spółka jako płatnik powinna uwzględnić ten przychód przy poborze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Według art. 12 ust. 1 ustawy PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy PIT jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej będące zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy.

Jak wskazał Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Górna w interpretacji z 14 sierpnia 2008 r. (I-415/86/07) "Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym nie sprecyzował bliżej co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie". Ograniczył się w tym względzie jedynie do wskazania kryteriów i sposobów ustalania ich wartości. Zatem konieczne jest odwołanie się w tym zakresie do rozumienia tego pojęcia w prawie cywilnym, orzecznictwie i doktrynie. I tak przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy."

W związku z powyższym Spółka wskazuje, iż udzielenie pracownikowi prawa do korzystania z licencji do użytku na komputerze domowym bez wynagrodzenia, nie może być traktowane jako świadczenie nieodpłatne, ponieważ pracownik nie nabywa prawa do korzystania z oprogramowania w celach innych niż służbowe, co potwierdza w oświadczeniu. Pracownik nie uzyskuje więc żadnej korzyści kosztem pracodawcy. Pracodawca dzięki udostępnieniu pracownikowi możliwości korzystania z oprogramowania na komputerze osobistym zyskuje dodatkową możliwość zarządzania czasem pracownika. Jest to również wygodne rozwiązanie dla pracownika, gdyż pozwala mu na swobodny wybór miejsca i czasu pracy. Możliwość ta wiąże się jednak jedynie z jego obowiązkami służbowymi, gdyż celem udostępnienia pakietu biurowego pracownikom jest wykonywanie zadań zleconych przez Spółkę w ramach stosunku pracy na komputerze domowym.

Organy podatkowe w wydawanych interpretacjach potwierdzają że świadczenia przekazane w celu wykonywania zadań służbowych nie stanowią źródła przysporzenia dla pracownika, a ich wartość nie może być doliczana do przychodu pracownika.

Powyższe zostało potwierdzone przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź -Górna w cytowanym powyżej postanowieniu. Zostało ono wydane w stanie faktycznym dotyczącym nieodpłatnego udostępniania pracownikom, odzieży służbowej. Naczelnik stwierdził w nim, że: "Pracownik odzież tą używa wyłącznie w czasie pracy, a zatem nie może nią dysponować w sposób swobodny, a tym samym korzystać z niej poza pracą. Trudno zatem mówić w tej sytuacji o czerpaniu przez pracownika z tego tytułu jakichkolwiek korzyści. Korzyści może odnieść Pani jako pracodawca. W związku tym w opinii tutejszego organu nie można uznać, że korzystanie wyłącznie w godzinach pracy z należącej do pracodawcy odzieży oznaczonej marką XXX będzie mieścić się w pojęciu nieodpłatnych świadczeń, gdyż trudno je uznać za przysporzenie majątku pracownika posiadające konkretny wymiar finansowy. Tym samym w wymienionym zakresie nie mają zastosowania przepisy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych". Podobną opinie wyraził również Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków - Nowa Huta w postanowieniu z dnia 16 lipca 2007 r. (PD/415-95/07).

Podobnie wygląda sytuacja w przypadku udostępnienie pracownikowi samochodu służbowego wyłącznie na cele zakładu pracy i w związku z prowadzoną przez niego działalnością nie stanowi dla pracownika przychodu podlegającego u niego opodatkowaniu. Dopiero gdy pracodawca w przepisach o wynagradzaniu przyznaje jednak pracownikowi prawo wykorzystywania samochodu służbowego również na cele prywatne i pracownik korzysta z tego uprawnienia w ten sposób, że wyjeżdża udostępnionym samochodem np. na urlop wraz z rodzina to takie udostępnienie należy traktować jako świadczenie podlegające opodatkowaniu.

Zgodnie z powyżej powołanymi stanowiskami zarówno doktryny jak i praktyki nie może być mowy o nieodpłatnym świadczeniu, w sytuacji gdy pracownik otrzymuje jedynie narzędzie służące do prawidłowego wykonywania obowiązków służbowych. Dodatkowo zobowiązuje się do niewykorzystywania tego narzędzia w celach innych niż służbowe. Trudno takie świadczenie uznać za przysporzenie majątkowe po stronie pracownika, gdyż samo w sobie, zważywszy na ograniczające oświadczenie składane przez pracownika, nie ma ono dla niego dodatkowej wartości. Dopiero, gdy powiążemy to świadczenie ze stosunkiem pracy stanowi ono wartość, ponieważ pracownik może wykonać swoją prace w dowolnym miejscu i czasie na komputerze osobistym.

Podsumowując Spółka stoi na stanowisku, iż korzystanie przez pracownika z licencji do użytku na komputerze domowym nie skutkuje powstaniem u pracownika przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. W związku z tym Spółka nie jest zobowiązana do uwzględniania tego przychodu przy poborze zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.