IPPB2/415-223/12-2/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu gazem płynnym (stacja autogazu). Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych. Księgę przychodów i rozchodów prowadzi ręcznie, w formie zeszytu. Wnioskodawca zatrudnia jednego pracownika na podstawie umowy o pracę. Zgodnie z umową, wynagrodzenie jest płatne gotówką w kasie do 10 dnia następnego miesiąca.

Wynagrodzenie za grudzień 2011 zostało zgodnie z warunkami umowy o pracę wypłacone 9 stycznia 2012 r. Zaliczka na podatek dochodowy z tego tytułu została zapłacona

20 stycznia 2012. Zaliczkę na podatek od wynagrodzenia za grudzień 2011 Wnioskodawca wykazał w deklaracji PIT-4R za 2011 rok, natomiast samo wynagrodzenie za grudzień 2011 ujął w informacji PIT-11 za rok 2011, gdyż skoro okresem rozliczeniowym dla przychodów ze stosunku pracy jest miesiąc, to grudzień Wnioskodawca ujął w PIT-4R i PIT-11 za grudzień.

Wynagrodzenie to Wnioskodawca zaliczył także do kosztów podatkowych grudnia 2011.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi jednak fakt że wynagrodzenie to zostało wypłacone w styczniu 2012, natomiast "tytuł" formularza PIT-11 zmienił w 2011 r. brzmienie z "informacji (...) za okres (...)" na "informację (...) w roku (...).

Księgę przychodów i rozchodów Wnioskodawca prowadzi ręcznie w formie zeszytu. Dostawy towaru handlowego, jakim jest gaz płynny, są dostarczane przed otrzymaniem faktur. Zakupy takie dokumentowane są "kartami nalewu" lub "dowodami dostawy" stanowiącymi specyfikację - druk ścisłego zarachowania - spełniającą wymogi określone dla opisu towaru. I na podstawie tych dokumentów dostawy są niezwłocznie wpisywane do kpir. Faktury zaś są przesyłane pocztą poleconą lub zwykłą - zależnie od poszczególnego dostawcy (czasem z czternastodniowym opóźnieniem). Natomiast zgodnie z § 16 ust. 3 rozp. w sprawie prowadzenia kpir zapisów w księdze (po otrzymaniu faktury) należy dokonywać na podstawie otrzymanej faktury, mimo, że już raz ich dokonano na podstawie specyfikacji (opisu).

Prowadząc pkpir ręcznie w formie zeszytu wnioskodawca musiałby wykreślić poprawny zapis na podstawie specyfikacji dostawy, a potem wpisać poprawny (identyczny z poprzednim) zapis na podstawie faktury (wnioskodawca dodał, że takich dostaw dokumentowanych specyfikacją jest około 10 w każdym miesiącu), natomiast zgodnie z § 12 ust. 2 rozp. w spr. prowadzenia kpir skreślać i poprawiać można wyłącznie błędne zapisy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotowa interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1 wniosku, w zakresie pytania Nr 2 wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

Wnioskodawca uważa, że skoro okresem rozliczeniowym dla przychodów ze stosunku pracy jest miesiąc, to grudzień 2011 należy ujmować w deklaracji PIT-4R za grudzień 2011 oraz w informacji P1T-11 za 2011 rok, niezależnie od tego, że wynagrodzenie za grudzień 2011 r. było wypłacone w styczniu 2012 r. (z poszanowaniem przepisów kodeksu pracy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Treść art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 38 ust. 1 powołanej powyżej ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację (PIT-4R), według ustalonego wzoru (art. 38 ust. 1a).

Przepis art. 39 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa m.in. w art. 31, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wynagrodzenie za grudzień 2011 zostało wypłacone w styczniu 2012 r. Zaliczkę na podatek od wynagrodzenia za grudzień 2011 r. Wnioskodawca wykazał w deklaracji PIT-4R za 2011 r. natomiast samo wynagrodzenie za grudzień 2011 ujął w informacji PIT-11 za 2011 r. Wnioskodawca powziął wątpliwość odnośnie prawidłowości wypełnienia deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w takim przypadku przychód ze stosunku pracy jest przychodem w miesiącu jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji, nawet jeśli dotyczy lat ubiegłych. Tym samym, jeżeli wypłata wynagrodzenia za grudzień 2011 r. nastąpiła w styczniu 2012 r. to stanowi ono przychód w miesiącu jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji czyli w styczniu roku 2012. Co w konsekwencji winno znaleźć odzwierciedlenie w informacji podatkowej PIT-11 za 2012 r. oraz deklaracji PIT-4R za 2012 r. sporządzonych przez dokonującego wypłaty czyli w tym przypadku przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.