IPPB2/415-19/10-2/MG - Powstanie przychodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji opłacania składek na dodatkowe ubezpieczenie społeczne przez szwedzkiego pracodawcę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie zatrudnionych pracowników, będących jednocześnie pracownikami szwedzkiej jednostki macierzystej, przychodu ze stosunku pracy z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów związanych z obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym w Szwecji, do pokrywania których zobowiązany jest pracodawca - jest prawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie zatrudnionych pracowników, będących jednocześnie pracownikami szwedzkiej jednostki macierzystej, przychodu ze stosunku pracy z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów związanych z obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym w Szwecji, do pokrywania których zobowiązany jest pracodawca.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

S. S.A. (dalej: Wnioskodawca lub S) jest przedsiębiorstwem prowadzącym działalność budowlaną, będącym częścią międzynarodowej Grupy S (dalej: "Grupa"). Funkcjonowanie w ramach Grupy umożliwia Spółce korzystanie z wiedzy i doświadczenia pracowników jednostek biznesowych, wchodzących w skład Grupy. Jedną z form korzystania z wiedzy i doświadczenia pracowników innych jednostek biznesowych jest funkcjonująca w ramach Grupy wymiana pracowników. Ze względu na skalę lub złożoność projektów budowlanych realizowanych przez Spółkę pojawia się potrzeba skorzystania z wiedzy i doświadczenia pracowników, zatrudnionych przez zagraniczne jednostki biznesowe tworzące Grupę, którzy posiadają doświadczenie użyteczne dla potrzeb konkretnych projektów budowlanych. W związku z powyższym Spółka zatrudnia, na podstawie umów o pracę, pracowników zagranicznych jednostek biznesowych wchodzących w skład Grupy (dalej: "Pracownicy"). Pracownicy wykonują pracę na terytorium Polski w związku z projektami budowlanymi realizowanymi przez Spółkę. Czas zatrudnienia pracowników przez Spółkę jest różny i uwarunkowany czasem realizacji projektów budowlanych. Jednocześnie pracownicy są zatrudnieni na podstawie umów o pracę z jednostkami macierzystymi (głównie chodzi o jednostki biznesowe Grupy mające siedzibę na terytorium Szwecji) - jednakże w ramach zatrudnienia przez zagraniczne jednostki biznesowe przebywają na urlopach bezpłatnych i nie otrzymują z tego tytułu wynagrodzenia.

Pracownicy, świadczący pracę na rzecz Spółki mogą zostać podzieleni na dwie grupy:

W związku z faktem, że system ubezpieczeń społecznych w Szwecji jest bardziej rozbudowany niż system ubezpieczeń społecznych w Polsce, pracodawca szwedzki (jednostka macierzysta) jest zobowiązany do opłacania składek na ubezpieczenie społeczne dla pracowników, którzy pracują za granicą. Pracownicy zatrudnieni za granicą do 1 r. pozostają w szwedzkim systemie emerytalnym. Pracownicy ci nie nabywają prawa do polskiej emerytury. Natomiast okres zatrudnienia w Polsce dolicza im się do stażu pracy, uprawniającego do szwedzkiej emerytury i jest odpowiednio doliczany do emerytury szwedzkiej na podstawie przepisów obowiązujących w Szwecji. Z kolei pracownicy, których okres zatrudnienia w Polsce jest dłuższy niż 1 rok, nabywają prawo do polskiej emerytury (taki pracownik ma zatem emeryturę z dwóch źródeł). Zarówno w przypadku pracowników zatrudnionych na okres krótszy niż 1 rok, jak i tych, zatrudnionych na okres przekraczający 1 rok, szwedzki system emerytalny jest rozszerzony o składki na ubezpieczenie emerytalne w ramach ubezpieczenia "ITP" (dalej: "Ubezpieczenie" lub "ITP"). ITP jest ubezpieczeniem społecznym, które jest obowiązkowe dla pracodawców szwedzkich, którzy zawarli umowę ze szwedzkimi organizacjami związków zawodowych. Zatem w przypadku, gdy pracownik świadczy pracę na rzecz Spółki, szwedzka jednostka macierzysta jest zobowiązana - na podstawie szwedzkich przepisów prawnych - do opłacania składek na dodatkowe ubezpieczenie społeczne. Celem dodatkowego ubezpieczenia ITP jest zapewnienie pracownikom, którzy są zatrudnieni poza granicami Szwecji, takich świadczeń emerytalnych jakie przysługiwałyby pracownikom, gdyby wykonywali pracę w Szwecji.

Na mocy porozumień zawieranych z poszczególnymi jednostkami biznesowymi Spółka zobowiązuje się zwrócić koszty związane z ITP. W związku z tym zagraniczne jednostki biznesowe, wystawiają dokumenty o nazwie: "Invoice" (przykładowy opis na takim dokumencie: "3 months pensionpremium (June, July August 2009) from Co, A and B for (...)"). Spółka wyjaśniła, że A jest właścicielem Ubezpieczenia, natomiast C to podmiot nim zarządzający. Z kolei B to ubezpieczenie, które musi posiadać każdy z pracowników w Szwecji. Kwoty będące kosztami związanymi z ITP nie zawierają marży (narzutu) zagranicznej jednostki biznesowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotowa interpretacja indywidualna udzielona została w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w odniesieniu do pytania Nr 1 wniosku.

Wniosek w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w odniesieniu do pytania Nr 2 i pytania Nr 3 zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1.

W ocenie Spółki koszty związane z ITP nie mogą zostać zaliczone do przychodów ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Koszty związane z ITP nie stanowią świadczeń ponoszonych za pracownika, gdyż do ich opłacania zobowiązany jest wyłącznie pracodawca. Ponadto, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, część składki na ubezpieczenia społeczne, które finansowane są bezpośrednio przez pracodawcę nie są wynagrodzeniem pracownika z tytułu stosunku pracy. Zdaniem Spółki należy analogicznie potraktować koszty ITP, które stanowią część obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych w Szwecji, które są finansowane wyłącznie przez pracodawców, którzy zawarli umowę zbiorową ze szwedzkimi organizacjami związków zawodowych. Koszty związane z ubezpieczeniem nie stanowią zatem przysporzenia pracownika. Podsumowując, koszty związane z ITP nie mogą stanowić przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 160 zł w dniu 7 stycznia 2010 r. w ilości odpowiadającej jednemu stanowi faktycznemu w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i ustawy o podatku od towarów i usług, różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona, zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno - prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783) na numer rachunku bankowego Strony, wskazany we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.