IPPB2/415-179/09-2/JB - Koszty uzyskania przychodów w przypadku zawarcia z jednym pracownikiem w jednym zakładzie pracy więcej niż jednej umowy o pracę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu 12 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania kosztów uzyskania przychodów w przypadku zawarcia z jednym pracownikiem w jednym zakładzie pracy więcej niż jednej umowy o pracę - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania kosztów uzyskania przychodów w przypadku zawarcia z jednym pracownikiem w jednym zakładzie pracy więcej niż jednej umowy o pracę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie realizacji projektów współfinansowanych z EFS w ramach POKL. Prowadzi również własną działalność komercyjną, tj.: szkolenia, doradztwo, pośrednictwo pracy, wydawnictwo.

Pracownicy w firmie zatrudniani są na jedną umowę o pracę - w pełnym, bądź cząstkowym wymiarze czasu pracy, lub też mają jednocześnie dwie umowy w dwóch różnych projektach realizowanych przez firmę lub w jednym projekcie i w działalności ogólnej spółki. Do tej pory pracownicy mieli potrącane jedne koszty uzyskania przychodu, tylko od jednej umowy o pracę. Pracodawca jest w obu umowach ten sam.

Zakres obowiązków objętych umową jest różny i zdarza się, że w obu umowach zakresy są zupełnie inne, lub też mając dwie umowy o pracę w różnych projektach pracownik ma identyczne zakresy obowiązków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy pomimo potrącania pojedynczych kosztów uzyskania przychodu pracownik na koniec roku, przy rozliczeniu rocznym sam będzie miał możliwość podniesienia wysokości kosztów. Sposób potrącania pojedynczych kosztów z więcej jak jednej umowy o pracę, nie powoduje uszczuplenia podatku dochodowego. Ze stanowiska pracowników wynika, że również woleliby oni mieć potrącane pojedyncze koszty uzyskania przychodów, zaś podwyższać je i rozliczać w zeznaniach podatkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 31 ustawy podatkowej osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypisem koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

W sytuacji pracownika, który zawarł z jednym (tym samym) zakładem pracy dwie lub więcej umów o pracę łączy z tym zakładem kilka stosunków pracy, w ramach których przysługują odrębnie: urlopy z każdego stosunku pracy, prawo do uzyskania świadectwa pracy, a także mogą przysługiwać odrębne świadczenia takie jak np. dodatki stażowe, odprawy emerytalne.

W związku z powyższym, zawarcie każdej umowy traktowane jest jako odrębny stosunek pracy traktowany na równi z umowami zawartymi z różnymi zakładami pracy.

Tym samym, dla celów ustalenia kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjąć należy, iż pracownikowi, który zawarł z jednym zakładem pracy kilka umów o pracę przysługują koszty uzyskania tak, jak z każdego odrębnego zakładu pracy.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż pracownicy zatrudniani są na jedną umowę o pracę - w pełnym, bądź cząstkowym wymiarze czasu pracy, lub też mają jednocześnie dwie umowy w dwóch różnych projektach realizowanych przez firmę lub w jednym projekcie i w działalności ogólnej spółki. Pracownicy mieli potrącane jedne koszty uzyskania przychodu, tylko od jednej umowy o pracę, a pracodawca w obu umowach jest ten sam.

Reasumując, mając na uwadze powyższe oraz wskazane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.