IPPB2/415-163/08-4/JK - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego w związku z umorzeniem pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2008 r. (data wpływu 24 stycznia 2008 r.) oraz w piśmie z dnia 23 kwietnia 2008 r. (data wpływu 28 kwietnia 2008 r.) uzupełniające wezwanie Nr IPPB2/415-163/08-2/JK z dnia 15 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z umorzenia pożyczki - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z umorzenia pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł w roku 2000 i 2002 umowy, na podstawie których udzielił pożyczek osobom fizycznym. Na podstawie ugody dotyczącej spłaty wyżej wymienionych pożyczek część tych pożyczek została umorzona.

Pismem z dnia 15 kwietnia 2008 r. Nr IPPB2/415-163/08-2/JK tut. organ wezwał Spółkę do uzupełnienia ww. wniosku poprzez przedstawienie wyczerpującego stanu faktycznego, t. j.:

W dniu 28 kwietnia 2008 r. Spółka uzupełniła przedmiotowy wniosek informując, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umorzona część pożyczki stanowi darowiznę i powinna zostać opodatkowana jako darowizna zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn czy też stanowi dochód który powinien być opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie podatnika umorzona pożyczka stanowić będzie darowiznę w rozumieniu art. 888 i nast. Kodeksu cywilnego. Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się bowiem do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca jako pożyczkodawca przekazał z własnego majątku środki pieniężne osobom fizycznym, które po umorzeniu części pożyczki stały się w części ich własnością.

Nastąpiło tym samym bezpłatne świadczenie na rzecz tych osób fizycznych kosztem majątku pożyczkodawcy. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatków od spadków od darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczpospolitej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej tytułem darowizny.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenie prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W tym miejscu należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl art. 720 § 1 tejże ustawy przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Jak wynika z zaprezentowanej definicji pożyczka to świadczenie czasowe podlegające zwrotowi.

Do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się środków finansowych uzyskanych z tytułu zawarcia umowy pożyczki. Występuje tu sytuacja w której pożyczkobiorca otrzymuje do dyspozycji określoną kwotę pieniędzy, którą musi zwrócić w określonym terminie. Zmiana charakteru świadczenia uzyskanego w drodze pożyczki następuje w przypadku jego umorzenia. Tylko zwolnienie dłużnika z całości lub części długu skutkuje przyrostem majątku.

Przepis art. 42a ww. ustawy wskazuje, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsce zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Należy dodać, iż zgodnie z art. 888 ustawy Kodeks cywilny darowizna jest zobowiązaniem darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Istotną cechą darowizny jest jej bezzwrotny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż umorzenie pożyczki nie jest darowizną. Na gruncie prawa podatkowego umorzenie pożyczki powoduje powstanie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z analizy przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca będący pożyczkodawcą umorzył część pożyczek osobom fizycznym. U tych osób powstał przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z innych źródeł, który winien być wykazany w sporządzanej przez pożyczkodawcę informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.