IPPB2/415-16/14-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2013 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania świadczeń finansowanych ze środków pochodzących z Funduszu Socjalnego udzielonych pracownikom na święta - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania świadczeń finansowanych ze środków pochodzących z Funduszu Socjalnego udzielonych pracownikom na święta.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem Firmy - Spółki jawnej, którą prowadzi wraz z bratem. W Firmie Wnioskodawcy funkcjonuje Fundusz Socjalny. Na Święta 2013 r. pracownicy dostali pieniężne zapomogi i paczki świąteczne dla dzieci, wszystko w nierównych wielkościach.

Zostały odprowadzone podatki za zapomogi w wysokości 18% od sumy zapomogi. Paczki zostały bez podatku jako zapomogi rzeczowe do sumy 380,00 zł zwolnionej w ciągu roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy słusznie nie wzięto pod uwagę przy uldze 380,00 zł zwolnionej od podatku - zapomóg pieniężnych.

2. Uznano, że tylko paczki (od 100,00 zł do 150,00 zł dla pracownika) jako zapomoga rzeczowa mogą być zwolnione od podatku, czy słusznie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem wnioskodawcy, źle zinterpretowano przepisy, sądząc, że 380,00 zł zwolnione od podatku dla zapomóg z funduszu socjalnego dotyczy tylko zapomóg rzeczowych. Wnioskodawca uważa, że powinien dodać zapomogę pieniężną, plus koszt paczki, minus 380,00 zł, a pozostałą sumę opodatkować 18% podatkiem.

Na przykład: 300,00 zł zapomoga, 100,00 zł paczka:

300,00 + 100,00 = 400,00 - 380,00 = 20,00;

20 x 18% = 3,60

100,00 paczka

300,00 zł - 3,60 =296,40 zł

- powinien otrzymać pracownik.

Zrobiono to w inny sposób, według Wnioskodawcy błędny i niezgodny z przepisami:

300,00 zł zapomoga,

100,00 zł paczka

300,00 x 18% = 54,00

300,00 - 54 = 246 zł plus paczka - tyle otrzymał pracownik.

Zdaniem Wnioskodawcy z przepisów jasno wynika, że nie tylko zapomogi rzeczowe podlegają uldze, lecz również pieniężne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa "w szczególności" co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem Spółki jawnej. W Firmie Wnioskodawcy funkcjonuje Fundusz Socjalny. Na Święta 2013 r. pracownicy dostali pieniężne zapomogi i paczki świąteczne dla dzieci, wszystko w nierównych wielkościach. Zostały odprowadzone podatki za zapomogi w wysokości 18% od sumy zapomogi. Paczki zostały bez podatku jako zapomogi rzeczowe do sumy 380,00 zł zwolnionej w ciągu roku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają charakter rzeczowy bądź pieniężny, przy czym przymiotu tego nie mają bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi,

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Jak wynika z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 592) użyte w ustawie określenie działalność socjalna oznacza - usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie (art. 8 ust. 2 ustawy).

Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze - w przedmiotowej sprawie będą pieniężne zapomogi i paczki świąteczne dla dzieci, sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Jednakże przychód z ww. świadczeń może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67, o ile spełnione zostaną łącznie wszystkie przesłanki zawarte w tym przepisie.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że świadczenia przekazane pracownikom na Święta 2013 r., sfinansowane przez Wnioskodawcę ze środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w postaci pieniężnych zapomóg i paczek świątecznych dla dzieci będą przychodem pracownika; przy czym przychód ten po spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie korzystał ze zwolnienia do kwoty 380,00 zł (kwota ta obejmuje wartość pieniężnych zapomóg i paczek dla dzieci - w tym świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego). Jednakże od nadwyżki kwoty 380 zł. Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, organ zgadza się z Wnioskodawcą, że wartość świadczenia w postaci pieniężnych zapomóg i paczek świątecznych, należy łącznie ustalić ze świadczeniami finansowanymi z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w roku podatkowym do kwoty 380,00 zł, a od nadwyżki łącznie z innymi wynagrodzeniami za pracę należy obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Organ nie może jednak potwierdzić, jaką kwotę stanowić będzie podstawę opodatkowania oraz jaką kwotę będzie stanowił podatek należny z tego tytułu.

Zgodnie z zasadą samoopodatkowania obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. Do obliczenia podstawy opodatkowania zobowiązany jest Wnioskodawca a nie Organ podatkowy w drodze interpretacji indywidualnej. Organ dokonuje wyłącznie wykładni przepisów a nie obliczenia podstawy opodatkowania.

W związku z powyższym faktem Organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawcę. Ewentualne przeliczenia jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji Organu.

Zgodnie z przepisem art. 14f § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40,00 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł w dniu 9 stycznia 2014 r. różnica w kwocie 35 zł, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej, zostanie zwrócona na adres Wnioskodawcy wskazany w części B.3. wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.