IPPB2/415-1394/08-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2008 r. (data wpływu 30 września 2008 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 15 października 2008 r., data wpływu 20 października 2008 r.), na wezwanie Nr IPPB2/415-1394/08-2/MK z dnia 10 października 2008 r. (data nadania 10 października 2008 r., data doręczenia 13 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wydatków związanych z finansowaniem przez pracodawcę usług rekreacyjnych dla pracowników - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku osób fizycznych w zakresie opodatkowania wydatków związanych z finansowaniem przez pracodawcę usług rekreacyjnych dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca XXX i Spółka sp.j. zatrudnia aktualnie siedmiu pracowników etatowych na warunkach umowy o pracę. Spółka zamierza podpisać umowę z klubem fitness na świadczenie usług rekreacyjno-sportowych wewnątrz klubu. Świadczeniobiorcami tej usługi będą pracownicy Spółki.

Do umowy przedstawiona będzie lista pracowników uprawnionych do korzystania z usług fitness klubu. Umowa określi zasady korzystania z usług rekreacyjnych, tj. częstotliwość oraz długość jednorazowej wizyty w fitness klubie.

Opłata z tytułu umowy wnoszona będzie miesięcznie z góry ryczałtowo, bez względu na ilość osób, które faktycznie będą korzystały z zakupionych usług

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 10 października 2008 r. Nr IPPB2/415-1394/08-2/MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego (pole nr 50) w przedmiocie zadanego pytania o wskazanie z jakich środków zostanie sfinansowany zakup usług rekreacyjnych dla pracowników.

Wniosek uzupełniono w wyznaczonym terminie informując, że:

Zakup związany z finansowaniem przez pracodawcę usług rekreacyjnych dla pracowników zostanie sfinansowany ze środków własnych pracodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wyżej wymienionego zdarzenia przyszłego wydatki związane z finansowaniem przez pracodawcę usług rekreacyjnych stanowić będą przychód pracownika z tytułu nieopłaconych świadczeń na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględnienie przychodów z tytułu korzystania przez pracowników z usług fitness klubu w tym przypadku nie jest możliwe, gdyż opłata za te usługi będzie wnoszona w sposób zryczałtowany (bez względu ma rzeczywistą wartość wykonanych usług), co oznacza, że nie jest możliwa identyfikacja ceny konkretnej usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika. Nie jest możliwe stwierdzenie, czy w ogóle i w jakim zakresie pracownik będzie korzystał z usług rekreacyjnych świadczonych przez klub.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje doliczenia do dochodu pracownika wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników w sytuacji, gdy nie można określić wartości świadczenia, z jakiego podatnik faktycznie skorzystał.

W takiej sytuacji wydatki związane z finansowaniem przez pracodawcę usług rekreacyjnych świadczonych przez fitness klub na rzecz pracowników nie stanowią przychodów pracownika, rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów są m.in. przychody ze stosunku pracy.

Natomiast zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przychodami, z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.

Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo nieodpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi możliwość udostępnienia bezpłatnego korzystania z usług rekreacyjno - sportowych w klubie fitness.

Natomiast, zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy. Stąd też, w sytuacji usług rekreacyjno - sportowych zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami - z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 - są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

* jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców (art. 11 ust. 2a pkt 1 ustawy),

* jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2),

* jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku (art. 11 ust. 2a pkt 3),

* w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia (art. 12 ust. 2a pkt 4).

Stosownie do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (...).

Niemniej jednak przychodem pracownika są wyłącznie te świadczenia, w przypadku których możliwe jest ustalenie wartości świadczenia przypadającego na poszczególnego pracownika.

Z przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć z klubem fitness umowę na świadczenie usług rekreacyjno - sportowych dla swoich pracowników. Opłata za świadczone przez klub fitness usługi, wnoszona będzie miesięcznie z góry ryczałtowo, bez względu na ilość osób, które faktycznie będą korzystały z zakupionych usług. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że taki sposób opłaty oznacza, że nie jest możliwa identyfikacja ceny konkretnej usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika. Nie jest możliwe stwierdzenie, czy w ogóle i w jakim zakresie pracownik będzie korzystał z usług rekreacyjnych świadczonych przez klub.

W przedmiotowej sprawie nie ma trudności z ustaleniem wartości świadczenia przypadającego na poszczególnych pracowników. Istnieje bowiem możliwość zindywidualizowania wartości otrzymanego świadczenia. Pracodawca wykupując usługę w fitness klubie zakontraktuje określoną liczbę miejsc wyłącznie dla określonej grupy pracowników (do umowy załączona będzie lista pracowników), czyli znanych z imienia i nazwiska. Pracodawca zatem będzie wiedział komu udziela świadczenia w postaci usług rekreacyjno-sportowych w fitness klubie. W konsekwencji znana jest pracodawcy opłata jaką poniesie za konkretnego pracownika. Nie ma zatem problemu z ustaleniem wartości przychodu przypadającego imiennie na pracownika.

Jednocześnie wskazać należy, iż o powstaniu obowiązku podatkowego po stronie pracownika nie decyduje ile razy pracownik faktycznie skorzystał z usług w fitness klubie sfinansowanych przez pracodawcę, ale sam fakt otrzymania od pracodawcy świadczenia w postaci możliwości korzystania z wykupionych usług rekreacyjno - sportowych o określonej wartości pieniężnej. Przychodem pracownika nie będzie wartość faktycznie skonsumowanych usług rekreacyjno - sportowych, ale wartość świadczenia poniesionego za pracownika przez pracodawcę za prawo do korzystania z określonych usług rekreacyjno - sportowych.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że - z uwagi na możliwość zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń - wartość tych świadczeń - co do zasady - stanowi dla pracowników źródło przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji wartość świadczenia w postaci opłaconych za pracownika usług rekreacyjno - sportowych w fitness klubie pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w kwestii ustalenia czy wartość świadczenia z tytułu korzystania przez pracowników z zakupionych usług w klubie fitness sfinansowanych przez pracodawcę jest przychodem dla pracownika - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.