IPPB2/415-12/07-3/RL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2007 r. (data wpływu 16 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości dojazdów samochodem służbowym - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości dojazdów samochodem służbowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 1 sierpnia 2000 r. Wnioskodawca został zatrudniony w Nadleśnictwie P z/s w S na stanowisku Zastępcy Nadleśniczego oraz powołany do służby leśnej. W zakresie wykonywania czynności określono, że miejscem pracy jest teren całego Nadleśnictwa.

W odległości 25 km od siedziby Nadleśnictwa otrzymał Pan do dyspozycji mieszkanie służbowe oraz samochód. Ze względu na konieczność pełnej dyspozycyjności, jak również brak miejsc garażowych przy biurze Nadleśnictwa, Nadleśniczy wyznaczył jako miejsce garażowania przydzielonego samochodu służbowego (wyposażonego w łączność radiową z biurem Nadleśnictwa, Leśnictwami oraz pozostałymi samochodami służbowymi) teren zajmowanej przez Pana osady leśnej z obowiązkiem zapewnienia bezpiecznego postoju pojazdu. Uzasadnieniem podjęcia takiej decyzji był fakt, iż Nadleśnictwo należy do pierwszego najwyższego stopnia zagrożenia pożarowego, a Pan jako osoba odpowiedzialna za gospodarkę leśną pełniąc dyżury z ramienia Nadleśniczego miałby możliwość szybkiej reakcji.

Prawo do korzystania z samochodu służbowego wraz z wyznaczeniem miejsca garażowego zostało Panu przyznane na podstawie upoważnienia z dnia 30 sierpnia 2001 r. wydanego przez Nadleśniczego zgodnie z Zarządzeniem nr X Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 2 lipca 1998 r. Ostatnie uregulowania w tej sprawie, t.j. upoważnienie Nr X2006 z dnia 6 kwietnia 2006 r. do korzystania z samochodów służbowych oraz Decyzja nr X z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie wyznaczenia stałego miejsca garażowania samochodów służbowych - zostały wydane na podstawie Zarządzenia nr X DGLP z dnia 14 marca 2006 r.

W związku z powyższym, dużym zaskoczeniem dla Pana był fakt otrzymania Noty Księgowej nr X/07 z dnia 6 lipca 2007 r., z której wynika, że winien doliczyć do przychodów ze stosunku pracy wartość dojazdów samochodem służbowym za okres 2002 - 2006.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pracownikowi Nadleśnictwa (Zastępcy Nadleśniczego), korzystającemu z samochodu służbowego na podstawie upoważnienia wydanego przez Nadleśniczego (wyznaczonym przez Nadleśniczego miejscem postoju samochodu służbowego jest miejsce zamieszkania tego pracownika) należy doliczyć do przychodów ze stosunku pracy wartość dojazdów do siedziby Nadleśnictwa.

Zdaniem wnioskodawcy: Wartość dojazdów z miejsca zamieszkania pracownika (Zastępcy Nadleśniczego) do siedziby Nadleśnictwa nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, ponieważ zatrudniony pracownik:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów dotyczących pracowników zatrudnionych w jednostkach określających m.in. zasady gospodarowania samochodami służbowymi, ich garażowanie, a także określające miejsca wykonywania pracy tych osób.

Do korzystania z samochodu służbowego wraz z wyznaczeniem miejsca garażowania został Pan upoważniony na podstawie Zarządzenia Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych. Miejscem wykonywanej przez Pana pracy był teren całego Nadleśnictwa, a więc teren działania Pana płatnika. Samochód wykorzystywany był przy wykonywaniu powierzonych Panu obowiązków, a także na przejazdy z miejsca garażowania do siedziby Nadleśnictwa.

Przydzielenie Panu samochodu służbowego było uzasadnione charakterem powierzonej pracy, natomiast przejazdy z miejsca garażowania do miejsca siedziby płatnika stanowiły realizację celu służbowego.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż Pan jako pracownik wykorzystywał samochód do celów służbowych, zatem wartość dojazdów do siedziby Nadleśnictwa nie będzie stanowiła przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.