IPPB2/415-1101/12-2/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników Spółki przychodu ze stosunku pracy z tytułu uiszczania abonamentu miesięcznego ponoszonego w celu utrzymania dostępu do platformy usprawniającej obsługę administracyjną Zakładowego Fundusz Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników Spółki przychodu ze stosunku pracy z tytułu uiszczania abonamentu miesięcznego ponoszonego w celu utrzymania dostępu do platformy usprawniającej obsługę administracyjną Zakładowego Fundusz Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) wprowadzi dla pracowników swojej Spółki program tzw. B. to program - usługa, pomyślany jako możliwość usprawnienia obsługi administracyjnej Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, a tym samym ułatwienia wykonania ustawowych obowiązków pracodawcy. Działanie systemu polega na umożliwieniu pracownikom wyboru świadczeń z puli różnych ofert, które są zgodne z celami ustawy o ZFSŚ oraz przyjętym regulaminem ZFSŚ. Wartość nabycia oferty przez pracownika (tzw. wartość udzielonego dofinansowania) będzie zgodna z regulaminem i z kryteriami socjalnymi zawartymi w tym regulaminie. Program B. ma na celu usprawnienie (outsourcing) ustawowych obowiązków pracodawcy.

Wprowadzenie programu B. polega na podpisaniu umowy na użytkowanie platformy z podmiotem ją prowadzącym. Następnie spółka, jako pracodawca przesyła podmiotowi prowadzącemu platformę listę pracowników uprawnionych do korzystania z platformy, w zamian zaś otrzymuje loginy i hasła do kont indywidualnie przypisanych do pracowników. Możliwość uczestniczenia w programie mają wyłącznie osoby (pracownicy), których pracodawca zgłosił do Programu. Pracownik nie ma możliwości indywidualnego i samodzielnego zgłoszenia swojej partycypacji w programie, nie może samodzielnie zarejestrować się na platformie internetowej, gdyż cała platforma B. powstała wyłącznie z myślą o pracodawcach. Rozwiązanie umowy o pracę z jakichkolwiek przyczyn jest równoznaczne z natychmiastowym zablokowaniem konta pracownika.

Wnioskodawca zamierza zgłosić do udziału w programie wszystkich swoich pracowników, choć nie jest wykluczone, że zgłoszeni będą wyłącznie ci pracownicy, którzy wyrażą wolę uczestnictwa w programie. Każdemu z pracowników zostanie przedzielony automatycznie imienny dostęp do platformy (za pośrednictwem konta tzw. "skarbonki") umożliwiający identyfikację przez pracodawcę kto i w jakim stopniu korzystał ze świadczeń w ramach kwoty wynikającej z regulaminu funduszu. Prawem pracownika jest wyłącznie wybór skonkretyzowanego świadczenia w ramach celów funduszu i w zakresie kwoty rozdzielonej na podstawie regulaminu.

Udział w platformie ma na celu realizację obowiązków ustawowych, jak również stanowi swojego rodzaju bodziec motywacyjny dla pracowników, którym pracodawca zapewnia ciekawe i niestandardowe rozwiązania w zakresie możliwości wykorzystania, przysługujących pracownikowi środków, w ramach ZFŚS.

W związku z uczestnictwem Wnioskodawcy w programie B. ponosić on będzie wydatki dwojakiego rodzaju:

Abonament miesięczny jest opłatą obowiązkową, bez której uiszczenia pracodawca nie będzie mógł korzystać z platformy, a tym samym nie będzie miał możliwości wykonywania swoich obowiązków za pomocą platformy. Jest to opłata niezależna od wydatków ponoszonych przez Pracodawcę na sfinansowanie świadczeń socjalnych. Wnioskodawca zamierza pokrywać koszty opłaty z bieżących środków obrotowych. Opłata nie będzie finansowana z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt abonamentu miesięcznego ponoszonego przez Wnioskodawcę w celu utrzymania dostępu na platformie B. stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawy o PIT).

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki przeznaczone na regulowanie abonamentu miesięcznego, w celu utrzymania dostępu pracownika do platformy B. nie będą stanowiły przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku PIT.

Definicję przychodu zawiera art. 11 ustawy o PIT, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Art. 12 ustawy o PIT precyzuje z kolei pojęcie przychodów ze stosunku pracy, wskazując, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z po wyższych przepisów wynika, że celem ustawodawcy jest nie tylko opodatkowanie "klasycznych" przychodów w postaci wynagrodzenia za świadczoną pracę, ale również opodatkowanie przysporzenia majątkowego, które uzyskuje pracownik w sytuacji, gdy pracodawca pokrywa za niego określone wydatki. W przedstawionym stanie faktycznym w zakresie w jakim pracodawca pokrywa koszty abonamentu miesięcznego funkcjonowania kont na platformie B. nie można mówić o uzyskiwaniu przez pracownika przysporzenia, z uwagi na to, że nie dochodzi do pokrywania przez pracodawcę wydatków, które zobowiązany byłby ponieść pracownik. Wręcz przeciwnie, wydatki te związane są z realizacją obowiązków nałożonych na pracodawców, w związku z koniecznością realizowania działalności socjalnej względem pracowników, na podstawie ustawy o ZFŚS.

Platforma B. stworzona jest z myślą o pracodawcach jako instrument ułatwiający realizację obowiązków nałożonych ustawą o ZFŚS. Stanowi swoistego rodzaju usługę outsourcingu w zakresie wykonywania obowiązków pracodawcy.

Pracownicy nie mogą samodzielnie założyć konta na platformie i zgłosić się do udziału w programie B. Nie można mówić, że pracownik uzyskuje przychody z samego faktu, że pracodawca zgłosił jego udział w programie i że zgodnie z zasadami funkcjonowania platformy zostało na imię pracownika założone konto, którego utrzymanie jest płatne.

Aby mówić o powstaniu przychodu, w szczególności przychodu z nieodpłatnych świadczeń konieczne jest przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. Sam fakt uruchomienia dostępu do platformy nie stwarza takiego przysporzenia, ponieważ pracownik nie nabywa w związku z tym żadnych korzyści materialnych. Wydatki ponoszone przez pracodawcę na opłatę stanowią konieczne koszty, jakie zobowiązany jest pokryć pracodawca, chcąc wdrożyć program w Spółce, a tym samym chcąc wypełnić obowiązki ustawowe.

Mając powyższe na względzie zasadnym jest uznanie, że wydatki przeznaczone na regulowanie stałej opłaty abonamentowej w celu utrzymania dostępu pracownika na platformie B. nie będą stanowiły przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.